EP:2

[Loki talk]

ครืน ครืน ครืน

~แม่~

"ฮัลโหล..มีอะไรหรือเปล่าครับแม่?"ผมรีบกดรับกรอกเสียงใส่โทรศัพท์อย่างไวทันทีที่รู้ว่าใครโทรมา

(ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ!!..แม่แค่คิดถึง)ผมกรอกตาไปมาอย่างเอือมระอากับคำพูดที่ไม่มีอะไรของแม่ถ้าให้ผมเดานะที่ท่านคิดถึงผมก็คงเพราะจะให้ไปดูตัวกับลูกสาวเพื่อนแม่เพื่อจับคู่ให้ผมนั่นแหละ

"ไม่เนียนครับ!!..พูดธุระของแม่มาเลยดีกว่า!!"ผมเอ่ยดักทางคนปลายสายอย่างรู้ทันเพื่อให้ท่านพูดเข้าเรื่องจริงๆจังๆซักที

(โฮะๆๆๆฉลาดสมกับเป็นลูกแม่จริงๆเลย..เอาล่ะแม่จะไม่อ้อมค้อมนะวันศุกนี้มีนัดทานข้าวกับเพียงดาวเพื่อนแม่และลูกสาว..)แม่เปล่งเสียงหัวเราะเหมือนนางร้ายในละครหลังข่าวเอ่ยพูดธุระออกมาเห็นไหมว่าผมเดาไม่เคยผิดแต่มีหรือที่ผมจะทำตามที่ท่านบอกเพราะผมเบื่อที่จะต้องไปนั่งทำหน้าโง่ๆรักษามารยาทและภาพพจน์คนดีอยู่นั่นแหละเอาจริงๆผมก็ไม่ได้เกลียดการพบปะดูตัวอะไรมากขนาดนั้นหรอกนะแค่ไม่ชอบมันเหมือนจับสัตว์ใส่กรง

"ผมไม่ไป!!"ผมเอ่ยปฏิเสธด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่าผมจะไม่ไปทานข้าวกับเพื่อนแม่และลูกสาวแน่นอน

(ลูกไม่มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธนะโลกิยังไงลูกต้องไปทานข้าวเป็นเพื่อนแม่และพาหนูจินนี่ไปลองชุดที่จะหมั้นกันในวันเสาร์นี้ด้วย!!)น้ำเสียงเอาแต่ใจของแม่ยังคงพูดสั่งผมไม่หยุดก่อนที่ผมจะสะดุดกับคำว่าลองชุดที่จะหมั้นกันในวันเสาร์นี้ด้วย

"แม่หมายความว่ายังไงครับ!!"ผมเอ่ยถามอีกครั้งเพราะคิดว่าตัวเองฟังผิดเท่าที่ผ่านมาแค่ไปเจอกินข้าวแล้วก็จบนี่ไปเจอแล้วหมั้นมันยังไงกันแน่

(ก็ตามที่แม่พูดนั่นแหละจ๊ะว่าลูกต้องหมั้นกับหนูจินนี่เขาวันเสาร์ที่จะถึงนี้!!..ทำตามด้วยนะไม่งั้นแม่จะยึดทุกอย่างที่เป็นของลูกทั้งหมดจำไว้!!)แม่พูดย้ำแกมบังคับว่าผมไม่ได้ฟังอะไรผิดไปแถมยังชิงตัดสายไปก่อนเพื่อกันผมโต้แย้ง

"มึงจะทำยังไงต่อไปดีว่ะไอ่โลกิ!!!"ผมสถบกับตัวเองพร้อมกับเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งลงบนเตียงอย่างไม่ใยดี(ไรท์:ทำไมโลกิไม่ทิ้งลงพื้นล่ะ?)หู้วว มันแพง!!

ครืน ครืน ครืน

~Gun~

ผมเขวี้ยงโทรศัพท์ลงบนเตียงยังไม่ถึงสองนาทีด้วยซ้ำก็มีคนโทรเข้ามาเป็นไอ่กันเพื่อนสนิทผมนั่นเองแต่ใครจะสนล่ะถ้าโทรมาตอนที่ผมกำลังหงุดหงิดผมก็เหวี่ยงอารมณ์ใส่ทุกคนได้หมดแหละ

"มีอะไร?!!"ผมกดรับและเอ่ยกับคนปลายสายด้วยน้ำเสียงห้วนปนหงุดหงิด

(มึงเป็นอะไรของมึงว่ะ!!..ไอ่โลกิ?!!)กันเอ่ยถามผมออกมาอย่างสงสัยเพราะมันรู้นิสัยของผมดีว่าเวลาที่ผมหงุดหงิดหรือไม่สบอารมณ์ผมจะเหวี้ยงใส่ทุกคนที่โทรมาหรือเจอหน้าเหี้ยใช่ไหมล่ะผมไม่เถียงเพราะมันคือเรื่องจริง

"ก็แม่กูอะดิให้กูไปดูตัวอีกแล้ว.."ผมเอ่ยบอกกับมันไปบางทีเล่าไปมันก็อาจจะทำให้อารมณ์ผมเย็นลงก็ได้นะหรือไม่พวกมันก็หาทางออกให้ผมเอาตัวรอดได้

(มันก็เรื่องปกติป่ะว่ะ!!..มึงจะเครียดทำไม?)กันเอ่ยบอกผมราวกับมันเป็นเรื่องปกติเหมือนครั้งก่อนๆที่ผ่านมาถ้าเป็นก่อนหน้านั้นผมก็คิดว่ามันเป็นเรื่องปกติจนเคยชินไปแล้วด้วยซ้ำแต่นี่มันไม่ใช่โว้ย!!

"ก็มันไม่ใช่เรื่องปกติเหมือนครั้งก่อนๆไงมึง!!..คือแม่กูจะให้กูไปกินข้าวแล้วก็หมั้นเลย!!!"ผมเอ่ยบอกมันไปตามความเป็นจริงใช่ผมซีเรียสมากหาทางออกไม่เจอแล้วเนี่ย!!วุ้ยเครียด!!

(มึงจะเครียดทำไมก็แค่หมั้นป่ะว่ะ!!..ไม่ได้แต่งหู้ว!!..กลัวอะไร?อิสระมึงยังไม่หมดชะหน่อย..ระหว่างนี้ก็ทำให้ยัยนั่นถอนหมั้นไปสิว่ะ!!)มันก็จริงอย่างที่ไอ่กันพูดอิสระผมยังไม่หมดสักหน่อยหมั้นไปก่อนค่อยหาทางให้ยัยนั่นถอนหมั้นก็ได้นี่หว่า

"เอ่อจริงว่ะทำไมกูคิดไม่ได้ว่ะ!!"ผมเอ่ยบอกคนปลายสายไปอย่างอารมณ์ดี

(ก็มึงมันโง่ไงไอ่โลกิ!!)หึไอ่นี่ได้ทีแล้วข่มใหญ่เลยนะ

"ครับพ่อคนหล่อสมองอันชาญฉลาดอัจฉริยะขนาดไอสไตน์ยังต้องอึ้ง"

(พอๆไม่ต้องมาประชดกูเลยมึง!!คืนนี้อย่าลืมนะที่เดิม!!กูวางล่ะ!!)ไอ่กันพูดว่าผมจบมันก็รีบชิงตัดสายผมทิ้งทันทีโดยไม่เปิดโอกาสให้ผมได้โต้แย้งใดๆทั้งสิ้นทั้งแม่ทั้งเพื่อนต่างก็เอาแต่ใจเหมือนกันหมดให้ตายเถอะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***