Takot na ako,sumisigaw ako ngunit,kahit isa man lang ay walang nakakaka rinig sa aking boses.

Umiiyak ako at humihingi ng saklolo sa mga tao ngunit naisip ko na nasa kagubatan ako,akala ko poprotektahan niya ako ngunit hindi siya dumating.

Gutom na gutom na ako sa gabi na iyon dahil sa sigaw ko ng sigaw,umasa ako sa aking mahal na ginoo na akala ko ay poprotektahan niya ako.

Kinabukasan dumating na ang nag bihag sa akin at sobrang takot na takot ako,na baka sasaktan niya ulit ako.

at umupo ang lalaki na nasa harap ko at sinampal ako hanggang sa umiyak ako,hindi niya ako tinigilan.

May narinig akong putokan na baril sa labas kaya lumabas ang nag bantay sa akin,tumakas ako at pumunta sa likoran ng lumang bahay.

Nag simula na ako sa pagtatago dahil alam ko ang susunod na mangyayari,tinakpan ko ang aking bibig gamit ang aking mga kamay.

Nanginginig ako sa takot at nararamdaman ko na ang malamig na simoy ng hangin at nag pa tuloy na ako sa aking pag takas.

Sa paglalakad ko patungo sa kagubatan na parang nanghihina ako at ang paningin ko ay nandidilim,may nakita ako na lalaki na naka tayo kaya bilis bilis akong pumunta sa kanya pero nawalan na ako ng malay dahil binaril ako ng lalaking nag bihag sakin.

2023 time has pass

Nagising nalang ako bigla dahil ginising ako ng hindi ko kakilala sabi nila 22years old na ako!

Paano nangyari iyon?ako ba ay nanaginip lamang,ilang sandali pa bumangon na ako at pag punta ko sa may sala nakita ko ang babae na nag gising sa akin kanina!

Tanong ko "S-sino ho kayo?"

Sigaw ng babae "anak wala kanang ma aalala?!!!!"

Nagulat nalang ako sa sinabi niya,dahil tinawag niya ako na anak????!!!!!!

Pumunta ako sa may pagkainan at tumingin sa calendar at ang taon na pala ay 2023 nagulat ako dahil kakagising ko lang galing sa 2005.

May isang matanda ang lumapit sa akin "iha,malapit na ang disyembre ayaw mo bang bumalik sa pinanggalingan mo?"

nagulat ako ulit sa sinabi ng matanda sa akin "Ano?!!!!!!!! Pinanggalingan ko? Saan ba ako galing la?"

At ikinuwento niya lahat lahat ang meron siya at yun din ang ibibigay niya sa akin at hanggang sa masabi niya ang tungkol sa relo na regalo sa kanya ng kanyang asawa noon at sinabi niya hindi lang ito relo kaya din ng relo na ito bumalik sa nakaraan.

Ibinigay niya akin ang relo meron siya at may salita din na ipapaalaala sa akin "kapag ito ay iyong ginamit ngayon huwag mong subokan,gamitin mo ito sa disyembre unang araw nito dahil kailangan mo iligtas ang sarili mo apo! Dahil ang lalaki na nag bihag sayo ay naka paligid lamang dito habang ika'y nabubuhay,mag ingat ka apo mag handa kana dahil malapit na anf disyembre"

Tumingin ako sa calendar sa aking pag tingin nasa November 29 na ako at napa tulo ang luha ko kung kakayanin ko ba ito.

2001 ito ang araw na ito kung saan ako umibig nag simula na ang lahat na gusto ko binigyan niya ako ng salita na magaganda hindi katulad sa mga magulang ko,ang mga magulang ko noon kapag hindi ako maka uwi ng maaga sinasaktan nila ako.

2000:Nobyembre 27

Isang gabi umuwi na ako sa bahay namin at nagulat na lamang ako dahil may dala dala ang aking ina isa itong bote,nanginginig ako sa takot ko hindi man lang nila ako sinabihan kung ako ba ay nasa maayos na kalagayan.

Ilang sandali pa pag lapit ko sa kanya ay agad niya pinukpok sa ulo ko ang dala dala niyang bote at nawalan ako ng malay,nagising ako sa umaga ngunit ang aking mga kamay ay naka tali humingi ako ng tulong pero wala man lang kahit isa ang naka rinig sa akin.

Binuksan ng aking ina ang pintoan at may dala na pagkain pina kain niya ako at kina-usap "Yan dapat sayo! Bakit kaba umuuwi ng gabi ha! Diba ang sabi ko hapon lang pwede!!!"

Sumigaw ako at umiyak dahil hindi ko na ito mapigilan "Tama na ina!!!!!! Hindi niyo kasi alam ang ginagawa ko kapag alas sais ng gabi at nakaka uwi ako ng alas dyes!"

Tumulo ang luha ko at ilang sandali pa sinampal niya ako at galit na galit ito humarap sa akin " wala kang respetong anak! Ikinahihiya kita sa lahat ng tao dahil sa ugali mo! Nakaka diri ka!"

Sinagot ko siya at sa galit ko sinigawan ko ang sarili kung ina " ah ganon ina?! sana pina hiya mo ako lahat ng tao na sa ganon man ay wala na kayong makikita na anak! Paano nalang kaya ina kapag wala kayong ma kain dahil sa akin?"

At tuloyan ng umalis ang aking ina na nag dadabog ito at sumigaw at inilabas niya ang galit sa labas umiyak ako dahil ayuko makita ang ina ko na galit na galit.

Kasi nung bata pa kami isang salita tumahimik na kami kapag nasa pagkainan tahimik at nag dadasal kapag nasa labas kami ng nanay ko pina palaro niya ako sa kababata ko pero ngayon na lumalaki na ako nawawala na ang kababata ko at nawala ang lahat ng saya ko.

Kinabukasan pumunta kami sa ka arawan ng pamangkin ng aking ina na si cris maraming tao pero nahihiya ako sa kanila dahil madami akong sugat galing sa aking pamilya.

pumunta sa harap ko ang ina ni cris at binigyan ako ng magagandang salita "napaka ganda mo iha nag mana ka talaga sa iyong ina!"

at binigyan naman ako ng masasakit na salita sa aking ina "hindi naman nag mana sa akin yan,ampon lang yan!"

tumakbo ako patungo sa likoran ng bahay nila at umiyak sumasakit dibdib ko sa tuwing pinapahiya niya ako sa harap ng tao may isang lalaki nag bigay sakin ng panyo at pinunasan ko ang aking luha.

Ngiti ko "maraming salamat ginoo!"

At ngumiti din ito sa akin at hinawakan ang aking kamay "walang anuman,wag kana umiyak,halika at yayakapin kita!"

Niyakap niya ako at tumibok ang puso ko.

ng matapos na siya umiyak pumunta na siya sa silid para kumain dahil siya ay gutom na gutom na ngunit pinagalitan siya ng kanyang ina "saan ka nanaman galing bata ka?!!" at binigyan niya ako ng sakit na salita sa harap ng madaming tao.

Pumunta ako sa labas at hindi na mag papakita sa kanya sumakay ako ng jeep patungo sa bahay ng aking kaibigan sa gayon may ay makalayo ako sa aking ina.

madami kami sumakay sa jeep at napaka init sa loob isang pikit ko lamang ay nawalan na ako ng malay at naririnig ko ang sigawan ng aking mga kasamahan sa jeep.

2023

Nagising si Illiana sa isang puting silid. Malinis, maaliwalas, at hindi pamilyar. Ang huling naaalala niya ay ang pagkamatay niya sa isang aksidente noong 2001. Ngayon, 2023 na.

"Nasaan ako?" tanong niya sa isang babaeng nakasuot ng puting uniporme.

"Nasa ospital ka, hija," sagot ng babae. "Naaksidente ka. Ikaw ba si Illiana?"

Napakunot ang noo ni Illiana. "Oo, pero paano?"

"Hindi ko alam ang buong detalye. Nakita ka lang namin sa tabi ng kalsada. Wala kang dala-dalang ID, kaya hindi namin alam ang pangalan mo."

Napahawak si Illiana sa ulo niya. Ang sakit. Ang dami niyang kailangang malaman.

"Maaari ko bang makita ang pamilya ko?" tanong niya.

"Wala kang nakasama nang matagpuan ka. Pero huwag kang mag-alala, aalagaan ka namin dito."

Nang mag-isa na si Illiana, sinubukan niyang alalahanin ang nakaraan. Ang huling alaala niya ay ang pagsakay niya sa jeep noong 2001. Tapos... wala na.

Bigla siyang nakaramdam ng takot. Ano ang nangyari sa pamilya niya? Sa mundo?

Napabuntong-hininga siya. Kailangan niyang mag-adjust sa bagong realidad.

Ilang araw ang lumipas.

Nakauwi na si Illiana sa isang maliit na apartment. Ang apartment ay hindi katulad ng mga bahay noong 2001. Moderno, may mga gadgets na hindi niya maintindihan.

"Ano ba 'tong mga 'to?" tanong niya sa isang lalaking nagngangalang Rico, ang nagmamay-ari ng apartment.

"Iyan ang mga 'smart devices', hija," sagot ni Rico. "Para sa mga tawag, internet, at iba pa."

"Internet?" tanong ni Illiana. "Ano naman 'yan?"

"Ang internet ay isang network ng mga computer sa buong mundo. Para kang nakikipag-usap sa ibang tao sa pamamagitan ng mga computer."

Napakunot ang noo ni Illiana. Nakakapanibago ang lahat.

"Mayroon bang paraan para makahanap ng mga tao sa internet?" tanong niya.

"Oo naman. Maraming social media apps para doon."

Sinubukan ni Illiana ang mga social media apps. Nakita niya ang mga larawan ng mga taong hindi niya kilala. Ang mga tao ay nagbabahagi ng kanilang mga buhay, mga karanasan, at mga saloobin.

"Nakakatuwa naman," sabi niya sa sarili.

Nakita niya ang mga larawan ng mga lugar na hindi niya pa nakikita. Ang mga modernong gusali, ang mga magagandang tanawin, ang mga bagong teknolohiya.

"Ang laki ng pinagbago ng mundo," sabi niya sa sarili.

Pero sa kabila ng lahat ng ito, hindi pa rin mawala ang takot ni Illiana. Ang pagkamatay niya ay isang misteryo. At ang pamilya niya... nasaan na kaya sila?