Ayça.

baba!!!! baba yalvarırım beni onlara

verme .!!!!!!!

babaa ne istersen yaparım ne olursun beni o aileye verme

babağğ

kendimi babamın önüne attım ayaklarına kapandım Baba yalvarırım.

Babam

- kes sesini laf ağızdan bir kere çıkar ne dediysek o sen o aileye kan davasını bitirmek için gideceksin

1 hafta önce

ben ayça evin tek kız çocuğuyum bu eve doğumda mutluluk yerine hüzün getirmiştim biz mardinin nüfuslu bir aileydik annem ve babam erkek beklerken kız doğmuştu . buda yetmezmiş gibi annem doğumum sırasında canını vermişti. ailem benden nefret etmesinde ne etsin kız olmak benim suçum değildi . amcamın 3 tane oğlu vardı yengem ve onlar mutluydu amcam oğularını gururla bahseder dururdu .

Babam ilk evliliğinde bir oğlu vardı yani abim murat abim babm erken yaşlarda evlilik yapmış murat abimin anneside hastalıktan ölmüş . murat abim beni çok severdi belkide bu evdeki en çok o severdi hep yurt dışında olduğu için çok az görüşüyorduk ama beni arar sorar her geldiğinde hediye getirirdi . belkide ikimizde annesiz olduğumuz için beni seviyorduk aynı kaderi paylaşıyorduk.

ben ailemin baskısına rağmen her türlü zorlukla karşılaştım bana okuma dediler, . bu kızdan bir şey olmaz evlen git dediler okudum üniversite kazandım tıp fakültesi 3. sinif öğrencisiyim abim sayesinde okumuştum yoksa onlara kalırsa şu anda iki çocuklu kadın olmuştum.

okulun ilk günü için hazırlandım.

-ben çıkıyorum. yengeme haber vermem gerekiyordu yoksa yanlış anlayabilir dedeme şikayet edebilirdi.

-he çıkıyormusun. dedi yüzünü ekşiterek

-evet yenge bir sorun mu var .

- ay senlede konuşulmuyor be okudun birşey oldun sanki gene vakti geldiğinde evleniceksin .

yengemin bu kadar beni sevmemsini anlamıyorum evdekiler beni pek sevdiği söylenmez ama yengem ayrı birşey hem seviyor gibi yapıyor hem beni çekemiyor babası onu okutmadığı icin beninde kendisi gibi olmamı istiyor.

beni bir hizemtlimiz Fatma abla seviyordu. bana okula giderken yemek koyuyor bir anne gibi bana bakıyor benimle ilgileniyordu hastalığımda yanımda olan tek kişi oydu .

okula geldiğimde kendimi çok huzurlu hissediyordum okul mu evmi deseler okul derim. herkez neden bilmiyorum ama okullardan nefret ediyor okul tatil olsada evde dursak diyorlar . oysaki okul benim kaçacağım tek yerdi kendimi değerli hissettiğim bir yerdi . öyle arkadaşlarım gibi sevgili yapamazdım eğer öyle birşey duyurursa beni direk evlendirirler di okulala ölsem de göndermezlerdi .. ben bunları düşünürken arkamdan bir ses geldi ..

-Ayçaaaaaaaaa ..!!!!!

bu ses en yakın arkadaşım didemin sesiydi onu ne çok özlemiştim okul kapandığında bu yana fazla görüşmemiştik .

bana koşarak beni kucakladı.

-seni çok özledim ya ayça .

- Bende bende .

birbirimize sarılıp hasret giderdik . okulun bahçesine çıkıp banklardan birine oturduk . didem bana tatini anlatı .

-ayyy ayça bir çocuk gördüm varya olay uf anlatamam .

böyle şeyler benim pek ilgimi çekmiyordu ama didemi kırmadan sabırla dinledim.

-sonra işte çocukla filan takipleştik işte e sen ne yaptın tatilinde .?

ne diyebilirim ki en fazla çarşıya gidebiliyordum

-ev işi çarşı aynı şeyler işte.

didem yüzü düşmüştü benimde onun gibi eğlenmemi istiyordu ama ailemi bildiği için beni fazla zorlamıyorudu. elimi tutarak .

- merek etme artık okul başladığına göre istediğim gibi seni gezdiririm.

saatler saatleri kovalıyordu derslerimiz bitmiş eve gidiyorduk Didem çok konuşkan biri olduğu için yol boyunca ful konuştu hayallerini hoşlandığı erkeği anlattı .....

benim fazla bir hayalim yoktu okumak kendi ayaklarımın üstünde durmak dışında .

