เจ้าชายเอลฟ่า : นานาเธอเลือกออกนิ เป็นไรมากไหม
นานา: ยา.....พิษ.....
เจ้าชายเอลฟ่า : ห่ะ ยาพิษ ใครวางยาพิษ
นานาๆ ทหารจับตัวคนวางยามาให้ได้
ทหาร : พะเจ้าคะ
3วันต่อมา
เจ้าชายเอลฟ่า : เจอตัวคนวางยาพิษนานารึยัง
ทหาร: ได้เบาะแสแล้วพะเจ้าค่ะ
เป็นฝีมือของคนใช้ที่นำอาหารมาให้น่ะ
พะเจ้าค่ะ
เจ้าชายเอลฟ่า : นำตัวมาสืบสวนเดี๋ยวนี้
สาวใช้: เหม่อฉันไม่ได้วางยาพิษองค์หญิง
เพคะ
เจ้าชายเอลฟ่า: ข้าไม่เชื่อ นำนางไปประหาร
สาวใช้: เหม่อฉันทำไปเพราะรักพระองค์น่ะเพค่ะ ได้โปรดอย่าประหารเหม่อฉันเลยน่ะเพค่ะ
ทหาร : รับด้วยเกล้าพระเจ้าค่ะ
เจ้าชายเอลฟ่า : นี่ก็สามวันแล้วนานายังไม่ฟื้นอีกหรอ นานาเมื่อไหร่เจ้าจะฟื้น
ราชาเอสเฮา : ลูกกลุ่มใจอ่ะไรอยู่หรือ
เจ้าชายเอลฟ่า : เสด็จพ่อ
ราชาเอสเฮา : สร้อยนั้นของนางลือ
เจ้าชายเอลฟ่า : ใช่พระเจ้าค่ะเสด็จพ่อ
วันที่4
นานา: เราอยู่ที่ไหนเนี่ย
เจ้าชายเอลฟ่า : นานาเจ้าฟื้นแล้ว เจ้าโดนวางยาพิษจึงสลบไป 4 วัน
นานา: ห่ะ4วัน
เจ้าชายเอลฟ่า : ใช่ 4วัน คือ เสด็จพ่อข้าอยากเจอเจ้า เจ้ารออยู่นี่น่ะ
นานา: .......
ราชาเอสเฮา : นานา สร้อยเส้นนี้เป็นของเจ้ารึ
นานา: ใช่ค่ะ
ราชาเอสเฮา : ลูก ลูกพ่อ แล้วแม่เจ้าหล่ะ
นานา: พ่อ พ่อจริงเหรอ แม่บอกว่าให้เอาสร้อยเส้นนี้มาคืนท่าน
ราชาเอสเฮา : ลูกของพ่อ
เจ้าชายเอลฟ่า : หม่อมฉันคือลูกของเสร็จพ่อไม่ใช่หรือพะเจ้าค่ะ
ราชาเอสเฮา : เจ้าน่ะคือลูกของพ่อ และนี่คือน้องของเจ้า
.
.
.
.
.
.
.
ผู้แต่ง
เรื่องราวเป็นมาอย่างไรโปรดติดตามและเป็นกำลังใจให้ด้วยน่ะค่ะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 8
Comments