ตั้งแต่วันนั้นมาฉันกับนายเสาไฟฟ้าบ้านั่นก็ไม่ค่อยได้เจอกันอีกเลย ถึงแม้จะอยู่บ้านหลังเดียวกัน โรงเรียนเดียวกัน คืออะไร? เขาตั้งใจหลบหน้าฉันงั้นเหรอ ฉันทำอะไรผิด นึกย้อนไปย้อนมาก็นึกไม่ออก เขาคงอารมณ์ผีเข้าผีออกแบบนี้เป็นปกติอยู่แล้ว เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย (ไม่รู้เป็นไบโพลาร์หรือเปล่า ฉันว่าเขาควรพบหมอ)
แอ๊ดดดด\~ ฉันเปิดประตูห้องเพื่อไปเรียนตามปกติ หลายวันมานี้เขาไม่มาให้เจอแถมไม่โผล่มาช่วยล้างห้องน้ำอีก (ถึงมาก็คงไม่ช่วยอะไรอยู่ดี) แต่ก็ควรจะมาไหม? อย่างน้อยจะได้ช่วยเป็นหูเป็นตาว่าตรงไหนที่ยังไม่สะอาด คิดไปก็โมโหไป เห็นประตูห้องเขาแล้วหงุดหงิดอยากจะทุบให้พังไปเลย อดไม่ได้ที่จะง้างมือทุบ ฮึ้ย! แต่ไม่ทันจะได้ทุบหรอก
แอ๊ดดดด\~ เป็นจังหวะที่กัสเปิดประตูออกมาพอดี ฉันรีบชักมือกลับทันที
“อ้าว… อรุณสวัสดิ์ คิดว่านายไปเรียนแล้วซะอีก” ฉันยิ้มให้เขาแห้งๆ พอไม่ได้ทะเลาะกันหลายวันก็ไปไม่ถูกเหมือนกัน
“…” เขาไม่พูดแต่เหลือบมามองฉันนิดเดียว นิดเดียวเท่านั้นเพียงหางตา แล้วเดินผ่านหน้าฉันไปโดยไม่สนใจใยดี ฟิ้ววว\~ ปล่อยฉันยืนงงเป็นไก่ตาค้าง What? รู้สึกตัวเองหวิวๆ เหมือนลอยได้ เอ๊ะ! นี่ฉันตอนนี้กลายเป็นธาตุอากาศไปแล้วหรือเปล่านะ
“อะไรของเขา พูดด้วยก็ไม่ยอมพูดด้วย” ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนเดินตามเขาไป
ฉันเดินตามเขาไปติดๆ แต่อย่าเรียกว่าเดินเลยเรียกว่าวิ่งตามเถอะ หมอนี่ขายาวมาก จู่ๆ เขาก็หยุดเดินกระทันหัน กึก! ฉันที่ไม่ทันได้ตั้งตัวกะวิ่งให้ทันเขามากที่สุด ตอนนี้หน้าชนแนบกับแผ่นหลังเขาเต็มๆ จ้า
“อู้ยยย\~ นี่นายหยุดเดินทำไม?”
“ไม่คิดจะเลือกฉันแล้วเดินตามมาทำไม” เขาหันกลับมาพูดทำหน้าบึ้งตึง
“ใคร? ใครตามนาย ฉันก็ต้องไปเรียนเหมือนกันมั้ย?”
“งั้นก็ไปสิ!” เขาผายมือให้ฉันเดินนำ
“ชิ! นายเองก็อย่าเดินตามฉันมาก็แล้วกัน” ฉันพูดก่อนเดินนำไป แต่ไม่ลืมกระทืบเท้าเขาไปหนึ่งที (ก็หมอนี่กวนประสาทฉันก่อน)
“โอ้ย! นี่เธอ…”
“แบร่!!” ฉันหันกลับไปแลบลิ้นปลิ้นตาก่อนออกตัววิ่ง (วิ่งแบบพี่ตูน)
“อย่าให้จับได้นะ เธอเจอดีแน่” เขาตะโกนไล่หลังฉัน
“จ้าๆ กลัวจังเลย” ฉันตะโกนกลับ แต่เท้ายังวิ่งหนีไม่หยุด เหมือนกำลังวิ่งชิงเหรียญทองซีเกมส์
สมน้ำหน้าเขา จ้างให้ก็ตามไม่ทัน ไม่เดินขากะเผลกมาเหมือนซอมบี้ก็ไม่รู้ยังไงละ (กระทืบไปเต็มแรง)
พรุ่งนี้แม่สุดที่รักจะกลับมาจากอังกฤษพร้อมกับป๊า เฮ้อ… พอคิดดูแล้วจริงๆ สองเดือนก็ผ่านไปไวเหมือนกันนะ จนตอนนี้เริ่มชินไปแล้วว่าบ้านฉันมีอีตาเสาไฟฟ้านั่นเข้ามาอยู่ด้วยกัน เขานะร้ายกาจ แถมชอบทำอะไรไม่เกรงใจเจ้าของบ้านอย่างฉันเลยสักนิด ชอบฉวยโอกาส ขนาดอากาศฉันก็ยังฉวยเอาไป (นึกถึงจูบ) ไม่คิดจะพิศวาสฉันแต่ลงมาเล่นกับความรู้สึกฉันเนี่ยนะ? ได้… ฉันเองก็ไม่ลืมที่จะเปิดโปงนายนั่นให้แม่ได้รู้หรอกนะ เขาจะได้เด้งออกไปจากบ้านฉันสักที
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 72
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments