sometimes being perfect is not enough..

and sometimes sacrificing everything just to be perfect will make you happy...

Im not a girl with perfect life.. perfect happiness...

Its totally a mess being me...

Ng buhay ku ay buhay na hindi ko hinangad...

I have a happy simple life not until hindi ku na maalala kung kailan ngsimula ang delubyo sa buhay ko.

Happy go lucky ako. hindi naman ako yung mayaman, pero hindi naman ako mahirap. Sakto lang bga. Sundalo kasi father kung that time... After duty nya, mag extra siya bilang carpenter pero mas siya sa carpentry. magaling naman kasi siyang magdrawing.. mga designs para sa furniture... Bukod sa pagka sundalo, marami siyang buildings na project kaya nabibigay niya ang pangangailangan namin.. House wife naman ang mama namin pero my business siya.

Hindi ko alam kung anung nangyari pero masaya talaga ang kabataan ko kahit na sabihin nating NPA I mean no permanent address ako simula elementarya ako hanggang sa high school... 3rd year level ng high school. Yong wala akung iniisip na problema.. masayahin ako... close din kaming magkakapatid, pati sa mga pinsan ko, lalo na kay pakash.

*Naiiyak na ako sa pag kukuwento sayo sabay tawa ko... hahahaha... nu ba yan such a drama.. habang nagsisinok ako...

Tahimik lang na nakikinig ang kasama ko sa pagkukuwento ko ng buhay ko..

Hindi ko alam kasi kung bakit bigla kong naopen sa kanya...

*Tahan na. sabi niya.. Hindi mo naman siguro kasalan ang mga nang yayari sa buhay mu eh.. dugtong pa niya..

bigla naman akung tumawa...

*Bakit porke naiyak na ako eh parang alam muh.. hahahah biro ku sa kanya...

*oh may gana ka pang tumawa.. okey lang yan. pero pansin ko ah para namang wala kang ka proble problema eh? tanung nya..

* Hay nako.. ganito talaga ako, hindi naman ako madrama, pag may naaalala lang aku.. tatahimik lang.. hindi kasi ako yung taong pala kwento. sagot ko sa kanya.. kahit na nasasaktan ako. hindi ako marunung magkwento o kaya manumbat sa taong nanakit sa akin. dagdag ku pa.

nagpapasalamat lang ako dahil naintindihan niya habang hinahagod ang likod ko.

*Anu ba kasi, Anu bang nangyari? Sabi mu masaya at simple lang buhay mu...? tanung niya sa akin

*curiousity kills the cat.. patawang sagot ku..

*kwento mu na baka mabawasan bgat ng nararamdaman mu.. sabi niya.

* bakit ka interesado? balik tanung ko.

*eh sa parang mas mahirap kasi pinagdadaanan mu eh. sabi niya..

nag give up naman na ako at nag peace sign na lang ako para ikwento ang nakaraan ku..

*Hoy.. tara na ang bagal niyo ah..

sigaw ku sa dalawa kong kaibigan.. sina Renalyn at Marisol..

sila ang lagi kung kasama. 3rd year highschool ako nung time na naging pasaway ako.. Pero kakaibang kapasawayan ang ginagawa ko... mahilig akong maki pag barkada pero karamihan sa lalaki... kokonti lang sa mga babae..

Pupunta kasi kami sa isang kasal sa isang barangay ng municipality namin.. at 3 kaming magkakasama..

I was hesitate at first kasi its my first time na umalis sa bahay namin sa gabi.

My sakit ang father ko that time kaya hindi nya ako napigilan. isa pa. Daddys girl kasi ako.

alaz kuwatro ng umalis kami papuntang Beki. at naka rating kami ng 7 ng gabi kasi naglaro pa kami sa daan..

pag dating namin sa bEki nagkasama sama kami ng mga barkada namin dun na mga lalaki.. pero sila marisol at renalyn my jowa sila sa barkada namin kaya OP ako... pero hindi ku na problema yun kasi meron akung kasama.. barkada din namin.

*Hoy. nakatulala ka.. kalabit ni george sa akin. boyfriend ku daw siya nung time nayun pero hindi lang halata kasi barkada namin..

*Wala. boring lang kasi. sagot ku.. Si George ay Bf ko siya.. pina ka gentleman siya.. kahit nagkakatabi kami.. hindi niya ako ginagalaw.. hanggang yakap lang ang binibigay sa akin...

yong dalawang kasama ku kasi na babae.. alam ku nagalaw na sila ng boyfriend nila.

tumatawa naman sila sa sinagot ko..

*anung gusto mung gawin ku para di ka maboring. sabi ulit ni george..

nginitian ku na lang siya pero sadyang makulit.. tanung ng tanung at kinikiliti pa ako..

mahal ku siya.. first ever boyfriend ko siya at barkada din kasi namin..

nakaisip naman siya ng kalokohan at dinamay pa ako... pero gusto ko naman kasi natatanggal ang pagka boring ko...

maya maya bumalik si kuya dao-ay. kaibigan din namin.. kasunod nun si marisol.

*Oh.. there u are.. and where is renalyn.

paenglish kung tanung na natatawa..

*H ur speakening dollars today. u make my nose bleed.. sagot niya pero hindi niya nasabi kung nasaan si renalyn..

Nagkakatuwaan kami hanggang sa nalasing na ung mga ibang lalaki...

syempre matino pa ako kasi hindi man ako umiinum.. Pati ang bf ku hindi siya masyadong uminom kasi meron daw ako.. nirerespeto niya na dapat hindi siya malasing kapag meron ako... Masaya ako sa ganun..

*Oh yeah Im just a gud girl... hahah tawa ko lang sa isip ku..

si kuya dao-ay. hindi rin siya nakainum... pa unti unti ay umalis sila hanggang sa kaming apat lang kaming naiwan.. pati ang boyfriend ku nagpaiwan pero maya maya nagpa hatid sa akin.. pinipilit na matulog na kami pero nagdahilan aku na walang kasama yung kaibigan ko.. pumayag lang siya nung sinabi ku na balikan niya lang aku kapag nagising siya o kaya ako ang pupunta sa kanya...

Binalikan ku yung dalawa, sina marisol at juya dao-ay na tahimik... sa isip ku parang nagsisi akung bumalik kasi boring din pero naalala ku lang na babae yung kaibigan ko.. sa wala pa man din yung boyfriend niya... kaya nakaisip naman ako..

*Tara sa ilog mag jaming dun.

bigla kung sabi.. naboboring kasi ako..

at sumang ayon naman sila.. pero

*teka tara sa school muna may ipapakilala ako sa inyu.. sabi ni kuya Dao-ay..

sumunud naman kami ni marisol..

nakaupo kami sa may parte ng hagdanan habang hinihintay sila kuya dao-ay kasi tinawag niya ung ipapakilala sa amin.

mga 20 minutes ang nagtagal nung nasa harapan na namin sila...

hmmm... new face huh.. sabi ko sa isip ku..

natigil lang ako nung bumulong si marisol sa akin..

*OMG hes so cute.. ang guwapo niya.. sabi niya..

sumang ayun na lang ako...

pumunta na kami sa may ilog.. pababa kami nung nagsalita ung kasama namin..

*sorry po. ako pala si jacob.. tara dun sa taas huwag tayo sa ilog kasi may mga tao sigurado ako.. sabi niya...

dahil sa adventurous kami ni marisol pumayag kami... tahimik lang si kuya dao-ay. nagtataka nga kami eh pero hinayaan na lang namin..

Nagkukuwentuhan kami habang naglalakad tsaka ku lang nahalata na ang layu na namin pero hindi parin kami humohinto sa paglalakad...

*teka.. saan ba tayo. tanung ku nang may 2 pang bagung mukha ang nakasalubong namin.. eh magiging kasama pala namin..

*guess it...

nagkatinginan na lang kami ni marisol..

*oh fine... just be sure jamming only okey.. nakangiting sabi ku...

nakikipag usap na si marisol sa 2 naming bagung kasama.. sila sina levi and Anthony...

after 1 hour 48 minutes of walking nakarating na kami sa wakas..

ang layu pala nang linakad namin pero worth it. kasi ang ganda nang lugar mahangin at medyo patad siya... masaya yung pakiramdam na medyo maka relax...

*dito tayo sabi ni levi.. maganda dito..

*ou nga sang ayon namin..

*pero teka. jaming tayo wala tayong food. wala tayung gitara para kahit kantahan lang.. sabi ni marisol

tsaka ku lang nahalata.. oo nga no.. sa isip ku..

*oh yeah.. just tugtug that one and lets sing a song.. tawa kung sabi...

hindi ko pala alam my paparating pala silang kasama... nagulat lang aku at malalaking bag ang dala nila yun pala yung camping tent...

my mga pagkain naman ailang dala...

masaya kami nung gabing yun.. pero hinatid na si mariaol pabalik sa beki... nagpaiwan ako kasi nag eenjoy pa akong maki jamming sa kanila.. hindi ko pala alam my purpose sila...

levi ask. will u follow us...

where to I answwred...

hes a guy with high education...

kahit saan adventure ba sagot naman ni jacob...

game... sagot ku agad...

because of the word asventure kaya sumama ako..

not knowing na kasamahan pala sila.. ung totoong NPA na...

I was shock and afraid pero hinsi ku pinahalata...

my mga babae.. my bata.. and pinaka nakakagulat ay may babaeng buntis... her name is alyas catherine..

i dont know the real real name kasi meron yung tintawag na alyas alyas...

shes the first woman na naging close ku... kasama ang tawag sa kanila...

and pumasok sa isip ku... sila ba ang laging hinahanap ng mga sundalo kagaya ng tatay ku... and why do we have this kind of lifestyle if maganda naman ang buhay sa baba? i ask myself..

tahimik nalang ako kasi pinapakilala aku nila jacob... jacob, levi , and anthony.. its their alyas not there real name...

i lost my words to speak. at natatakot ako sa tintawag nilang kumander nila... after the so called pagpapakilala... lumapit ako agad kay alyas catherine...

hindi na ako nakapag pigila t nagtanong ako sa kanya...

