เด็กน้อยทั้ง2 2

"เบ็นนน อยู่นี่เองแซลลี่ตามหาแทบแย่" เด็กผู้หญิงผมสีส้มวิ่งเข้ามาในห้องพร้อมตะโกนไปหาเจ้าเด็กเอลฟ์ "แซลลี่ มาผิดจังหวะได้ดีจริงๆเบ็นกำลังแหย่พี่สาว2คนเล่นอยู่เลย" นี่แหย่ฉันเล่นหรอ-_-* ทำเพื่อนฉันซะกลัวจะเป็นจะตาย "มาเล่นอะไรกันอยู่ที่นี่.." เสียงทุ้มต่ำดังเข้ามาในห้องซึ่งฉันเดาได้เลยว่านั่นเสียงสเลนแน่นอน "บีฉันว่าเธอปิดตาหน่อยก็ได้นะจะได้ไม่กลัว" ฉันหันไปบอกเพื่อนสนิท "อื้อ" ยัยบีพยักหน้าแล้วมุดหัวเข้าไปในผ้าห่มแต่ไม่วายจะยังกอดแขนซ้ายฉันแน่น" "สเลนเดอร์คุณช่วยพาพวกเขาออกไปทีได้ไหมตอนนี้เพื่อนฉันยังไม่พร้อมจะพบใคร" สเลนพยักหน้าแล้วอุ้มเด็กทั้ง2คนออกไป "ไว้แซลลี่จะมาเล่นด้วยนะคะ~" แม่หนูแซลลี่หันมาบอกแล้วโบกมือลา "เขาก็ไม่ได้แย่สักเท่าไหร่นะ" ฉันพูดพลางยิ้มไปด้วย "อ้ะ ยัยบีออกมาได้แล้วล่ะ" ฉันพูดจบเธอก็ค่อยๆออกมาจากผ้าห่ม "มีอา..เธอ.." "อะไร?" "เธอทำไมไม่กลัวพวกเขาล่ะแล้วทำไมพวกเขาถึงไม่ทำอะไรพวกเรา.." ยัยบีพูดเสียงสั่นถามฉัน "แกไม่ต้องกลัวนะเขาใจดีโดยเฉพาะสเลนเดอร์แมนเขาเป็นคนมีเหตุผล ส่วนคนอื่นๆฉันก็ยังไม่แน่ใจแต่พวกเขายังไม่ฆ่าเราก็ถือว่าเราปลอดภัยอยู่แกไม่ต้องห่วง" ฉันยิ้มให้ "เมื่อคืน..ฉันเห็นแกหน้ากลัวมากมีอา.." "อ่า..เมื่อถึงเวลาเดี๋ยวฉันจะบอกละกันว่าทำไมฉันถึงเป็นแบบนั้นแต่ตอนนี้แกต้องพยายามทำตัวให้คุ้นชินเข้าไว้นะเพราะฉันรู้สึกว่าเรา2คนคงจะอยู่ที่นี่นานแน่ๆ" "ไม่นะแก ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ มันน่ากลัว" บีกุมมือฉันแน่นมาก "เอาน่าบีเธอต้องทำได้น่า เธอยังมีฉันอยู่ด้วยนะ" ฉันส่งยิ้มให้เธออีกที "อื้อ" บีตอบ ทำไมฉันรู้สึกเหมือนจะลืมอะไรบางอย่างแหะ จะว่าไปรู้สึกไม่เจ็บแผลที่โดนกัดแล้วด้วยสิเอาเถอะไม่ต้องไปใส่ใจดีกว่า "บี เธอต้องพยายามชินให้ได้นะ ถ้าเธอไม่ไหวมาหาฉันได้ทุกเมื่อ" ฉันยิ้มพลางตบบ่าเพื่อนสนิทไปด้วย สักพักนึงฉันก็ได้ยินเสียงคุ้นเคยตะโกนมาจากชั้นล่าง "สเลน!!!" ฉันกับบีเลยเดินลงไปดูกัน "เรียกฉันทำไมจำเป็นต้องเสียงดังรบกวนคนอื่นด้วยเจฟ" สเลนวาปมาข้างหน้าโซฟาห่างจากเจฟไปแค่3เมตร "คนมันเบื่อ โอ๊ะ นั่นแม่สาวหน้าเบื่อโลกนี่หว่า" พูดจบเจฟก็ค่อยๆเดินมาหาฉัน ยัยบีเดินไปหลบอยู่ข้างหลังฉันทันที "ม..มีอา..เรากลับขึ้นไปข้างบนกันเถอะ" บีพูดน้ำเสียงสั่นเครือ "เอาน่าบี เธอรอสักเดี๋ยวนึงนะ" ฉันหันกลับไปมองเจฟแต่จากที่เราอยู่ห่างกันมากพอสมควรไม่กี่วิเขากลับมาอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว "ไง~ แม่สาวเบื่อโลก ผู้โดนใจฉัน~" เจฟก้มหน้ามาใกล้หน้าของฉัน แต่ไม่รู้ทำไมแต่ฉันรู้สึกเคลิ้มจัง เขาเริ่มโอบเอวฉันเข้าไปหา "สนใจจะไปอยู่ด้วยกันมั้ย" "น่าสนุกดีหนิ" ฉันไม่ได้จะตอบแบบนั้นแต่รู้สึกว่าอีกร่างนึงของฉันกำลังสนใจเขาอยู่ ฉันพยายามกู้คืนสติ "ม..ไม่!" ฉันพลักเจฟออกไป "เอ๋~ เมื่อกี้ยังตอบน่าสนุกอยู่เลย แล้วไหงปฏิเสธฉันแล้วล่ะ~" ฉันหันกลับไปจับมือยัยบีแล้วขณะจะเดินขึ้นข้างบนเจฟเขาดันดึงฉันลงมาทำให้ฉันต้องรีบปล่อยมือยัยบีออกไปก่อนไม่อย่างนั้นเธอจะล้มลงมาด้วย "ทำบ้าอะไรของคุณเนี่ย!?!" "เธอไม่สนใจผมเองนะ~" ไอบ้านี่จะทำอะไรอีกล่ะ ตอนนี้ฉันอยู่ในท่าอุ้มเจ้าสาวเพราะเขาดันดึงฉันลงมาแรงมากนี่ดึงหรือกระชากก็ไม่รู้แต่เหมือนจะกระชากมากกว่าซะอีก ฉันหันไปทางที่เห็นสเลนก่อนหน้านี้แต่เขาดันไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว หายไปไหนของเขาเนี่ยนายคนนี้!?! "ปล่อยฉันนะ!!" ฉันพยายามดิ้นลงมา "ถ้าผมตอบว่าไม่ล่ะคั้บ" เจฟตอบด้วยใบหน้ายิ้มเจ้าเล่ห์ เขายิ้มอยู่แล้วนี่นา.. "ไปกัน" พูดจบเจฟก็พาฉันที่โดนเขาอุ้มอยู่วิ่งออกไปข้างนอก มันเร็วมากนี่คงเป็นหนึ่งในความสามารถของเขาสินะความเร็วน่ะ ...

To be continew...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***