ไข่มุก

“ฮือๆๆ …”

เสียงหญิงสาวร้องไห้กึกก้องกลางโรงอาหารที่มหาลัยแห่งหนึ่งอย่างไม่เกรงใจสายตาคนที่ผ่านไปผ่านมาเลยแม้แต่น้อย มองดีๆ ใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของหญิงเป็นหญิงสาวที่มีหน้าตาน่ารักคนหนึ่งผมเธอยาวประบ่าสีน้ำตาลอ่อน รูปร่างสมส่วน สวมชุดนักศึกษากระโปรงยาว นั่งร้องไห้เสียงดังท่ามกลางโรงอาหารโดยมีเพื่อนสาวสวยอีกคนผมดำยาวหน้าคมสวยรูปร่างสมส่วนคอยปลอบใจอยู่ข้างๆ คนที่ผ่านไปผ่านมาอดที่จะจ้องมองไม่ได้ ที่มีสาวใจกล้าร้องไห้เสียงดังแบบนี้ สายตาทุกคู่ที่มองมาคงอยากจะรู้ว่าหญิงสาวที่ร้องไห้นั้น ร้องไห้ให้กับเรื่องอะไร เสียใจเรื่องอะไรหรืออาจแปลกใจว่าทำไมเธอจึงร้องไห้เสียงดัง

“ปูเก้ พอได้แล้ว หยุดร้องไห้ได้แล้วอายเขา” หญิงสาวที่นั่งปลอบใจหันไปกระซิบเพื่อนสาวของเธออย่างอายๆ เธออดที่จะอายแทนเพื่อนของเธอไม่ได้ในเมื่อคนที่ผ่านไปผ่านมาต้องมาหยุดเดินแล้วหันมามองเพื่อนสาวของเธอด้วยความสงสัย หรือคนที่นั่งกินข้าวข้างๆและที่โต๊ะอื่นๆก็หันมามองด้วยสายตาแปลกประหลาด

“ใครจะมองก็มองไปสิ สนใจทำไม คนเขาเสียใจจะให้มานั่งหัวเราะหรือไงกัน” ปูเก้พูดจาเสียงดังตั้งใจพูดให้คนอื่นได้ยิน แล้วเธอก็ไม่ได้แคร์เสียด้วย ยังร้องสะอึกสะอื้นยิ่งกว่าเดิม

“ปูเก้ พอเถอะถ้าอยากเสียใจไปร้องไห้ต่อที่ห้องดีไหม ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนแกเอง ไปเถอะนำไปกัน” ไม่พูดเปล่าพลางลุกขึ้นดึงแขนเพื่อนสาวขี้แยหวังให้เธอลุกออกจากตรงนี้เพราะไข่มุกทนอับอายไม่ไหว

“ไม่..! ฉันจะร้องไห้ตรงนี้!!” ปูเก้ตอบเสียงแข็งและเพิ่มระดับเสียงร้องที่ดังกว่าเดิม

ไข่มุกเห็นสภาพเพื่อนตรงหน้าเธออดที่จะส่ายหน้าอย่างเอือมระอาไม่ได้ คิดอยากจะเดินหนีไปจากตรงนี้และปล่อยให้เพื่อนสาวคนสนิทร้องไห้อยู่คนเดียวไปเลย

“ไข่มุกฮือ... แกจะไปไหน”ปูเก้เห็นไข่มุกทำท่าจะลุกจากที่นั่งจึงรีบเรียกเอาไว้ถามด้วยน้ำเสียงสะอื้นไห้

“ก็ไปจากตรงนี้น่ะสิ แกอยากแหกปากร้องไห้ต่อก็ตามใจแกนะ ฉันไม่อยู่ปลอบใจแกแล้ว ร้องไห้เสร็จแล้วก็ตามมาก็แล้วกันจะไปรออยู่ห้อง”

“เพื่อนใจดำ!!”ปูเก้ประชดประชัน

“แกจะให้ฉันปลอบใจยังไงละ แกถึงจะพอใจจะหยุดร้องไห้สักที” ไข่มุกตอบด้วยความเอือมระอาเรื่องที่ปูเก้เสียใจ เธอก็รับรู้แต่ที่แหกปากร้องไห้เสียงดังคงไม่ใช่แค่เสียใจอย่างเดียวคงจะอยากให้เธอทำอะไรบางอย่างให้มากกว่า

“ไปเที่ยวทะเลกัน!”ตาใสแป๋วเปื้อนคราบน้ำตามองไข่มุกตาไม่กะพริบ

เหนือกว่าความเสียใจคือเรื่องไปเที่ยวทะเลที่ปูอยากจะไปมากกว่าสิ่งใด เธอตื้อไข่มุกอยู่หลายครั้งแต่ไข่มุกก็ไม่ยอมตกลงสักทีครั้งนี้เธอจะยอมไม่ได้เด็ดขาดหัวเด็ดตีนขาดอย่างไรก็จะลากไข่มุกไปให้ได้

"..."

