Chapter 01: Clankton

Jeremy's Point of View

"Isang breaking news sa umagang ito. Hindi na mabilang ang mga tao ngayon sa loob ng SM mall kung saan nag-uunahan ng makabili ng bagong labas na nerve gear mula sa larong War of Rank's online na talaga namang sikat na laro sa buong mundo ngayon. Sinasabi kasi ng Gaming company president na ang bagong nerve gear daw na ito ay isang espesyal na version na sinasabing mas malaki daw ang magiging average of chance na makakapasok ka sa top 10, ng larong nabanggit. Alam naman nating lahat na sa tinagal-tagal na ng larong ito ay wala paring napiling player na maaaring bumuo sa top 10 ranking nitong laro..."

Nagising ako dahil sa ingay ng tv kaya't pupungas pungas akong tumayo at humihikab. Tumingin ako sa oras ng relo ko at isang oras nalang pala ay magsisimula na ang klase namin kaya nagmadali na akong umakyat sa kwarto ko.

Dumiretso ako sa bathroom at mabilis na naligo. Ako pala si Jeremy Clankton. 18 years old na ako at isang fourth year highschool sa isang school malapit samin.

I'm 15 years old when our parents died. Kasabay lang silang dalawa. Kaya't si Ate nalang ang kasama ko dito sa bahay namin.

Pero kahit na kami nalang dalawa ang natira, hindi parin kami napilitang 'wag ng mag-aral. Nagta trabaho ako sa isang cafe shop malapit sa school namin kada 4:30 pm hanggang 7:30 pm.

Mabait kasi ang owner nung shop kaya maikling  oras lang ang working hours ko sa kaniya. Kasi, kaibigan ko yung anak niya. Si Sandra. Oo. Babae siya.

We've been friends since and I can tell you that she is really a good and true friend figure. Nahiya nga ako dahil yung ibang empleyado sa cafe shop nila ay parang nainggit pa sakin dahil nga maikli lang ang working hours ko.

At mabuti nalang at nareduce ng kunti ang working hours ng mga kasama ko dun na nag reklamo kahit na hindi parin ganun ka ikli sakin pero okey nalang man daw yun sa kanila.

It's really nice to be working with them, kasi nagkakaisa kaming lahat sa cafe shop at lagi kaming nagrerespituhan sa isa't-isa kaya't masaya talaga ako na nakilala ko si Sandra.

Matapos kong makaligo nag bihis narin ako ng uniform namin at sinukbit na sa likod ko ang bag ko bago muling bumaba at naabutan ko si ate Jenny na nagluluto ng agahan namin.

Tapos na si ate na mag-aral dahil scholar naman siya nun kaya't ako nalang ang tinutulungan niyang makapagtapos narin. Isa siyang I.T. graduate at nagtatrabaho siya ngayon sa isang kilalang gaming company sa lugar namin.

Ang kompanya kung saan ginawa ang larong War of Rank's online na talagang tinaguriang ang pinakamahirap na mmorpg na laro sa buong mundo. Kasi nga, kahit na tatlong taon na ang larong ito ni isa wala paring nakalagay na player sa slot ng sampung ranking position overall.

Unbelievable right? Gaano nga kaya kahirap ang larong yun? Bakit hindi man lang nagawang makabuo ng sampung malalakas na player ang admins ng game. Hindi kopa nasusubukan ang larong yan pero baka kapag may pera na kami ni ate na pambili. Maybe If I have time I can try it too.

"Sa sofa kana naman natulog kagabi no? Tapos hindi mopa napatay yung tv bago ka man lang natulog. Nagsasayang ka ng kuryente eh." Bungad agad ni ate sakin. Kumuha ako ng sandwich at nilagyan ito ng palaman.

"Ate naman. Pasensya na. Nakalimutan kolang talagang patayin yun kagabi kasi nga may project akong ginawa. Promise hindi na yun mauulit." Sabay taas kopa ng kanang kamay ko na may hawak ng peanut butter bottle.

Nilapag na ni ate ang niluto nitong ulam namin pagkatapos ay nagsandok narin ito ng kanin  naming dalawa at nag-umpisa na kaming kumain ng sabay.

Buhay prinsipe ako dito eh kapag nandyan si ate. Hindi niya ako pinapayagang magluto ng sa sarili ko dahil responsibilidad daw niya ako. Minsan tinuturuan niya akong magluto dahil may times na hindi siya nakaka uwi galing sa trabaho kaya nasasanay na ako sa ganitong buhay.

Were also not rich so hiring a maid is just a hassle for us.

"Thanks for the food! Alis na ako, ate."

"Sige. Ingat ka." Sagot naman ni ate tsaka hinalikan ko siya sa noo bago nagtatatakbong umalis ng bahay.

"I'm not a child anymore."

Ng kakabukas kopa lang sa pinto namin bumungad na agad ang mukha ng kaibigan ko kaya't binati niya ako ng good morning ng makita niya ako. "Good morning!" Bati sakin ni Sandra ng may kasama pang ngiti. Mas lalo siyang gumanda ngayon ah.

"Bakit parang nag-iba ang routine mo tuwing aabangan moko. Dati sa entrance kana ng school natin nag-aabang sakin. Ngayon naman sa mismong pintuan na namin." Bungad ko agad rito at nag-umpisa na kaming maglakad papuntang school.

"Grabe ka ha. Wala man lang akong natanggap na 'good morning din, Sandra'. Peymus kana?" Biro nito sabay sinondot ang tagiliran ko pero tumingin lang ako sa kaniya. Alam naman niyang hindi ako kinikiliti diyan eh. But I know she is.

"Good morning din, Sandra! Oh ayan. Are you happy now?"

"Wala ka talagang kwenta kahit kailan. By the way. Hindi moba alam kung anong araw ngayon?" Tanong niya sakin.

Maikli akong nag-isip kung ano nga bang araw ngayon. Wala akong maisip na event or special day. Lumingon ako sa kaniya ulit at napansin kong nakatitig parin pala siya sakin. Hinintay niya talaga ang sagot ko.

"So what. May naisip ka?"

"Hmm. Nothing? I think it's just an ordinary day. Is it? Baka merong special event ngayon sabihin mo naman sakin." Sagot ko sa kaniya sabay tanong narin.

"Huh? W-wala naman. Baka lang kasi." Then she walks ahead of me kaya napabilis narin ako ng lakad para maabutan ulit siya.

We arrived at school ten minutes early before mag sa start ang first period.

And as I thought, this WOR online is the talk of all our classmates everywhere. Kahit na yung napapadaan sa hallway ng room namin ganun ang pinag-uusapan.

I sitted in my assigned chair na katabi lang din ni Sandra from my right side.

"Hi, Sandra. Wan't to team up with me later? Mag qu quest kami mamaya sa dungeon of wolves sa War Of Ranks. Pwede ka naming tulungan sa pag le level up mo para makasali ka sa mga tournament."

"No thanks. Kayo nalang, busy ako mamaya eh." My friend suddenly answered without even looking to the guy she is talking to.

"Ah ok. Maybe next time nalang." Walang nagawa ang kaklase namin na umalis narin sa harap ni Sandra na nag me make up na ngayon.

Ganyan yan si Sandra sa iba kapag hindi niya ka close. Pero iba naman kapag ako ang kausap niya.

Ang sabi niya sakin, hindi daw siya pala kaibigan.

Pero bakit naging kaibigan naman niya ako?

Tsaka isa pa, hindi rin daw siya kumakaibigan ng mga lalaki dahil alam nyo na.

Pero bakit nga niya ako naging kaibigan eh lalaki naman ako.

Parang may mali talaga sa babaeng to. Hindi naman sa ayoko siyang maging kaibigan pero tingin ko kasi, nagiging tsismis na kami lagi dito sa school kung bakit si Sandra at ako ay laging magkasama.

Natural mag kaibigan kami, pero yung mga utak ng mga tao sa paligid parang bakuran ng kapitbahay namin. Ang dumi.

"Jeremy. Gusto mo ba ang larong War of Rank's?" Bigla namang tanong ni Sandra sakin kaya napalingon ako sa kaniya. Ano nga ba? Hindi kopa kasi nasusubukan ang larong yun kaya hindi ako sigurado kung gusto koba o hindi.

"I'm not sure. Siguro, dahil hindi kopa yun nasusubukang laruin kaya hindi ko matiyak If ever nagustuhan ko siya." I answered then she gave me a nod.

"If ever, may time kang maglaro. I ta try mo ba?" Tanong niya pa ulit.

If ever may time? Oo naman. Bakit hindi?

Wala palang talaga akong masyadong sapat na naiipon para bumili ng nerve gear at isa pa. Masyadong marami ang bumibili at nagkaubusan na sa mga store.

Tumango ako. "Sure. Why not. Ayokong mapag iwanan ng panahon ano. Wala lang talaga akong time at hindi sapat ang sahod ko para bumili ng ganun." Sagot ko.

Wala pa talaga sa average amount ang pera ko para bumili ng ganun, tsaka mas mahalaga ang pagbabayad ng bills at gastos sa pagkain namin ni ate sa bahay. Ayoko kayang maging pabigat kaya naghahati kami ng babayaran sa kuryente, tubig at minsan. Ako ang namamalengke.

Marami nga diyang tao sa kalsada ni wala man lang pambiling pagkain o matutuluyang bahay. Kaya gamitin natin ang pera sa mas makabuluhang bagay.

Nagsimula ang class namin ng medyo late na ng 10 minutes dahil may urgent meeting daw kasi ang faculty members.

Pinaalala lang naman samin ng guro na dapat ang gaming ay hobby lang. Isang larong pang-aliw bilang isang estudyante at teenager's pampalipas lang ng stress mula sa academics. Hindi yung maging full priority na talaga namin ito buong buhay namin.

Pero thank goodness nalang din dahil ni isa sa section namin ay wala pang nababagsak kaya proud parin ang guro samin ang teacher namin.

Inamin niya nga na adik din siya sa larong yun dahil baka palarin rin siyang manalo ng one million kapag nakapasok siya sa top 10.

Sabi nga ng guro namin. Wag lang isiping stress ang pag-aaral. Enjoyin mo ang pagkatuto at siguradong magiging successful ka.

Nag klase lang kami ng nag klase hanggang sa dumating ang lunch break namin kaya isa isa na nga kaming nagsilabasan ng classroom patungo sa cafeteria.

"Doon tayo oh." Yaya sakin ni Sandra kaya't tumango lang din ako.

Ang lagkit ng tinginan talaga ng iba ngayon kay Sandra. Mapababae man o lalaki. Isn't it obvious? Kasi ang ganda ng kaibigan ko. Dapat ilibre niya ako dahil pinuri ko siya.

