ความรักของเทพีแห่งพรหมจรรย์
“องค์หญิง เพคะ ตื่นบรรทมได้แล้วเพคะ”
“อืม…”
ข้าขยับตัวเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงเรียกของแม่นม
‘นี่มัน..ยังเช้าอยู่เลยนะ’
“องค์หญิงเพคะ วันนี้เป็นวันบรรลุนิติภาวะขององค์หญิงนะเพคะ”
ทันทีที่ข้าได้ยินแม่นมพูดอย่างนั้นจากที่ กำลังกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่นั้น ก็รีบเด้งตัวออกมาจากเตียงในทันที
“วันบรรลุนิติภาวะ??”
“ไม่ใช่วันพรุ่งนี้หรอกหรือ”
“เป็นวันนี้เพคะองค์หญิง ฉะนั้นรีบตื่นบรรทมแล้วไปอาบน้ำเตรียมตัวได้แล้วเพคะ”
ทันทีที่ได้ยินแม่นมพูดจบข้าก็รีบลุกตัวออกจากเตียงก่อนจะเดินออกจากห้องนอนไปยังห้องแต่งตัว ที่ตอนนี้รายล้อมไปด้วยสาวใช้มากมาย
ทันทีที่สาวใช้เหล่านั้นเห็นข้า ก็รีบพากันเข้ามา ขัดตัว ขัดผิว หรือแม้แต่กระทั่ง สางผม ให้กันจ้าละหวั่น
“ช่วยเบาแรงกว่านี้หน่อยได้ไหมจูน ข้าเจ็บไปหมดแล้ว”
“ขออภัย เพคะองค์หญิง หม่อมฉันกลัวจะไม่ทันเวลาเลยรีบขัดไปหน่อยเพคะ”
จูนรีบกล่าวขอโทษข้าอย่างร้อนลนเมื่อสังเกตเห็นว่าผิวของข้าที่นางกำลังขัดอยู่
ขึ้นสีแดงอ่อน
“ตอนนี้ใกล้เสร็จแล้วหรือยัง ?”
เมื่อเวลาผ่านไปไม่นานแม่นมก็เดินเข้ามาถามสถานการณ์ตรงหน้าด้วยความเร่งรีบ
“ใกล้เสร็จแล้วค่ะท่านแม่นมเหลือแค่แต่งหน้าอีกนิดหน่อยค่ะ”
“อืม..รีบเร่งมือเข้า อีกไม่นานเหล่าท่านชายจะมากันแล้ว”
ทันทีที่พูดจบแม่นมก็รีบเดินออกไปเตรียมงานส่วนอื่นต่อ
‘เดี๋ยวนะ’
‘ท่านชาย? นี่อย่าบอกนะว่าเสด็จพ่อทรงหาคู่หมั้นให้ข้าอีกแล้ว’
“องค์หญิงเพคะ แต่งตัวเสร็จแล้วเพคะ”
ทันทีที่สาวใช้พูดจบนางก็ได้ยื่นกระจกเงาอันหนึ่งมาใส่ในมือข้า
“อืม…สวยจัง นี่ข้างดงามขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ”
“องค์หญิงทรงงดงามที่สุดในเมืองสวรรค์มาตั้งแต่ถือกำเนิดแล้วเพคะ”
ทันทีที่ได้ยินคำเยินยอของสาวใช้ ข้าก็เกือบควบคุมสีหน้าแทบไม่อยู่
‘ประจบสอพลอจริง ๆ เลย’
ก่อนจะค่อย ๆ ปั้นยิ้มเล็กน้อยแล้วหันหน้าไปตอบนาง
“เจ้าเนี่ย..สายตาเฉียบแหลมยิ่งนัก”
“องค์หญิงเพคะ ได้เวลาแล้วเพคะ”
“อืม…ไปกันเถอะ”
.
.
.
.
ห้องโถงงานเลี้ยง
“ชักช้าเสียจริง เจ้าไม่รู้หรือไงว่าคนอื่นเขารอกันอยู่”
เทียร์น่าพี่สาวคนละแม่ของข้าได้พูดขึ้น
“ท่านพี่เทียร์น่า อย่าทรงกลิ้วสิเพคะ
น้องเอลิซ่า ไม่ได้ตั้งใจให้เรารอหรอกเพคะ
ใช่ไหมน้องเอลิซ่า”
“ใช่แล้วเพคะ ท่านพี่ ลีอา”
ข้าพูดตอบกลับนางไปก่อนจะส่งยิ้มเสแสร้งอย่างที่นางส่งให้ข้า
“ทะเลาะอะไรกันอีก”
เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้น ซึ่งนี่จะเป็นเสียงของใครไม่ได้เลยนอกจาก เสียงของ ท่านพี่อาเธอร์
พี่ชายคนโต
“ไม่มีอะไรเพคะ”
ข้าตอบกลับท่านพี่อาเธอร์ไปก่อนจะส่งยิ้มให้
“อืม…งั้นก็ดี วันนี้เจ้างดงามมาก”
ท่าพี่อาเธอร์ตอบข้าก่อนจะลูบหัวของข้าด้วยความอ่อนโยน
ทันทีที่พี่สาวต่างมารดาทั้งสองของข้าได้เห็นสายตาอันอ่อนโยนของท่านพี่อาเธอร์ที่ได้มอบให้ข้าพวกนางก็แทบจะเก็บสีหน้าไม่อยู่
หึ..ก็แน่ล่ะสิ ท่านพี่อาเธอร์ไม่เคยที่จะชมหรือมองพวกนางด้วยสายตาอ่อนโยน อย่างที่ข้าได้รับ ทั้ง ๆ ที่พวกนางก็เป็นน้องสาวของท่านพี่เหมือนกัน
‘สะใจชะมัด'
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments