กลัวความผิด

“ไม่แคร์ใช่ไหม ได้…” จู่ๆ กัสก็รวบฉันเข้าไปกอด

ฉันปล่อยเขากอดอยู่แบบนั้นโดยไม่แม้แต่จะขัดขืน

“ฮือๆๆ ที่จริงแล้วฉันกลัวมากเลยนะ ฮึก! ฮืออออ\~ ฉันกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนาย โทรไปก็ปิดเครื่อง ฮึก! ห้องก็ปิดไฟล็อกประตูสนิท ฮืออออ\~ พอคิดว่านายไม่มีกุญแจเข้าบ้านก็น่าจะมารอฉันหน้าบ้าน แต่ก็ไม่… ไม่มี ฉันรอนายทั้งคืนนายรู้ตัวบ้างไหม นี่ถ้ายังไม่เจอ ครบ 24 ชั่วโมงฉันแจ้งความจริงๆ ด้วย ฮือๆๆ เอาให้ตำรวจทั้งโรงพักตามไปจับนายคนเดียวเลย ฮึก! ฮืออออ\~”

ไม่รู้ว่าฉันโมโหหรือเจ็บใจที่ร้องไห้ออกไปแบบนั้น มันอัดอั้นตันใจก็ฉันอดหลับอดนอนรอเขาทั้งคืน แต่หมอนี่กลับไม่ร้อนเนื้อร้อนใจอะไรเลย แถมยังทำตัวชิลล์ๆ มาขัดห้องน้ำแบบสบายใจเฉิบอยู่แบบนี้

“โอ๋ๆ อย่าร้อง น้ำตาดูไม่เข้ากับเธอเลย นี่เธอร้องเพราะเป็นห่วงฉันหรือว่ากลัวความผิดตัวเองกันแน่ ที่ทิ้งฉันแล้วหนีเที่ยวไปกับผู้ชายอื่น” พูดไปลูบผมฉันปอยๆ (รู้สึกเหมือนลูกหมาน้อย)

“ฮึก! ก็ทั้งสองอย่างนั่นแหละ ฉันก็ต้องห่วงกลัวนายจะเป็นอะไร แล้วถ้าแม่รู้ว่าฉันทิ้งนายแม่ก็ต้องดุฉัน ฮึก!” ฉันหยุดร้องแล้วแต่ก็ยังสะอึกสะอื้นไห้ กัสผละอ้อมแขนออก เมื่อกี้ให้ความรู้สึกแปลกๆ เขาดูอบอุ่น พยายามปลอบประโลมฉัน รู้สึกสบายใจ (บอกไม่ถูก)

“อันที่จริงฉันก็อยู่ในบ้าน อยู่ในห้องนั่นแหละ เห็นว่าเธอก็รอฉันอยู่ทั้งคืน แค่ไม่เปิดไฟเท่านั้นเอง เธอก็คิดเองเออเองว่าฉันไม่กลับมา” หืมมมม!

“แต่นายไม่มีกุญแจบ้านนะ ถ้านายเข้ามาตอนฉันกลับฉันคงเห็นนายแล้ว”

“ยัยโง่! ฉันก็ทุบกระจกหน้าต่างห้องนอนแล้วปีนเข้าไปนะสิ ฉันต้องนั่งรอเธอให้ยุงกัดเป็นไข้เลือดออกตายก่อนเหรอ”

“เฮ้ย! หมายความว่าทั้งหมดนี้นายหลอกฉัน”

“ก็ไม่เชิง ไหนๆ เธอจะใจแตกเที่ยวกับผู้ชายทั้งที ดันไม่คิดถึงคนรอบข้างสักนิด จึ๊ๆๆ ไม่ไหวเลย ทีนี้รู้หรือยังว่าการรอคอยนี่ไม่สนุกเอาซะเลย”

“หน๊อย… ไอ้บ้า โอเค ฉันผิดที่ลืมให้กุญแจบ้านกับนาย แต่ก็บอกแล้วนะว่าไม่ต้องรอ นายก็บอกเองมั้ยว่าไม่คิดจะรอฉัน แล้วมาหลอกให้ฉันรอนายเนี่ยนะ ไอ้เสาไฟฟ้านี่” ปึก! ฉันกระทืบเท้าไปบนเท้าของเขาแรงๆ หนึ่งที (โมโหที่ร้องไห้ฟรี)

“โอ้ย! เธอ…” ไม่ทันที่เขาจะได้พูดต่อ ฉันรีบวิ่งสลับกับเดินไวปานอยู่ในช่วงฝึกซ้อมเพื่อเตรียมแข่งในโอลิมปิกฤดูกาลนี้ โดยมีหมอนั่นตะโกนไล่ตามหลัง

“ยัยหวิ่ว รอด้วยยยย\~”

“วิว ฉันชื่อวิว ไอ้เสาไฟฟ้าบ้า โกหก กะล่อน ปลิ้นปล้อน” ฉันตะโกนด่าไปชุดใหญ่

“ฉันก็ชื่อกัส” เขายังไม่วายตะโกนกลับมา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

จ๊ะเอ๋

บทต่อไป

ปลาขาดน้ำ