น่าอายจริงๆ

มินนี่"เห้อ พรุ้งนี้แข่งแล้วอ่าา ต้องดำแน่เลย กลุ้ม"

ฟีฟ่า: โอ้ย ทำเป็นบ่นอยากลงแข่งเองนี่ สม"

สมาธิ สมาธิ สมาธิ

เสียงพึมพำของมินนี่เหงื่อไหลท่วมตัวแววตาจดจ้องไปที่ลูกเปตองด้วยความตั้งใจ เต๊าะ!! พร้อมเสียง yes! เราทำได้ มินนี่และเพื่อนดีใจที่ชนะการแข่งเปตองรุ่น14ปี

มินนี่"ไปดูบอลกันมั้ย? โรงเรียนเราแข่งอยู่"

เพื่อน"ไม่อ่ะ กลับบ้านและเหนื่อย"

มินนี่เดินไปสนามบอล. ตุ๊บ!

เสียงลูกบอลที่ลอยมาโดนหน้ามินนี่เต็มๆ

มินนี่ก็หลับไปตื่นขึ้นมาอีกทีก็อยู่บ้านแล้ว

มินนี่นึกอะไรไม่ออกจำได้แต่ว่าโดนบอลอัดแล้วก็มีนักบอลมาช่วยรับตัวไว้ แต่เห็นหน้าไม่ชัดว่าใครแต่จำได้ว่าที่เสื้อของนักบอลคนนั้นเป็นเลข7

มินนี่อยากรู้มากว่านักบอลคนนั้นเป็นใคร.

เธอตั้งใจที่จะไปแข่งในวันพรุ้งนี้มาก

เหงื่อใหลซก ตุ๊บ!! เสียงลูกเปตองกระทบกับก้อนหิน.

ครู"มิญาดา ทำไมวันนี้เธอดูไม่ค่อยมีสมาธิล่ะ มีอะไรหรือป่าว"

มินนี่"ป่าวค่ะครูเมื่อวานหนูคงนอนดึกไปหน่อยค่ะ"

ครู"ไม่เป็นไร พรุ้งนี้ต้องตั้งใจมากกว่านี้นะ"

มินนี่"ค่ะ"

ครู"กลับบ้าน....ได้"

เสียงครูพูดไม่ทันจบมินนี่ก็รีบวิ่งไปสนามบอลมินนี่มองหานักฟุตบอล เบอร์7 กวาดตามองไปรอบสนาม. ตุ้บ!! มีคนล้ม. มินนี่มองไป เห็นนักฟุตบอลเบอร์7 มินนี่ต้องตาไม่กระพริบ. เขาสูงราวๆ170 ผิวขาวทั้งๆที่เขาเล่นบอล เหงื่อที่ไหลนั้นทำให้เขาดูเท่ขึ้นมาทันที วินาทีที่เขาหันมาสบตาฉัน หัวใจฉันละลายเป็นสายน้ำ ฉันไม่เคยเห็นใครหล่อขนาดนี้มาก่อน ฉันตกหลุมรักเขาโดยที่ยังไม่รู้จักกัน เจอกันไม่ถึง1นาที ใจฉันเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูกฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน พอเขาเดินเข้ามาใกล้ ฉันเขิลแบบบอกไม่ถูก ไม่กล้าสบตา พอเขาหันไปฉันได้จ้องมองหน้าหล่อๆของเขาทำให้ฉัน ยิ่งใจเต้นแรงไปอีก ขณะที่ฉันกำลังจ้องมองเขาอยู่นั้น เขาหันหน้ามาทางฉันพอดี ณ จุดๆนั้น วินาทีนั้นฉันแทบตาย. เป็นการดูบอลที่ฉันชอบที่สุดในชีวิตฉันจะไม่มีวันลืมการดูบอลครั้งนี้เลย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป

เข้ามหาลัย



ฮอต

Comments