ไข่มุกไม่ได้แปลกใจที่เพื่อนสาวคนสนิทร้องไห้เสียงดังเกินความจำเป็น เพราะเธอรู้จักนิสัยเพื่อนสาวตัวแสบคนนี้ดีกว่าใครความเอาแต่ใจของปูเก้เป็นที่หนึ่งไม่ลองใคร อยากจะไปทะเลให้ได้จนต้องลงทุนร้องไห้หนักเพื่อเรียกร้องความเสียใจ

“ถ้าหยุดร้องไห้ได้ ฉันถึงจะไป”ไข่มุกจำใจต้องตอบตกลงเพราะเธอปฏิเสธเพื่อนสาวคนสนิทนี้หลายครั้งแล้ว 

เมื่อไข่มุกรับปากว่าจะไปเที่ยวทะเลเป็นเพื่อนทุกอย่างจึงอยู่ในความสงบไม่มีเสียงสะอื้นกึกก้องไปทั่วโรงอาหารอีกแล้ว และสองสาวก็ลุกออกจากที่นั่งเดินออกไปอย่างสวยงามเสมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้

แต่เมื่อถึงหอพักของปูเก้ เธอกลับไปร้องไห้อีกครั้งแต่ไม่เสียงดังเหมือนในโรงอาหารนี่คือการร้องไห้ที่แท้จริงของเธอ ด้วยเพราะปูเก้ทะเลาะกับแฟนหนุ่มที่คบหา เพราะความเอาแต่ใจของปูเก้ที่ไม่มีใครเกิน ทะเลาะกับแฟนหนุ่มทีไรเธอเป็นฝ่ายขอเลิกแฟนหนุ่มก่อน ทุกครั้งแฟนหนุ่มของปูเก้จะง้อเธอทุกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเกินขีดจำกัดของเขาแฟนหนุ่มทนไม่ไหว จึงไม่ได้ตามง้อปูเก้เหมือนที่ผ่านมา ทำให้ปูเก้ต้องมานั่งเสียใจร้องไห้ให้กับความปากดีของตัวเอง

อีกด้านของไข่มุก หลังจากที่ปลอบใจเพื่อนสาวคนสนิทของเธออยู่นานกว่าจะถึงบ้านก็ฟ้ามืดไปแล้ว บ้านของไข่มุกอยู่ไม่ไกลจากมหาลัยที่เธอศึกษาอยู่จึงไม่ได้พักที่หอพักเหมือนเพื่อนคนอื่นเลิกเรียนจึงต้องกลับมาบ้าน เธอเรียนคณะบริหารธุรกิจสาขาการตลาด ฐานะทางบ้านของไข่มุกไม่ได้ร่ำรวยอะไรพออยู่พอกินอยู่กับแม่แค่สองคน พ่อเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ตั้งแต่เธออายุได้เพียง4ขวบเท่านั้น ชีวิตนี้เธอจึงมีแต่แม่ และนี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เธอไม่อยากไปเที่ยวไหนไกลๆ เพราะเป็นห่วงแม่ของเธอมากและเกรงใจแม่ของเธอมาก

“แม่ค่ะ ไข่มุกมาขออนุญาตไปเที่ยวทะเลกับปูเก้ค่ะ ครั้งนี้ต้องไปจริงๆแล้วค่ะแม่เพราะมุกปฏิเสธหลายครั้งแล้วครั้งนี้คงไม่ได้จริงๆค่ะ” ไข่มุกพูดหลังจากกินข้าวกับแม่เรียบร้อยแล้ว

ประนอมอมยิ้มมองลูกสาวอย่างอ่อนโยน ไข่มุกเป็นลูกสาวที่น่ารักสำหรับเธอ ทุกครั้งที่ไปไหนไข่มุกจะตัดสินใจเอาเองปฏิเสธนัดกับเพื่อนๆ เพราะเกรงใจเธอทั้งๆที่เธอก็ไม่ได้ห้ามดีด้วยซ้ำลูกสาวจะได้เปิดหูเปิดตาบ้าง

“มุกไปเถอะลูกไหนๆก็ไม่ได้เที่ยวนานแล้ว ไข่มุกจะไปกี่วันล่ะ?”ประนอมถาม

“เจ็ดวันค่ะแม่ แม่อยู่คนเดียวได้หรือเปล่าค่ะ ถ้าแม่ไม่ให้มุกไปมุกไม่ไปก็ได้นะคะ"

“แล้วไปกันกี่คนล่ะลูก”

“ไปแค่สองคนค่ะ”