- ayçaaa

- evet

- beni dinliyormusun .?

- evet .

- tamam söyle en son ne söyledim .?

- şeyy ...

- bak dinlemiyorsun işte . didem yanımdan hızlanarak önüme geçti bende onun yanına varmak için hızlandım ama ben hızlandıkça didem daha da hızlanıyordu . en sonunda didem durdu ve çığlık attı . yanına soluk soluğu vardım elindemi telefona donmuş bir şekilde bakıyordu . onu sarstım .

- Didem iyimisin sen !

- ayça beni idare edermisin ...

- nedenmiş o bir şeymi oldu ?:

- ya hani şu anlatiğım çocuk dün gelmiş beni görmek istiyor hayır diyemedim sen burda beklesen ben 5 dk görsem ha

-bumuydu cidden .. bende birşey zannetim korktum .

- yaaa nolurrr arkadaşım

Didem bana sarılıyor beni öpüyor tatlı tatlı iltifatlar ediyordu.

- tamam yeter git ama 10 dk içinde geri dönmesen giderim bilmiş ol.

- tamam çok teşekkürler sen en iyi arkadaşsın.

Didem koşar adımlarla giderken bende kapatılmış bir binanın önünde bekliyordum.

bir anda silah sesi geldi arkamı döndüğümde bir gurup bir adam önlerinde admamı kenara sıkıştırmış bir hissiyat vardı ama adam çok sakindi sanki hiç birşey olmamış gibi rahat davranıyordu . adama önündeki adam silah çekmişti sesimi çıkarmayıp saklandım gittiklerinde burdan çıkacaktım .

-lann miran demek karşıma çıktın ha........ !!!!!! lan seni şimdi Öldürcem ... saffet dermanlıya bulaştığını pişman olacaksın benim kız kardeşim nasıl üzersin haaa ..!!!!!!

-sen öyle zannet beni öldürecek adam daha anasından doğmadı sen benim kılıma dahi zarar vermesin bu adamlarına mı güman ediyorsun adamsan benle teke tek buluşurdun ama bakıyorumda nerde sende o cesaret .ha kız kardeşine gelince Zeynep benim tipim değil evleneceğim en son kişi ha çok istiyorsa metresim olabilir ..

-kes öldürcem seni . saffet denen adam karşısındaki adam silahını çekti . miran denen adamın rahatlığına hayran kalmıştım iki elini pentolonunu çeplerine götürdü saffet denen adama yaklaşarak sırıtmaya başladı .

-merek ediyorum o silahına çokmu güveniyorsun ?!.

saffet se elindeki silah titriyordu . miren geriye doğru arım atınca saffetin üzerinde büsürü kırmızı nokta çıkmaya başladı saffet şaşkınlık ve korkunun getirdiği şey ile .

- bu ne lan böyle !!

- ne o beğenmedinmi sen daha beni tanımıyorsun benim elimde silah yok diye kendini birşey zannetme ben şimdi istesem seni delik teşik edebilirim. bakıyorumda sesin kesildi saffet beni hiç tanıyamamışsın ben miran çakıroğlu!!! ayağına denk al burası benim çöplüğüm burda benim sözüm geçer .

saffetin adamları sesini yutmuş gibi birbirine bakıyorlardı miran a olan bütün silahlar sahiplerine doğrultular . saffet erkasına sakarak .

- lan siz kime silahınizi çektiğinizi zannediyorsunuz ha !!!

aralarından biri

- ağam biz miran ağaya silah çekemeyiz öl de ölürüz ama mirah ağa hepimiz kökümuze kadar kurutur .

miran sırıtarak " şimdi anladınmı saffo kimin kral olduğunu . miranın arkasından adamlar doluşmaya başlamıştı .

saffet denen adam geri geri giderken bir anda silahı ile miranın koluna ateş etti sıktığı gibi kaçmaya başlamıştı .

-Âhhhh siktir.!!!! gidip bulun onu etini bedeninden ayırıcam !!!!!

-emredersiniz ağam.!

artık burdan çıkmam gerekiyordu geri geri giderken bir bidona çarptım.

- kim var lan orda !!!!

kendimi yavaş yavaş belli etim

- yanıma gel !

beni kolumdan tutarken kendine çekti göz gözeydik uzak tan gördüğüm için pek dikkat etmemiştim tam bir yunan tanrısı gibi bir vücuda ve yüze sahipti saçları dağınık olduğu için birbirini tamamlıyordu üzerinde kaslarını

belli eden bir gömlek vardı aşırı iyi gözüküyordu gözleri yeşilin en koyu haliydi gözleri gözlerimi delip geçiyordu.

- kimsin sen .. saffetin adamımısın

-NE ?

- kim gönderdi seni . !!! konuşmaların ne kadarını duydun .!

- ben birşey duymadım kimsenin adamı değilim. bırak beni .!!!

ellerini kollarımdan çekmeye çalışıyordum ama olmuyor du onun gücü benim iki katım dı .

- söyle lan kim gönderdi seni

kedimi tutamayarak ağlamaya başlamıştım bu huyumdan nefret ediyordum kendimi izah edemeyince gözlerim dolardı .

- ya bırak ben birşey göremedim gerçektende sadece burdan geçiyordum. miran itercesine kolumu bıraktı .

- bana bak küçük kız zırlama dua et vuruldum yoksa sana ne yapacağımı iyi bilirdim bir daha buralarda gezinme seni bir daha görürsem sonun iyi olamaz ha birdee eğer ne gördüysen veya görmediysen sağda solda bunları anlattığını duyarsam seni öldürürüm kız filan demem anladın mı .?!!

kafamı evet anlamında salladım .

koluma dokunduğumda çok acıyordu kesin morarmıştı.

tam arkamı döndüğünde minanın acıyla inliyordu.

ben bir hemşire olacaktım ne kadar cani bile olsa ona yardım etmeliydim .bunu hak etmiyordu ama onda da çok korkuyordum . derin nefes alıp arkamı döndüm . ve kafamdaki fuları çıkarıp yanına yaklaştım kolunu tutarak kendime çevirdim. yarası fazla derin değildi. bana anlamsızca bakıyordu bunu benden beklemiyordu.

- ne yapıyorsun..

-işimi . koluna hafif dokunduğunda inledi

- bırak gerk yok ölmem .

- yaran enfeksiyon kapabilir. bırak sarayım yoksa daha kötü olur en azından hastaneye gidene kadar dursun .

- hastane ye gitmicem .

koluna biraz su ile temizlemeye başladım kurşunu daha görünür kılmıştı.kanları temizlediktan sonra fularım ile sarmaya başladım .

- canın acıyormu

-hayır .

- tamam oldu

- Sen doktormusun

- hayır

yarasını bağlayınca ondan uzaklaşmak için yavaş yavaş geri giderken o otorotirel sesi ile

- neden yardım ettin ..

sesizlikkk

- ben insanlık namına yaptım orda başkası olsaydı da gene yardım ederdim .

- neden .

- çünkü ben insan hayatına önem veriyorum orda başkası olsaydı gene aynısını yapardım.

bana bakıyordu önüme döndüğümde o yeşil gözleriyle benim kahve gözlerim birbirine dek gelmişti.

çantamı alıp koşar adımlarla ordan çıkmıştım . neydi o öyle.

;]

.

O binadan çıkar çıkmaz hızlıca koşmaya başladım . arkamdan biri kovalıyormuşcasına koştum bir kafetaryanın önüne geldiğimde soluklanmaya başladım . telefonumun çalması ile dengem bozuldu. çantamdan telefonumu çıkardım arayan didemdi . elimle kafamı tutum onu nasıl unutubilmştim ayrıldığımız yerden baya uzuktaydım nefesimi düzelterek telefonu açtım .

didim " Nerdesin sen yoksa evemi gittin beni bırakıp .!!! "

- yok eve gitmedim sakin ol kafetaryanın önündeyim oraya gel .

- neden ordasın .

- ne yapsaydım orda sap gibi senimi bekleseydim kafetaryada oturdum hadi hızlı gel yoksa cidden gidicem .

- ne bilim seni görmeyince merak ettim. geliyorum hemen .

dideme olanlara anlatamazdım o adamlara güven olmazdı . kafetaryaya girip. lavobaya gittim aynanın kaışısına geçip üstü başıma düzeltim , yüzüme su çarptım .

&&&&&

eve vardığımda beni babaannem karşıladı kaşlarını çatarak bana bakıyordu

- iyi akşamlar babaanne.

- neden bu karad geç geldin . dedi o soğuk sesiyle

- okuldaki desler geç bitti ondan .

