เม่ยเหมย:ท่านอาท่านน้า อย่าทำผมเลย
โม่เฟอง:ข้าคงทำเช่นนั้นไม่ได้ ในเมื่อเจ้าช่างดื้อดึงนัก
เฟองอี้หลาน:หลานข้า หากเจ้าเชื่อฟังข้ากับท่านอาของเจ้า เจ้าคงไม่ต้องเป็นเยี่ยงนี้
เม่ยเหมย:(ทำไมถึงเป็นแบบนี้....ทั้งๆที่เราก็ทำภาระกิจเสร็จแล้ว เราควรที่จะได้กลับโลกปัจจุบันได้แล้วดิ! ไอ้เจ้าระบบบ้า!)
โลกปัจจุบัน
ซูเจียน(เจียง): (คิดถึงจัง......ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้างนะ.........โม่เฟอง เฟองอี้หลาน😔)//รู้สึกว้าเหว่
ใครบางคน: หลานข้า ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ
ซูเจียน(เจียง): !! //หันมอง
ใครบางคน: //ยิ้มให้
ซูเจียน(เจียง): ท่านน้า!!?//วิ้งเข้าโผล่กอดด้วยความคิดถึง
หนานผิง: //ยิ้มอ่อนๆ+รับกอด
ซูเจียน(เจียง): แล้ว...ท่านอาหล่ะท่านน้า เค้าไม่มาหรอ//รู้สึกเศร้า
ใครอีกคน: ไง~ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ คิดว่าข้าจะไม่มาหรือไง~หลานข้า~//เดินมาแบบเท่ห์ๆ
หนานผิง: นั้นไง มาโน่แล้ว//เผิยให้เห็นอีกคน+ชี้ให้ดูยางอย่าง
ซูเจียน(เจียง): !! ท่านอา!//วิ้งเข้ากอด
หนานเผิง: คิดถึงข้าหล่ะสิ~/รับกอด
และทั้งสามก็ได้กอดกันและอยู่ด้วยกันตลอดไป
รอใครสักคนมาเป็นเจ้าของมอบหมายให้NovelToonตีดพิมพ์ผลงานเรื่องนี้ เนื้อหาเป็นเพียงความคิดเห็นของนักเขียน ไม่เป็นตัวแทนทางNovelToon
คุณอาที่รักอย่าทำผม คอมเมนท์