ย้ายไปคอนโด

*เช้าวันต่อมา

ฉันตื่นนอนเตรียมไปโรงเรียนตามปกติ พบว่าในห้องอาหารมีอาหารวางเต็มโต๊ะ กลิ่นปูผัดผงกะหรี่หอมโชยมาแตะจมูก ท้องไส้พากันร้องระงม (ของโปรด) รู้ได้ทันทีว่าตอนนี้แม่กับป๊ามาถึงบ้านแล้ว แม่เดินออกจากครัวยกข้าวผัดจานใหญ่ออกมา

“แม่” แม่วางจานข้าวผัดลง ฉันรีบโผเข้าไปกอดด้วยความคิดถึง

“เป็นยังไงบ้างลูกสาวแม่ แม่ไม่อยู่แค่สองเดือนผอมไปหมดแล้ว ดูซิ” แม่จับตัวฉันหมุน

“ไม่มีใครทำกับข้าวอร่อยๆ ให้ทานยังไงละคะ”

“ถ้าอย่างนั้นไปเรียกกัสมาทานข้าวสิลูก ส่วนป๊านั่งจิบกาแฟอยู่ที่สวนหลังบ้านเดี๋ยวแม่เดินไปเรียกเอง”

ก๊อกๆๆ ฉันเคาะห้องของเขา สักพักกัสก็เปิดประตูห้องออกมา ฉันจึงชิงพูดก่อนโดยที่ไม่มองหน้าเขา

“แม่เรียกให้ลงไปทานข้าว” พูดจบก็เดินนำไปห้องอาหาร ก็พบแม่กับป๊านั่งรออยู่

“ป๊า” ฉันเรียกพ่อพร้อมตรงดิ่งเขาไปกอด

“ลูกสาวป๊าโตเป็นสาวแล้วนะเนี่ย” ป๊าหอมแก้มฉันฟอดใหญ่

“สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า” กัสยกมือไหว้อย่างสุภาพ

“คุณคะ นี่กัสลูกชายคุณสิณรงค์และคุณมินตรา” แม่แนะนำกัสกับป๊า

“โอ้… เผลอแป๊บเดียวโตเป็นหนุ่มแล้ว มาๆ นั่งทานข้าวกันลูก”

เรานั่งทานข้าวกันจนอิ่ม ยกเว้นป๊าที่ยังคงจิบกาแฟร้อนแก้วโปรดอยู่ เป็นปกติที่พ่อของฉันจะไม่ทานอาหารเช้า แต่มานั่งร่วมโต๊ะอาหารกับพวกเราเพื่อพูดคุยเพียงเท่านั้น

“เป็นยังไงบ้างกัส ลูกสาวลุงก่อเรื่องอะไรให้หนักใจหรือเปล่า?”

“ป๊า!”

“ไม่เลยครับ” เขาตอบแล้วหันมายิ้มให้ฉัน ชิ! ฉันไม่ได้ก่อเรื่องแต่นายนี่ต่างหากที่คอยหาเรื่องฉัน (เสมองไปทางอื่น)

“ไม่เหลือใช่ไหมลูก แม่รู้จักลูกสาวแม่ดี”

“แม่! แม่เองก็เป็นไปกับเขาเหรอเนี่ย? หนูชักจะน้อยใจแล้วนะ”

“คุณลุงคุณป้าครับ ผมว่าจะย้ายไปอยู่คอนโดในวันพรุ่งนี้ครับ เพราะตอนนี้ปรับตัวและคุ้นเคยกับสถานที่บ้างแล้ว”

“…” ฉันเงียบก้มหน้างุดอยู่กับโต๊ะอาหาร (อยากจะมุดโต๊ะหายไปจากตรงนี้เต็มทน)

“เอาแบบนั้นเหรอ แต่ป้าว่าเราน่าจะกลับไปอยู่บ้านมากกว่านะ เพราะยังไงพ่อกับแม่เราก็บินกลับมาถึงคืนนี้แล้ว” แม่ชี้แนะ

“ครับ แต่ผมไม่ค่อยชินกับการอยู่ที่บ้านสักเท่าไหร่” ก็ใช่สิ ไม่ชินอยู่บ้านตัวเอง คงจะชินอยู่บ้านคนอื่นมากกว่า (หมั่นไส้)

“ลุงเข้าใจนะ ผู้ชายอย่างเราๆ ก็ชอบอะไรแบบเรียบง่ายสะดวกสบายแบบนี้แหละ ตอนลุงหนุ่มๆ ลุงก็เป็นแบบเรา”

“ครับ ผมเองก็ต้องขอบคุณคุณลุงคุณป้ามากครับ ที่คอยช่วยเหลือดูแลเป็นอย่างดี”

“ขอบคุณอะไรกันละลูก เราสองครอบครัวก็คนกันเองทั้งนั้น” แม่พูดไปยิ้มไป