Umupo kami ng magkatabi ni Sandra at nilingon ko ang tingin sa paligid. Wala ata siya dito?

"Ako bang hinahanap mo?" Bigla namang may nagsalita sa likod ko kaya't nilingon ko agad ito pati si Sandra ay napalingon narin.

"Joshua. Akala ko hindi kana makakalabas sa ospital. Nabigla ako sayo." Biro ko dito. Umupo naman siya sa harap ko.

Siya si Joshua Canon. Mestiso at mahaba ang bangs nito na talaga namang marami ang patay na patay rin dito dahil nga tisoy ang tukmol.

"Nagdadasal kaba na hindi na ako gumaling? Ganyan kana pala ngayon Jeje ha." Sabi naman ni Joshua sakin na may kasamang pang-aasar.

Masyadong mahaba pa ang pila sa counter kaya't maghihintay nalang muna kami dito. Nag-usap kaming tatlo at naging topic namin ang pagiging terrible driver nitong si Joshua.

Naibangga niya kasi yung kotse niya na sa isang street light kaya malaki laki din ang nabayaran niya. Isama pa ang pang ospital niya.

"Ng dahil sa asong yun, hindi sana ako napagalitan ng papa ko. At hindi sana binawasan ang credit card ko. Grabe na sila. Lalapain ko talaga ang asong yun kapag nakita kopa siya ulit."

"Hindi ka naman siguro makikipag suntukan dun." Biro naman ni Sandra dito kaya natawa lang kaming tatlo.

Umorder narin kami ng pagkain na sa wakas ay maliit nalang ang nakapila. Nagpatuloy kaming mag kwentuhan habang kumakain ng mapunta sa WOR online ang usapan namin. Para tuloy akong ewan dito dahil silang dalawa lang ni Sandra at Joshua at nagkakaintindihan.

Kung alam nyo lang. Mag pinsan ang dalawang yan kaya wag na kayong magtaka kung close din sila niyan.

Nagsimula ang ulit ang klase namin tsaka maaga kaming pinauwi ng guro dahil may meeting na naman sa faculty at sinabihan lang kami na ipasa yung individual project namin sa arts this upcoming friday which is two day's nalang starting tomorrow.

"Oh ano. Kita nalang tayo ulit bukas." Sabi sakin ni Sandra tsaka ako tumango.

"Ingat ka sa daan." Paalala ko rito.

"Ang liwanag pa ng paligid. Wag kang eksaherado." Tsaka na naglakad paalis sakin si Sandra at sinundan kolang siya ng tingin bago nagpatuloy sa cafe shop kung saan ako nag ta trabaho.

At dahil medyo maaga ang naging simula ng working hours ko medyo maaga narin akong nakauwi sa bahay.

Nadatnan ko si Ate sa sofa na may ginagawa sa laptop niya. Siguro ang hirap talaga ng trabaho niya ngayon. Ilang baso na kaya ng kape ang naubos niya ngayon?

"Ate. Nandito na ako!" Sabay halik ko sa noo nito.

"Mabuti at nandito kana. Bakit ang aga mo yata?" Tanong niya sakin ng nasa laptop parin ang tingin niya. Napakabilis niyang mag type sa keyboard.

Baka ang keyboard pa ang sumuko sa ginagawa niya ngayon, hindi yung mga daliri niya.

"May urgent meeting ang mga guro sa school kaya maaga akong nakapagsimula sa working hours ko sa coffe shop. Kaya nandito ako ngayon." Sagot ko naman.

"Ah ganun ba? Magbihis kana at bumalik ka dito."

"Sige po." Pupunta na sana ako sa taas ng may nag doorbell bigla sa labas ng bahay kaya napatigil ako.

"Buksan mona muna." Hindi na ako nagsalita pa at nagtungo na sa pinto at nang mabuksan ko ito ay bumungad sa harap ko ang isang lalaking naka sombrero na nakangiti bumati sakin.

"To Mr. Clankton po sir? Dito po ba siya nakatira?"

Sabay pinakita niya sakin ang malaking kahon na dala dala niya sa dibdib niya.

"Ako ang taong yun. Bakit po?"

"Ah. Kayo po pala siya. Package delivery lang po para sa inyo. Paki sign nalang nitong paper para sa reciever's signature."

Matapos kong pumirma ay binigay niya sakin ang kahon tsaka nagpaalam narin ito at umalis na.

Binasa ko ulit ang naka enclosed na note sa kahon.

"To Mr. Jeremy Clankton. From the Gaming company?"

Sa gaming company galing ang package nato?

Chapter #02: Welcome!

Jeremy's Point of View

"Happy birthday, Jeje!" Nag pout lang ako sa kaniya ng batiin niya ako. Ka video call ko ngayon si Sandra at nandito ako ngayon sa kwarto ko.

"Grabe ka ha. Hindi mo man lang ako sinabihan na birthday kona pala. Tapos may pa regalo pa si ate sakin." Oo. Yung package na natanggap ko ay mula sa gaming company na pinagta trabahuan ni ate.

Utang nga lang siya kasi bago palang si ate sa kompanyang yun kaya hindi pa malaki ang nakukuha niyang sweldo.  Kaya nagpasya ako na hati kami sa pagbabayad but she refused.

She said that It's my birthday so I should just enjoy it. She's a great sister, is she.

"Surprise nga siya diba? Sabi sakin ng ate mo yun sakin na wag ko raw sabihin kasi nga masyado kanang matanda na kahit birthday mo hindi mona matandaan."