ประนอมเมื่อได้ยินลูกสาวบอกไปกันสองคนก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ในใจก็ไม่อยากให้ไปไหนไกล ถ้าหากบอกลูกสาวว่าไม่ต้องไปเธอก็คงจะโทรบอกเพื่อนว่าไม่ไปในทันที แต่ประนอมสงสารลูกสาว ตั้งแต่เล็กจนโตเป็นสาวก็ยังไม่เคยไปเที่ยวไหน อยากให้ลูกเปิดหูเปิดตาบ้างไม่อยากขังลูกไว้กับตัวคนเดียว

“จ้าลูก แล้วไปเมื่อไหร่ล่ะ” ประนอมถาม

“วันเสาร์นี้ค่ะแม่ กลับอีกทีวันอาทิตย์หน้าค่ะ แม่อยากได้อะไรไหมคะมุกจะซื้อมาฝาก”

“ไม่เป็นไรจลูก ไปเที่ยวให้สนุกสองสาวเถอะ ไปเที่ยวแล้วก็ไม่ต้องเป็นห่วงแม่นะมุก แม่อยู่ได้”

“แม่รู้ใจมุกตลอด ก็มุกมีแม่คนเดียวนี่ค่ะจะไม่ห่วงได้ไง”น้ำเสียงออดอ้อนมารดาพร้อมกับเดินเข้าไปสวมกอดแม่ของเธอ

“ปากหวานจริงเชียวเจ้าลูกคนนี้”

เป็นจริงอย่างที่แม่พูด ที่เธอไม่ชอบไปเที่ยวไหนไกลก็เพราะเป็นห่วงแม่ ไข่มุกมีแค่แม่เท่านั้นที่เป็นครอบครัวของเธอแม่จึงเป็นทุกอย่างของเธอเป็นตัวแทนของพ่อด้วย เธอจึงติดแม่และรักแม่ของเธอมาก ด้วยเพราะความสูญเสียพ่อจึงกลัวว่าแม่จะหายไปอีกคน อีกอย่างตอนที่พ่อของมุกเสียตอนนั้นแม่ประนอมก็ยังสาวอยู่มากซึ่งสามารถแต่งงานใหม่ได้สบายเพราะด้วยหน้าตาของแม่ประนอมก็สวยไม่แพ้ลูกสาวเลยทีเดียว แต่เธอก็เลือกที่จะเป็นโสดเลี้ยงลูกสาวสุดที่รักของเธอจนมาถึงปัจจุบัน ในใจไข่มุกไม่ได้รู้สึกแย่อะไรดีใจด้วยซ้ำถ้าหากแม่คิดจะแต่งงานใหม่ แต่แม่ประนอมของเธอก็เลือกเป็นโสดอยู่ดี บางทีหากแม่แต่งงานใหม่เธออาจจะห่วงแม่น้อยลงกว่านี้นิดหนึ่งก็ได้อย่างน้อยก็มีคนดูแลแม่เพิ่มมาอีกคน เธอคิดแบบนั้นจริงๆ

เมื่อถึงวันเสาร์ที่สองสาวจะออกไปผจญภัยที่ท้องทะเลกันสองคนบินตรงจากกรุงเทพมาถึงจังหวัดตราดเพื่อไปเกาะช้าง สถานที่ ที่ปูเก้อยากไปนักหนา ความจริงแล้วแฟนหนุ่มของปูเก้เกิดที่เกาะนี้ แต่ไปทำงานที่กรุงเทพ จะว่าไปแล้วที่ปูเก้เจาะจงมาที่เกาะนี้ที่เป็นบ้านเกิดของชายหนุ่ม อาจเพราะอยากจะคืนดีก็เป็นได้ ไข่มุกรู้สึกเห็นลางสังหรณ์ว่าตัวเองจะเป็นหมาหัวเน่าเร็วๆ นี้แล้ว เมื่อสองสาวมาถึงที่พักริมชายหาดก็เป็นตอนเย็นพอดีจึงออกมาเดินเล่นที่หาดทรายขาว มองเกลียวคลื่นพัดไปพัดมา บรรยากาศรอบๆ ให้ความรู้สึกสบายตาแต่ก็แฝงไว้ด้วยความโรแมนติก ไข่มุกคิดว่าหากเธอเดินจับมือกับชายหนุ่มริมทะเลก็คงจะโรแมนติกไม่น้อย บรรยากาศมันพาไปจริงๆ เธอถึงได้คิดขนาดนี้

อีกด้านหนึ่งชายหนุ่มร่างสูงผิวน้ำตาลหน้าตาคมเข้มสวมแว่นกันแดด เปลือยอกกางเกงขาสั้น ยืนมองสาวน้อยที่มองเกลียวคลื่นอยู่ตรงนั้นตลอดเวลา เขาสะดุดตากับใบหน้าที่สวยคมไม่เหมือนใครและรูปร่างสมส่วนของเธอ ในใจก็พลางคิดไปถึงว่าเธอจะยังโสดอยู่หรือเปล่า

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***