Chapter 1: THE BEGINNING

Nagmahal, Nasaktan, Nagmove on. Yan ang mga salitang makakapaglalarawan sa aking napakapait na nakaraan. Umibig ako sa isang lalaki nang walang kasiguraduhan. Umibig ako sa isang lalaki nang walang dahilan. Akala ko'y siya na lang ang mapagkakatiwalaan at maaasahan, marunong magmahal, marunong makinig sa mga eksplanasyon at marunong tumupad sa mga pinangako. Pero ang mas masakit, AKALA lang pala ang lahat.

Angtanga ko. Angtanga-tanga ko.Tulad din pala siya ng iba diyan na nang-iiwan, nangloloko, at nagpapaasa. Matapos kong ibigay ang lahat ng gusto niya, iiwan din naman pala niya ako.

"Everybody wants happiness, no one wants pain, but you can't make a rainbow without a little rain." Ilan lang 'yan sa mga hugot ko noong nagmomove-on pa ako. Pero habang tumatagal mas lalong sumasakit kapag nakikita mo siya na parang wala lang sa kaniya ang mga nangyari. Ako na nga ang iniwan, ako pa ang nahihirapan at paulit-ulit na nasasaktan.

Breaking up is like having the worst nightmare after having the best dream. Kaya ako, inuuna ko nalang ang worst nightmare bago 'yang best dream na iyan.

Ako si Natasha Reign Lastimosa, 17 years old na ako. Second year college na nag-aaral sa Royale Isabel Academy at magdedebut na next saturday. Nakatira ako pansamantala sa appartment ni kuya Aries dito sa Isabela dahil malapit lang dito ang eskwelahang pinapasukan ko. Aries Luhan Lastimosa is my brother and also my father because our dad died when I was 10 years old because of car accident. My mom was paralized dahil sa aksidente kaya bihira na siyang makipaghang-out sa mga kumare niya.

Busy ako ngayong summer sa paggawa ng mga imbitasyon para sa debut ko next saturday. Pasok sa music school sa umaga, paggawa naman ng inbitasyon kapag gabi ang inaatupag ko.

"Tash! Magpahinga ka na. Bukas mo na ituloy iyang ginagawa mo. Alas onse na ng gabi oh." Pag-aalala ng kuya ko na kagigising lang at papuntang shower. Oo tama iyang nababasa niyo, gising na siya sa mga oras na ito habang ako naman ay alas dose pa ang tulog. Ganitong oras siya gumigising kasi may trabaho siya sa Ilagan. Siya ang nagmamanage ng naiwang trabaho ni dad, ang Lastimosa Company. Maaga siyang umaalis sa bahay para maaga din siyang umuwi.

"Sige kuya. Tapusin ko lang itong isa!" Pasigaw kong tugon sa kaniya pero sakto lang ang sigaw. Yung tipong maririnig niya sa loob ng shower room.

"Kulang pa ng isang lalaki para sa 18 roses. Sino pa bang kulang?" bulong ko sa sarili ko. Siyempre, si kuya ang aking panghuling sayaw. Of course! siya kasi nagpalaki sa akin habang paralized pa si mom.

"Ummmmm.... How about........" Biglang pumasok sa isipan ko ang pangalang Vince Santiago.

"No. No no no. Huwag sya Tash... No way..." Ani ko na para bang pilit kong binubura sa aking isipan ang pangalang iyan.

Vince Santiago is my ex boyfriend since High school. Siya lang naman ang dahilan kung bakit tinatago ko ang totoo kong itsura. Nakalimutan ko palang sabihin sa inyo, part ng pagmomove-on ko ang pagtatago ko ng totoo kong anyo. Ilalabas ko lang kung sino talaga ako kapag may isang lalaking makapagpapalambot ng puso kong hinamugan na ng mapapait kong nakaraan. Pero parang malabo ng mangyari yun. Para sa akin, wala ng lalaking loyal.

After mga 15 minutes ng pag iisip kung sino ang paglabing walong 18 roses, bigla kong naalala na ang pinsan kong si Kyle Lastimosa ay uuwi pala dito sa Pilipinas sa Lunes para magbakasyon. Sa Canada na kasi sila nakatira since 2001.

"Okay! Finish!" Masaya kong tinype ang pangalan niya sa laptop ko habang walang anu-ano'y biglang bumuka ang bibig ko and that means, inaantok na ako.

Iniwan ko muna sa mesa ang laptop ko at pumunta sa kuwarto para makapagpahinga. Napagod din ako nitong araw kaya deserve ko ang mahaba-habang tulog.

kringgggggg........ kriinnngggg..

Isang napakaingay na huni ng alarm clock ang pumantig sa tenga ko kinabukasan. 9:30 A.M na pala ako nagising. Malelate na ako sa singing class ko. Yes, im a singer, hahahaha. Tuwing summer lang ako pumapasok sa singing class dahil ito lang ang vacant ko dahil nag-aaral pa ako. Agad akong bumangon sa kama kahit hindi ko na inayos ang higaan ko. Ano naman ang silbi ng mga maids ni kuya kung ako lang naman pala ang gagawa ng lahat ng bagay. Di sana nagfile na ako ng application form as a yaya. Agad akong nagtungo sa C.R ng kwarto para maligo.

Pagkatapos, dali-dali akong pumunta sa may salamin ng kuwarto ko para mag-ayos ng aking sarili. Hindi na ako nag-lipstick para hindi halatang maarte ako. After mga 1 hour kong pag aayos sa sarili, wow late na nga si itech, antagal ko pang nag-ayos. After mga 1 hour kong pag aayos as I said kanina, pumunta ako sa room ng mommy ko para magpaalam.

"Mommy i need to go!" Ani ko sa mommy kong nakahiga then i kiss her chicks. Di ko maiwasang maluha habang tinitingnan ang nahihirapan ko nang mommy. But I need to do this.

Kumakaripas akong bumaba sa hagdanan para kahit papano eh mabawasan ng kaunti ang pagkalate ko. Nakared t-shirt lang ako na may riffles sa gilid, naka jeans ng labong para di mahalata ang totoong kong beauty. Pang miss universe ang beauty ko pero tiis-tiis muna. Ayoko namang mabulilyaso ang mga plano ko for myself.

Hindi na ako nakapag almusal kasi nga sobrang late ko na sa music class. Mabilis akong nagtungo sa may garage ng appartment ni kuya para kunin ang Montero kong sasakyan. May sarili akong sasakyan na niregalo sa akin ni dad before he passed away. Oh! Wait, I feel emotional right now while ibinibida ko si dad. Kamakailan lang nang turuan ako ni kuya na magmaneho dahil he said to me na  para ako nalang ang magmamaneho sa sarili ko kung saan ko man gustong magpunta pero sa isang kundisyon, gagamitin ko lang 'yun kung may pahintulot niya. Oh diba strikto siya? pero in a good way ulet, hahaha.

Pumasok ako sa kotse ko at walang anu-anoy sinuot ang seatbelt for my own sake. Sino ba naman ako para di magseat belt. Konting dampot lang sa kaliwa di nyo pa magawa! Gaya sa isang relasyon, ang maliit na bagay ang makakasira sa inyong dalawa.

Mabilis kong kinuha ang susi sa bag kong gusot at walang alinlangan kong pinaharurot ang sasakyan palabas sa apartment.

Habang binabagtas ko ang maluwag ngunit palaging trapik na kalsada dito sa probinsya ng Isabela, nagulat ako nang biglang mag-ring ang phone ko na  nakalapag sa kabilang upuan ng kotse. Huminto muna ako saglit para isuot ang de-bluetooth kong headset.

Sino pa nga ba ang tumatawag kundi si Dawn, sila lang naman ni kuya ang pinagbigyan ko ng numero ng sim card ko. Alangan namang si kuya Aries ang tatawag eh busy siya sa work niya. Di ko nga siya kasabay magbreakfast  kasi maaga siyang umaalis ng bahay.

Si Dawn Annejelou Salvador ang nag-iisa at matalik kong kaibigan. Since kinder lang naman hah!. Palagi kaming magkasama niyan. Sa lagi nga naming pagsasama, pati sa banyo sabay kaming pumupunta. Palagi syang present sa mga important events sa buhay ko at siyempre ganon rin ako sa kaniya. Sino pa nga ba ang magsusuportahan at magtutulungan kundi kami-kami lang rin. Alam nga niya lahat ng sikreto ko at alam ko rin yung kaniya, kaya iniiwasan kong mag-away kami para siyempre hindi ako mabuking.

"Oh bestie!" Tawag ko sa kaniya habang agaw tenga ang mga nagvovocalize kong kaklase. Mga pabibo sila masyado.

"Nasaan ka na!? Late na late kana bestie!?" pag-aala niya sa kabilang linya. Napa-roll eyes ako bago magsalita. "Im on my way bestie! pero mukhang malas talaga sa akin ang araw na 'to!" May pagkainis kong bitaw sa mga salitang yun.

Kung aking gugunitain, ganitong araw rin kasi nung maghiwalay kami ng ex ko. Nevermind. Huwag ng ibalik ang nakaraan. Ako lang ang masasaktan dahil baka mag-assume na naman ako.

Habang nag-uusap kami ng bestie ko, unti-unting pumapatak sa wind shield ng sasakyan ko ang mga malalaking butil ng ulan.

"Grrrrrr......" Inis ko.

"A-Are you okay bestie!?" Pasigaw ngunit may pagkahinahon niyang tanong sa kabilang linya.

"MALAS!!!!!" Irita ko habang madiin na pinipindot ang busina ng sasakyan ko.

"Bilisan mo bestie ah? Babye na, nandiyan na ang teacher!" Huling salita niya saka naputol ang linya.

'Buwiset!'

Panahon nga talaga no! Di mo alam kung kailan uulan. Di mo alam kung kailan sisikat ang araw. Parang pag-ibig, di mo alam kung kailan kayo pa ba.

Habang inis na inis ako sa loob ng kotse, isang matipunong lalaki ang huminto sa tabi ng sasakyan ko. Chill lang siya at parang di alintana ang trapik habang ako ay balak na pasarhan ang isang lane ng kalsada para lang makadaan.

"Are you okay, miss!?" Pangiting tanong ng lalaki ang bumungad sa nagngangalit kong mukha.

"What a nice question. Sa tingin mo okay lang ako!? Ni hindi nga ako makaalis sa linyang to tapos tatanungin mo ako ng walang kakuwenta-kuwentang tanong?! Sino ka para  tanungin mo ako ng ganyan?! Do I know you?! At please lang huwag ka ngang fc sa kin?! Gigil mo si ako!" Pagalit kong bitaw sa kaniya habang siya ay nakangiti parin. Nakaglue na yata ang bibig niya.

Nagalit na naman ako pero gaya nang una, nakangiti parin siya.

"Hoy lalaki! Kanina pa ako nagagalit sa'yo at nakangiti ka parin!?" Paturo kong tanong habang unti-unting nanlilisik ang mga mata ko sa kanya.

'Baliw'

Nakangiti parin sya kaya naiinis ulit ako. "Ano miss, tapos ka ng magsalita? Pwedeng ako naman?" Mahina niyang tanong sakin habang nakangiti paring nngumunguya ng bubble gum.

Napangiwi nalang ako at indikasyon iyon para magsalita ulit siya. "Di mo ba ako kilala, miss?" Turo niya sa sarili niya na para bang sineseduce ako.

"Do I need to know you!?" Pasigaw kong saad sa kaniya habang nanlilisik parin ang mga mata ko. "Anak ka ba ng presidente ng Pilipinas para kilalanin kita? O baka naman, anak ka ng gobernador dito para kilalanin kita? Presko mo din ano?"

"Sir Eros Laurenz Petrarch, may problema po ba?" Isang boses ng lalaki ang biglang sumulpot sa intrigahan namin ng lalaki. Nakasuot suya ng polo at naka slocks ng kulay itim. Parang driver yata pero bakit hindi siya ang nagdradrive?

"Miss bakit niyo inaaway si sir Eros?"  Panlalaki ng mata ng mama.

"Kung maka sir ka sa kaniya! Bakit sino ba iyang adik na lalaking nakaupo sa driver seat!?" Pinanlisikan ko din siya ng mata. Highblood ako sa kanilang dalawa. Ang-aga-aga pinapakulo nila ang dugo ko!

Habang nagdidiskuyon kami ng mama, si Eros ay nakangiti parin. "WHO YOU MISS PARA AWAYIN ANG ANAK NG GOBERNADOR NG PROBINSYANG ITO?" Pataas babang tanong sakin ng mama."WHO YOU MISS PARA AWAYIN SIYA? ANAK KA BA NG PRESIDENTE?"

'OMG! A-anak s-siya ng GOVERNOR? Siya ba yung usap-usapan na never pang lumalabas sa bahay nila'

Bigla akong napatakip sa bibig nang magsink-in sa utak ko na siya pala ang anak ng gobernador.