"Anong matanda? Kaka debut mo nga lang a year ago diba, so sino na ang matanda satin?" Pang-aasar ko rito. Base sa background niya, nasa cafe shop siya ngayon naka upo sa isa sa mga sits.

"Uy, Jeremy. Happy birthday pala. Sana nagtagal kapa dito para masulit natin birthday mo!"  May lumabas sa view ng video call ni Sandra at binati ako. Kasamahan namin siya sa cafe shop at may dala dala itong mop.

"Salamat, Sheno." Bati ko naman sa kaniya at nag salute lang ito bago nawala ulit sa view ng video call.

"Oh. Jeremy. Nabuksan mona ba yung package. Ano daw ang laman. Siguro nerve gear yun ano?" Sabi sakin ni Sandra at kumakain ito ng cupcake.

Oo nga pala. Hindi kopa nabuksan yung package. Nung pumasok kasi ako sa kwarto ko nag video call agad si Sandra kaya nalimutan kong buksan.

Hindi naman sinabi ni Ate kung ano ang laman pero sigurado akong. Alam nyo na? Sasabihin paba yun?

"Teka. Bubuksan ko muna." Nilagay ko sa study table ko ang phone ng nakasandal ito sa dingding para kita parin ako ni Sandra sa phone.

Kaharap lang naman ng kama ko ang study table kaya kita parin ako ni Sandra na nakaupo sa kama ko habang binubuksan yung package.

Siguro bagong version ito ng nerve gear kaya pautang lang ang bayad niya. Hindi ako makapaghintay. Eto na.

"Anong laman?" Excited na tanong ni Sandra sakin ng tila napako na ang tingin ko sa laman ng box.

Totoo ba talaga to? Kunot-noo lang ang nasa itsura ko ngayon. Hindi to ang ine-expect kong makita.

Nilabas ko sa box ang laman at pinakita kay Sandra ito. Halata rin ang kunot ng noo nito at parang hindi rin nito inasahan ang laman ng box.

"Ano yan?" Takang tanong nito.

"Nerve gear?"

"Pero bakit ang luma? Baka na scam kayo?" Sabi ulit ni Sandra na halata ang pagkagulat at pag-aalala.

"Hindi naman siguro."

Tama ang basa nyo. Isa ngang nerve gear ang laman ng package, pero ang pinagtataka namin ni Sandra, ay bakit parang ang luma naman ng version na ito.

Hindi sa nag iinarte ako, but this nerve gear is somewhat. So old.

I think It's the very first ever prototype ng nerve gear ngayon dahil siguro sa hugis at date ng nakalagay dito.

Hindi ako dissapointed. Maybe that's what Sandra is seeing on my face through the video call pero hindi ganun.

It's so majestic na kung ito man yung prototype ng lahat ng nerve gear na nagawa sa game na ito, malamang maganda ang quality nito. Kahit na luma siya nerve gear parin ito at hindi siya masyadong mahirap gamitin.

Minsan. Old things are better than new. Yun ang naiisip ko ngayon. Katulad ng mga nasa museum. Napakagandang tingnan at malaman na yung mga gamit o imbento ng mga taong nabuhay noong hindi pa uso ang apoy hanggang sa dumating tayo sa modern times ay nandito parin at nakikita natin.

Parang nababalik tayo sa past kapag nakikita natin ito and It's just so extraordinary feeling.

Kuha nyo ba?

Isa lang talaga ang masasabi ko, nagustuhan ko ang regalong ito.

"Bakit hindi mo sabihin sa ate mo yan? Baka pwede pa yang mapalitan." Sandra suggested but I already made up my mind.

"Hindi na yun kailangan. Baka mas mahal pa yung ibigay ng kompanya at baka malubog lang kami sa utang ni Ate. Masaya na ako sa prototype na ito." Sagot ko naman habang sinusuri pa rin ang nerve gear na hawak ko.

May tag pa ito at mukhang luma narin. Hindi ba natanggal ang tag nito mula ng gawin ito o bilhin?

May kunting scratch pa ang bandang ulo nito na para bang pinwersa talagang tanggalin.Teka. Pinwersang tanggalin? Sinabi koba yun?

"Sige na, Jeremy. Manonood pa ako ng tournament  sa WOR online sa mall ngayon. Sama ka?" Yaya ni Sandra sakin pero umiling lang ako habang sa nerve gear parin ang tingin ko.

Na curious kasi ako bigla sa scratch at sa sinabi ko? Para kasing may naging mali dun o di kaya ay may tama sa sinabi ko.

"May project pa akong gagawin eh. Next time nalang siguro." At tumingin na ako kay Sandra sa video call. Napansin ko naman sa mukha ni Sandra sa video call na mukhang kanina niya pa ako pinagmamasdan.

At ng tingnan ko siya bigla agad siyang napaiwas ng tingin pero huli na dahil napansin kopa rin yun.

Wala namang mali sa ginawa niya pero bakit na conscious siya bigla. Weird.

Nagpaalam na siya sakin kaya nag wave nalang ako bago niya pinatay ang tawag. Mukhang pupunta siya ngayon sa event sa Mall na sinasabi niya. Yung tournament ata.

Nilagay kona muna sa box ulit yung nerve gear at nagpunta na sa study table para ituloy yung project namin sa arts.

Natapos ko naman yun sa wakas at tumingin ako sa wristwatch ko. 9:30 pm.

