ตอนที่1 พลอยไพลิน พลฉัตรชนก

บ้านของพลอย......

"แม่คะพลอยไปโรงเรียนก่อนนะคะ"

"จ้าลูกตั้งใจเรียนนะ ไปโรงเรียนดีๆล่ะ"

"พลอย หรือพลอยไพลิน พลฉัตรชนก เด็กสาวอายุ17ปี เธอเติบโตมาด้วยนิสัยที่ห้าวหาญและถูกเลี้ยงดูโดย"แม่สาย"ซึ่งเป็นแม่แท้ๆของพลอยเอง ส่วนพ่อของพลอยนั้นเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุตั้งแต่พลอยยังเด็ก แม่ของพลอยทำอาชีพขายข้าวแกงและขนมไทยในตลาด ทั้งสองแม่ลูกจึงใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายกันมาตลอด..."

"นี่ยัยพลอยขึ้นรถเร็ว สายแล้วนะ ฟ้าหนึ่งในเพื่อนสนิทของพลอยพูดขึ้น พลอยเมื่อได้ยินดังนั้นก็รีบเดินไปขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ของเพื่อนสนิททันที"

"มาแล้วน่า..."

บรื้น~

โรงเรียนKWC......

บรื้น~ ซุบซิบๆ ซุบซิบๆ~

"หลังจากที่รถมอเตอร์ไซค์สามคันของสี่สาวคนดังของโรงเรียนKWCได้ขับรถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถของโรงเรียน ทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างซุบซิบพูดคุยเกี่ยวกับพวกเธอทั้งสี่คนทันที นั่นก็เป็นเรื่องที่ไม่แปลกมากเท่าไหร่นักและดูเหมือนพวกเธอทั้งสี่คน พลอย ฟ้า น้ำ แก้ม จะชินกับคำซุบซิบพวกนี้ซะแล้ว เพราะพวกเธอคือสี่จตุรเทพของโรงเรียนKWCไงล่ะ"

"ขอโทษนะคะพี่พลอย พอดีว่าหนูแอบปลื้มพี่มาตั้งแต่พี่อยู่ม.2แล้วค่ะ หนูขอถ่ายรูปกับขอลายเซ็นพี่พลอยได้ไหมคะ เด็กผู้หญิงคนหนึ่งได้เดินเข้ามาหาพลอยด้วยท่าทีที่เขินอายก่อนจะรวบรวมความกล้าพูดสิ่งที่ตนต้องการออกมา"

"อ้อได้สิ เดี๋ยวพี่เซ็นให้นะ พลอยที่เห็นดังนั้นก็ไม่ปฏิเสธแถมยังตอบตกลงด้วยความเต็มใจซะด้วย นี่คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เธอเป็นดาวโรงเรียนได้สินะ"

"ขอบคุณมากนะคะพี่พลอย พี่ใจดีมากเลย เด็กผู้หญิงคนนั้นพูดก่อนจะเดินจากไป"

"เพื่อนเรานี่ฮอตตั้งแต่วันแรกเลยแฮะ "แก้ม" เพื่อนสนิทของพลอยที่มีดีกรีเป็นถึงหัวหน้าห้องและนักกีฬาโรงเรียนพูดแซวขึ้น"

"ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกน่า พลอยพูดก่อนจะสะพายกระเป๋านักเรียนเดินนำหน้่าเพื่ิอนๆขึ้นห้องเรียนไป"

คาบเช้า.....

"เอาล่ะโจทย์ข้อนี้ใครตอบครูได้บ้าง? คุณครูที่ถามคำถามนั้นถึงกับทำให้เด็กนักเรียนในห้องถึงกับเงียบกริบเพราะมันอยากซะเหลือเกิน"

"อะ ฮึ่ม! พลอยไพลิน! คุณครูพูดเสียงดังจนทำให้พลอยที่กำลังเผลอหลับในห้องเรียนถึงกับ

สะดุ้งตื่น"

"ไหนลองตอบครูซิว่าโจทย์ข้อนี้ตอบอะไร?"

"อ้อโจทย์ข้อนี้หรอคะ 78.12ไงคะ พลอยตอบอย่างมั่นใจก่อนที่จะก้มหน้าหลบตาครูผู้สอน"

"ถูกต้อง เก่งมาก พลอยไพลินถึงแม้ว่าเธอจะมีผลการเรียนเป็นอันดับหนึ่งของโรงเรียนในทุกๆปีแต่เธอก็ควรจะตั้งใจฟังครูสอนด้วยล่ะ เข้าใจไหม เอาล่ะวันนี้พอแค่นี้ก่อน อย่าลืมทำการบ้านมาส่งครูด้วยล่ะ"

"นักเรียนทั้งหมดตรง~ พอแก้มผู้เป็นหัวหน้าห้องออกคำสั่งทุกคนก็ยืนตรงกันทันที"

ขอบคุณค่ะ/ครับคุณครู

"เฮ้อ~ วิชาคณิตศาสตร์นี่น่าเบื่อชะมัด น้ำที่ไม่ถนัดวิชาคณิตถึงกับบ่นอุบอิบ"

"อย่าว่าแต่เธอเลยน้ำ ขนาดฉันตั้งใจฟังครูขนาดนั้นฉันยังฟังไม่รู้เรื่องเลย แก้มที่เรียนไม่เข้าใจเหมือนกันก็พูดขึ้นบ้าง"

"เอาน่าๆ ไหนๆก็พักเที่ยงแล้ว เลิกพูดถึงเรื่องการเรียนที่น่าเบื่อแล้วไปกินข้าวกันเถอะ หิวจะแย่

แล้วเนี่ย พลอยพูดก่อนจะดึงมือของแก้มและน้ำไปที่โรงอาหาร"

"ทันทีที่เพื่อนๆของพลอยเดินมายังบริเวณโต๊ะที่จะนั่งประจำกันทุกวันก็เห็นถึงสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น"

"ขอโทษนะคะน้องๆ พอดีว่าโต๊ะนี้มันเต็มแล้วอ่ะ สงสัยต้องรบกวนน้องพลอยและเพื่อนๆไปนั่งโต๊ะอื่นแล้วล่ะ "แป้ง"หนึ่งในคนดังของโรงเรียนพูดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนแป้งเคยเป็นดาวของโรงเรียนแต่มีพฤติกรรมที่ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ พลอยเลยได้เป็นดาวโรงเรียนแทนนับแต่นั้นมานั่นทำให้ทั้งคู่จิกกัดกันอยู่ตลอด"

"แต่ว่าโต๊ะนี้มันเป็นโซนของม.5นะคะพี่แป้ง พี่อยู่

ม.6ก็ควรจะไปนั่งโต๊ะโซนตัวเองสิคะ พลอยพูดตอบโต้อย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักนั่นทำให้พลอยและแป้งเริ่มมีปากเสียงกัน"

"ใครมาก่อนก็ได้ก่อนสิ หรือว่าน้องๆมีปัญหา?"

"ปัญหาน่ะมีแน่! ฟ้าที่ตอนนี้เริ่มคุมอารมณ์ไม่อยู่ถึงกับโวยวายออกมานั่นทำให้น้ำที่เป็นคนใจเย็นที่สุดในกลุ่มรีบห้ามฟ้าไว้"

"อ้าวน้อง พี่เป็นรุ่นพี่ส่วนพวกน้องก็เป็นแค่รุ่นน้องมาพูดจาแบบนี้กับพวกพี่ได้ยังไง แป้งพูดอย่างมี

น้ำโห"

"แต่ตามหลักแล้วพี่แป้งกับเพื่อนๆก็มานั่งโต๊ะโซนของน้องม.5 ซึ่งมันถือเป็นการแย่งที่นั่งรุ่นน้องนะคะ แก้มที่ผู้ที่มีความเป็นผู้นำมากที่สุดในกลุ่มพูด

โต้แย้ง นั่นทำให้แป้งและเพื่อนๆในแก๊งค์ถึงกับหน้าถอดสีทันที"

"ยัยแป้งฉันว่าเราถอยก่อนดีปะวะ คนมองกันใหญ่แล้วอ่ะฉันไม่อยากมีเรื่องกับฝ่ายปกครอง ครีมหนึ่งในกลุ่มเพื่อนของแป้งพูดขึ้นทำให้แป้งยอมลุกให้พวกพลอยนั่งทันที"

"ก็ได้ ฝากไว้ก่อนเถอะ! แป้งพูดทิ้งท้ายก่อนจะสะบัดหน้าเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนๆห้าคน"

