intro

กริ๊งๆ เสียงออดของโรงเรียนดังขึ้น นักเรียนทุกคนต่างกันเก็บกระเป๋าเพื่อจะกลับบ้านรวมถึง‘ภีม’ด้วย ในระหว่างที่ภีมกำลังจะออกจากโรงเรียน ก็มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งสูงกว่าเขาประมาณ 10 เซนติเมตร ได้เดินเข้ามาหาเขา

“เอ่อ..ขอโทษนะครับ” เด็กผู้ชายตัวสูงคนนั้นพูดขึ้น

“มีอะไรหรอครับ” ภีมเอ่ยด้วยน้ำเสียงงุนงงเล็กน้อย

“ห้องธุรการไปทางไหนหรอครับ” เด็กผู้ชายตัวสูงเริ่มประโยคคำถามขึ้นมา

“อ๋อ อยู่ตึก1ชั้น2 เดินไปอีกนิดก็ถึงเเล้วล่ะ” ภีมตอบ

“เอ่อ..ช่วยพาไปได้ไหมครับ คือผมไปไม่ถูก” เด็กผู้ชายตัวสูงเอ่ยปากขอร้องให้ภีมพาไป

“อืม..ได้ครับ” ภีมตอบปากรับคำกับเด็กผู้ชายคนนั้น และได้เดินนำเด็กผู้ชายคนนั้นไปห้องธุรการ ในระหว่างทางภีมก็ได้เอ่ยปากถามชื่อเด็กผู้ชายคนนั้น

“คือ..นายชื่ออะไรหรอ”

“อาร์ตครับ” เด็กผู้ชายคนนั้นตอบกลับมา “แล้วคุณล่ะชื่ออะไร” เด็กผู้ชายคนนั้นถามกลับ

“ภีม.. ผมชื่อภีม” ภีมตอบ

“เป็นเด็กใหม่ใช่ไหม มาจากไหนหรอ” ภีมถามขึ้นมา

“เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศเมื่อวานครับ” อาร์ตตอบ

“อ๋อ ก็ว่าไม่เคยเจอเลย” ภีมพูดเบาๆแต่อีกฝ่ายดันได้ยิน

“แน่ใจหรอครับว่าไม่เคยเจอ” อาร์ตพูดขึ้นมา

เมื่อคำที่อาร์ตพูด ทำให้ภีมงงเป็นอย่างมาก จนถึงขั้นร้องห๊ะออกมา

“นี่ใช่ไหมครับห้องธุรการ?” อาร์ตถามขึ้นเมื่อมาถึงห้องห้องหนึ่ง

“อ๊ะ..ชะ..ใช่” ภีมตอบตะกุกตะกักเล็กน้อย

“ขอบคุณที่พามานะครับ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ” อาร์ตพูดพร้อมยิ้มอ่อนๆให้ภีม เมื่อภีมพาอาร์ตไปส่งห้องธุรการเเล้วจึงรีบกลับบ้าน และคิดทบทวนเรื่องที่อาร์ตพูด “แน่ใจหรอครับว่าไม่เคยเจอ” ประโยคนี้ทำให้ภีมคิดว่าหรือว่าภีมกับอาร์ตจะเคยรู้จักกันมาก่อน ภีมนั่งคิดไปคิดมาก็ผล็อยหลับไป จนมือถือแจ้งเตือนข้อความในไลน์ไว้

#Line — เพื่อนรัก

เต้ : มึงๆ

ภีม : ว่า

เต้ : ได้ข่าวเด็กใหม่ยัง

ภีม : เด็กใหม่อะไรวะ

เต้ : ไม่รู้ว่ะแต่ได้ยินพวกนั้นคุยกันว่าหล่อมาก แถมยังเป็นลูกครึ่งด้วย

ภีม : หรอวะ แล้วชื่ออะไร

เต้ : ไม่รู้ว่ะ เเต่เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้ล่ะ

ภีม : เออๆ ขออาบน้ำก่อนนะ

เต้ : อาบน้ำเสร็จส่งการบ้านคณิตมาให้ลอกด้วย

ภีม : เออ หัดทำเองบ้างนะ

เต้ : อย่าบ่น เดี๋ยวเเก่เร็ว

ภีม : ไอ้เวร

เมื่อผมคุยกับไอ้เต้เสร็จก็ออกจากแอพไลน์แล้วปิดเครื่องลง แล้วเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำ ในระหว่างที่อาบน้ำผมก็นึกถึงเรื่องของเด็กใหม่ที่ไอ้เต้พูดถึง หรือว่าจะเป็นคนนั้นกันนะ แต่ช่างมันเถอะ ใครจะมาก็เรื่องเค้าเนอะ ผมก็เลิกคิดและรีบอาบน้ำ

22:00 P.M.

“สี่ทุ่มแล้วหรอเนี่ย” ผมบ่นพลางๆพร้อมจัดที่นอนไปด้วย

“นอนดีกว่าเรา เดี๋ยวตื่นสาย”

พูดเสร็จผมก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงนอนของผม

06:00 A.M.

กริ๊งๆๆ เสียงนาฬิกาปลุกขึ้น ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในสภาพงัวเงียเล็กน้อย แล้วลุกไปอาบน้ำ แต่งตัว เมื่อแต่งตัวเสร็จก็ลงไปข้างล่างเพื่อทานข้าวเช้า

“มาทานข้าวเร็วลูก แม่ทำข้าวต้มไว้ให้หนูด้วย” เสียงของแม่ดังขึ้นเมื่อผมเข้าไปในห้องครัว

“ครับคุณเเม่” ผมเดินไปนั่งเก้าอี้ที่มีชามข้าวต้มวางอยู่เเละตักกินอย่างเอร็ดอร่อย จนเกลี้ยง

“หมดแล้วครับ ผมไปก่อนนะ สวัสดีครับ” ผมเดินไปไหว้คุณเเม่และหอมแก้มหนึ่งฟอดใหญ่

“ไปดีมาดีนะลูก” แม่โบกมือบ๊ายบ่ายผม

พอออกจากบ้านผมก้รีบเดินไปที่จอดรถเมล์และก็เจอเข้ากับผู้ชายคนนั้น อีกแล้ว!!!!

...****************...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***