ผ่านไป 2 อาทิตย์ กับการอยู่แบบหลบๆ ซ่อนๆ (เจ้าของบ้าน)
“บ้าเอ๊ย” เสียงสบถดังมาจากห้องข้างๆ ชิ! หมอนั่นไม่คิดจะเกรงอกเกรงใจเจ้าของบ้านอย่างฉันเลยหรือไง ไร้มารยาทสิ้นดี เดี๋ยวฉันจะสั่งสอนมารยาทการขออาศัยอยู่บ้านคนอื่นเองว่าควรทำตัวยังไง
ว่าแล้วฉันก็เดินไปเปิดประตูห้องเขาโดยไม่มีการเคาะแม้แต่ครั้งเดียว ไม่ใช่เป็นการไร้มารยาทแต่อย่างใด เพียงแต่ฉันใช้อภิสิทธิ์ในการเป็นเจ้าของบ้านก็เท่านั้นเอง (ให้มันรู้ซะบ้าง)
“เฮ้ย! เธอเข้ามาได้ไงเนี่ย?”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด\~ ไอ้บ้ากาม ไอ้โรคจิต ไอ้คนวิตถาร” OMG! ไม่น่าเชื่อ ฉันกรีดร้องด้วยความตกใจ เลือดกำเดาแทบพุ่งกระเด็นจนเลือดหมดตัว
ภาพที่เห็นตรงหน้าคือทั้งเนื้อทั้งตัวเขามีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวปิดท่อนล่างเอาไว้ (ดีนะทียังปิด ไม่งั้นตาฉันคงหลุดจากเบ้าออกมา) ซิกแพคเป็นลอนคลื่นบวกกล้ามเนื้อแขนที่เป็นมัดๆ หมอนี่ดูแลตัวเองดีจัง (เคลิ้ม) เดี๋ยวนะ! ฉันไม่ได้ชมเขานะ ฉันกำลังด่าเขาในใจว่าตอนเด็กคงจะมีปมเป็น ด.ช. อ้วนตุ้ย โดนเพื่อนล้อ โตขึ้นเลยต้องใส่ใจรูปร่างเป็นพิเศษสินะ ชิ! สมน้ำหน้า
“มองพอหรือยัง? เปิดประตูห้องคนอื่นเข้ามาพรวดพราดแบบนี้ หรือว่าเธอ…” เขาจงใจลากเสียงให้ฉันคิดตามที่เขาพูด ดูจากหน้าตาด้วยแล้ว หมอนี่ต้องคิดอะไรไม่ดีอยู่แน่ๆ
“อย่ามาคิดทะลึ่งในบ้านฉันนะ”
“เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันคิดทะลึ่งอยู่”
“ก็หนังหน้านายมันฟ้องอยู่ทนโท่”
“หึ นั่นก็แปลว่าเธอก็คิดแบบเดียวกันกับฉัน” เขาฉีกยิ้มที่มุมปากเหมือนมีแผนชั่วร้ายอยู่เต็มหัว ไอ้หน้าหื่น! อร๊ายยยย\~ ก็แล้วทำไมต้องเขามาใกล้ด้วยเนี่ย ท่าทางเขาไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด
สัญชาตญาณบอกให้ฉันรีบหันหลังออกไปจากห้องนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ก็ได้แค่คิด ยังไม่ทันก้าวเขาก็คว้าแขนฉันเอาไว้เสียก่อน ทำให้หน้าเราเกือบปะทะกันเหมือนเขาโน้มหน้ามารอไว้อยู่แล้ว ฉันตั้งใจจะเงยหน้าไปต่อว่าเขา (คือถ้าฟันหมอนี่มาเฉาะหน้าผากฉันเสียโฉมจะทำไง) แต่ก็ต้องชะงัก กึก! เพราะรู้ตัวอีกทีริมฝีปากเราแทบจะสัมผัสกันอยู่รอมร่อ ใจก็พาลเต้นไม่รู้จังหวะ ฉันเลยเลือกที่จะหลับตา ไม่กล้าสบตาเขาอีกเลย กลัวใจจะวายตอนอายุยังน้อย (เขาเอาแต่โน้มหน้าเข้าหา)
แต่จู่ๆ เขาก็ผละออกจากฉันซะดื้อๆ อย่างงั้น พร้อมกับหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆๆๆ ฉันไม่พิศวาสเธอหรอก”
เพี้ยะ!!! ฉันตบหน้าเขา ฉันจะฆ่าหมอนี่ให้เละคามือไปเลย คอยดูสิ!
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 72
Comments