20

หลังพาต้นหลิวถึงห้องก็วางอีกฝ่ายเบาๆบนเตียง แล้วจัดการห่มผ้าให้อีกฝ่ายเสร็จก็เดินเข้าห้องน้ำแล้วเตรียมน้ำกับผ้าออกมาเช็ดตัวให้อีกฝ่าย อย่างเบามือ

" อื่อ เย็นไม่เช็ดแล้ว "

" ใกล้เสร็จแล้วทนอีกนิดนะจะได้หายเร็วๆ " เหมันต์พูดอย่างใจเย็น

" อืม หายแล้วต้องพาไปเที่ยวนะ " ต้นหลิวนิ่วหน้าแล้วประท้วงขึ้นมา ด้วยดวงตาแพรวพราวระยิบระยับดั่งดวงดาวยามค่ำคืน

" ตกลง " เห็นอีกฝ่ายมีความสุขเขาก็สุขด้วย อีกอย่างข้อเสนออีกฝ่ายก็ดีเหมือนกันเพราะทั้งสองไม่ค่อยได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเหมือนคู่รักทั่วไปเท่าไหร่เพราะต่างฝ่ายต่างทำงาน

" ผมรักคุณที่สุด " ต้นหลิวเห็นอีกฝ่ายโอนอ่อนตามจึงบอกรักอีกฝ่ายออกไปอย่างร่าเริง

" ผมก็รักคุณ จุ๊บ " เหมันต์บอกรักกลับ แล้วติดกระดุมเสื้อให้อีกฝ่ายเพราะเช็ดตัวเสร็จแล้ว จากนั้นก็นำไปเก็บไว้เรียบร้อย

" นอนพักนะจะได้หายไวๆ "

" อือ กอดหน่อย " ต้นหลิวตอบรับพร้ออมยื่นแขนเข้าหาอีกฝ่าย

" มาๆกอดกัน " เหมันต์กอดตอบอีกฝ่าย สักพักจึงผละออกมาห่มผ้าให้อีกฝ่ายแล้วลูบผมกล่อมอีกฝ่ายต่างมองตากันละกันสักพักต้นหลิวก็ตาปรือจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่คล้ายฝืนตนเองเหมันต์จึงเอ่ยขึ้น

" หลับบได้แล้ว ผมไม่ไปไหนหรอกจะอยู่ข้างๆตลอด " พูดจบต้นหลิวคล้ายเบาใจจึงหลับลง รอสักพักเหมันต์ก็ลุกขึ้นออกจากห้องลงไปในครัวหาข้าวกิน ซึ่งก็คือโจ๊กที่ทำเผื่อตัวเองด้วยนั้นเองจะได้ไม่ต้องลำบากทำใหม่แล้วรีบกินรีบไปดูแลอีฝ่าย

ซึ่งเขาไม่ต้องเข้าบริษัททำงานก็ได้เขามีมือซ้ายและขวาคอยดูแลจัดการอยู่แล้วทั้งสองไว้ใจได้เพราะเขาเลือกและฝึกมาด้วยตนเองคนของเขาไว้ใจได้ทุกคน เขาทำทั้งธุรกิจสีขาวและเทา โดยมีมือซ้ายและขวาสองคนทำงานด้านสีขาวและสองคนทำด้านสีเทาซึ่งไมเคิลเป็นมือซ้ายที่ทำงานด้านสีขาวเป็นคนรักกับมือขวาที่ดูแลด้านสีเทาของเขาทั้งคู่ดูเป็นฝ่ายรุกทั้งสองฝ่ายแต่ก็รักกันได้ยังไงไม่มีใครรู้นอกจากทั้งสองแต่ไมเคิลจะตัวเล็กกว่าหน่อยดูเหมาะกันแปลกๆดี

หลังทานข้าวเสร็จเหมันต์ก็เก็บไปล้างทำความสะอาดแล้วขึ้นไปอาบน้ำเพราะรู้สึกเหนียวตัวเล็กน้อย ใช้เวลาอาบน้ำไม่ถึงห้านาทีก็เดินออกมาเช็ดตัวแล้วเลือกชุดสบายๆอยู่บ้านมาใส่ แล้วเดินไปที่เตียงจับต้นหลิวนอนหันข้างเบาๆเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายตื่น แล้วเลิกเสื้อเชิ๊ตขึ้นเหนือเอวแหวกปั้นท้ายอวบอิ่มเล็กน้อยเห็นรอยจีบบวมแดงอดที่จะกลืนน้ำลายแห้งผากไม่ได้ จากนั้นก็ค่อยๆหยิบหลอดยามาเปิดฝาแล้วเทลงที่นิ้วกลางจากนั้นก็ค่อยๆสอดนิ้วกลางเข้าไปในช่องทางรักเบาๆป้ายยาไปรอบๆ อย่างเบามือ

" อือ " ต้นหลับครางออกมา เหมันต์จึงชะงักมือค้างไว้ให้อีกฝ่ายหลับต่อจากนั้นก็ดึงนิ้วออกมาช้าๆแล้วบีบยาเทลงอีกครั้งแล้วแหย่เข้าไปใหม่วนเบาๆจนทั่วก็ถอนนิ้วออก เสร็จก็ดึงเสื้อลงแล้วพลิกอีกฝ่ายให้นอนดีๆแล้วห่มผ้าให้ดังเดิม ทายาเสร็จเหมันต์ก็เดินไปล้างมือแล้วย่องขึ้นเตียงเบาๆกอดอีกฝ่ายนอนหลับตามคนป่วย

เหมันต์สลึมสลือตื่นขึ้นมากวาดมือหาโทรศัพท์ดูเวลา เห็นว่าใกล้เที่ยงแล้วก็ลุกขึ้นไปล้างหน้าแล้วลงไปทำอาหารให้อีกฝ่าย เป็นอาหารอ่อนๆ อย่างต้มจือหมูสับสาหร่ายและผัดผักรวมมิตร ไข่เจียวนุ่มฟูน่ากิน พร้อมข้าวสวยร้อนๆเสร็จก็จัดใส่ถาดแล้วยกขึ้นไปตั้งที่โต๊ะนำฝาชีมาครอบปิดไว้ แล้วกลับขึ้นห้อง

" อ้าวตื่นแล้วหรอ " เหมันต์ถามคนที่พิงขอบเตียงมองเขาตาแป่วแต่ไม่ได้ร้องให้อะไรเพียงตาแดงนิดๆเท่านั้น คิดว่าถ้าช้ากว่านี้อีกนิดคงเห็นอีกฝ่ายร้องงอแงเหมือนเมื่อเช้าแน่นอน เริ่มคิดแล้วนี่เขามีเมียหรือลุกกันนะ

" ไม่ร้องนะไปกินข้าวกันผมพึ่งทำเสร็จ " ต้นหลิวไม่ตอบเพียงแต่ยื่นมือออกมาให้อีกฝ่ายกอดตัวเอง เหมันต์จึงกอดตอบสักพักแล้วผละออก

" ไปกินข้าวกัน " พูดด้วยรอยยิ้มแล้วอุ้มอีกฝ่ายขึ้นมาซบบ่ากว้างดังเดิม

" ผมดีขึ้นแล้ว ไม่เจ็บเท่าไหร่แล้ว " ถึงโต๊ะต้นหลิวก็เอ่ยขึ้นอีกฝ่ายจะได้ไม่ต้องเมื่อยและหนักให้เขานั่งตักทานข้าว

" โอเคครับ " พูดเสร็จก็อุ้มต้นหลิวไปที่โซฟาหยิบหมอนรองนั่งมาวางไวที่เก้าอี้แล้วค่อยอุ้มต้นหลิวลงนั่งเก้าอี้นั้นแล้วเลื่อนเข้าเบาๆ

" อ่ะ ต้มจืดกินเยอะๆนะ " ต้นหลิวมองอีกฝ่ายที่คอยตักนั่นนี่ให้ตนอย่างอบอุ่นไปทั้งหัวใจ เวลาตัวเองป่วยมักจะงอแงและเอาแต่ใจแต่อีกฝ่ายก็ไม่ปริปากบ่นหรือแสดงท่าทีไม่พอใจเลย ทำต้นหลิวซึ่งใจและอบอุ่นมาก

" อร่อยมั้ย " เหมันต์ที่เห็นอีกฝ่ายมองตนด้วยสายตารักใคร่ก็ยิ้มแล้วถามออกไป

" อร่อยมากครับ " ต้นหลิวยิ้มรับ

" อร่อยก็ทานเยอะๆ อ่ะนี่ผัดผักรวมมิตรของโปรดคุณ " ไม่พูดเปล่าตักของชอบของต้นหลิวใส่จานให้แล้วยิ้มส่งไป

" อืม คุณก็ทานเองบ้างเถอะตักให้แต่ผม " ทั้งสองทานข้าวเสร็จเหมันต์ก็ยื่นยาให้ต้นหลิวทานแต่ครั้งนี้ต้นหลิวไม่ได้อิดออดอะไรทานแต่โดยดีอาจเพราะไข้เริ่มหายอาการเอาแต่ใจแบบเด็กๆพูดไม่รู้เรื่องจึงหายไปบ้างแล้ว

" นอนพักนะ เดี๋ยวผมไปนั่งดูงานที่โซฟาหน่อย " ต้นหลิวซึ่งใจและรู้สึกผิดที่ทำให้เขาเสียงาน เหมันต์ที่รู้ถึงสายตานั้นจึงเอ่ยขึ้น

" อย่าคิดมากผมไม่ได้ทำงานอะไรมากอยู่แล้วปกติแค่ไปนั่งดูงานนิดหน่อยที่เหลือก็ให้ไมเคิลกับอังดูร์จัดการแทนอยู่แล้ว " พูดจบก็กล่อมอีกฝ่ายจนหลับส่วนตัวเองก็มาดูงานที่ไมเคิลส่งมาให้ตรวจว่าต้องแก้หรือเพิ่มอะไรหรือเปล่าเท่านั้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***