Cally Pov:

It is a warm day, hindi ko alam kung paano sisimulan but before anything else. I am Calliah Irish Gonzaga but my loved ones call me Cally, I am taking an Engineering and I have a long crush. Crush ko siya bata pa lamang ako mga around 12 years old. Hindi gaanong Gwapo, singkit ang mga mata, moreno, matangkad at higit sa lahat nag seserve kay Lord. When i was in Highschool crush ko pa din siya but sadly He inlove with someone else. Sometimes nag aassume ako pero i always told to my self that Hindi magpapadala. Masakit no? yong taong gusto mo may ibang gusto pero anong magagawa natin kundi gustuhin sila ng palihim.

(Flashback)

Narito kami ngayon sa Church to have a fellowship. Syempre masaya kasi makikita ko naman siya ulit.

" Good morning everyone"

" Good morning din"

I have a friend name Cathy, si Cathy ay mahinhin, maganda, matalino and maraming talent. I am proud to her dahil naiipakita niya yong talent niya and maraming nagkakagusto sa kaniya.

" Cally Anong oras ang fellowship natin?" Cathy asked.

" Siguro after service, hindi ko pa alam yung exact time." I replied

" ay ganon ba, oyyy cally nakatingin siya sayo oh... ayiiieehhhh hahhah"

" Baliw, hindi noh illusion mo lang yan, tumigil ka nga"

Alam ni Cathy na may gusto ako isa sa mga members dito sa Church and ayon nga dahil dun lagi niya akong tinutukso.

Cathy Pov

pagkatapos kong asarin si Cally ay nag focus na akong nakinig kay Pastor. Alam ko naman na matagal na niyang gusto si Jethro pero yun nga lang alam kong hindi rin siya gusto nito. Meron rin akong napapansin isa sa mga kaibigan namin na si Liliam na nagpaparamdam kay Cathy yun nga lang hindi niya napapansin ito. I also have a crush one of our circle of Friends si Jaime, mabait siya, maputi, tangkad at higit sa lahat Gwapo.

" oyyy cathy okay ka lang ba?"

" oo naman, ako pa hehehhe"

Cathy pov

Hindi ko alam kung malulungkot o magigibg masaya ako sa araw na ito. kasi namn yong gusto ko hindi man lang ako pinapansin hmppo bahala nga siya. After ng fellowship namin ay umuwi na agad ako.

Cally Pov

Dahil mabilis natapos yong fellowship namin, maaga rin akong naka uwi sa bahay.

" Ma, andito na ako"

" oh andito ka na pala" sabi ni mama

" opo ma"

" Palaging nagsisimba pero yung ugali ganoon pa rin tskk." parinig na sabi ni ate. Hindi na lamang ako nagsalita pa at pumasok sa kwarto, umiyak ako ng umiyak. Hindi ba nila nakikita yong mga tamang ginagawa ko bakit lgi na lang mali. Minsan nag iisip na lang ako na kitilin ang buhay ko sabagay wala namn akong silbi sa kanila, ngunit laging may nagpapalakas nag loob sa akin at nag cocomfort tuwing nasasaktan at umiiyak ako. Hindi ko man siya nakikita pero alam kung nandito siya sa tabi ko Lagi ang Panginoon.

" oh ano, uupo ka ba lang diyan? ano ka senyorita?"

" ate kararating ko lang ehh"

" abay mag rarason ka na naman, ang sabihin mo ayaw mo lang dahil tamad ka wala kang kwenta"

dahil sa sama ng loob lumabas ako at tumungo na lamang sa isang parke dahil malapit lang naman yong bahay namin dito. Un expected nakita ko si Jethro na naglalaro ng basketball kaya naging magaan ang pakiramdam ko kahit alam kong wala akong pag asa sa kaniya, isang ngiti niya lang nawawala ang sakit sa puso ko.

Jehtro Pov

Nag lalaro ako ngayon dito sa parke, malapit lang yong bahay namin everyday talaga ako dito. before enything else ako pala si Jethro Natividad isang Gwapo, matalino, singkit ang mata, moreno at higit sa lahat matangkad. Habang naglalaro may napansin akong nakatingin sakin kaya lumingon ako and tama nga ako siya na namn. Hindi ko alam kung anong ginagawa niya subalit nagaganahan akong tumira kapag andiyan siya. Crush ko siya pero nahihiya akong lapitan, kausapin o kahit man lang tanawin siya, kaya yong friend niya na lang kinakausap ko. Hindi ko alam kung bakit siya pumunta rito siguro may problema.. bahala na nga.