Siguro success naman yung project kaya ipapasa kona yun bukas. Nagmadali akong tapusin yung project kasi parang hindi na ako makapaghintay na e-test na yung nerve gear na regalo ni ate sakin.

Medyo kabado ako ng kunti dahil dun sa scratch na nakita ko sa nerve gear pero I should think positive.

Baka nasagi lang yun ng matulis na bagay ng hindi inaasahan kaya ganun.

Wala man lang itong ka color color. Plain black lang ang kulay nito at medyo may na-a out-of-color narin ito dahil dun sa scratch.

Pinagmasdan ko muna ang nerve gear bago sinaksak ito sa outlet namin.

Wag kang kabahan, Jeremy. Ok lang yan. Mali ang nasa isip mo kaya cool kalang.

Humiga ako sa kama at maingat na isinuot ang nerve gear sa ulo ko. Parang nasa Gundam ako nito.

Ang sabi sa manual nito. Kapag nasaksak kona ang nerve gear at naisuot kona ito sa ulo. Sabihin kolang daw ang katagang ito.

"Server start!" Saad ko at sa hindi inaasahang pangyayari bigla nalang dumilim ang paningin ko at bigla ding lumiwanag ulit.

Parang isang ipo-ipo ngayon ang paningin ko na halos mahilo na ako sa sobrang lakas ng sensasyon kaya napapapikit ako pero hindi rin naman yun nagtagal at bumalik sa normal ang lahat.

Pero iba na ang vision ko. Isang black room ngayon ang kinatatayuan ko kaya nagpakalinga linga ako sa paligid ko.

"Welcome, player!"

Isang hindi ko kilalang boses ang nagsalita pero hindi ko alam kung saan ito nanggagaling kaya palinga linga ako sa paligid.

Wala namang speaker sa room na ito kaya ako lang mag-isa nang nandito.

"Kindly choose your gender!"

May nagpakitang hologram sa harap ko na may dalawang pagpipilian. Pinindot ko ang male at muli na namang may nag pop-up na bagong hologram.

"Choose your avatar!" Muling saad ng boses na tingin ko ay ang NPC kaya ginawa ko naman ang sinabi niya.

Maraming avatar ang nasa hologram kaya't hindi ko maisip kong sino ang dapat na piliin ko. Maganda sila lahat but then a certain one caught my eyes.

Pinindot ko ito ng walang pagdadalawang-isip kasabay nun ay unti-unti naring nagbabago ang kasuotan ko hanggang sa parang ako na nga talaga yung perpektong itsura ng avatar na pinili ko.

"Please state your name, player!"

Ang name ko? May nag pop-out na namang letters sa harap ko para dun ko ilagay ang name ko. Ano nga kayang ilalagay ko? Dapat yung simple lang.

Ng makaisip na ako, agad ko yung tinype sa hologram at sabay pinindot ang 'done' sa ibaba nito.

"Congratulations! You may proceed now to the beginner's venue. Goodluck player!"

Parang may portal na biglang lumitaw sa likod ko kaya mabilis ako nitong nahila papasok nito. Nahihilo ako. Parang mabilis na umiikot ang napasukan ko ngayon at hindi ko magawang magmulat ng mata sa hindi ko malamang dahilan.

Hindi rin nagtagal ang pagkakahilo ko dahil ng imulat ko ang mata ko, nasa gubat na ako, nakatayo. Ganun ba talaga kapag pumapasok ka sa portal? Kung tumagal pa siguro ang pagkakahilo ko sa portal nayun baka tuluyan na akong nasuka ngayon.

Pinagmasdan ko ang dalawang palad ko. Ang braso ko. Hinawakan ko ang katawan at mukha pati ang buhok ko. Nasa game na nga talaga ako.

"Ssssssss....."

Bigla akong natigil sa pag-iisip at agad na napalingon sa aking likuran. Tunog ahas ba yun? Sobrang lakas naman ata. Huwag nyong sabihing may anaconda dito?

Kakapasok kopa lang sa laro, mapapalaban na agad ako. Gaano ba talaga kahirap ang larong ito?

Tama nga ang nasa isip ko. Isang malaking ahas nga ang nasa harapan ko ngayon.

Matutulis ang mga ngipin niya na parang kasong kapal ng dalawang braso ko. Mabangis ang mga berde nitong mata at sa akin lang ito naka tutok.

Palabas labas ang dila nito na parang sarap na sarap ito ngayon sa nakikita niya.

Ano bang gagawin ko? Halos kasing tayog siguro siya ngayon nung poste namin sa bahay.

Wala akong dalawang armas. Teka. May biglang nag pop-out na hologram sa harapan ko.

Beginner's Manual guide:

         1.) In order to gain a beginner's weapon, you can summon a metal sword by writing 'B' in the air.

         2.) 'B' represent's Bag and  choose the metal sword inside it.

         3.) You have 3 max potions in your bag so make sure you can go to a Town nearby to buy more potions to survive.

        4.) Initial's summoning pattern.;

                          •'B' - Bag

                         • 'S' - Setting

                        • 'M' - Manual

                       • 'P' - Profile

                      • 'I' - Inventory

                     • 'N'-  Notification °Messages

                                                           °Item Trading

                                                          °Friend request

                                                         °Dueling

                                                        °Announcement etc.

                    • 'L' - Logging out

      5.) Goodluck for your adventure, player!

Binabasa ko to habang tumatakbo ako. Grabe. Ang bilis ko palang tumakbo. Parang ang layo na kasi nung ahas sakin eh. Hindi kona siya makita sa likod ko—ay putek! Papalit na pala siya dito! Dapat hindi kona lang binagalan pa ang takbo ko eh!

Base sa nabasa kong manual. Honestly, yung dalawang guide palang talaga yung nabasa ko dahil tumatakbo na ako nun.

Nag write ako ng 'b' sa ere habang tumatakbo ako.

Pero hindi naman umepekto kaya inulit ko naman ang pagsusulat sa ere ng 'b'.

Bakit ayaw!? Natataranta na ako dito ah. May sira na ba ang Nerve gear nato kaya ayaw gumana?

Malapit na talaga yung ahas sakin at mukhang tatlong metro nalang ang pagitan ng ngipin niya sa likod ko. Kalalaro kopa lang mamatay na agad ako? Wag naman sana!

Nag-isip ulit ako. Ngayon ay sinubukan ko namang magsulat sa ere ng letter 'B' sa ere at nagulat ako ng may nag pakitang hologram sa harap ko. Ini slide ko ito hanggang sa gilid kolang kasi natatabunan nito ang vision ko.

Bag na nga ito. Grabe naman sila. Dapat talagang kapital na B ang isulat ko para lang gumana. Kaya pala hindi gumana kanina dahil maliit na 'b' lang ang sinulat ko. Gaano ba talaga kahirap ang larong to.

Hinanap ko ang metal sword sa bag na ito at ng mahagilap ko na ay mabilis ko naman yung pinindot at parang may nag-materialize naman na scabbard sa likod ko kasama na ang espada nito.

I tap the 'x' button in the hologram kaya naglaho narin ito sabay bunot ko ng espada sa likod ko.

Tamang-tama lamang ang bigat nito kaya hindi naman naapektuhan ang pagtakbo ko.

Lumiko ako ng mabilis sa bandang kanan kaya't sumunod din yung ahas. Hindi kona alam kung saan na ako papunta ngayon.

May kahoy na nakaharang sa tatakbuhan ko ngayon mga sampung metro ang layo nito sakin.

Kung makaka atake ako, ito na ang pagkakataong yun. Hindi ako papayag na mamatay nalang dito.

Chapter 03: Shadow

Jeremy's Point of View

Kahit saang liko ang gawin ko sa gitna ng gubat na ito, hindi pa rin ako nilulubayan ng dambuhalang ahas.

Hanggang sa makakita ako ng isang nakatayong kahoy sa harapan ko mga ilang metro ang layo mula sa akin, agad kong mas hinigpitan ang hawak sa aking espada.

Nang dalawang metro nalang ang pagitan nung katawan ng kahoy, agad akong tumalon tungo dun at nung lumapag ang dalawang paa ko rito malakas naman akong bumalik na tumalon tungo sa ahas na handa na sana akong kagatin, pero dahil sa bilis ng kilos ko nagawa kong lampasan ang bibig niya at diretsong tinusok ko ang espada tungo sa kaliwang mata nito dahilan para humiyaw ito ng napakalakas.

Tumalsik ang dugo mula rito at nagwala ang ahas kaya't tumilapon agad ako papalayo sa kaniya.

Tumama ang likod ko sa isa pang kahoy kaya't nakita ko sa view ko ang pagkabawas ng health bar ko.    

Shadow

Lvl. 1

Health Power: (5/100)

Damage: 10

Ang laki ng bawas!

Parang nabali ata buto ko sa lakas ng impact nayun.

Tumingin ulit ako sa ahas at may nagpakita ng hologram sa uluhan nito na kanina ay wala pa. Siguro kapag nasugatan mo lang ito makikita.

Jungle Python

Lvl. 15

Health Power: (1300/1500)

Damage: 150

Ano daw? Level 15 ba yung basa ko? Pano ba ako nahanap ng ahas na ito?

Mabuti nalang talaga at natapon lang ako. Kung nakagat ako nito o nasagi ng katawan niya ng tuluyan malamang naglaho na ako ngayon.

Napansin kolang na 200 yung nabawas ko sa ahas.

Siguro dahil sa mata ko ito tinamaan kaya't malaki din ang naging damage nito.

Nag sign ako ng B sa ere kaya lumabas naman ang bag na hologram sa harap ko. Kinuha ko yung isang max potion at mabilis na ininom.

Bumalik sa 100 ulit ang HP ko at sakto naman na nakita ulit ako nung ahas ay sinugod niya ako ulit.

Tumakbo ako at nasa likod kona naman ang ahas na ito na hindi na masyadong nakakatakbo ng mabilis dahil natamaan ko ang mata niya.

Parang totoo talaga ang lahat ng ito ah. Parang ang realistic na masyado ng game.

Pinagmasdan ko ang espada ko at tamang dugo lang talaga ang nandun. Ang sariwa pa nitong tingnan.

Napagulong agad ako ng matantiya kong susunggaban ako nito mula sa likod. Hindi na ako nakatakbo ulit dahil nakaikot na ang katawan nito sa paligid ko na dadaanan ko sana. Shit!

Wala na akong kawala nito. Dahan-dahan na ang galaw ng ahas dahil alam niyang wala na talaga akong kawala ngayon sa kaniya.

Naghihintay lang ito ng tyempo na atakihin ako.

Hinawakan ko ng mahigpit ang espada.

Mabilis na kumilos ang ahas na sinugod ako kaya ginawa kong barricade ang katawan niya na nasa likod ko para mas makatalon ako ng mataas kaya hindi ako nasunggab ng tuluyan ng bibig niya.