"เฮ้อ...กว่าจะลุกได้ พี่แป้งนี่ก็เป็นคนแค้นฝังใจจริงเรื่องก็ผ่านมาหลายปีแล้วยังตามรังควานพลอยไม่เลิกอีก ฟ้าพูดก่อนจะหยิบไส้กรอกเสียบไม้ขึ้นมากินแก้หิว"

"แกก็อย่าไปยอมพวกพี่แป้งมากนะพลอย ฟ้าพูด"

"ช่างพี่เค้าเถอะ คนไม่ค่อยมีสมองก็แบบนี้ล่ะจะไปใส่ใจทำไม เดี๋ยวพอเห็นว่าทำอะไรเราไม่ได้ก็เลิกตอแยไปเอง อีกอย่างมีคนรักก็ต้องมีคนเกลียดเป็นธรรมดา แต่ไม่ต้องห่วงนะถ้ามาทำอะไรฉันหรือคนใกล้ตัวฉัน ฉันไม่ปล่อยไว้แน่ พลอยพูดพลางยกแก้วน้ำโอเลี้ยงขึ้นมาดื่ม"

"แกก็อย่ากังวลไปเลยฟ้า ไม่มีใครทำอะไรพลอยและพวกเราได้หรอก เด็กเราเยอะจะตาย แก้มพูดและยกไหล่ขึ้นแบบเชิดๆ"

"จริงอย่างที่แก้มพูดเลยล่ะ เป็นเพราะว่าพลอยนั้นมีนิสัยห้าวหาญทำให้มีเรื่องต่อยตีกับนักเลงในชุมชนอยู่บ่อยๆและได้ช่วยเหลือเหยื่อที่โดนนักเลงกลุ่มนั้นรังแกไว้เยอะมากเหมือนกัน นั่นเลยทำให้พลอยมีลูกศิษย์เป็นจำนวนมากเลยทีเดียว กิตติศัพท์ของพลอยคนในละแวกนั้นรู้ดี"

ตริ้ง!

"โอ้ มีข่าวจากทางโรงเรียนด้วยล่ะ วันจันทร์หน้าจะมีประกวดร้องเพลงและทุกห้องต้องเข้าร่วมประกวดครั้งนี้ด้วย และที่สำคัญคือผู้แทนพระองค์จะมาเป็นคณะกรรมการด้วยนะ แก้มพูดแบบตื่นตาตื่นใจก่อนจะยื่นข้อความในโทรศัพท์ให้เพื่ิอนดู"

"ฉันว่าแกลองประกวดดูหน่อยก็ได้นะพลอย เสียงแกก็ดีออกถ้าประกวดชนะแน่ๆ น้ำพูดเชิญชวนก่อนจะได้รับคำปฏิเสธ"

"ไม่ดีกว่า รุ่นพี่จากชมรมวอลเลย์บอลเค้ามายืมตัวฉันไปแข่งแล้วอ่ะ ถ้าไปแข่งร้องเพลงเวลาซ้อมก็น้อยลงอีก พลอยอธิบาย...."

"เสียดายอ่ะ ไม่งั้นฉันสามคนคงได้เห็นแกแต่งชุดสวยไปขึ้นร้องเพลงบนเวทีแล้ว น้ำพูดด้วยความเสียดาย"

"แต่มันน่าตื่นเต้นมากเลยนะ ผู้แทนพระองค์จะมาเองด้วย นี่เป็นครั้งแรกของโรงเรียนเราเลยมั้ง แก้มพูดด้วยความตื่นเต้น"

กริ้ง~ กริ้ง~

"ออดดังแล้วอ่ะ ขึ้นเรียนกันเถอะ พลอยพูดก่อนที่เพื่อนๆคนอื่นจะลุกขึ้นและเดินตามพลอยออกไป"

################################

คุณขวัญ:อย่างที่ได้แจ้งให้ทุกคนทราบนะคะว่าตอนที่1-32ของเรื่องนี้ได้หายไป ซึ่งเกิดจากความผิดพลาดของนักเขียนเองค่ะ ถ้ายังไงนักเขียนจะเริ่มอัพเรื่องนี้ใหม่ตั้งแต่ตอนแรก และจะมีการปรับเปลี่ยนลายละเอียดเล็กน้อย นักเขียนจะรีบอัพเนื้อหาของนิยายให้ถึงตอนที่39ซึ่งเป็นตอนล่าสุดเร็วๆนะคะ ขออภัยในความผิดพลาดด้วยค่ะ 😅"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***