Cathy Pov

" napansin niya ba ako?" pa bulong na sabi ko. bahala na basta magaan yong pakiramdam ko kapag nandito ako. Mahilig ako sa nature hindi ko alam kung bakit pero nakakapag relax ito sa akin kapag nakikita ko sila lalo na ang sunset at sunrise. magdidilim na kaya nag napagdesisyonan ko na umuwi na baka pagalitan na namn ako.

Fast forward

Cathy Pov

This is the day, the day Na gagraduate na ako sa wakas. I am so thankful na unti-unti nang matutupad ang pangarap ko, maging isang Engineer. alam kong hindi ito madali ngunut sisikapin ko paring makapagtapos at patunayan sa lahat ng hindi naniniwala na kaya ko. I'm blessed na andiyan yong ka churchmate ko na laging sumusuporta sa akin and my bestfriend also. This is the start of my Journey.

Reality

Cally Pov

lagi ko na lang binabalikan ang nakaraan, hindi ko alam kung bakit pero I can say that I'm totally move on for now. bakit nasabi ko for now dahil mag dadalawang taon na hindi ko na siya nakita at simula noon sinabi ko na okay naman ako kahit na hindi ko siya nakikita, siguro ayy okay na ako. After kasi nong naglalaro siya ng basketball nabalitaan kong may nangyari na hindi maganda sa kanilang pamilya kaya kailangan niyang umalis ng bansa. Nalulungkot ako kasi hindi ko man lang nasabi sa kaniya yung nararamdaman ko and worst hindi ko na siya nakikita but I'm thankful that God give me a comfort and speak to my heart na hindi pa iyon ang tamang panahon, tamang tao, at tamang lugar. I'm graduating Student in Engineering department. tinupad ko yong panganko ko sa sarili, pangako para sa kaniya at sa pamilya ko kahit alam kong mahirap pero sa huli masasabi ko na kahit gaano pa kasama ang nakaraan at naranasan mo kapag patuloy kang lumalaban at patuloy kang naglilingkod sa Diyos , hindi ka niya pababayaan.

" Cally alam mo ba na merong gwapong mag pre-preswnt ng thesis sa atin ngayon. sabi ni sir galing pa itong ibangg bansa para may background raw tayo kaya kinuha siya ni sir para maturuan tayo" Cathy said.

" owsss.. talaga?, bahala na alam ko naman yung thesis na yan kahit hindi ko kabisado."

" palibhasa matalino ka.. tskk"

"hindi kaya"

hindi ko alam pero nakaramdam ako ng kaba, it is my first time dahil marami naman kaming guest noon pero sa isang ito,ang bilis ng takbo ng puso ko. ano ba ito? wala namn akong sakit, healthy naman ako. I prepare myself and look in the door, kahit na ang lakas ng kabog ng dibdib ko ay hindi ko pa rin hiniwalay ang tingin sa labas ng door sa room namin.

" Okay everyone, settle down. Good morning, we have now a guest to teach and give you a nackground about your thesis. Listen and be attentive okay?" sir said.

"Yes sir" sabi namin.

suminyas na si sir na pumasok na ang guest sa hindi inaasahan lahat ng kaba ko ay nagkakatotoo. Akala ko wala na, akala ko tapos na pero hindi ko akalain na nandito pa talaga. Hindi ko lang sigurong maamin ngunit alam kung andito pa rin ito, nandito pa rin yong nanaramdamn ko para sa kaniya. Lagi kung tinatanong yung sarili ko kung what if magkikita kami uli, masasabi ko na ba? at least ngayon alam ko na ang sagot. Ang masasabi ko ay hindi ko pa talaga kaya, hindi ko pa kayang harapin siya at aminin ang totoong nararamdaman ko sa kaniya. Marahil tama kayo ng iniisip na ang taong akala ko naklimutan ko na ay andito ngayon sa harapan ko.... si Jethro.