...Return From Mission...

May isang babaeng nakablack tight- fitted clothes. Idinikit niya ang kaliwang tenga sa silver vault habang ipinaiikot ikot ang lock at pinakikiramdaman ito. Ako lang naman iyon!

Ilang saglit pang paikot ikot at pagkukutingting bago may narinig akong nag- 'click'.

Napangiti ako ng tipid sapagkat naramdaman ko na malapit ko ng matapos ang misyon.

Bumukas ang pilak na vault at sumilay dito ang dilaw na envelope. Nagtaka pa ako kung bakit isang normal na yellow envelope lang ang nakalagay eh ang gara gara ng pinaglagyan.

Di bale pagkatapos ko itong makuha at successful na maidala sa YUB siguradong may bonus na naman.

Aalis na sana ako tangan ang envelope kaso lang biglang bumukas ang pinto ng room na pinaglalagyan ng silver vault.

"D*mn!," napamura tuloy sa inis nang makita kong may pinindot yung lalaking pumasok sa tabi.

"Security! Shut the whole company's passageway! Dang there's an intruder-no a thief in room DEF no. 456- 520- 2003!"

Dali-dali akong tumalon mula sa bintana paibaba sa isa pang terres ng pangbabang palapag saka nawala sa kanilang paningin.

"Ang b*bo! Hanapin niyo, mga inutil! Kailangan nating mabawi ang ninakaw nung pesteng iyon kung ayaw ninyong mamatay!"

Heh! Pasensya na pero hindi niyo na ito makukuha!

Tinignan ko ang envelope na kulay dilaw. Ano kayang laman nito at pinag-aagawan ng mga tao?

"Ayun! Nandoon siya! Nagtatago," sigaw ng kung sino sabay turo sa kinaroroonan ko at nagsitakbo ang mga tauhan ng kalaban patungo sa akin. Makaalis na nga bago pa ako mabisto-ay nabisto na nga!!!.

Bumwelo ako sabay nagtatakbo at binasag ang bintana. Mabilis akong nalalaglag mula sa mataas na bintana ng benteng palapag na gusali. Kalmado lang ako habang nalalaglag at halatang sanay na.

Bago ako magdere- deretso paibaba agad namang may humulog sa aking tali kaya agad ko iyong kinuha saka unti-unti akong umaangat.

Tumingala ako at nakita ko ang dalawang pigura, isang maliit at isang malaki saka ngumiting ngisi sa kanila. Ganto halos lagi ang scene sa trabaho ko sa YIA(YUING INCORPORATED AGENT) kaya hindi na ito bago sa akin.

"Kagaya ng inaasahan, that mission is a piece of cake for AC," nakangising komento ng isang babaeng may blonde hair na nasa 21 years old na. Ang pangalan niya ay Nathea(Nat-ya). May konting kaartehan. She's also acted like a chatterbox. At napakacarefree sa buhay. Ayaw niya ding tinatawag ko siyang ate kasi daw isa ako sa boss niya. Tss! She's one of my ten subordinate.

May roon siyang title na "Flower Bash." Sa totoo lang she's hot. She looked so sweet but fatal. Magaling siya sa maraming aspects lalo na sa pagmamit ng iba't ibang weapon. Ginagamit niya din ang kanyang pagiging hot and flirty as a skill. Marami ang naglalaway sa kanya at handang gawin ang lahat para lang mahawakan ang kanyang kamay. So kabog!

Marami na ang naloko niya lalo na at madali niyang napapaikot ang mga lalaki. She's good, that's why isa siya sa pinili ko. Tanong niyo kung single pa? Sorry but she's already taken. May nakatoka na kaya hanap na lang kayo ng iba. Sigurado akong marami pa kaso hindi nga lang kagaya niya.

Nasa loob na ako ng helicopter. Not just a normal helicopter, it has a very high tech quality and pilot engaged system with super elegantic design.

"Ate AC is really my lodi," mapaghangang saad ni Axel(A-sel) habang malawak na nakangiti. Pinakabata ko siyang subordinate. Nasa 12 palang siya. Siya ang "baby" ng grupo.