- iyi tamam üzerini çıkar gel sofrayı hazırlamaya yardım et .

başımı sallayarak odama geçtim . üzerimi çıkartırken tişortumun ucunda kan olduğunu gördüm bunu önceden fark etmemiştim. Tişortu elime alıp bir süre öyle durdum yaşadıklarım hiçte normal şeyler değildi insan böyle şeyler duyuyordu ama yaşayınca bir farklı oluyorsun . kana baş parmağım ile dokundum bu onun yarasının kanıydı tişortu alıp kirli sepetine attım .

Fatma abla ve yengem ile hep beraber sofrayı hazırlamaya başladım . kapının çalınması ile fatma abla yanımızdan ayrıldı . Babam ve amcam gelmişti. babaannem "oo hoşgeldiniz aslanlarım " dedi çoşkulu bir şekilda babannnem iki oğlunuda sarıldı babannam iki oğlunuda severdi ama babama karşı ayrı bir sevgisi vardı onu amcamdan daha fazla severdi bunu anlamak için fazla bir uğraşa gerek yoktu . belki bu yüzden amcam hayatı boyunca babamın önüne geçmeye çalışmıştı onda olmayanlar onda olsun istemişti. ama ne kadar çalışsada amcam onların gözünde hep aynıydı .

-hoşbulduk ana . dedi amcam

hoşbulduk . dedi babam

- babaannem bana bakarak " ayça sofra hazırmı. "

-hazır babaanne. dedim babannam oğularının arkasından gelerek sofraya oturdu daha sora yengem ve kuzenlerim ve dedem geldi

hep beraber sofraya oturduk bi süre sessizce yemek yiyoken yengem konuşmaya başladı babama bakarak

-abi sen kızına görücüye çıkarmıştın dimi ne oldu .?.

o anda yediğim yemeği yutamadım . öksürmeye başlamıştım gene yengem yapacağını yapmıştı . yengeme dönerek "ne diyorsun sen hala !!!"

- ne kızım aaa sende yaşın geldi geçiyor sonra evde kalırsın ha .

Babam araya atlayarak

- sen karışma yenge

- aa a ne dedim ben yahu bey ne diyorsun .

amcama babama dönüp

- yengen haklı Halil kızın yaşı geldi geçiyor . evlenme zamanı geldi .

- ben bakıcam abi sen merak etme hem ayça daha küçük uygun bir kısmet gelirse düşünürüm . babam kırk yılda bir defa beni korulmuştu o an anladım bir babam olduğunu .yemek bittiğinde sofrayı kaldırmaya başladık .

babamla amcam dışarı çıkmışlardı moralim çok bozuktu abimde yoktu abim burda olsa asla izin vermezdi.

sofrayı kaldırıp odama kapandım kendimi yatağa attım moralim aşırı kötüydü zaten bugün ölümden dönmüştüm of ....

miran

o kız benim aklımı karıştırmıştı sarı dalgalı saçları beyaz teni kıvrımlı vücuda onu gördüğümde onu öldürmek istemiştim bende acıma duygusu yoktu onu kaybetmiştim . ne kadar düşmanım varsa o kadar iyiydi bana bu öğretilmişti doğdum doğalı sahte insanlardan nefret ederdim . bide başıma şu saffet itinin kardeşi çıkmıştı bana kardeşi ile evlenmemi istiyordu ama ben kabul etmeyince çıldırmış olmalı. benim onun gibi sürtüklerle işim yok tu ama saffet bana karşı doldurmuştu eskiden saffet benim en yakın arkadaşımdı çoçkmluğumuz bereber geçmişki ama na zaman ortaya kız kerdeşi girince aramız bozulmuştu . kız kardeşi saffeti doldudup üzerime salmıştı bana birşey yapamayacağını bildiği için beni tek yaklamak istemişyti bir binaya çağırdı boş boş bağırıp küfrediyordu onun gibileri çok iyi bilirdim anca laf .tam son dk koluma kurşun isabet etmişti ama o itinde hesabını dürîcem bana sıkanın kolunu koparıcam .

tam o anda bir ses ve o yüz aklımın derinliklerine kazımıştım onun gözleri gözlerimde gezinirken yüzü çok hoşuma gitmişti çok masum gözüküyordu. o dudakları öpmek için kendimi zor tutuyordum onu bıraktığımda anında arkasını döndü bana doğru gelip saçına taktığı bandanayı saçından çekip koluma sardı onun o saçlarından çekişi bile gözlerimi kamaştırdı o saçının kokusu çilek kokuyordu. bana doğru eğilip koluma bakmaya başladı ben bu kızı iki dk önce tehdit etmemişmiydim . bana niye yardım ediyordu başkası olsa küfredip kaçardı ama bu kız farklıydı .

