I solve cases with professor caleb, these cases are very bad, we need to investigate everything, we need to know who is taking the missing children here in the city.

The children are very pitiful for what will happen next.

"pls, iligtas nyo ang anak ko!" pag mamakaawa ng matandang babaeng ito.

"don't worry nay, we will find your son, just relax." sambit ko sa matandang babae.

"let's go" pag aaya saakin ni professor caleb.

____________

We are here in the abandoned warehouse, there is almost no one there.

walang ka tao tao.

We went inside.

"hey isla, watch out." professor caleb said on my back

"don't worry, nag iingat naman ako prof." as i respond.

"dire diretso ka nga eh"

When we went inside we saw a sign that was too big and it said "watch out" "help" "no one here"

"parang nag papakita ito ng saklolo" sambit ni professor sabay taas kilay itong pinagmasdan.

"yeah"

ilang minuto na syang naka tingin at pinag mamasdan ang naka lagay na sign doon

"what's your plan, caleb?.. " i asked.

"kailangan nating mag tulungan isla" he respond.

"kung para sa mga bata, sige gagawin ko." i smiled

caleb tell me the plan.

"so we need nating mag hiwalay, dun ka sa right tapos ako dito sa gilid, basta aliwin mo lang kidnapper, ako na ang bahala"

sinunod ko lang ang sabi ni professor caleb.

He brought a gun, to be safe and he also called the police quickly

"mag ingat ka."

"yes, i will prof"

I went inside and saw the unconscious children.

the hell!?!

poor childrens

sobrang dami nila! nakahiga sila sa banig at naka dapa isa isa.

while the kidnapper is watching the children struggling to breathe!

he glance at me sabay smirk.

"boom! *clap clap* finally! you're here." he chuckles.

"tangina! anong ginawa mo sakanila?!'" pag aalala ko sa mga batang naiyak dahil nahirapan ng huminga.

"napaka galing mo! ikaw na talaga ang hero ng bansa!... " sambit nya habang nainom ng malamig nyang kape.

kailangan kong aliwin ang kidnapper para ma itakas ni professor caleb ang mga bata.

"u-uh, won't you recognize me?" pag mamakaawa ko.

ang galing kong umarte ah.

"sino kaba?!" taas kilay nyang saad.

"I-I was your best friend for a few years" mangiyakngiyak kong saad para mapaniwala sya na totoo ang mga sinasabi ko

"teka, wag mo nga akong lituhin! tangina wala akong bestfriend!" naguguluhang sambit nya

"bakit m-mo na gagawa to,pls stop.. alam kong mabait kang tao hindi mo ito gagawin." pag mamaka awa ko.

nakita ko ang professor caleb na pinakawalan ang mga bata

sakto ay naka talikod ang kidnapper na ito kaya hindi nya na mamalayan na wala na ang mga bata sa likod nya.

tinakbo na ang mga bata papalayo ng warehouse.

ang galing mo talaga professor caleb!

Padating na ang mga pulis, hindi kana makaka takas.

pag lingon nya ay wala na ang mga bata na syang pinag taka nya.

Humarap sya saakin, aambang sasaksakin nya na sana ako nang may humawak sa kamay nya at pinusasan ito.

"you damn Assh*le!" galit na galit nitong sambit.

"tanga mo naman" pinag tawanan ko sya.

sa wakas! makaka laya na ang mga bata.

Sobrang saya ko, nahuli na ang walang kwentang kidnapper na yun.

"ansaya mo naman" professor chuckles.

"syempre no, nakaka awa ang mga bata kanina." maluha luha kong saad

Professor smiled then hugged me.

Na syang ikinagulat ko, first time mayakap ng isang professor caleb!

"thankyou, thankyou for staying isla."

sa una ay hindi ko tinanggap ang tarbaho nato bilang assistant nya dahil madedelikado ang aking buhay.

pero hindi ko akalain na sobrang sarap pala sa pakiramdam na nakakatulong ako sa iba.

Sobrang saya, sobrang taba ng puso ko kapag nakaka ligtas ako ng buhay ng isang tao.