ฉันเกิดใหม่ในนิยายที่รู้ตอนจบ
วันสุดท้ายของชีวิตฉันจบลงพร้อมหนังสือนิยายเล่มเก่า เล่มที่ฉันอ่านซ้ำจนจำทุกบรรทัดได้ขึ้นใจ แล้วโลกก็ดับวูบไปเหมือนปิดไฟห้อง เมื่อฉันลืมตาอีกครั้ง กลิ่นหมึกและกระดาษหายไป แทนที่ด้วยกลิ่นควันไม้ เสียงฝี
0
1
คาบสุดท้ายที่ไม่มีอยู่จริง
โรงเรียนมัธยมศรีวิทย์ไม่เคยเงียบ ยกเว้นวันนั้น—วันที่ทั้งโรงเรียนเหมือนหยุดหายใจพร้อมกัน “เฮ้ย…ทำไมวันนี้ไม่มีเงาเราในกระจกวะ” ภาคินพูดขำๆ ระหว่างเดินเข้าตึกเรียน แต่ไม่มีใครขำตอบ เพราะทุกคน…เริ่มสังเ
0
1
ดอกไม้ที่หันหาแสงเดียวกัน
ในโรงเรียนเล็กริมแม่น้ำ มีเด็กผู้หญิงสองคน— “ขวัญ” เดินเงียบเหมือนเงาไม้ยามบ่าย “เมษา” หัวเราะดังเหมือนลมที่ไม่ขออนุญาตใคร ทั้งคู่ไม่ได้นั่งใกล้กัน ไม่เคยจับมือ ไม่เคยพูดคำที่ใครเรียกว่า รัก แต่ทุกเช้
0
1
ทางกลับบ้าน
เย็นวันหนึ่งหลังเลิกเรียน ฝนตกปรอยๆ อากาศเย็นกว่าทุกวัน ต้นเดินออกจากโรงเรียนพร้อมกระเป๋าใบเดิม เขาเลือกเดินกลับบ้านทางเดิมที่เดินทุกวัน แม้จะเปียกเล็กน้อยแต่ก็ไม่รีบ ระหว่างทาง ต้นเห็นลูกแมวตัวหนึ่งห
0
1