Habang nasa ere tuluyan konang sinunod na tinusok ang kanang mata nito, kaya't ng matamaan ko nga ang mata niya. Mabilis din itong nagwala kaya natapon na naman ako.

Pero salamat nalang at hindi ako gaanong nasaktan dahil medyo hindi naman mataas ang pagkakahulog ko.

Nawalan na ito ng paningin kaya't nahihirapan na akong makalapit sa kaniya. Nasagi ng katawan niya ang isang puno, kaya natumba ito papalapit sakin at mabilis naman akong napaatras bago pa ako tuluyang tamaan ng natumbang kahoy.

May bigla namang lumapit na tatlong level 2 na lobo sakin kaya dahil sa pagkabigla ay napatrigger ako ng skill.

“Spinning blade!” I did a quick round spin at nang makalapit sakin ang tatlong lobo agad silang naglaho at namatay.

May skill pala akong ganun?

You killed a level 2 jungle wolf

You killed a level 2 jungle wolf

You killed a level 2 jungle wolf

Exp gained

Metal sword damage: 20 — 35

You have leveled up.

You have leveled up.

Shadow

Lvl. 3

HP:(300/300)

Damage: 30

Wooden Bow available in the Town Store

New skill acquired: Spinning Arrow: A skill obtained only by an archer type. After being shot the arrow automatically spins with intense speed and velocity that pierces through everything in it's way.

Halos mahilo ako sa sunod-sunod na pagbukas ng mga hologram sa vision ko. Isinet kona lang ito sa setting na maliit lang ang hugis na hologram ang magpakita sakin sa susunod para hindi sagabal sa vision ko.

Tumingin ako sa nagwawalang python at nandun pa rin siya sa posisyon niya at hindi ito mapakali na parang nilalanggam.

Siguro dahil wala na itong vision ngayon, hindi na niya nagawang umalis. Siguro parte yun ng game. Hindi ako sure.

850 pa ang average HP nito habang yung sa akin ay 300 naman.

Kaya ko 'to. Malakas akong nagbuga ng hangin tsaka mabilis na tumakbo tungo sa ahas. Umiwas ako ng talon para hindi masagi ang paa ko sa buntot na bahagi nito.

Lumapag ako sa nakakadiri niyang katawan kaya mabilis na akong tumakbo tungo sa ulo niya.

Malikot ang katawan niya kaya hindi ako nakabalanse agad at mahuhulog na sana ako pero naitarok ko agad ang espada ko sa katawan niya kaya napahiyaw ulit ito.

Mabilis ko ring inangat ulit ang katawan ko at mabilis na tinusok tusok ang katawan nito kaya dahan dahan ring nababawasan ang HP nito.

Nawalan ulit ako ng balanse pero bago pa ako tuluyang mahulog ulit tumalon na ako tungo sa leeg ng ahas at mabilis na gumawa ng skill.

"Spinning blade!" Sigaw ko at paikot akong umatake sa leeg nung ahas.

Dahil sa bilis agad naputol ang ulo nung ahas mula sa leeg nito at puno ng dugo ang katawan at espada ko ng lumapag ako muli sa lupa.

Mabilis ko namang binalik sa scabbard sa likod ko ang espada kasabay ng paglaho ng walang ulo na ngayong ahas.

You have killed a level 15 Jungle Python

Exp gained

Metal sword damage: 35 — 85

You have leveled up

You have leveled up

You have leveled up

You have leveled up

Shadow

Lvl. 7

HP: (700/700)

Damage: 70

Spinning blade Skill Leveled up :Lvl.1 — Lvl.2

Skill damage: 50 — 55

Map acquired

Sandali. May map na ako. Salamat naman at makakaalis na rin ako sa lugar nato. Siguro malayo pa ako sa Village na malapit dito kaya kailangan konang maglakad ngayon palang

••••

Gaya nga ng sinabi ko. Malayo pa talaga ako sa village na malapit sa mapa. Ang gubat pala nato ay ang pinakadelikado at pinakamalawak na gubat sa buong lugar ng laro.

Tumaas narin ang level ko hanggang Lvl. 8 dahil bawat madaan ko ay may lumilitaw na mga wolf na level 2 o di kaya ay level 3.

Tumingin ulit ako sa mapa at napansin ko ang oras sa may bandang bottom na bahagi ng map. 11 pm na pala.

Kailangan konang mag log-out dahil may klase pa ako bukas. Next time kona lang to itutuloy patungong Village.

“Gaano ba kalawak ang gubat nato?”

Binalik ko sa bag ang map at nag-sign ng letter 'L' sa ere at sabay bigla nalang para akong hinigop na naman ng kakaibang pwersa mula sa likod ko at tuluyan ng dumilim ang paligid.

•••

Agad konang tinanggal ang nerve gear sa ulo ko at mahinang napabuntong-hininga habang nakahiga parin.

May kakaiba talaga sa nerve gear na ito. Something is bothering me kung ano ba talaga ang past ng nerve gear na ito.

Instead of thinking about it nagpasya nalang muna akong matulog na dahil mag aalas-dose na at wala pa akong proper-sleep.

Bumangon ako mga alas kwatro dahil magluluto pa ako. Nagpaalam kasi si Ate kagabi na kailangan niyang mag overtime sa work kasi may hindi daw inaasahang balita na naganap sa game ng ROW online. Aksidente kumbaga.

