เด็กน้อยผู้ใสซื่อและบริสุทธิ์
ตอนที่1
นิก😈"ผู้แต่งเรื่อง"😈
ดีครับบบบ
นิก😈"ผู้แต่งเรื่อง"😈
ผมมีบางอย่างที่จะมาแจ้งเตือนทุกมั้ยว่า...
นิก😈"ผู้แต่งเรื่อง"😈
เรื่องที่เราจะเขียนนั้นมีเนื้อหาหยาบคายใครที่อายุไม่ถึง 18 ปีควรได้รับควรแนะนำจากพ่อแม่นะครับ
นิก😈"ผู้แต่งเรื่อง"😈
และไม่เราไปครวที่จะเรียนแบบเด็ดขาด
นิก😈"ผู้แต่งเรื่อง"😈
เราเสียเวลามามากเกินพอแล้วเราจะมาขอเริ่มเรื่องกันเลยนะครับบ😄
มีเด็กชายผู้น่าสงสารที่ถูกเด็กข้างบ้านรังแก
5555//เสียงหัวเราะของเด็กที่กำลังรังแกเด็กคนนึงอยู่
ไอ้เด็กไม่มีพ่อแม่เอ้ย//เสียงเด็กอีกคนที่พูดดูแคลนเด็กที่ถูกรังแก
55555//เสียงหัวเราะของเด็กที่กำลังรังแกคนๆหนึ่งอยู่
จากนั้นไม่นานก็เงินรถผ่านมาแล้วก็มาจอดตรงเด็กที่กำลังรังแกเด็กอยู่
พอเด็กๆได้ยินเสียงของใครก็ต่างพากันวิ่งหนีและได้พูดส่งถ่ายให้กับเด็กผู้น่าสงสารว่า..
ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้เด็กกำพร้า//วิ่งหนี
ได้มีเสียงของหญิงสาววัยกลางคนพูดกับชายที่ลงมาช่วยเด็กผู้น่าสงสาร
ไม่ครับที่รัก//ชายอีกคนพูดขึ้นมา
ที่รักแล้วเด็กคนนั้นเป็นอะไรมากไหมคะ//หญิงสาววัยกลางคนได้ชี้นิ้วไปหาเด็กผู้น่าสงสารที่กำลังตัวสั่นอยู่
และทั้งสองก็เดินเข้าไปใกล้เด็กกำลังตัวสั่นอยู่
มะ...ไม่..ฮ..ฮะ//เสียงสั่นเพราะความกลัว
หนูจะไม่เป็นไรได้ไงจ้ะดูซิตัวมอมแมมไปหมดเลยมาๆเดี๋ยวน้าพาไปหาโรงพยาบาลนะคะ//เด็นไปอุ้มเด็กที่กำลังตัวสั่นอยู่มาไว้ในอ้อมอกของหญิงสาววัยกลางคน
และทั้งสามคนก็เด็กน้อยๆที่กำลังตัวสั่นอยู่ไปโรงพยาบาล
1 ชั่วโมงผ่านไป//ทั้งสามได้ลงมาจากรถและตรงดิ่งไปขอหมอ
คุณหมอค่ะช่วยดูอาการของเด็กคนนี้ที่
ญาติผู้ป่วยรออยู่ข้างนอกนะคะ
ผู้เป็นหมอได้เดินออกมาและถามหาญาติผู้ป่วย
คนไหนเป็นญาติของผู้ป่วยครับ
พวกเราเองค่ะ//หญิงสาวที่นำเด็กผู้น่าสงสารมาให้ผู้เป็นหมอดูได้พูดขึ้น
แล้วเด็กเป็นไงบ้างคะ//สีหน้าของหญิงสาววัยกลางคนที่ดูเป็นห่วงเด็กผู้น่าสงสารมาก
ไม่เป็นอะไรมากครับแค่พัก 2-3 วันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วครับ//พอบอกเสร็จมาก็เดินจากไป
อีแซวและชายวัยกลางคนได้เดินเข้าไปในห้องผู้ป่วยเพื่อไปดูอาการเด็กผู้น่าสงสาร
เอี้ยด//เสียงเปิดประตูห้องผู้ป่วย
เดินไปอยู่ข้างเคียงของเด็กผู้น่าสงสาร
เด็กที่นอนหลับไม่ได้สติตลอด 2 วันมานี้ได้ฟื้นขึ้นมาแล้ว
แล้วเด็กคนนั้นก็ได้คิดในใจว่า
*แล้วทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่*
เอี๊ยด//เสียงเปิดประตูของใครบางคนเข้ามาในห้องผู้ป่วย
หนูจ๋าหนูฟื้นแล้วหรอ//หญิงสาววัยกลางคนกล่าวขึ้นด้วยความดีใจ
เอ่อ..เด็กน้อยพูดอะไรไม่ออก//ได้แต่ตัวสั่น
หญิงสาววัยกลางคนเห็นดังนั้นจึงได้กล่าวว่า
ไม่เป็นไรจ้ะน้ำไม่ทำอะไรหนูหรอกนะ
หญิงสาววัยกลางคนพูดเช่นนั้นเด็กน้อยผู้น่าสงสารจึงไม่ได้ตัวสั่นมากนักแต่มีความระแวง
หนูจ๊ะน้าเอาข้าวต้มมาให้กินหน่อยนะจะได้มีแรงวันนี้เราจะออกจากโรงพยาบาลกัน//หญิงสาววัยกลางคนพูดแล้วเดินไปแกะถุงข้าวต้มให้เด็กน้อยผู้น่าสงสารกิน
เอ่อ..คือ...ค..คุณเป็น..ค..ใคร
..หรอฮะ//เด็กน้อยทำเสียงสั่น
อ๋อน้าคือคนที่ช่วยเหลือไว้ไงจ๊ะ//หญิงสาวๆคนได้ตอบและยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับเด็กน้อย😊
ฮ....ฮะ//เด็กน้อยได้คิดในใจว่า*เป็นคนที่อบอุ่นจังไม่เคยมีใครทำแบบนี้ให้กับเรามาก่อนเลย*
ข...ขอบ...ค...คุณ...ฮ...ฮะ
หญิงสาววัยกลางคนได้ยินเช่นนั้นจริงเผยรอยยิ้มที่แสนจะอบอุ่นออกมาจากใบหน้าที่เรียวสวยงาม😊😊
จ๊ะ//หญิงสาววัยกลางคนได้ยินขึ้นมา😊😊
หญิงสาววัยกลางคนได้เดินเข้ามาใกล้เด็กที่กำลังนั่งอยู่ในเตียงผู้ป่วย
หนูจ๊ะ//หญิงสาววัยกลางคนได้ถามออกไปว่า
ผ..ผม..ม..ไม่...มีชื่อฮะ//เด็กน้อยพูดเสียงตะกุกตะกัก
หญิงสาววัยกลางคนได้ยินเช่นนั้นจึงทำหน้าเศร้าแล้วจะพูดกับเด็กคนนั้นว่าให้น้าตั้งชื่อให้ไหม
ม..ไม่...ป..เป็นไร..ฮ..ฮะ
แต่น้าอยากตั้งชื่อให้หนูนะให้น้าตั้งเถอะ//หญิงสาววัยกลางคนได้กล่าวเช่นนั้นพร้อมกับรอยยิ้มอันอบอุ่น😊😊
เด็กน้อยได้ใจอ่อนจึงบอกกับหญิงสาววัยกลางคนคนนั้นว่า
หญิงสาวคนนั้นได้ตั้งชื่อให้กับเด็กคนนั้นว่า
ออกัส😣💖"นางเอก"💖😣
ฮ..ฮะ//😊
หญิงสาววัยกลางคนได้เดินเข้าไปกอดบอสไว้ด้วยความเอ็นดู
ออกัส😣💖"นางเอก"💖😣
ห...หายใจไม่ออก//😣
ว้าย!! ขอโทษน่ะจ๊ะ//ปล่อยกอด
ออกัส😣💖"นางเอก"💖😣
ม...ไม่เป็นไรฮะ//😅
ออกัส😣💖"นางเอก"💖😣
และคุณชื่อว่าอะไรหรอฮะ//😃
ตายจริงนี้น้ายังไม่ได้แนะนำตัวกับเราเลยนะมีชื่อว่า..
มาโกะ😈😠"แม่นางเอก"😠😈
มาโกะจ๊ะ//😊😊
มาโกะ😈😠"แม่นางเอก"😠😈
นี่หนูบอสจ๊ะหนูมีพ่อแม่หรือป่าว
ออกัส😣💖"นางเอก"💖😣
ม...ไม่..ม..มี...ฮ..ฮะ//กำลังจะร้องให้😟
มาโกะ😈😠"แม่นางเอก"😠😈
น้าขอโทษที่พูดอะไรไม่ดีออกไปนะ//รู้สึกผิด
ออกัส😣💖"นางเอก"💖😣
ม..ไม่..ป..เป็น..ร..ไร..ฮ..ฮะ//ฝืนยิ้ม
มาโกะ😈😠"แม่นางเอก"😠😈
งั้นถ้าหนูไม่มีใครไปอยู่กับน้าไหมล่ะจ๊ะ
นิก😈"ผู้แต่งเรื่อง"😈
จบแล้วครับบบบ
นิก😈"ผู้แต่งเรื่อง"😈
ถ้าไม่สนุกก็บอกกันด้วยนะครับเราจะได้ปรับปรุงให้ดีขึ้น//😆😆
นิก😈"ผู้แต่งเรื่อง"😈
ไปก่อนนะครับ//หายไป
Comments