อะไรจะเกิดให้มันเกิด

“จะ… จะทำอะไร” จู่ๆ ก็พูดติดอ่างเอาเสียดื้อๆ

“จะทำให้เธอรู้ใจตัวเองไง”

เขาไม่พูดเปล่า โน้มหน้าลงมา พ่นล้มหายใจอุ่นๆ สะกดฉันให้นิ่งงัน ทำอะไรสักอย่างสิ… สมองสั่งให้คิดทางหลุดพ้นไปจากความรู้สึกกระอักกระอวนภายในใจนี้ แต่ความเป็นจริงกลับทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากหลับตา อะไรจะเกิดให้มันเกิด!

“โฮ่งๆๆ โฮ่งๆๆๆ” เราทั้งคู่ผงะออกจากกัน หันไปดูยังต้นเสียง

“มู่ลี่… เชน!” ด้วยความตกใจ ฉันจึงรีบลุกขึ้นทันที โดยมีเชนจ้องหน้าฉันสลับกับกัสไม่ละสายตา ส่วนมู่ลี่คือสุนัขของเชน สถานการณ์นี้ให้อธิบาย ไม่รู้จะอธิบายยังไงจริงๆ

“หืมมมม!!” ได้ยินเสียงกัสพึมพำในลำคอ

“เราไม่ได้ตั้งใจจะเดินเข้ามาเห็น… วิวขอโทษที่เราไม่ได้บอกก่อนว่าวันนี้จะมาบ้านเธอ เราพยายามโทรมาแล้วแต่เธอก็ไม่รับ ที่เราเข้ามาแบบนี้เพราะมู่ลี่วิ่งเข้ามา เราตามมู่ลี่มา” เชนพยายามอธิบายออกมายืดยาว

“ธุระอะไรของนายที่เที่ยวเดินในบ้านคนอื่น แถมเข้ามาโดยที่เจ้าของไม่อนุญาตอีก” กัสพูดออกมาอย่างหัวเสีย

“มันไม่ใช่แบบนั้นนะเชนฉันอธิบายได้” ฉันหาข้อแก้ตัว ไม่อยากให้เชนมองในแง่ไม่ดี

“ถ้ามีนัดกับ ‘เพื่อน’ แล้วก็ไปซะ ไว้เราค่อยมาต่อกันวันหลัง ฉันไม่ใช่พวกชอบขัดจังหวะคนอื่น” กัสเน้นย้ำคำว่าเพื่อนชัดเจน

“กัส! นายช่วยเงียบไปเลยได้ไหม” ยิ่งพูดเหมือนยิ่งแย่ลงกว่าเดิม

“วิว ออกมาคุยกับเราหน่อยสิ” เชนเข้ามาอุ้มมู่ลี่แล้วลากฉันออกไป ทิ้งกัสที่กำลังหัวเสียไว้คนเดียว

“พวกเธอคงไม่ได้คบกันอยู่ใช่ไหม? อธิบายภาพที่เราเห็นได้ไหม? เรารู้นะว่าเราไม่มีสิทธิ์ถาม แต่ที่ถามเพราะเป็นห่วง ยังไงผู้หญิงกับผู้ชายก็อยู่บ้านกันสองคนตามลำพังไม่ได้ เราไม่เคยเห็นด้วยกับเรื่องนี้เลย” เชนพูดมารัวๆ ก่อนเว้นช่วงให้ฉับพูดตอบ ตอนนี้สีหน้าเขาดูไม่เป็นสุขเลย

“ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขา ไม่มีอะไรทั้งนั้น เอาน่า… ไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก อาทิตย์หน้าแม่ฉันก็จะกลับมาแล้ว พามู่ลี่ไปเดินเล่นดีกว่า” ฉันเบี่ยงความสนใจเชนโดยการชวนออกไปเดินเล่นแทน ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันไม่มีอะไรจริงๆ นั่นแหละ เขากับฉันเนี่ยนะ… จะเป็นไปได้ยังไง

“ฉันเชื่อใจเธอ” ฉันยิ้มรับเจื่อนๆ ฉันกับเชนสนิทกันก็จริง แต่บางครั้งเขาก็พูดคำแปลกๆ ออกมา ‘เชื่อใจฉัน’ หมายความว่ายังไง เขาเป็นเพื่อนฉันควรเชื่อฉันถูกแล้วไม่ใช่หรือไง (ฉันคงคิดมากไปเอง)

หลังจากเดินเล่นกลับมาเชนก็มาส่งที่บ้านแล้วก็พามู่ลี่กลับไป แต่อีกคนนั่นมันยังไง ข้าวปลาไม่ยอมลงมากิน แถมปิดตัวเงียบในห้องตั้งแต่เช้า ไม่ใช่เป็นไข้บวมตายไปแล้วเหรอ (เป็นห่วง)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ปลาขาดน้ำ

บทต่อไป

ไม่ชัดเจน