"Opppsss....Sorry Sir, Eros!!!" oh no! Isang malaking kahihiyan to mula sa aming angkan. Napahawak ang mga kamay ko sa pisnging humihingi ng tawad pero tinakbuhan lang niya ako.

Umalis agad siya na di man lang ako nakakahingi ng despensa sa nangyari. Di ko naman alam na siya pala ang anak ng gov.

Malalakas na busina ng kotse ang maririnig sa likuran ko. Lumingon ako sa likod para tingnan ang dahilan kung bakit nila ang iingay. Bumungad sakin ang maga galit na driver sa likuran.

"Miss! Baka naman maaari ka nang umalis diyan!? Malelate na kami sa opisina!"

"Tanga ka ba miss!"

"Naku! malilintikan ka sa akin kapag nalate ako sa meeting ko!"

Ilan lang iyan sa mga naririnig ko. Pagtingin ko sa harap, makikita mo ang maluwang na kalsada na kanina lang eh puno ng sasakyan. Dahil sa sobrang pagkahiya, dali-dali ko nang pinaharurot ang sasakyan ko sa basang kalsada. Wala na akong pake kung madisgrasya ako, basta ang hangad ko lang ay makalayo sa kalsadang iyon.

Chapter 2

"Urghhhh...... Buwiset!!!! Dawnnnnn.... Do i look haggard now!?" May pagkairita at inis kong tanong sa kanya na para bang pinandidirian ko ang sarili kong katawan habang nakatuon sa salamin ang mga mata ko.

Shocks... Sino ba naman ang hindi magiging haggard kung ma istock ka sa loob ng kotse ng isa't kalahating oras at umuulan pa? tapos may makakaaway ka pang anak ng governor ng wala sa oras? Weird talaga ng araw na to sakin.

She glanced at me her black brown eyes then nag ayos ng pagkakaupo. Inayos muna nya ang nakaharang nyang buhok sa kanyang mukha na para bang nakakain na nya bago magsalita. "Of course not bestie. You look fresh nga eh because of your sweat!" Patawa nyang sagot sakin habang paismid na kumakain. I rolled my eyes to her then pinagpatuloy ko ang pagkain ko. I dont even freaking care...

Mag aalasdose na kasi ng tanghali nang makarating na ako sa school. Walang hiya kasi yang trapik na yan. Well, gutom narin kasi ako dahil di ako nag almusal sa pag asang makakahabol ako. Total tanghali naman na at 1 hour lunch break naman namin, naisipan kong kumain sa canteen together with my Ugly Duckling bestie. Libre ko naman as always. Never ko pang naaalalang nilibre nya ako. Kahit piso lang. Madamot kasi sya.

"Alam mo bestie! may nakilala akong lalaki sa daan. Matipuno sya, maputi at alam kong matangkad sya kahit nakaupo!" Pabaling na saad ko sa kanya at sya naman ay napatingin sakin na para bang may masamang balak.

"Uyyyy.... Anong sabi?!" Pacute nyang tanong habang nakatingin sya ng deretso sa mata ko.

"Gwapo ba!?" Hindi ko pa nasasagot ang una nyang tanong umarangkada ulit sya ng isa.

"By the way Dawn, kumusta na ba yung pinapagawa ko sayo?Tapos mo na ba yung mga token sa debut ko!?" Paiba ko sa usapan para di pa lumalim ang walang kuwenta naming pag uusap. Sya ang pinagpagawa ko ng token dahil sya ang nagboluntaryo na gawin ito.

There was a sudden silence im the surroundings. "Isa nalang ang kulang bes. Tapos yung venue, okay na kaso kulang pa ng mga ibang details!" Pagrereport nya sakin habang ako naman ay tahimik na kumakain ng masaucing Chicken Curry. Hilig ko kasi ang mga saucy foods.

"Like what?" Tanong ko sa kanya.

"Uhmmmmm.... Seriously bestie, wala pa tayong pagkukuhanan ng cake!" Sumbong nya sakin.

'Wala pang cake!'

"Panong wala pa tayong nahahanapan ng gagawa ng cake ko eh diba nakapag book na tayo sa Elsa's Cakes and Desserts!" May pag-aalangan kong tanong sa kanya. Remembering kasi na kasama ko sya nung pumunta kami dyan. Saka sigurado naman akong makakagawa sila kaya nagtiwala ako sa kanila.

"Bestie kasiiii.... pinasara ng gov. yung pwesto nila dahil nalaman nilang wala silang legit na business permit para mag operate!" Pakunot noo nyang sagot sakin.