Puro pa sila kwentuhan at salitaan ng kung anu-anong papuri sa akin pero parang wala lang akong naririnig at nakatingin lang ako sa kanila ng may patay na facial expression. Boring lang kasi.

"Will you guys stop chit-chatting so loud, I'mma just sleep," utos ko na may halong pagkatamad at antok ang tinig sabay nagsalpak ng earphone saka sumandal.

Nagpapatugtog lang ako ng kantang "Rumors". Ilang saglit pa bago ako napaidlip.

By the way I'm Almera Choel (Al-me-ra Ko-el) Soragoza a. k. a AC. Ginagamit ko lang ang AC as code name. 17 years old. As far as I know, ako ang panganay ng mag-asawang Amoura (A-mo-ra) at Malcome (Malcam) Saragoza. Both poor people but I know they're just faking it para mahirapan ako sa pagtratrabaho. I don't know why though...

In the current situation I'm hiding deeply the true skin of mine under a sturdy and ironed shell for so many reasons. I don't want to trust this family that full of trickery.

...

"Hey wake her up"

"Tsh, why you're commanding me if kaya mo naman!? "

"I'm older than you so obey me!," rinig ko pang hasik ni Nathea bago tuluyan kong inimulat ang mga mata.

"Tsk! I'm awake! Better not make so much noise please," may pagkairita kong sabi sabay tayo at naunang naglakad palabas ng helicopter.

Matagal na sigurong lumanding ang helicopter dahil nakasarado na ang daananan ng papasok sa landing area. Nasa ilalim kami ng lupa. May underground tunnel at it was designed shabbily. Poor! Mahirap! Mukhang kalawangin na ang metal na pader ng underground. Hay...

"It's your fault! If you're not maingay, she wouldn't magigising ng masama ang mood," rinig ko pang konyong paninisi ni Axel.

"Aba nanisi ang maingay," mahinang bulong naman ni Nathea pero mukhang narinig ng bubwit.

"Who are you calling maingay!?," naiinis pang singhal ni Axel. Napailing na lang ako. Maingay! Parang aso't pusa sila! Eto naman si Nathea kay tanda- tanda na eh pumapatol pa sa bata.

"You! You are the noisy one here!," pagtuturo ni Nathea.

"Hey, are you guys just keep arguing out here...Clock is ticking," nakakunot-noo kong saad, tila naiinip, sabay tingin sa relo para matahimik na ang dalawa.

12:01 pm, February 1, 20**

Wala ng masyadong oras...

Nauna na akong naglakad at hindi na hinintay pa sila. Kaysa makinig sa bangayan ng dalawang mortal na magkaaway at bago masali pa sa gera mas mabuti pa ang unahin ko ang paggawa ng pera.

...{Chapter One Finished}...

...[To Be Continued]...

...>》Chapter Two In Next Entry《<...

...YIA's President...

"Where is President Reagan?," tanong ko sa isang guard pagkatapak na pagkatapak ko palang sa YIA's Undergound Basement (YUB).

"Follow me Miss AC," tugon ng gwardya na yumuko muna bago inimustrang sundan siya.

Tumango lang ako sa kanya saka tumingin sa likod. Nakasunod na sa akin ang dalawa pero nakita ko pa na muntik na silanh magsuntukan. Sinamaan ko na lang sila ng tingin para tumigil.

"He-hehe. P-pasensya na AC," napapahiya pang saad ni Nathea sabay nakangiwing ngumiti at nagpeace sign sa akin.

"Humph!...Sorry lodi ate AC," suminghal saka naguiguilty namang paumanhin ni Axel sabay yuko ng ulo, tila maiiyak na. Napaismid tuloy ako at ginulo ang kanyang buhok na dahilan ng kanyang pagkaangat ng ulo.

"You're not galit, aren't you?,"mahina niyang tanong habang sa ibang direksyon siya nakatingin. Aww our baby is so cute. Hindi ko maatim na tignan siyang nakakaramdam ng ganun.

"No, just irritated," sagot ko at ngumiti ng tipid. Why can't I resist this lil baby!?

Umiling na lang ako para mawala ang mga nonsense sa isip ko. "Let's go," saad ko bago naglakad.

"Nandito na sila!!!

"Ang bilis bumalik ni Miss AC!!!"

"Good morning ladies"

"Ang cute talaga ni baby Axel"

"Wow napakaganda naman ni Miss Nathea"

"Paautograph naman dyan Miss AC"

"Kyahhh,napakaintimidating nilang tignan!"

"I like Miss AC and Miss Nathea's hair!"

"Ohh, aking hirang! Sana'y ako'y iyong mahalin"

"Can you go and have a date with me Miss/es?"

"They'll definetly go with me"

(d'~'b Owsss...Talaga?)

"No, with me!"

"With me!"

"Me!"

Para kaming mga celebrity na pinagdidiskitahang pagkabulungan, purihin, pagbangayan at dumugin. Palaging ganito ang nangyayari kapag bumalik na kami sa misyon.

"Nathea... tell them to give us way," walang emosyon kong utos sa kanya. Tumango lang siya saka...

"Ohh~~ Can you, a kind and good fellows, please move? We're so tired and we still need to report. So..," malambing niyang saad at nagpakita ng pagod- kuno na ekspresyon saka ngumiti ng matamis.

"Opo! Opo! Daan na po!"

"Wahhh! Can't take it anymore!!! Natibo na ako!!!"

"Hot niya talaga pare! Sayang lang at may makabihag na"

"Pagod na daw sila, oh! Baka gustong masahe?"

"Sabihin niyo lang po anumang gusto niyo at pagbibigyan po namin agad," Mga sabihan ng mga taong nakapalibot sa amin.

Ganun lang pero lakas ng impact! Ang kaninang kumpulan ay nahawi sa dalawa at sinesenyasan kaming dumaan. Ang mga mata nila at mukha ay nakitaan ng pagmamabuti like they want to flatter me and the others.

Dala- dala ang wala kong emosyong mukha, nakasunod ako sa gwardya ganun din sila Axel at Nathea sa likod ko.

Sa totoo lang matagal na din ako dito sa YIA, mga five years. Pero napansin kong lang na pabago-bago lagi ang opisina ng presidente. Kaya ayun, kahit anong tagal ko hindi ko lagi nahuhulaan ang opisina niya.

"Miss AC, President Reagan is there," saad niya saka tumingin sa pintong metal. Wow! Double steel door! Mukhang yumayaman na din ulit ang pridente ah! Maipapaayos na kaya niya ang YUB?

Nakayuko niyang binuksan ang pinto para sa amin. Pumasok kami saka nagsarado ang pinto.

Pagkapasok mo palang maamoy mo na ang mabangong citrus air freshener. Ang sahig agad ang napansin ko.

Gawa sa makintab at makinis na white tiles kung saan nasasalamin ko ang sarili ko. Mula ceiling hanggang pinakababang dingding ay yari sa matibay, makinis at puting-puting marmol.

Maayos na nakasalansan ang maraming files sa mga shelf na gawa sa narra at maganda ang pagkakagawa, mukhang mahal. Alam nang malaking manpower ang kailangan sa pagkuha at paggawa niyan!

Walang bintana pero nakaair con. Wow sosyal! May itim at mukhang malambot na couch. Mayroon pang isang cr sa isang banda na halatang pang mayaman din.

Sumisigaw ng yaman at kapangyarihan ang buong oposina ng presidente!

"So, Miss AC did you get the "thing" I asked for," bago ko pa maadmire nang lubusan ang bagong mayayamaning opisina ng presidente agad na nagsalita ang lalaking grey na ang buhok,

Umikot siya paharap sa amin. Tumango ako sa kanya. Siya ang presidente si President Reagan. Saka lumapit ako at inilapag sa mesa ang envelope na dilaw.

"I thought it would be a long time you get this "thing"," namamangha niyang saad.

"Do you underestimating me!?," may pagkainis at pagkadisgusto kong saad habang nangungunot ang noo ko. Pakiramdam ko pagkasabi niya nun eh parang hindi ko kaya.

Narinig kong napasinghap ang mga subordinate ko. Bumuntong- hininga muna siya bago magsalita.

"I'm suprised! I didn't expected this," hindi makapaniwalang saad niya habang nakatingin sa envelope. Alam kong hindi lang ako ang nalilito at hindi makapaniwala.