*bakit ka po nandito?..

becaise i was hurt when i joined this group.. she answered...

OMG react ku sa kanya.. your pregnant.. hindi po ba alam ng jowa or asawa niyo na buntis po kayu... tanung ko ulit... kasi ang age niya nasa 18 or 19 siya sa tingin ku but.. shes 21 pala...

hindi ko alam kung sinu sa kanila ang ama ng dinadala ku.. sagot niya..

huh.. takang sabi ko.. paanu...

tapos kinuwento niya ang nanguari.. ganun kasama ang kasamahan na sinasabi niya sa grupong nakasalihan namin.. dahil pala ang komander nagustuhan siya at kung magsawa man siya ipapasa sa iba... ang sama ng lider ng grupo na yun.. pero savi niya hindi naman daw lahat kaya naisip ku.. paanu kaya kung dumating na sa akin din mangyayari yun.... nag aalala na aku sa sarili ko...

after that day na naki pagkwentuhan ako kay alyas catherine.. hindi na nasundan kasi lagi kaming busy...

walking every minute

e.. hindi na natapos...

sila kuya dao-ay at sila alyas jacob hindi ku na nakita...

sabi ni ate catherine baka bumaba daw sila at magrecrute oh kaya maghanap ng pagkain...

iniisip ku at tinatanung sa sarili ku kung anu ba itong napasok ku... dun ku na naalala yung father ku na may sakit.. bed ridden na siya... naisip ku kung kumusta kaya siya.. magaling na kaya.. kumusta na kaya sila mama.. hinahanap ba nila ako... yan yung mga tanung na laging pumapasok sa isip ku...

habang pala andon aku sa kagubatan hinahanap na ako nila mama... sinisi yung 2 kong kaibigan.. pati ung mga pinsan at tito kung pulis at sundalo nakikihanap na din...

sumunod na mga araw.. malaking pagsisisi ang nasa akin... lagi kung sinasabi kay kuya dao-ay na umuwi na ako pero pinapatahimik lang ako... walang pagkain.. walang liguan... hindi na ako nakakapagpalit kasi wala akung damit...

one time nung umalis ulit sila alyas jacob at ang commander... naki usap ako kay ate catherine kung anung dapat gawin para makauwi ako...

deng.. hindi ka makakalabas dito .. kasi bka sabihin nilang spy ka at bka patayin ka nila.. sabi niya sa akin..

huh.. but ate.. what will i do? naiiyak kung tanong sa kanya...

kinuwento ko ang pamilya ko.. yung tungkol sa father ko... at naintindihan niya yun... kasi ang step mom niya ang isa sa dahilan kung bat siya nagrebelde... and her father also died because of sickness...

alam ku na... sabi niya.. siya din ang nagbigay sa alyas kung inday...

pwede kang maki usap kay kuya dao-ay mu.. mabait naman yun sabi niya...

paanu.. balik tanong ko...

huwag mu kasing ipahalata na kakausapin mu siya kailangang sikreto lang savi niya...

sinunod ku ang payu ni ate.. sikretong sinabi ku kay kuya dao-ay na aalis ako dun.... pero hindi siya pumayag kasi daw bka mahalata... hiintayin ku daw na medyo makuha nila tiwala sa akkn chaka aku gagalaw...

ginawa ko ang sinabi niya hanggang sa hindi ku namalayan mahigit isang taon na nakalipas....puro hirap at gutom ang inabot ku dun.. dun ku pinagsisihan

ng dahil sa adventure kaya ako napadpad dun... hindi ko maimagine na kaya kung lumayas sa bahay... lagi ku din iniisip ung papa ku kung kunusta na siya... magaling na ba siya.. kasi lagi ku siyang napapanaginipan ang kalagayan niya... idol na idol ku kasi siya at daddys girl din kasi ako... hindi ku alam kung mapapatawad nila ako sa ginawa kung pag alis na hindi nagpapaalam... mga kaibigan ku hindi ku rin alam kung anung nangyari sa kanila...

lagi lang akong nagdadasal na sana patawarin ako ng Diyos pati nang pamilya ko....

minsan kapag naiisip ku ang mga yun.. tumatabi ako kay ate catherine at sa kanya aku nagkukwento at umiiyak.... pero kapag wala yung malditong commander ng grupo...

may mga ibang grupo naman kaming nakakasalubong pero ang babait nila. di kagaya ng leader namin brutal.. hayop pa sa hayop...

at sa loob nang mahigit isang taon ku dun laking pasasalamat ku lang dahil wala kaming nakakasalubong na kaaway nila..