işini bitirince bana baktı ve arkasına dönerek hızlı adımlarla uzaklaştı koşarken saçları sallanıyordu .

hala o çilek kokusu burnumdaydı. .

yatağıma yatığımda o kızı düşünüyordum adı neydi neredeydi ama ben o kızı tehtit etmiştim bir daha çıkarmı karşıma hiç...

neyse 3 güne unuturum ama çilek kokusu unutulacak gibi değildi ..

.......

Ayça

sabah babanemin sesi ile uyanmıştım gene ne oluyordu .??? bu evde de olaylar bitmiyordu biri bitip biri başlıyordu .hemen üzerimi giyinip bahçeye çıktım babanem dedem amcam hatta Fatma abla bile oradaydı hepsi babamın etrafını sarmış vaziyettedi aralarına sıkışıp babamı görmeye çalıştım

babamın elinde bir silah ve beyaz gömleği kanlara kaplıydı. bir anda şok olmuştum.

babanemin " oğlum sen ne ettin "

Babam şaşkın ve pişman bir şekilde babaneme , dedeme bakıyordu.

dedem " sen beni bu yaşta katilmi edeceksin ha bu ne vaziyet ne oldu anlat lan!!!!

Babam " baba vallahi isteyerek olmadı kavga çıktı biz içindeydik ne olduysa o anda oldu olay benim başıma patladı.

dedem elini açıp kocaman babma tokat attı Babam yerde kıvranırken babanem " şimdi ne olacak bey "

dedem " kimi vurdun lan"

Babam dedemin yüzüne bakmaya çalışarak " baba ben öldürm-" . dedem babamın sözünü yarıda kesti ."kes kim vuruldu "

babam yutkunuruk "Aziz çakırbey...." evde bir anda sesizlik oldu. Aziz çakırbeyde kimdi daha önce hiç birini duymamıştım ama evdekilere bekılırsa onu tanıyorlardı hepsinin yüzü düşmüştü. Babam yerden doğrulup ayağa kalktı

dedem " sen ne dedin ne.....!!!!!! sen aziz mi dedin...!!!!!!!" dedem babamın yakasını tuturuk onu sarsmaya başladı . bağırarak " SEN YEMEYİP İÇMEYİP GİDİP ÇAKIRBEY AŞİRETİNDEN BİRİNİMİ VURDUN LAN !!!!!!!!!!!!"

Babam " baba isteyerek olmadı "

dedem babamı itekleyerek " lan bu işin yanlışlıkla filanı yok vuruldumu vuruldu. şimdi kan dökülecek senimi kurban vericiz lan bu yaşta ha "

dedem babama tekrar vurdu Babam tekrar yere düştü. " sen beni katil edersin.. ah kalbim !!" dedem kelpini tuturuk arkasındaki sandalyeye oturtu babannem .

babanem dedeme " sakın ol bey bunun bir Oluru vardır demi "

amcam " yok ana bunun bir Oluru yok kan dökülene kadar bu işin Oluru yoktur."

babanem "yooo ben oğlumu vermem.!!oğlum ölemez bey birşey et "

amcam"oğlunu savunma ana oğlun bir halt etti bunun cezasını ödeyecek.

ben öylece bakıyordum bu saaten sonra ne olurdu bilmem ama bu işin sonu iyi bitmeyecekti.

yengem "ana sakın ol bir şey düsüncez "

--şimdi ne yapacaktık --

Miran

sabah olduğunda kahvaltıya indim babanem kardeşim ilayda erkek kardeşim baran ve hatta babanemin benim için seçtiği nesrin bile oradaydı. nesrin babannemin seçtiği gelin adaylarından biriydi onunlu evlenmemi söyleyip duruyordu . ama ban şundu yuva kurmaya hazır değildim yaptığım işler yüzünden eve bili gelemiyordum zatan evlensem bili nesrin olmayacaktı ona karşı hiçbir duygum yoktu ve olmayacaktı evleneceğim kadını benim bulmum lazımdı ama bunun için ayrı bir çabam yoktu bunu kompilen kadere bırakmıştım.

