ตอนที่ 1 ดูตัว

คฤหาสน์ตระกูลเว่ย

เว่ยเซี่ยว: "ฮะ! เมื่อกี้พ่อพูดว่าอะไรนะ"

พ่อเว่ยเซี่ยว: "พรุ่งนี้แกต้องไปดูตัว"

เว่ยเซี่ยว: "ดูตัว!" นี่คือหน้าฉันในตอนนี้😨

พ่อเว่ยเซี่ยว: "ใช่...หลังดูตัวเสร็จจะได้กำหนดวันแต่งงานเลย"

เว่ยเซี่ยว: "หนูไม่ไป"

พ่อเว่ยเซี่ยว: "แต่ยังไงแกก็ต้องไป เพราะฉันตอบตกลงไปแล้ว"

เว่ยเซี่ยว: "พ่อก็โทรไปยกเลิกสิคะ พ่อก็น่าจะรู้ว่าคนอย่างหนูไม่มีทางยอมแต่งกับคนที่ตัวเองไม่ได้รักเป็นอันขาด" คนอย่างเว่ยเซี่ยวต่อให้ช้างมาฉุดก็ไม่มีวันยอมแต่งแน่นอน(แกไม่โดนช้างฉุดหรอกแต่แกจะโดนบังคับแทน : นักเขียน😑)

พ่อเว่ยเซี่ยว: "ไม่รู้แหละยังไงแกก็ต้องไป" พ่อพูดจบก็ยื่นเอกสารชุดหนึ่งมาให้ฉัน

เห้ย! นี่มัน...กำหนดดูตัวนี่หว่า

เว่ยเซี่ยว: "ขอไม่ไปได้ไหมอ่ะ"

พ่อเว่ยเซี่ยว: "ไม่ได้ เพราะนี่มีผลต่อธุรกิจ ถ้าแกไม่ไปคงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง" นั่นแหละคำตอบไม่น่าถามอะไรโง่ๆเลยตู😑 จบแล้วชีวิตที่แสนสงบสุขของฉ้านนนน😟

เอ๊ะ! เดี๋ยวก่อนนะ นี่ไม่ใช่เวลามานั่งเศร้าสักหน่อย อย่างน้อยก็ขอดูหน้าว่าที่สามีในอนาคตสักหน่อยเถอะว่าหมอนั่นจะหน้าตาเป็นยังไง (ถ้าไม่หล่อก็ไม่แต่ง ฮิฮิ) 😠

อืม...ดูรวมๆก็ถือว่าหน้าตาดีใช้ได้เลยนะเนี่ย

เว่ยเซี่ยว: "หลี่เฉิง" เอ๊ะ! ชื่อนี้มันคุ้นๆนะ เหมือนเคยได้ยินมาจากไหนเนี่ยแหละ(คิดไปเองมั้ง)"นักธุรกิจพันล้าน" ใช่...เลย...ไม่ได้คิดไปเองแล้ว คู่ดูตัวของฉัน คือ นักธุรกิจพันล้าน เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ด้ายยยย ฉันต้องกำลังนอนฝันกลางวันอยู่แน่เลย แต่ฉันไม่เคยนอนกลางวันเลยนี่หว่า เอ๊ะ! หรือว่าเคย (โอ้ย! ชั่งมันก่อนเถอะ : นักเขียน)

เว่ยเซี่ยว: "พ่อนี่มันหมายความว่ายังไง หนูไม่ได้ฝันไปใช่ไหม"😵😵😵

พ่อเว่ยเซี่ยว: "ก็ตามที่แกเห็นนั้นแหละ"

พ่อเว่ยเซี่ยว: "เอ้อ! แล้วก็การดูตัวครั้งนี้สำคัญมาก แกห้ามก่อเรื่องอีกล่ะ เข้าใจไหม"

เว่ยเซี่ยว: "ค่ะ หนูจะพยายาม" ใช่พยายาม พยายาม พยายามมมมมม พยายามให้หมอนั่นกลัวแล้วก็ยกเลิกการแต่งงานอ่ะนะ....ฮี่ๆๆๆ(ใครก็ไม่รู้ร้ายจริงๆ)

ภัตคารอาหารชื่อดัง

ตอนนี้ฉันมาถึงสถานที่นัดดูตัวแล้ว แต่ฉันก็ยังไม่เห็นวี่แววของหมอนั่นเลยหรือว่าหมอนั่นจะยกเลิกการดูตัวไปแล้วนะ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีเหมือนกัน เพราะฉันก็ไม่ได้อยากจะมาสักเท่าไหร่

[1 ชั่วโมงผ่านไป]

หมอนั่นทำไมไม่รู้จักรักษาเวลาบ้างนะ ถ้าไม่มาก็น่าจะบอกกันสักคำก็ยังดี แต่นี่อะไรกัน ปล่อยให้ฉันนั่งรอตั้ง 1 ชั่วโมง ฮึ้ย....โมโหเว้ย😡😡😡😡

[1 ชั่วโมง 20 นาที]

เว่ยเซี่ยว: "ตาหลี่เฉิงนั่นตายแล้วรึไงว่ะทำไมไม่มาสักที โอ้ย! เบื่อๆๆๆ อยากจะกลับบ้านเต็มทนแล้ว"

ฉันสบทขึ้นเพราะเริ่มหมดความอดทนในการรอหมอนั่นแล้ว

หลี่เฉิง: "ถ้าคุณเว่ยเซี่ยวไม่อยากรอขนาดนั้น ทำไมถึงไม่ยอมกลับไปตั้งแต่ 1 ชั่วโมงก่อนเลยละครับ" เอ็ะ! เสียงนี้หรือว่า ฉันหันไปทางต้นเสียงที่ดังขึ้นจากข้างหลังก็พบว่าเป็นอย่างที่ฉันคิดจริงๆด้วย ตาหลี่เฉิงนั่นโผล่มาได้ยังไงเนี่ย คิดว่าจะไม่มาแล้วซะอีก เฮ้อ....😤 ตายยากตายเย็นจริงๆ

เว่ยเซี่ยว: "นั่นมันก็เรื่องของฉัน ฉันจะกลับหรือไม่กลับยังไงมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณอยู่แล้ว"

หลี่เฉิง: "ก็แล้วคุณจะบ่นทำไมล่ะ" เอ็ะ! หมอนี่มันยังไงเนี่ยเจอกันครั้งแรกก็จะหาเรื่องฉันให้ได้เลยใช่ไหม

เว่ยเซี่ยว: "ฮึ! มันผิดที่คุณนั่นแหละ ที่ไม่รู้จักรักษาเวลา"

หลี่เฉิง: "ผมพึ่งรู้นะเนี่ยว่าคุณหนูเว่ยเซี่ยวเป็นคนเถียงคำไม่ตกฟาก แต่ก็นะ"

เว่ยเซี่ยว: "แต่ก็นะอะไรของคุณ" หมอนี่!😤😤😤เริ่มทำให้ฉันโมโหยกกำลังสองแล้วนะ

หลี่เฉิง: "ผมว่าคนดื้อๆอย่างคุณคงไม่มีใครกล้าแต่งด้วยหรอกนอกจากผม"😏ดูพูดเข้าสิ

เว่ยเซี่ยว: "งั้นหรอ แล้วคนปากจัดอย่างคุณล่ะจะมีผู้หญิงคนไหนมาสนใจกัน ฮึ! หน้าตาก็ขี้แหล่ไม่เห็นจะหล่อตรงไหน..." แต่ความจริงคือหมอนี่หล่อมากม๊าก

หลี่เฉิง: "ช่างเถอะ ผมขี้เกียจเถียงกับคุณแล้ว" ก็แล้วใครเป็นคนเริ่มก่อนล่ะ

หลังจากสงบศึกกันเรียบร้อยแล้วฉันก็เริ่มสั่งอาหารเพราะรู้สึกหิว หมอนั้นก็สั่งเหมือนกัน พออาหารมาเสิร์ฟฉันก็เริ่มลงมือยัด ขอย้ำว่า'ยัด'อาหารทั้งหมดเข้าปากด้วยความรีบร้อน

หลี่เฉิง: "นี่! คุณ ค่อยๆกินไม่เป็นรึไง"

เว่ยเซี่ยว: "นั่นมันก็เรื่องของฉัน"

[1 ชั่วโมงผ่านไป]

ตอนนี้ฉันยัดอาหารที่อยู่บนโต๊ะลงท้องหมดแล้ว ต่อไปก็ได้เวลากลับบ้านสักที

หลี่เฉิง: "จะไปไหน"

เว่ยเซี่ยว: "ถามอะไรโง่ๆ ก็กลับบ้านสิ คุณจะให้ฉันนอนที่นี่รึไง"

หลี่เฉิง: "คุณยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น จนกว่าจะคุยเรื่องกำหนดการแต่งงานเสร็จ"

เว่ยเซี่ยว: "แต่ฉันจะกลับ ใครหน้าไหนก็ห้ามฉันไม่ได้" ฉันพูดขึ้นก่อนจะรีบติดสปีดเทอโบที่เท้า แล้ววิ่งหนีออกไปจากภัตคารโดยไม่เปิดโอกาสให้หมอนั่นได้พูดอะไรอีกเลย(เพราะฉันขี้เกียจเถียงกับหมอนั่น)

หลี่เฉิง: "เฮ้อ! ยัยบ้านั่นวิ่งเร็วจริงๆ ทำตัวยิ่งกว่าม้าพยดซะอีก ขนาดเราว่าเราวิ่งเร็วแล้วนะแต่ก็ยังวิ่งไม่ทัน" ดูท่ายัยนี่จะรับมือยากไม่ใช่เล่น แต่ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องถูกใครรังแกได้ง่าย

หลี่เฉิง: "หึ! น่าสนใจดี"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***