I rolled my eyes dahil nakakaramdam ako ng pagkainis. Tiningnan ko sya habang nilalaro ko ang mga daliri ko sa mesa. Ano pa nga bang magagawa ko. I-let go na yan! "E how about yung mga susuutin ng mga boys natin? Nagpasukat na ba sila?" Tanong ko ulit sa kanya. Baka pati yan ay proproblemahin ko pa.

"Ayos na pero may hindi pa nasusukatan ng tuxido!" Anya habang tinitingnan ang notebook nya. Lakas maka office. Ako yung boss at sya yung secretary ko.

"Sino?" Mahinahon ko ng tanong sa kanya.

"teka!" Saka nya tinitingnan ang mga names.

"Pahiram nga yung invitation bes para makita ko kung sino pa yung di nasusukatan! Di kasi to updated!" Aniya. I oppened my bag saka kinuha sa loob ang kulay pink na sobre.

Pagkaabot ko palang ng sobre, agad nyang dinampot  sa kamay ko. Napatahimik ako.

Binuklat nya nang mabilis ang imbitasyon kaya nangangamba akong baka mapunit ang papel. Wala pa naman akong extrang ink para palitan kung sakali.

"Kumpleto na yung 18 candles. Teka, tingnan ko nga tong  18 roses... Blaze John Monteverde check. Hazzy Blake Lastimosa check. Mark Ysrael Lastimosa check na rin sya. Reodique Paulo Mendoza check narin sya. Sya yung matagal na sinukatan kahapon. Jollie Mar Santos check narin to. Kyle Xander Lastimosa!" Bigla akong nabilaukan sa biglang pagsigaw nya sa pangalang Kyle.

"Kasali sya sa 18 roses Tash!?" Masaya nyang tanong.

"18 roses mo si Kyle!?" Biglang bumukas ang malapad na bibig ni bestie nang banggitin nya ulit ang pangalang yan.

I took the glass of water in front of me para maibsan ang sobrang pagkabilaok ko bago ko sya muling sagutin.

Napangiwi nalang ako.

"Sorry bestie..." Aniya habang hinamas himas ang likod ko.

"I-its okay. Next time huwag kang magsalita ng malakas. Alam mo namang gulatin akong tipo ng babae!" Pagalit kong sabi sa kanya pero in a good way. Di naman ako gaya nya na prangkahan.

"So 18 roses mo sya bes!?" Ulit pa nya. Mukha ba akong bingi para ulit ulitin ang tanong?

I looked at her. "Oo na, oo na. Why? Ayaw mo ba?"  Sarkastiko kong tanong sa kanya na para bang pinipilit ko paring kumalma.

Matagal na kasing crush ni Dawn ang pinsan ko.

"Gustong-gusto ko kaya bestie!" Aniya na para bang gusto nya akong lamunin sa sobrang pagbuka nya ng bibig nyang mala 4 inches ang lapad.

"Tawa nito?" Pangiwi kong ani habang pinagpapatuloy ang pagkain.

"Kailan sya pupunta dito sa Pinas? Para masukatan narin sya?" Excited nyang tanong.

"Bukas!" Pansin ko ang pagkasabik sa kanyang mapupulang labi.

"By the way Dawn, pwede mo ba akong samahan sa botuiqe ni tita Kath para magpasukat ng gown at dress? Pwede mo ba akong samahan bukas? Total sabado naman na bukas. At para na rin masukatan ka at ni sweety boy mo. Alam ko naman kasing gusto mong sabay tayong magpasukat! Yan ay kung okay lang sayo!?" Pakumbinsi kong tanong sa kanya.

"Of course bestie! Who am i not to join my bestie. It is also my opportunity para masukatan ng dress. At kasama pa natin si daddy Kyle ko. At saka isa pa, gustong gusto ko na kasing malaman kung ilan na ang waistline ko. Mukhang pumayat ako ng very very light eh. May balak pa naman akong sumali sa Binibining Pilipinas next year!" Biglang lumiwanag ang mukha nya matapos sabihin ang Binibining Pilipinas. Noon pa nya sinasabi sakin yan pero di naman nya ginagawa.

'Binibinibg Pilipinas? Tch. Dream High until you get Bestie! Oo nga pala nakalimutan ko, libre nga pala ang mangarap'

"By the way bestie ulet, eto na nga pala yung ilan sa mga imbitasyon na natapos ko. Ipamigay mo na yan sa mga kasali! ako na ang bahala para sa mga bisita." Saka kinuha ang 30 kopya ng imbitasyon. Kulay pink para sa mga babae at blue para sa mga lalaki.

 Habang inaabot ko sa kanya ang mga sobre, isang grupo ng kalalakihan ang dumaan sa harapan namin.

"Couz!" Pakaway ni ni Mark samin at kinawayan ko rin sya. Pareho kaming pumapasok sa music class pero tuwing summer lang kami pumapasok.

Mark Ysrael Lastimosa, Hazzy Blake Lastimosa, Kyle Xander Lastimosa are my cousins. Sila yung palaging pumupunta sa appartment ni kuya kaya walang dudang sumasaya kahit ang malungkot naming pamamahay. Sila ang mga grupo ng lalaking sinabi ko kanina. Mayron kaming banda na ang pangalan ay Laze band at kaming dalawa ni bestie ang bokalista.

Magkakaiba sila ng mga hilig. Si Mark ay mahilig mambabae at mahilig magdrums. Sya ang drummer ng banda. Si Hazzy na nakababatang kapatid ni Mark. Mas matanda ng isang taon. Sya ay 18 at si Mark ay 19. Sya ay mahilig sa electric guitar at yan din ang role nya sa banda. Si Kyle lang ang walang alam sa music.

Habang amuse na amuse sya sa pagtingin sa imbitasyon, di ko maiwasang mag isip kung bakit ganyan na lang nya mahalin si Kyle eh matagal naman na silang di nagkikita magmula nung lumipat sila Kyle sa Canada.

"Dawn may tanong ako?" Isang seryosong mukha ang humarap sa kanya.

"Ano yun bestie?" Tahimik nyang sagot sa akin habang nakatitig sa mukha kong napakakinis at napakalambot.

"Bat mo sya crush?" Seryoso kong tanong.

"Sino?" Pakunot noo nyang tanong sakin.

"Ako bestie. Bat mo ako Crush?" Pilosopo kong tanong. Di kasi updated utak nya. Ang bagal maka catch up.

Kung signal ng internet na utak nya, matagal na syang face out.

"Eeiiii.... Sino nga bestie?" Pabebe nito.

"Sino pa edi si Kyle. Alangan namang ako!" Patawa kong sagot sa kanya. Dahil dun, parang bumalik na naman ang pagkabata nito dahil sa kanyang mga weird na ginagawa sa kanyang mukha.

"Simple lang naman Bestie. Naaalala mo noong kinder palang tayo, noong pinakilala mo sya sakin. Parang iba nag iiba ang awra tuwing nakikita ko sya. Tapos sa tuwing tumititig sya sa aking napakaamong mata, para bang nakakaramdam ako ng malakas na boltahe ng kuryente na nanggagaling sa kanyang mga mapang akit na mata. Yung tipong pag kasama mo sya, para kang lutang. Para kang sabog ganern. Tapos ang usapan!" Aniya na parang kinikilig. Dahil sa kilig na yan, bigla syang napapalo sa mesa dahilan para magalit ang tindera.

"Hoy! Miss alam kong mayaman ka! Pero sana naman huwag mong sirain ang mga gamit dito!" Ani ng nagngangalit na gurang na tindera habang tinuturo si bestie.

"Sorry po!" Aniya habang naka peace sign.

Para bang nagflaflashback lahat ng mga masasakit at masasayang ala ala ko. Ang lahat ng nakaraan ko ay unti unting nananariwa sa aking isip na para bang kahapon lang nangyari. Ganyang ganyan din ang nararamdaman ko nung una makilala yang walang hiyang lalaking yan. May nalalaman pa syang FOREVER! Pero ang patutunguhan lang pala namin ay FORNEVER.

Tara na bestie. Mag aala una na. Baka malate pa tayo! Kasi ako ayoko nang malate pa." Pagtapos ko sa usapan sa kami nagpunta sa cashier para magbayad.

Chapter 3

"Good afternoon Dawn!" Isang napakabangag na boses ng lalaki ang agad na bumungad sa amin pagpasok ng room.

"Ewwww.... Good afternoon mo mukha mo!" Pagsusungit nya sa lalaking nakatitig sa kanya.

"Kaw naman Dawn, ikaw na nga yang pinagmamalasakitan ikaw pa ang galit!" Biglang nag iba ang tono ng pananalita ng lalaki.

"Naku Scott hayaan mo na tong balat sibuyas kong kaibigan!" Pahalakhak ko sa kanya habang pansin kong niroll ni Dawn ang kanyang mga mata.

Si Scott Lux Finterland ang masugid na manliligaw ni Dawn since pumasok kami ni bestie sa music class. Di ko alam kung bakit di sya gusto ni Dawn eh kung tutuusin mo eh mayaman naman sya, matangkad, matipuno ang pangangatawan, maputi at higit sa mabait syang tao. Kung ako ang nasa puder ng kaibigan ko, siguro matagal na kaming nagmamahalan. Pero di pwede, hayaan kong ang tadhana ang maglalapit samin. Eh ano pang magagawa ko eh First Love never Dies. At alam kong di parin sya makamove on sa pinsan ko.

"Oy! Sinong balat sibuyas Tash?" Sita nya sakin. Tss.

"Mahiya ka nga Tash!" Pansin kong parang nagagalit na sya kaya iniba ko na ang usapan. Ayaw kong mag away kami.

"By the way Scott, punta ka sa debut ko sa sabado hah?" Imbita ko sa kanya. Kaibigan ko kasi sya.

"Who am I to decline the offer of my friend. Syempre pupunta ako kung okay lang kay Dawn!" Ani nya saka napatingin kay bestie. Hindi sumagot si Dawn pero nagtaas sya ng kilay.

"Okay!" Aniya saka pinadaan na kami.

"Tash dito ka muna sa tabi ko maupo!" Anyaya nya pero di ko inaccept ang offer nya. Meron naman akong sariling upuan.

"No thanks bestie!" Ani ko saka umupo na sa upuan ko.

Nagsitayuan kaming lahat nang pumasok na sa room namin ang vocal teacher para umpisahan na ang lesson. "Please be seated!" Aniya saka sabay sabay kaming umupo.

"Today klas ang pag-aaralan natin ay yung tamang breathing. Natasha can you please demonstrate to your classmate the proper breathing technique?" Tanong ni Mrs. Aby Maria sakin habang nakaupo sa harap ng piano.

Napaturo ako sa sarili ko. "Ikaw daw Tash!" Sungit ni Mikaiah. Mikaiah Regis is my greatest competitor in this class.

Dali dali akong pumunta sa harapan para di halatang di ko narinig ang utos ni teacher.

Pagpasok ko sa loob ng appartment, isang napakabangong amoy ng pagkain ang biglang bumungad sakin. Naabutan ko sa kusina si kuya na nagluluto sa dekuryente naming lutuan.

"Tash magpalit kana ng damit sa taas para makakain na tayo!" Ani kuya habang nilalagay sa pibggan ang mga niluto nya.

Alas singko na kasi akong nakauwi sa bahay dahil late akong pinauwi ni teacher. Pambawi sa kalahating araw na late ko. "Sige kuya."

"Kumusta ang pasok mo?" Yan agad ang tanong nya habang kumakain. Pano ko kaya sasabihin sa kanya?

"Ah..... eh....... K-kuya!" Patipid ko munang sagot pero bigla syang napatingin sa akin kaya di na ako nagsinungaling pa.

"L-late akong nakapasok sa music class ko!" Pahiya kong sagot sa kanya. Alam kong magagalit sya pero handa na akong tanggapin yun.

Tumingin sy sa akin with his serius face. "Its okay!" Bigla akong napatingin sa kanya. I sighed. Akala ko magagalit sya.

"O-okay lang?" Tanong ko ulit sa kanya. Parang di ko narinig ang sinabi nya.

Halatadong wala syang galit na mababakas sa mukha. "Okay lang sakin. Aaminin ko. Nalate din akong pumasok dahil sobrang trapik sa daan!" Mahina nyang saad habang nilalamon ang pritong isda.

"Ahh... So kuya okay lang talaga sayo?" Ulit ko sa kanya dahilan yun para mainis sya.

"Linisin mo nga yang kinakalawang na tenga mo!" Biglang nagbago ang emosyon ko sa mga oras na yun.

Napalingon ako sa kanina pang enjoy na enjoy sa pagkain na si kuya. Food lover kami pero di naman tumataba.

"Tapusin mo na yang pagkain mo. May pupuntahan tayo nila mom!" Saka sya tumayo para ilagay ang pinagkainan nya sa lababo. Mabilis kong nilagok ang caldereta sa harapan ko.

"Yaya pakihatid nga to sa kuwarto ni mom! Ako na ang magpapakain sa kanya!" Pagboboluntaryo ko. Bihira ko lang kasi pinapakain si mom. Si Yaya Agnes lang ang nag aasikaso sa kanya. San naman kami pupunta nila kuya sa oras na ganito?

Pagbaba ko ng hagdan, isang fresh at mabangong halimuyak ng hangin ang nakapagpabago sa alimuom ng hangin. Sino pa nga ba kundi si kuya. Im madly in-love with my kuya. Love as a brother and sister. Di ako boto sa ******.

"Bat di ka pa nakabihis?" Tanong nya sakin habang nakahalukipkip ang kamay.

"San ba tayo pupunta nila mom kuya?" Pangungulit ko sa kanya. Ano nga ba ang araw nato? May okasyon ba ngayon?

"Basta magbihis kana. Bihisan mo na rin si mom para makaalis na tayo!" Pakunot noo nyamg saad sakin saka pumasok muli sa kwarto nya.

After 30 minutes na pag-aayos namin nila mom, inalalayan ko papuntang ibaba si mom na naka wheel chair.

Dumiretso kami agad sa car garage para sumakay.

"Fasten your seatbelt Tash. Pakialalayan mo muna si mom!" Ani ni kuya habang pinaaandar ang kulay itim nyang montero.

Habang binabagtas namin ang Maharlika Highway, isang pamilyar na lalaki ang dumaan sa gilid namin. Is he the one na nakaaway ko kanina?

"KUYA bakit tayo nandito? Para saan tong mga bulaklak?" Tanong ko sa kanya hawak hawak ang boquet ng bulaklak na pinamili namin sa flower shop.

"Today is dad's death anniversary!" Tipid nyang sagot habang nililinis ng bimpo ang nito ni dad.

"Oh My Gosh! I almost forgot kuya. Ngayon pala yun!" Paghingi ko ng dispensa sa kanya. Ngayon pala yun! Nakalimutan ko na dahil sa sobrang busy ko sa preparation ng debut ko.

"Its okay. Ako din naman eh. Buti nalang at nanotif ako ng secretary ko kanina!" Ani ni kuya saka inilapit si mom na kanina pang umiiyak.

Lumabas na rin ang luha ko. Di ko mapigilan na maluha as i remembered the tragic happened to us.

Mapait sa loob na tanggaping wala na sa tabi namin si dad. Kuya is being emotional, kasama kasi sya sa aksidente nun pero buti nalang at niligtas sya ni mom.

'Dad kung saan ka man sana ay masaya ka na dyan'

"Dad! Im sorry kung muntik ko nang di maalala. Im sorry kung di ako naging mabuting anak sa yo nung nabubuhay ka pa! Ako na ang aako sa posisyon mo pero sana tulungan mo ako. Guide me para suungin ang mga dagok na kinakaharap ko sa opisina. Guide me para alagaan ang mga naiwan mo! Im really sorry dad!" Pagdadamdam ni kuya. Kung ako man ang nasa posisyon nya, ganyang ganyan din ang magiging emosyon ko.

Hinaplos haplos ko nalang ang balikat ni kuya to support him.

"Dad. Alam kong nasa maganda ka ng kamay, I would like to extend my soulful love to you. Dad, Im so very sorry kung di ako naging mabuting anak sa iyo. Pero Ill try my best para maging mabuting anak at kapatid kay kuya. Alam kong mabigat sa kalooban nya pero di sya sumuko sa hamon ng buhay. I Love You Very Much!" Madamdamin kong litanya habang naglalaglagan sa mga mata ko ang napakaraming luha.

Si mom eh panay ang luha Alam kong may gusto syang sabihin pero di nya masabi sabi.

"Tomorrow ipapacheck-up ko si mom para magamot na sya at para di na sya mahirapan. Masakit kasi sa loob ko na nakikita syang nahihirapan ng sobra!" Aniya habang pinupunasan ang kumpol ng luha sa mga mata nya.

"Lets go!" Saka kami umalis sa harapan ng puntod nya.

Habang nasa loob kami ng sasakyan, di ko maiwasang magpasalamat sa kanya.

"Kuya thanks sa iyo!" Bigkas ng bibig ko at napangiti naman sya.

"Thanks!" Bulong nya sa hangin.

"Kuya hindi ko kayo masasamahan ni mom sa ospital!"

"Hindi lahat ng naghihintay may napapala. Yung iba nagmunukhang Tanga!"