หอสมุดของวังเวหาด
"ปีนี้เจ้าก็อายุ 20 แล้วนะ เจ้าจะเล่นเถลไถลแบยเมื่อก่อนไม่ได้แล้วนะ" โหย่งหมิงเตือนลูกศิษย์
"อาจารย์ ข้ารู้แล้วหน่า" อี้เฟิงหนุ่มหล่อวัย20ปีเต็ม ใบหน้าหล่อเหลา นัยน์ตาสีดำสนิท ผมสีขาวยาวถึงกลางหลัง แต่งกายชุดขาวสะอาด ตอบอาจารย์ไปอย่างเบื่อหน่าย
"เจ้าอย่าลืมนะว่าเจ้าได้เลื่อนขั้นเป็นขุนนางแล้ว เจ้าต้องช่วยข้าดูแลหอเก็บคำภีร์ ข้าไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แต่การปล่อยให้ราชามังกรเจียวหลงฟื้นขึ้นมานั้นย่อมไม่เป็นผลดีกับเผ่าของเราเป็นแน่" อาจารย์ทำสีหน้าจริงจัง
"โถ่.. อาจารย์ท่านอย่าคิดมากเลย...เดี๋ยวแก่เร็วนะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า" อี้เฟิงหัวเราะอาจารย์
"เจ้าหัวเราะไปเถอะ ข้ามันแก่แล้วหนิ ไม่เหมือนเจ้า.." โหย่วหมิงทำท่าโกรธ
"อาจารย์ข้าแค่หยอกท่านเล่นนิดหน่อยเอง"ทำท่าอ้อน
"วันพรุ่งนี้สำนักจินของเราจะเปิดสนามสอบโดยการประลองความสามารถด้านวรยุทธ ข้าว่าเจ้าควรไปเตรียมตัวนะ ข้าไม่อยากขายขี้หน้าแบบปีก่อนๆที่เจ้าโดนคู่ต่อสู้ถีบตกเวที ฮ่า ฮ่า ฮ่า" อาจารย์หัวเราะเยาะแล้วเดินออกไป
อี้เฟิงรีบไปหาเพื่อนที่ห้องพัก "ซือหยาง ซือหยาง!! เจ้าอยู่มั้ย ซือหยาง!!" อี้เฟิงตะโกนเรียกเพื่อนสนิท
"เจ้าจะตะโกนทำไม หูข้าไม่ได้หนวกนะ" ซือหยางที่นั่งอ่านหนังสือริมหน้าต่างหันมาตอบเพื่อนรัก
"ซือหยาง พรุ่งนี้จะมีการสอบประลองวรยุทธ เจ้า..." อี้เฟิงพูดไม่ทันจบซือหยางก็พูดสวน
"รู้แล้ว.." ซือหยางตอบสั้นๆ "รู้แล้ว แล้วเจ้าไม่ไปฝึกซ้อมก่อนหรอ"
ชายหนุ่มที่กำลังอ่านหนังสืออยู่จึงวางหนังสือลงแล้วหันมาตอบเพื่อน "สำนักจินเปิดให้เข้าสอบมา 3ปีแล้ว ข้าผ่านทุกปีมีแต่เจ้าที่ไม่ผ่านสักปี ไม่ยอมฝึกฝนอะไรเลย" ซือหยางส่ายหัว
"เจ้าซือหยาง! เจ้าอย่าดูถูกข้านะ!" อี้เฟิงโมโห
"เหรอ.." ซือหยางตอบสั้นๆก่อนจะหยิบมีดสั้นที่อยู่ข้างๆขว้างไปทางอี้เฟิงอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มหลบทันจึงวิ่งออกไปข้างนอก ซือหยางคว้ากระบี่ของตัวเองแล้ววิ่งออกไปจามอี้เฟิง
ทั้งสองต่อสู้กันอย่างดุเดือด แต่ก็ไม่ได้ทำให้ทั้งสองบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย
ทั้งสองสู้กันนานเกือบครึ่งชั่วยาม
"ซือหยาง ข้าเหนื่อยแล้ว ข้ายอมแพ้" อี้เฟิงนั่งหอบ
"เจ้าไปพักเถอะ เตรียมตัวให้ดี หวังว่าปีนี้เจ้าจะสอบผ่านนะ"
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments