ตอนที่5 ตรวจดีเอ็นเอ&ไอ้โรคจิต!!

ห้างสรรพสินค้าเมืองหลวงQK.......

"โหว นี่เธออาศัยที่เมืองQKหรอเนี่ย พลอยที่ตื่นตาตื่นใจกับสิ่งก่อสร้างต่างในเมืองหลวงถึงกับร้องออกมา"

.

"เอาล่ะ ฉันจะเข้าเรื่องเลยไม่อ้อมค้อมนะ..เธอคือพี่สาวฝาแฝดของฉันที่หายตัวไปเมื่อหลายสิบปีก่อน"

แกร๊ง!

"พลอยที่ได้ยินดังนั้นก็ถึงกับทำช้อนส้อมในมือหล่นพร้อมกับหัวเราะออกมา"

"นี่เธอพูดตลกอะไรเนี่ย55 เราจะเป็นพี่น้องกันได้ยังไง วันเกิดก็ไม่ตรงกันแล้วอีกอย่างแม่ของฉันก็มีลูกแค่คนเดียวด้วย แม้ว่าพลอยจะรู้สึกตกใจเมื่อรู้ว่าเธอมีคนที่หน้าเหมือนกันเด๊ะนั่นก็คือพราว แต่เธอก็ไม่ปักใจเชื่ออยู่ดีว่าเธอและพราวจะเป็นพี่น้องฝาแฝดกันจริงๆ"

"ฉันพูดจริงจังนะพลอย ฉันถึงได้พาเธอมาที่เมืองQKไง เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆหรอที่บนโลกนี้จะมีคนหน้าเหมือนกันขนาดนี้น่ะ"

"ถ้างั้นเธอมีอะไรมาพิสูจน์ล่ะว่าเราเป็นพี่น้องกันจริงๆ? พลอยพูดแบบมีเลศนัยก่อนจะจ้องมายังพราวอย่างคาดคั้น"

"ไม่เห็นยากเลย ไปตรวจดีเอ็นเอที่โรงพยาบาลก็ได้นี่นาไม่เสียหายนิ"

"ก็ได้ แต่ฉันมีข้อแม้ถ้าผลตรวจออกมาว่าเธอกับฉันไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆเราไม่ต้องมาเจอกันอีกต่อไปแต่....ถ้าผลตรวจออกมาว่าเราเป็นพี่น้องกันฉันจะยอมทำตามที่เธอขอ1ข้อ พลอยยื่นข้อเสนออย่างมั่นใจซึ่งนั่นเข้าทางพราวเลยทีเดียว"

"งั้นตกลงตามนี้ ไปโรงพยาบาลกันเถอะ พราวพูดก่อนจะลุกเดินนำออกไป..."

โรงพยาบาล....

"ถ้ายังไงผลตรวจดีเอ็นเอก็ต้องรออีกประมาณ2-3วัน ถ้างั้นวันนี้ฉันจะไปส่งเธอกลับบ้านก่อนก็แล้วกัน พราวพูด"

"อืม..."

บ้านของพลอย...

"ขอบคุณเธอมากนะพราวที่มาส่ง"

"ถ้ายังไงถ้าผลตรวจออกเมื่อไหร่ฉันจะทักข้อความไปบอกนะ ฉันไปก่อนนะ บาย~"

บรื้น~

"อืม...ถ้าผลตรวจออกมาว่าเราเป็นพี่น้องกันกับพราวเราจะทำยังไงดีนะ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆทำไมเราถึงแยกจากกันล่ะ แล้วแม่ที่เลี้ยงฉันมาใช่แม่แท้ๆของฉันรึเปล่า? พลอยที่ตอนนี้นอนไม่หลับเพราะกังวลเกี่ยวกับเรื่องผลตรวจ คำถามมากมายผุดขึ้นมาในหัวเต็มไปหมดจนแทบจะระเบิด!"

เช้าวันต่อมา...

จิ้บ~ จิ้บ~ จิ้บ~

โรงเรียนKWC.....

