เหมยตอบ "ฉันมาเที่ยวต่างจังหวัดอะแก มีอะไรรึป่าว" ดารินจึงตอบเหมยไปว่า "ไม่มีอะไรหรอก เที่ยวให้สนุกนะ" พอวางสายลง น้ำตาของเธอก็เริ่มไหล เธอไม่รู้จะปรึกษาใคร ไม่รู้จะระบายกับใคร เธอเอาแต่เก็บตัวเงียบในห้อนนั้น ละจู่ๆประตูก็มีคนเคาะ ดารันนั่นเองที่เป็นคนเคาะ แต่เธอไม่กล้าเปิด ดารันเคาะไปหลายทีแล้วก็พูดว่า
"รินจ้ะ ที่พี่มาพี่ไม่ได้มาทำร้ายเธอ พี่มาคุยกับเธอดีๆ เปิดประตูให้พี่หน่อยนะ" สักพักดารินก็ยอมเปิดประตู แล้วดารันก็เดินเข้ามากอด พร้อมกับเสแสร้งพูดว่า "เป็นยังใงบ้าง พี่ขอโทษนะที่ตบเธอไปวันนั้น ไม่โกรธพี่นะ" ดารินจึงกล่าวคำขอโทษ
"พี่รันคะรินขอโทษนะคะ รินไม่ได้ตั้งใจ" แล้วดารันก็กอดเธอ พร้อมกับดวงตาที่แสนจะโกรธแค้น แต่เธอก็พยายามทำให้ดารินเชื่อในสิ่งที่เธอกำลังจะพูด "ริน พี่ขอให้เรื่องคืนนั้นจบลงตรงนี้ได้ไหม"
รินตอบกลับอย่างเต็มใจ" ได้คะพี่ อะไรที่พี่สบายใจหนูยอมทำ" ดารันแสยะยิ้มออกมา ใช้สายตาที่ซ่อนความแค้นนั้นใว้ไม่ให้เธอเห็น
"ขอบใจนะริน พี่กลับก่อนนะ" รินตอบไปสั้นๆว่า "ค่ะ" ดารินโล่งใจนึกว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเอาเสียแล้ว เธอจึงขออนุญาติพ่อของเธอเพื่อที่จะไปเที่ยว ณ บ้านวริณทรณ์ เป็นบ้านของภพพ่อของรันนั่นเอง รินเดินเข้ามา แล้วพ่อของเขาก็เหมือนจะโมโหเลยตบเธอไปทีนึง "เพี้ย" รินตอบด้วยน้ำตา" นี่มันอะไรกันคะพ่อ พ่อตบหนูทำไม"
พิภพโมโหจนสั่น "นี่แกยังไม่รู้ตัวหรอ ว่าข่าวลือของแกกับเจมส์ มันดังทั่วเมืองแล้ว ลูกชั่ว"
ดารินทำอะไรไม่ถูก เธอเอาแต่ร้องให้แล้วรีบขึ้นไปบนห้องล็อคประตูอย่างสนิท ดารัตน์เดินมาหาพิภพ พร้อมพูดว่า " ดารินมันก็เหมือนแม่มันนั่นแหละ ชอบแย่งของคนอื่น" พิภพกลับนิ่งเฉยปล่อยให้ดารัตน์ดูถูกดารินไปแบบนั้น นี่หรือคือพ่อคน ช่างไม่ปกป้องลูกตัวเองเอาสะเลย ดารินทำได้เพียงร้องให้ ร้องออกมาเท่าไหร่ก็ไม่หมด เธอเปิดดูไอแพดของเธอ มีข่าวของเธอกับเจมส์จริงๆด้วย
เธอถูกด่า ประนามลั่นโซเชียล เธอได้แต่ร้องให้ออกมา
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments