“ปล่อย! ทำแบบนี้ทำไม?” ฉันสะบัดแขนออก
“หมายถึงฉันหรือเธอ”
“นายทำแบบนี้ทำไม?”
“ฉันไม่ชอบที่เธอปล่อยเนื้อปล่อยตัวแบบนี้ ไม่ชอบขี้หน้ามัน จะหาคนคบทั้งทีหาที่ดีกว่านี้ไม่ได้เหรอ” เขาพูดด้วยท่าทีเย็นลง แต่ก็ทำหน้าหงุดหงิดใส่
“เอาอะไรมาตัดสิน แค่นายไม่ชอบใครก็ไม่ได้แปลว่าคนอื่นจะต้องไม่ชอบด้วยเหมือนกันกับนาย เราไม่ได้ญาติดีกัน ไม่งั้นฉันคงคิดว่าที่นายกำลังทำอยู่ตอนนี้คือหึงหวงฉัน”
“ฉันเนี่ยนะหึงเธอ… ฮ่าๆๆ” ความรู้สึกนี้เหมือนโดนลากมาตบหน้า หน้าฉันตอนนี้ด้านชาไปหมด (ดูตลกมากสินะ)
“ใช่ไง ก็ไม่ได้พิศวาสฉันอยู่แล้วนี่ ถ้างั้นก็ช่วยหยุดแสดงอะไรที่ทำให้ฉันเข้าใจผิดแบบนี้อีกจะได้ไหม” ฉันพูดใส่เขาเสียงดังก่อนผลักเขาให้ไกลตัวแล้วรีบหนีไปจากตรงนี้ให้ไวที่สุด
บ้าที่สุด! ไอ้บ้านั่น… ถ้าไม่ชอบหน้ากันก็ควรจะอยู่ห่างๆ ฉันสิ เข้ามายุ่งเรื่องของฉันทำไม ไม่คิดจะชอบ และไม่รู้สึกอะไรกับฉันเลยสินะ จู่ๆ น้ำตาก็ไหลออกมา (มันจุก เจ็บที่อกข้างซ้าย) เขากล้าดียังไงเข้ามาในชีวิตฉันแล้วมาเล่นกับความรู้สึกฉันได้ขนาดนี้ คงจะหัวเราะฉันกับคำพูดโง่ๆ ของฉัน (ฉันเองก็เกลียดนาย ไม่ชอบนายสักนิด แต่ทำไมเจ็บปวดแบบนี้ก็ไม่รู้)
ก๊อกๆๆๆ
“ออกมาคุยกันหน่อยสิ”
“มีอะไร ถ้าไม่มีอะไรสำคัญฉันอยากพักผ่อน” ฉันตะโกนถามโดยไม่คิดจะเปิดประตูให้เขาเข้ามา
“…” เสียงเขาเงียบไป คงจะกลับเข้าห้องไปแล้ว ฉันจึงเปิดประตูดูเพื่อความแน่ใจ
แอ๊ดดด\~ ฉันรีบชักประตูกลับเมื่อเห็นว่าเขายืนเอามือค้ำอยู่หน้าประตู แต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้
“เดี๋ยว… พรุ่งนี้คุณลุงคุณป้าก็กลับมาแล้วนะ เราจะคุยกันดีๆ ไม่ได้เลยเหรอ?”
“ฉันต้องดีกับนายหลังจากที่นายทำร้ายเพื่อนฉัน ต่อว่าฉันแบบนั้นนะเหรอ?”
“โอเค ฉันยอมรับว่าตอนนั้นโมโหมากไปหน่อย ฉันขอโทษ”
“คิดว่าคำขอโทษจะทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้นอย่างนั้นเหรอ”
“เธอยังต้องการอะไรอีก ทีเธอยังไปกอดกับมันได้เลย”
“นายไม่ชอบที่ฉันกอดกับเชน แต่ก็บอกไม่ได้ว่าทำไม ฉันเองก็ไม่ชอบที่นายมายุ่งเรื่องส่วนตัวของฉันเหมือนกัน”
“ฉันตั้งใจว่าหลังจากคุณลุงคุณป้ากลับมาฉันจะย้ายออกจากบ้านหลังนี้”
“ก็ดี น่าจะย้ายออกไปตั้งนานแล้ว” พูดจบฉันใช้จังหวะนี้ดึงประตูปิดเสียงดัง
ปังงง!!!
ไปจากบ้านหลังนี้อย่างนั้นเหรอ… ก็ดีแล้วนิ ฉันไม่เต็มใจให้นายมาอยู่ด้วยกันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ออกไปพ้นๆ สายตาซะได้ก็ดี เฮอะ! นี่มันเรื่องตลกอะไร ความรู้สึกมากมายที่โลดแล่นเข้ามานี่คืออะไร? ฉันกำลังเสียใจ เจ็บ… เจ็บปวดใจ หรือมันคือความดีใจ ตื้นตันใจจนจุกอกไปหมดแบบนี้ (ฉันควรจะดีใจที่เขาจะไป) ความคิดกับความรู้สึกตอนนี้มันตีกันไปหมด ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่… ครุ่นคิดทั้งคืนจนหลับไปเอง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 72
Comments