"นี่ยัยพลอย! แกไปทำอะไรมาเนี่ยทำไมดูโทรมแบบนี้ ฟ้าที่เห็นว่าเพื่อนของตนอยู่ในสภาพที่กึ่งหลับกึ่งตื่นถึงกับร้องทักออกมา"

"เมื่อคืนนอนไม่หลับอ่ะ หาวว~ ตอนนี้ฉันง่วง

มากเลย พลอยตอบก่อนจะบิดขี้เกียจไปมาอยู่สองสามที เออใช่ฉันมีอะไรจะถามหน่อยอ่ะถ้าวันนึงแกไปเจอคนที่หน้าเหมือนกันเด๊ะพวกแกจะทำยังไง? พลอยถามเพื่อนในกลุ่มด้วยความสงสัย"

"โห่...ถ้าเจอแบบนั้นจริงๆ ฉันจะรีบถ่ายรูปคู่แล้วเอาไปให้พ่อแม่ดูเลยล่ะ ไม่งั้นก็พาไปเจอพ่อกับแม่เลย แก้มตอบและอธิบาย...."

"แล้วแกไม่คิดจะเก็บเป็นความลับหรอ?! พลอยถามแบบไม่เข้าใจ"

"โอ้ยใครบ้างจะเก็บเป็นความลับมันไม่ได้เหมือนในละครนะ ที่จะปกปิดเรื่องแบบนี้กับคนรอบข้างน่ะ ฟ้าพูดเสริมซึ่งทั้งน้ำและแก้มก็เห็นด้วยกับสิ่งที่

ฟ้าพูด"

"หรือว่าแกไปเจอคนที่หน้าเหมือนกันมาหรอ น้ำถามด้วยความอยากรู้แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อได้ยินคำตอบที่ได้"

"อ๋อ..เปล่าหรอกฉันแค่ไปดูซีรีย์เรื่องนึงมาน่ะ ไม่มีอะไรแค่ถามไปงั้นล่ะ เดี๋ยวฉันไปซื้อกาแฟปั่นที่ตึกเรียนข้างๆก่อนนะเดี๋ยวมา พลอยพูดก่อนจะเดินจากไป...ทิ้งแต่ความสงสัยไว้ให้กับน้ำที่อยากรู้ว่าพลอยไปเจอใครมา"

"รู้สึกเวียนหัวแฮะ รู้งี้เมื่อคืนนอนตั้งแต่แรกแล้ว...."

วูบ~

"พลอยที่กำลังจะเป็นลมล้มไปกับพื้นนั้นก็ได้ใครบางคนช่วยประคองไว้ไม่ให้ล้มลงไปนอนกับพื้น ซึ่งนั่นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็น ปอนด์ ประธานนักเรียนของโรงเรียนKWCนั่นเอง! น้องคนนี้อีกแล้ว?!ทำไมอยู่ๆถึงเป็นลมไปได้ล่ะเนี่ย แต่...ส..สวยชะมัด ปอนด์คิดในใจก่อนจะอุ้มร่างของพลอยที่หมดสติไปที่ห้องพยาบาล"

2ชั่วโมงต่อมา....

"ที่นี่ที่ไหนเนี่ย ฉันกำลังเดินไปซื้อกาแฟปั่นไม่ใช่

รึไง แล้วนั่นใครวะหรือเป็นไอ้โรคจิตที่ไหนจะมาแต๊ะอั๋งฉันตอนหลับอย่างนี้ต้องเจอดีซักหน่อยแล้ว!พลอยคิดในใจก่อนจะสวนหมัดใส่ผู้ชายปริศนาที่อยู่ตรงหน้าเธอทันที โดยที่เธอก็มองไม่ชัดนัก!"

ผัวะ! โอ้ย!

"น้องต่อยพี่ทำไมเนี่ย! ปอนด์ที่ไม่ทันระวังตัวก็โดนพลอยต่อยเข้าที่เบ้าหน้าอย่างแรงจนเลือดซิบ"

"กล้ามาแต๊ะอั๋งฉันตอนหลับ วันนี้แกไม่ตายดีแน่ไอ้โรคจิตเอ๋ย!!! พลอยพูดก่อนจะกำกำปั้นเพื่อที่จะต่อยคนตรงหน้าอีกครั้ง แต่ก็โดนมือใหญ่ๆห้ามหมัดไว้ซะก่อน รู้ตัวอีกทีเธอก็ล้มไปทับบนตัวไอ้โรคจิตคนนั้นซะแล้ว"

"พี่ช่วยน้องเอาไว้แท้ๆ แต่ดันมาต่อยพี่ซะงั้นนอกจากจะไม่ขอบคุณยังคิดจะฆ่าพี่อีกรึไง ปอนด์ถึงกับโวยวายออกมา"

"เอ๊ะ?! พี่ช่วยหนูไว้หรอคะ พลอยถามออกไป

แบบงงๆเพราะเธอก็จำอะไรไม่ได้ไม่ค่อยมาก"

"ก็ใช่น่ะสิ น้องเป็นลมพี่เลยอุ้มน้องมาห้องพยาบาลเนี่ยล่ะ ปอนด์อธิบายอย่างค่อยเป็นค่อยไป"

"หรอคะ?! ขอโทษด้วยค่ะหนูไม่รู้ พลอยพูดอย่างสำนึกผิด"

"ทีนี้จะลุกออกจากตัวพี่ได้ยังเนี่ย?ปอนด์พูดแบบหน้าแดงนิด เก๊กไว้ก่อนไอปอนด์ๆ ปอนด์คิดในใจ"

"พลอยเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองนอนทับคนตรงหน้าอยู่ก็หน้าแดงแป๊ดและรีบผละออกจากตัวรุ่นพี่คนนั้นทันที ม..เมื่อกี้ใช่เสียงหัวใจพี่เค้าไหมนะ? "

"พี่คือ?...."

"พี่ชื่อปอนด์ ธัญกฤษณ์ พลพิบูรณ์ฉัตร ประธานนักเรียนคนปัจจุบันของโรงเรียนKWC...."

"อือหือ~ ซวยแล้วไหมล่ะยัยพลอยเอ้ยย นอกจากจะตอบแทนคนที่ช่วยชีวิตด้วยการต่อยเข้าที่เบ้าหน้าแล้วเนี่ย คนที่ช่วยยังเป็นประธานนักเรียนอีกต่างหาก ฉันต้องมีเรื่องกับพี่เค้าแน่ๆเลย ดูจากสีหน้าพี่ประธานแล้วไม่น่ารอด หลับไม่ตื่นฟื้นไม่มีหนีไม่พ้นแน่ๆยัยพลอยไพลิน!"

"คิกๆ ปอนด์ที่เห็นหน้าซีดๆของคนตรงหน้าหลังรู้ว่าเค้าเป็นประธานนักเรียนถึงกับกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่"

"พ..พี่หัวเราะอะไรคะ! พลอยที่เห็นอย่างนั้นถึงกับทำตัวไม่ถูก เธอเดาใจพี่คนนี้ไม่ออกจริงๆ"

"เอาล่ะพี่ไม่เอาเรื่องที่เราต่อยพี่จนเลือดออก

หรอกนะ แค่ทำแผลให้พี่ก็พอ...ถือว่าเราหายกัน ปอนด์ยื่นข้อเสนอนั่นจึงทำให้พลอยที่ได้ยินดังนั้นหูผึ่งทันที"

"ก็ได้ค่ะ หนูจะทำแผลให้พี่ก็ได้ พลอยพูดก่อนจะลงมือทำแผลแบบเงอะงะ นั่นจึงทำให้ปอนด์ที่ดูพฤติกรรมน่าตลกนี้อยู่ถึงกับยิ้มออกทันที"

"ต้องใส่ยาอันนี้ก่อนสิ ปอนด์พูดพร้อมกับจับมือพลอยขึ้นมาทันทีแต่ก็ต้องรีบปล่อยเมื่อเห็น

รังสีอัมหิตที่ถูกส่งมาจากดวงตาสีฟ้าที่กลมโตคู่นั้นของพลอย ดูเหมือนน้องคนนี้จะไม่ค่อยชอบให้ผู้ชายมาเกาะแกะสินะ😅"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***