ตัวเองได้ไปยั่วโมโหสัตว์ร้ายอย่างเชอรีนแล้ว
...----------------...
...ในห้องประชุมคณะทูต...
จักรพรรดิ์กับจักรพรรดินีได้พูดคุยอยู่กันสองคนเรื่องการค้าขายในประเทศปกติเป็นไปได้ด้วยดีอย่างราบรื่นแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งไหนๆ เหมือนมีแรงกดดันความเยือกเย็นทุกครั้งมักจะมีความรู้สึกนี้แต่ครั้งนี้รู้สึกแบบนั้นแต่มีอะไรที่มากกว่านั้นปิดซ่อนไว้อยู่ซึ่งจักพรรดิรู้ดีอยู่แก่ใจมันหลีกเลี่ยงเรื่องนี้ไม่ได้เลยเนื่องจากจักพรรดินีเป็นคนแข็งแกร่งเยือกเย็นไร้หัวใจและบ้าเลือดไม่ยอมคนเอาแต่ใจมันคงเป็นเรื่องน้องชายของตนเองเพราะว่าจักพรรดินีไม่ยอมถูกเหยียดหยามเพราะองค์ชายที่อวดเก่งนั่นแน่นอนในบรรยากาศที่เยือกเย็นจักพรรดิได้พูดว่า
"ขออภัย เรื่องน้องชายข้าด้วย"
จักรพรรดินีนั่งเงียบมิพูดอะไร
"................."
จักรพรรดิ์พูดต่อไปว่า
"น้องชายข้าเป็นพวกรักอิสระไม่ยอมอยู่ใต้คำสั่งใครทั้งนั้น เป็นเด็กหัวดื้อ ได้โปรดอย่าถือสาน้องชายของข้าเลย"
จักรพรรดินีเงียบอยู่สักพักแล้วตอบกลับว่า
"ไม่รู้สิ!ข้าไม่ได้ถือสาอะไรอยู่แล้วแต่ถ้าน้องชายท่านขุดหลุมฝังศพตัวเองล่ะก็"
จักรพรรดิเงียบและพูดต่อจักรพรรดินีว่า
"เข้าใจแล้ว ข้าจะสั่งสอนน้องชายข้าเอง"
จักรพรรดินีลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า
"เครื่องสินค้าที่จะนำมาขายที่ประเทศเจ้าน่ะมันดูคุ้มและไม่มีอะไรเสียหายแต่การขนส่งข้ามมาฝั่งนี้คงยากหน่อยเนื่องจากการเดินทางลำบาก ข้าจะกลับไปคิดเรื่องขนส่งล่ะกัน"
จักรพรรดิยิ้มตามมารยาทและขอบคุณเธอ
หลังจากประชุมเรื่องการค้าขายระหว่างประเทศเสร็จ......
...----------------...
เชอรีนเดินออกมาจากห้องแล้วพบกับพลทหารฝั่งเหนือพลทหารเคารพเธอแต่ก็ต้องตกใจสะดุ้ง!!!หลังจากมองสีหน้าเธอมันมีความเกลียดชังความโกรธแค้นอยู่พลทหารเลิ่กลั่กและวิ่งหนีไปหลังจากนั้นเชอรีนก็กัดฟันกรอดดด!!!!
แล้วเดินกลับไปที่รถม้าเพื่อกลับอาณาจักรของตนเองเธอพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ได้แล้วเดินออกไปจากที่นี่
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments