ฝนที่โถมกระหน่ำนี้แม้จะชะล้างแล้วแต่กลิ่นลอยมาแตะจมูกกระตุ้นประสาทรับรู้ถึงอันตรายที่อยู่รอบกาย วินาทีนั้นเองที่สายตาเหลือบมองชายที่จมกองเลือดใต้แสงไฟริมถนน ยิ่งเข้าไปใกล้ก็ยิ่งคุ้นตาคล้ายกับผู้ที่อยู่บนใบกระดาษสี่เหลี่ยมใบนั้นเมื่อตอนกลางวันไม่มีผิดเพี้ยน จนหัวใจเต้นรัวดังกว่าสายฝนที่ตกในวินาทีนี้ แต่ทำไมชายผู้นี้ชั่งดูเปราะบางอย่างหน้าประหลาดใจเมื่อเทียบกับใบประกาศแล้วดูดุดันแข็งกร้าว(แต่ฉันมัวคิดอะไร)อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ฉันควรทำอย่างไร Help me!!!!!
Palmynimมอบหมายให้NovelToonตีดพิมพ์ผลงานเรื่องนี้ เนื้อหาเป็นเพียงความคิดเห็นของนักเขียน ไม่เป็นตัวแทนทางNovelToon
กลิ่นฝนนองเลือด คอมเมนท์