Babam hala eve gelmemişti bana bir işi olduğunu söylemişti ama hala gelmediği için içime bir kurt düşmüştü babam bu saate kalmaz evine gelirdi bazan içerdi asla dışarıda kalmazdı evine sarhoş olsada gelirdi ve ayrıce o bir ağaydı yapacağı işler verdı ne kadar işleri ben halediyor olsamda tamamen bende değildi..

Babam evde olmadığı zaman babamdan sonra ben geldiğim için baş sandalyeye ben oturuyordum

babanem " günaydın oğul."

"günaydın babannem "

o tatlı sesiyle sevgili kardeşim " günaydın abicim "

" günaydın "

" günaydın abi " dedi baran

ve tekrar o ses

" günaydın mirann" bu ses nesrine aiti bu kadın kadar gurursuz görmemiştim istemediğim halde evde duruyordu .

kahvaltımızı sesiz bir şekilde ettik .

tam kalkacaken sağ kolum Mustafa ağlamalı bir şekilde geldi .

" Ağam"

" ne o Mustafa "

-ağam!!!!

" ne var lan " hekez ayaklanmış mustafanın konuşmasını dinliyordu .

- ağam aziz ağam dün vurulmuş bu gün ölü cesedini teslim ettiler.

babanem çığlık attı .. kardeşim ve baranda ne ye uğradığını şaşırdı.

" ne diyorsun sen Mustafa babam öldümü yani "

bu kelimeyi söylerken boğazım duğümlenmişti.

babamın ölü cesedi konakta girdiğinde bunlar doğruydu babanem babamın üzerine atlayıp feryat figan ediyordu .

ilayda o da ağlıyordu baranda yere sinmişti babamıjın çesetine bakıyordu herkez ağlıyor ağıtlar yakıyordu ben duygularımı yıllar önce annemin ölümünde kaybetmiştim şimdi Babamıda hayat benden koparmıştı bu koduğum hayat bütün sevdiklerimi almıştı benden . ne kadar güçlüyüm desemde arkamda babam olduğunu bilirdim bir dağ gibi arkamı ona yaslardım ama o artık yoktu benden almışlardı onu . şimdi ne ağlamanın ne de üzülmenin sırasıydı içim kor bir ateş misali yanıyordu sadece acı ve intikam istiyordum .

mustafaya dönerek " Mustafa!!

gözlerimden ateş çıkıyordu babamın ölü cesedine yaklaşıp soğuk olun elini öpüp başıma koydum onon katileri dışarıda geziyordu ben ölene kadar onlara rahat yoktu. ilayda yanıma yaklaşarak elimi tutu arkamı döndüğümde gözleri ağlamakla kıpkırmızı olmuştu onu kendime çekip sarıldım sarıldığım gibi daha fazla ağlamaya başladı .hıçkırarak "ABİ BABAM GİTTİ . O ÖLDÜ !!1111"

saçlarını okşayarak"MEREK ETME KATİLİ KİMSE O DA BABAMIZ GİBİ ÖLÜCEK" dedim . iliyda kendini geri çekerek .

- Abi yalvarırım birşey yapma senide kaybedemem daha doğrusu bu saaten sonra kimseyi kaybedemem annemiz gitti .. babamızda bizi bırakıp gitti.... şimdi br tek sen ve baran kaldı ikinizede zarar gelirse yaşayamam .

iliydanın ne yaşdığını ne hissetiğini çok iyi anlıyordum ailemizden geriye bir biz kalmıştık daha fazla kaybedemezdi ama babamın kanını yerde bırakamazdım ilaydanın elini tuturuk " seni anlıyorum ama babamızın kanını yerdemi bırakıcım . annemizin katilini bulumdım diya yıllarca kendimi yedim birde babama aynısını yaparak kafayı sıyıramam .

- Abi lütfenn.

mustafaya dönüp

" katil kim lann"

babamın kanları hala yeniyldi yerler hep kan olmuştu. bu kanlarda onu boğacaktım .

" ağam Halil arsalan yaptı dediler. ordakiler onu görmüş .

" demek o ha "

adamlara bağırıp " toplanın lan gidiyoruz"

babannem yanıma yaklaşarak " oğul nereye "

- babanne babamın katilin canını almaya gidiyorum . babanemin yüzünden mutlukla

" gerçek mi "

-Evet babanne

kapıdan dışarı çıkmıştım kana kan dişe diş o soysuz bu gün babamın girdiği toprağa girecek. çektiği acıları bin mislini yaşatacaktım .