Hindi nila alam kung ma fi-fix paba nila ang bug na naganap. Mas lalo lang daw magpapahirap nun sa game kung hindi naaayos. Pero yun naman talaga ang goal nila diba? Ang pahirapin pa ng pahirapin ang game.

Matapos kong maligo agad nadin akong nagbihis ng plain white na T-shirt lang at shorts. Bumaba na ako ng kusina at nagluto ng ulam tsaka nagsaing nadin ng kanin habang hinihintay kong maluto ang kanin nagbabasa lang ako ng favorite kong novel ni Conan Doyle.

Magandang magbasa ngayon dahil tahimik ang paligid at nag kakaroon tayo ng peace of mind.

Nang maluto na ang kanin nagumpisa narin akong mag breakfast at pagkatapos ay nagbihis na ako sa kwarto ng uniform ko. I'm walking casually patungong school ng may biglang tumapik sa kanang balikat ko. Napalingon ako rito.

“Kumusta ang birthday boy. Nag party ba kayo sa bahay nyo? Nag pool party?” Sandra said in a hyper-tone.

“Wala kaming pool.” Sagot ko naman na ikinatawa lang niya.

Sumabay na siya sa paglalakad kasama ko. Nilagay ko sa magkabilang bulsa ng pantalon ko ang dalawang kamay ko habang si Sandra naman ay nagcellphone lang.

“Jeje. Tingnan mo 'to.” Agad naman akong napalingon sa kaniya ng tumigil siya at pinakita sa akin ang screen ng phone niya.

“Ano yan?”

“Basahin mo. News yan sa ROW online. Kakapasok lang niyan ngayon.” Paliwanag ni Sandra kaya wala na akong sinabi pa at binasa nalang ang nakasulat sa news na sinabi niya.

ROWofficeNews

Just now.

Breaking news. An unexpected monster bug in the ROW online game had been eliminated by a mysterious new player in a jungle. The gaming artist proclaim's that this monster bug is not supposed to be in the game because its not an ordinary monster in the game. But a bug is a bug. And thankfully, a new unregistered player help the management to completely eliminate the bug in the game. Who is this unknown player?

2.1K likes                2.0K comments                   1k share

“Grabe. After 3 years of working in this game ngayon pa talaga sila nagkamaling maglabas ng monster bug sa game? Na bo-bore naba sila dahil wala man lang silang top 10 sa larong 'to?”

“Anong monster bug naman kaya ang aksidente nilang nailabas sa game?” Kalmadong tanong ko at naglakad na ulit kami.

We reached the school gate and passes through the guards na nagmamasid sa dumadaan.

“Ang sabi dito, Jungle Python daw yun. Level 15.”

Agad akong natigil sa paglalakad kaya muntik ng may makabangga sa likod ko nang bigla akong tumigil.

“Anong problema?” Takang tanong ni Sandra.

Jungle Python yung naging monster bug sa game?paanong... Hindi ko naisip na bug pala yun. Kaya pala kataka-taka talaga ang level power ng monster nayun.

“Naisip kolang bigla.” Ako naman ngayon ang napatingin kay Sandra. “Sino naman kaya yung new player na nakatalo sa Bug na yun. I'm sure level one palang siya nun pero na manage pa rin niyang talunin yun.”

Naglalakad na kami ulit habang nag-uusap. Kita ko sa mata ni Sandra na hangang-hanga talaga siya sa player nayun kahit sa simpleng news lang na nalaman niya.

“Paano mo naman nasabing player 1 pa nga siya nung matalo niya ang monster nayun?” I asked.

Baka kasi cheater siya o kaya marami talaga sila dun at isa lang ang pinakilala nilang player na tumalo. Pero imposible namang mangyari yun. Kasi first of all, hindi ako cheater. Pangalawa, ako lang ang nandun. Hindi sa pagmamayabang pero hindi ko maiwasang humanga talaga sa sarili ko ngayong naging usapan na ang aksidenteng laban kong yun.

How did I manage to kill that thing? Honestly speaking, nabigla rin ako dun.

Pati sa loob ng room naging tsismis na ang breaking news na nilabas sa internet kanina lang.

Naupo kami sa upuan namin ni Sandra at tila wala paring tigil ang bulungan.

“Baka cheater siya. O di kaya hindi gumagalaw yung monster sa game dahil bug nga lang siya kaya naging madali lang sa player na yun ang pagtalo sa monster.”

“Posible nga yun.”

“Hindi naman ganun yun eh.”

“Ha. Anong hindi?”

“Guys. Guys! Tingnan nyo. Maraming Clan's ang naghahanap na ngayon sa misteryosong player na yun. Balak ata nilang e-recruit sa grupo nila.”

“Tama ka. Hindi malabong yun nga ang pakay nila.”

“Ano ba ang Clans?” Bulong ko kay Sandra na nag susurf din sa phone niya.

“Clans? Hindi mopa alam yun?”

“Magtatanong ba ako kung oo?” Nagbuntong-hininga nalang siya bago ako sinagot.

“Parang guild lang siya na sasalihan mo sa laro. Kung may Clan ka, pwede kanang sumali sa mga tournaments o competitions sa loob ng laro. Pero pwede ka rin namang gumawa ng sarili mong clan kung gusto mo. Yun ay kung level 25 kana.”

“Anong Clan kaba nabibilang?” Tanong ko.

“Sa BlueFire Clan ako.” She answered.

BlueFire? Ang ganda ah.