ตอนที่ 2 แต่งงาน (1)

ป้าจื่อ: "คุณหนูคะ คุณหนู ตื่นได้แล้วค่ะ"

เว่ยเซี่ยว: "อืม...อย่ากวนจะนอน"

ป้าจื่อ: "ไม่ได้นะคะคุณหนู ก็ไหนคุณหนูบอกป้าว่าวันนี้มีสอบไงคะ" สอบหรอ...วันนี้ฉันมีสอบด้วยหรอไม่เห็นจะจำได้เลย

เว่ยเซี่ยว: "เอ๊ะ! สอบจริงด้วยตายแล้ว ป้าจื่อนี้กี่โมงแล้วคะ"

ป้าจื่อ: " 7 โมงแล้วค่ะ"

เว่ยเซี่ยว: "ฮะ! 7 โมง" ตอนนี้ฉันตกใจมากจนหายง่วงเลยล่ะ 😶😶😶

ป้าจื่อ: "ใช่ค่ะ"

เว่ยเซี่ยว: "แล้วทำไมป้าไม่ยอมปลุกหนูให้เร็วกว่านี่ล่ะคะ ตายแล้ว ตายๆๆๆ ต้องไปสอบไม่ทันแน่เลยทำยังไงดี"

ป้าจื่อ: "ใจเย็นๆนะคะคุณหนู ป้าว่าคุณหนูรีบไปอาบน้ำ แต่งตัวก่อนดีกว่านะคะ"

เว่ยเซี่ยว: "ค่ะ งั้นหนูไปอาบน้ำก่อนนะคะ"

[10 นาทีผ่านไป]

เว่ยเซี่ยว: "เฮ้อ! เสร็จสักที นี่กี่โมงแล้วเนี่ย"ฉันพูดขึ้นก่อนจะเอื่อมมือไปหยิบโทรศัพท์มาเปิดดูว่ากี่โมงแล้ว "7 :13 นาที" เมื่อรู้ว่าเริ่มสายเข้าไปทุกทีฉันก็รีบวิ่งออกไปจากห้องทันที เพื่อไปโรงเรียนให้ทันเวลา ซึ่งโรงเรียนก็ตั้งอยู่ไกลจากบ้านประมาณ 6 กิโลเห็นจะได้(แค่คิดก็เหนื่อยแล้วถ้าต้องวิ่งไปเองอ่ะนะ)

พ่อเว่ยเซี่ยว: "เดี๋ยว!" อะไรอีกเนี่ยยยย ตกลงวันนี้ฉันจะได้ไปสอบไหมเนี่ยยยยย โฮ....อยากจะร้องไห้ ทำไมวันนี้มันมีแต่อุปสรรคก๊านนนน ทำไม ทำไม ทำม่ายยยย

เว่ยเซี่ยว: "พ่อมีอะไรรึเปล่าค่ะ ถ้ามีก็รีบหน่อย หรือไม่ก็ค่อยคุยตอนเย็นก็ได้ พอดีวันนี้หนูต้องรีบไปสอบ"

พ่อเว่ยเซี่ยว: "งั้นก็ค่อยคุยกันตอนเย็น ตอนนี้แกก็รีบไปสอบเถอะ"

เว่ยเซี่ยว: "ค่ะ งั้นหนูไปก่อนนะคะ" ฉันพูดขึ้นก่อนจะรีบวิ่งไปขึ้นรถ เพื่อเตรียมตัวเดินทางไปโรงเรียนต่อ

โรงเรียน

อ๊อด........

เว่ยเซี่ยว: "เฮ้อ....ทันเวลาพอดี"พอฉันก้าวเท้าเข้ามาในห้องปุ๊บอ๊อดก็ดังปั๊บอะไรจังหวะมันจะดีปานนี้

ซีเหมน: "นี่... ถ้าที่หลังเธอจะมาช้าขนาดนี้นะ ฉันว่าเธอไม่ต้องมาเลยจะดีกว่า"

เว่ยเซี่ยว: "อย่าพูดมากหน่า อย่างน้อยฉันก็มาทันก็แล้วกัน"

ซีเหมน: "นั่นก็อาจจะใช่ แต่เธอก็ควรจะเผื่อเวลาไว้บ้างสิยัยตัวแสบ" ผมพูดขึ้นพร้อมกับหยิกแก้มเธอไปพลาง ด้วยความเอ็นดู ป่นหมั่นไส้หน่อยๆ

เว่ยเซี่ยว: "นี่! ฉันเจ็บนะ" ฉันพูดขึ้นพร้อมกับปัดมือของซีเหมนออก

อาจารย์: "อ่ะ...นักเรียนทุกคนนั่งประจำที่กันได้แล้วค่ะ"เมื่ออาจารย์พูดจบนักเรียนทุกคนที่มาสอบก็รีบเดินเข้าไปนั่งประจำตำแหน่งของตัวเอง เพื่อรออาจารย์แจกข้อสอบ

อาจารย์: "อาจารย์จะแจกข้อสอบแล้วนะคะ ให้นักเรียนหยิบข้อสอบและกระดาษคำตอบคนละหนึ่งชุดเท่านั้น"

นักเรียนที่อยู่ในห้อง: "ค่าา/คร้าบ"

หลังจากนั้นเมื่อแจกข้อสอบเสร็จ ภายในห้องก็ไม่มีเสียงอะไรอีกเลยจนกระทั่งสอบเสร็จ เสียงพูดคุยเกี่ยวกับข้อสอบที่พึ่งทำไปก็ดังขึ้น ดังขึ้นเรื่อยๆ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลงอะไรเพราะไม่ว่าที่ไหนก็เป็นแบบนี้กันทั้งนั้น

เว่ยเซี่ยว: "เฮ้อ...สอบเสร็จสักที" ฉันพูดขึ้นก่อนจะรีบเดินฉับๆๆออกจากห้องสอบแล้วตรงไปขึ้นรถ เพื่อกลับบ้าน

คฤหาสน์ตระกูลเว่ย

เว่ยเซี่ยว: "กลับมาแล้วค่าา"

ป้าจื่อ: "คุณหนูกลับมาก็ดีแล้วค่ะ มาทางนี้สิค่ะ" ป้าจื่อพูดจบก็รีบจับมือฉันเดินจูงไปที่ห้องโถงทันที

เว่ยเซี่ยว: "วันนี้มีอะไรเป็นพิเศษรึป่าว ทำไมป้าจื่อถึงดูตื่นเต้นจังเลยค่ะ"

ป้าจื่อ: "ก็คุณหลี่เฉิงไงคะ"

เว่ยเซี่ยว: "หลี่เฉิง...เค้าทำไมหรอคะ"

ป้าจื่อ: "คุณหลี่เฉิงเค้ามาหาคุณหนูค่ะ"

เว่ยเซี่ยว: "มาหาหนู"

ป้าจื่อ: "ใช่ค่ะ"

เว่ยเซี่ยว: "หมอนั่นมาทำอะไรกันนะ คงไม่ได้ตามมาเอาเรื่องเราหรอกใช่ไหม"

ป้าจื่อ: "เอ็ะ ...เมื่อกี้คุณหนูพูดว่าอะไรนะคะ"

เว่ยเซี่ยว: "ป่าวนิค่ะ"

ป้าจื่อ: "หรอค่ะ...งั้นสงสัยป้าคงจะหูแว่วไปเอง คุณหนูก็รีบไปหาคุณหลี่เฉิงเถอะค่ะ"

เว่ยเซี่ยว: "ค่ะ...งั้นหนูไปก่อนนะคะ" ฉันพูดขึ้นก่อนจะรีบสาวเท้าเดินตรงไปที่ห้องโถง ซึ่งมีคุณพ่อและคุณหลี่เฉิงนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

เว่ยเซี่ยว: "เอ่อ...มีอะไรกันรึป่าวค่ะ ทำไมทำหน้าซีเรียสกันจัง"

พ่อเว่ยเซี่ยว: "ก็ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่คุณหลี่เฉิงเค้าต้องการจะมาคุยเรื่องงานแต่งงานให้มันเป็นเรื่องเป็นราวไปเลยก็เท่านั้นเอง"

เว่ยเซี่ยว: "แต่งงาน" แต่งบ้าแต่งบออะไรกัน พึ่งดูตัวไปเมื่อไม่กี่วันนี้เอง ฉันอยากจะพูดคำๆนี้มากแต่ก็พูดไม่ได้ สุดท้ายก็เลยทำได้แค่เพียงบ่นกับตัวเองเท่านั้น😰😰

หลี่เฉิง: "ใช่...ผมจะมาคุยเรื่องกำหนดการแต่งงานของเราสองคน คุณคิดว่าไงล่ะ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***