"What do you mean President Reagan?," nakataas naman ngayon ang isa kong kilay habang nagcross arms at tinatanong ang kaharap ko.

Sa halip na sagutin ang tanong ko ay pinakiusapan niya ang aking mga subordinate na lumabas.

"Nathea, Axel can you go out for a bit," pakiusap ng presidente.

Tumingin pa muna sila sa akin na para bang nanghihingi ng permiso. Tango lang ang sagot ko kaya ganun din ang sagot ng dalawa saka narinig ko na lang ang pagbukas at pagsara ng pinto.

Katahimikan ang bumabalot sa amin nang umalis sila habang nagkatitigan lang kami ng presidente hanggang sa sumuko siya.

"I'll give you 80% bonus this time," para basagin ang katahimikan ay ngiting- ngiti niyang saad saakin na akala mo siya ang bibigyan ng bonus.

"What!?," parang nabingi at nanlaki ata ang mga mata ko na parang hindi makapaniwala sa narinig.

"I'll give you 80% bonus this time," kalmadong pag-uulit niya sa sinabi.

"W-why? Y-you never gave me h-high bonuses,so w-why?," nagtataka at nauutal ko pang tanong, nawawalan ng momentum.

Natitigilan din ako sandali. Hindi ako mahilig alamin ang dahilan ng mga bagay-bagay pero parang naging osyosera ata ako ngayon?

Siguro yumaman na nga ang presidente! Katunayan mayaman naman siya. He's a business tycoon pero muntik na siyang mabankrupt dahil sa pagbebenta ng isa sa kanyang employer tungkol sa inside at confidential information ng kompanya at ngayon sa tingin ko nakabawi na siya. And so I'm curious laki kaya ng 80% bonus!

...{Chapter Two Finished}...

...[To Be Continued]...

...>》Chapter Three In The...

...Next Entry《<...

...Pursued to be bodyguard ...

Napakalaki ang kadagdagan nun, katumbas na ng 3 750 000 million pesos. Pero kung ano man ang dahilan nun ay gusto kong malaman!

Totoo na hindi siya nagbibigay ng mataas na dagdag sa kita ko. Kadalasan ay 10% pero kapag maayos at nagustuhan matapos maatasan sa misyon ay tumataas ang bonus ko,pinakamataas na ata ay 40% na bonus na ibinibigay sa akin. Pero nakakapagtaka naman ata ngayon. Basta ang important deal na sa akin ay ang mabigyan ng high bonus.

Sumeryoso siya ng muka."Let me ask you a question first, are you not wandering what's this yellow envelope contains?,"tanong niya sa halip na sagutin ang tanong ko kanina saka kinuha ang envelope.

Bago pa ako makapagsalita ay agad niyang ginawa ang hindi ko inasahang kanyang gagawin...Pinunit niya ang envelope at nakita ko ang mga larawan ng mga hindi masyadong pamilyar sa akin at papel sa loob na hula ko ay mga dokumento.

"This is the last will and testaments of Donya Kinsley(Kins-li) and Don Casper (Kas-per) Core de Ville (Kor de Bill).They want to give it to their granddaughter but u-unfortunately t-the heiress d-died...," saad niya at tumigil saglit kasi mukhang iiyak na siya.

Kani- kanina lang eh seryoso ang mukha mo tapos iiyak ka? May bipolar ka ata President Reagan...pero kahit na... nagtataka na lumapit ako sa kanya at niyakap siya. You're like a second father to me, President Yuing Reagan so I can't stand seeing you to cry too.

"...I-It's my fault! I didn't protect Young lady Ore(Or)! And...And this important d-document w-were stol-stolen... I'm such a useless... *sobs... *sobs," patutuloy pa niya saka nag-iiyak sa akin na parang bata.

Eventhough I don't really know what happened I feel sad, so sad. Na it comes to the point that I also want to cry. Kaya pala ganun kaimportante ang laman ng dilaw na envelope, naglalaman pala ito ng dokumento ng mga kasunduan at mana ng mga Core de Ville.

Alangan pera at ari-arian iyon kaya marami ang may gustong makuha iyon, siguro kasama na ako.Pero hindi ako ganun. Hindi ako kakain ng hindi ko pinagpagalan: isa iyan sa mga moto ko.

Alam ko namang ginawa ni President Reagan ang lahat kaya hindi niya iyon kasalanan at hindi rin siya walang kwenta. Pero ang alam ko naibalita na ang pangyayaring ito pitong taon na ang nakakalipas.

Natagpuan ang sunog na bangkay ng babaengtagapagmana ng pamilya Core de Ville sa ilog na malapit sa mansion nila. Pero anong kinalaman ni President Reagan sa mga pangyayari?

Pinapahanap niya din ang taong tinatawag niyang "Ore" dahil naniniwala siyang buhay pa ito. Minsan pa nga naririnig ko na nagagalit siya kapag walang mahanap na balita...

Pero kung anumang problema iyon ay mas maganda sa akong huwag makialam lalo na kung hindi inutos at wala akong makukuhang pera... But all this things makes me REALLY interested.

...

"Have you calmed down, President Reagan?," walang emosyon kong tanong. "Thanks to you I'm feeling much better now,"nakangiti na niyang tugon sabay taggal ang huling luhang nakikita sa gilid ng mata niya.

"Ok, so if there's nothing more you want to say I'll leave," paalam ko at lalabas na sana ng pinto kaso pinigilan niya ako.

"Wait!"

"Huh?"

"I'll give you a very important mission...," saad niya kaya agad akong bumalik sa kinatatayuan ko kanina.

"Please have a sit...First," sabi niya sabay muestra na umupo sa couch. D*mn this old man! Ngayon lang niya ako pauupuin kung kailan matagal na akong nakatayo!

Pero... Kailangan ko munang pakalmahin ang sarili ko...For the sake of the mission and money here...

"As I saying I'm giving you a very important mission... I want you to guard and protect the heir of Fords' Family," saad niya at naging seryoso na naman siyang nakatingin sa akin.Pagkarinig ng sinabi niya sumilay ang malamig na kung ano sa mata ko.

"Huh, guarding their heir? Psst, that's just a waste of my time," bored kong saad at tumayo na. Hindi lang sayang ang oras ko sa lalaking iyon kundi baka kung ano pa ang magawa ko sa hindi patas na lalaking iyon! That guy is really getting to my nerves!

"Wait! AC!... Do it,and that's an order! NO refusing!," nakakatakot ang mga seyoso niyang mukha at maotoridad niyang saad ngunit heto ako at pinipigilang tumawa.

"What's funny!?," naiinis na niyang asik. Pinilit kong pakalmahin ang sarili upang tumigil sa paghagikhik.

"Opps..Sorry," napatawa kong saad. Nagcross arms ako. "I won't do it!," mas seryoso, mas maotoridad, nakakatakot,at malamig kong pagpipilit ng tanggi saka tumingin sa kanya ng may nakakapamatay na tingin.

"Please do it for my sake as your boss," pagmamakaawa niya sabay pinagdaop ang dalawang palad na parang nananalangin pero sa totoo ay humihingi ng awa.

"My only boss is myself," bored kong saad saka humakbang ng isa.

"As your so called "second father" t-then guard him because I'm begging you if he dies his soul will became ghostand bugged me every day and night... And then my conscience can't handle it. Then I'll be sick and then di-"

Ay! Anong sinasabi neto? Ahyy! Ang kulit! Over reacting na nga madaldal pa!

"ENOUGH!!!," napakamalamig at nanggigigil na boses ko ang nagpatigil sa kanya. Napahawak na lang ako ng sentido at bumalik sa couch at sumalampak. Sa tingin ko nahihilo ako. Pasakit sa ulo!

Nagulat siya pero bumalik ulit siya sa pagsasalita at itinuloy ang sasabihin niya. Tsh!

"...Die. Then we will agreed to each other to haunt you too until you die like us so you won't experience youth. You won't find boyfriend. You won't get married. You won't have chil-," kailangan kong patigilin ang bunganga ng isang 'to! Umarangkada na naman ang pagiging madaldal, kabaliwan at malawak na emahinasyon.

"If you really want me so bad to guard him then PURSUED ME!," naiinis na ako...I suggest and emphasizing the word pursued me.

...{Chapter Three Finished}...

...[To Be Continued]...

...>》Chapter Four In The Next Entry《<...