ตอนที่ 17 ค่าจ้าง

"ไข่เจียว...ไม่ต้องตามมาหรอก ฉันไม่เป็นอะไร"

ยูฟ่าบอกสุนัขพันธุ์โกลเด้นตัวผู้ รูปร่างของมันใหญ่กว่าพวกเดียวกัน....เดินตามตั้งแต่ออกจากบ้านมา มองกองฟางที่ตัวเองขนลงเมื่อวาน ก่อนจะขนไปวางใต้ต้นกาแฟ ไปทางไหนมันก็เดินตาม... แต่ยูฟ่าว่ามันคงมาลาดตระเวณช่วยไอ้กุ๊กไก่ที่อยู่กับลุงทับทางท้ายไร่ ทำไปได้เยอะแล้ว หันมามองไข่เจียว เสียงหอบของมันแสดงว่าหิวน้ำ

"หิวน้ำเหรอ ฉันแบ่งให้นะ"

ยูฟ่าเทน้ำใส่มือส่งให้ไข่เจียวกิน ซึ่งมันก็แตะลิ้นกินอย่างหิวๆ มันน่ารักจนยูฟ่ากอดมันเอาไว้ พิงหัวลงไปบนตัวไข่เจียว ทำไมรู้สึกหนักหัวจัง.....แต่จำใจต้องออกมาเพราะว่างานยังไม่เสร็จ คนใจร้ายจะได้ไม่มาว่าเอาได้

"ขอพิงหน่อยนะ อีกนิดเดียวก็เสร็จแล้ว"

ยูฟ่าพึมพำหลับตาลงซบบนตัวมันที่นั่งอยู่ ไม่กระดิกหนีไปไหน

"ตายรึยัง"

ยูฟ่าลืมตาขึ้นมอง จะอู้สักหน่อย ไอ้พญาหมากับพ่อมันก็มา....กุ๊กไก่มันคำรามทำให้ไข่เจียวขยับตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปหามัน ยูฟ่าไม่มีพรรคพวกเหลืออยู่เลย คิดแล้วเศร้าจัง.....ขยับตัวลุกขึ้นยืน หน้าตาหมากับเจ้านายมันพอๆ กัน ทำหน้าบอกบุญไม่รับ...ขัดใจอะไรก็ไม่รู้

"จะไปไหน"

เหนือฟ้ามองตามคนป่วยที่หนีออกจากบ้าน ถ้าไม่มาหาลุงทับ กุ๊กไก่ไม่พามา คงจะหาไม่เจอเร็วขนาดนี้ กัดฟันมองเด็กหัวดื้อก้มลงหอบกางฟาง เดินไปวางใต้ต้นกาแฟ แถวมันบอกว่ามาทำนานแล้ว...และใกล้เสร็จแล้วด้วย...เหนือฟ้าไม่อยากจะขัดหรอกนะ ....แต่ว่ามันบางไป มันต้องหนากว่านี้ ....แต่กลัวพูดไปคนป่วยจะของขึ้น...ถอนหายใจ เหลือเชื่อจริงๆ ที่กลับมาทำงานต่อ

"กลับบ้าน"

เหนือฟ้ามองยูฟ่าที่มาขนอีกรอบ

"ใกล้เสร็จแล้ว"

ดื้อโคตรๆ เหนือฟ้ายืนนิ่งมองการขนรอบที่สาม....คราวนี้ หยุดพักหลายรอบเพราะอากาศและความไม่พร้อมของร่างกาย ปากหนักเกินกว่าจะบอกให้พอ เกินกว่าจะบอกว่าเป็นห่วง.....จนร่างเพรียวนั้นโงนเงนล้มลงบนกองฟางที่ตัวเองขนไป เหนือฟ้าพ่นลมหายใจก่อนจะเดินไปลากให้มาเข้าร่มไม้ใหญ่

"พอก่อน ยังไม่ต้องทำ"

ฟังที่ไหน สะบัดมือแล้วเดินกลับออกไปทำต่อ เหนือฟ้าชักจะโมโห ขัดใจตัวเองเพราะที่เด็กนี่ทำอยู่ก็เพราะเหนือฟ้าสั่งเอง...

"บอกให้หยุดไง หูหนวกเหรอ"

"หูไม่หนวก"

ตอบมาแบบเรื่อยเฉื่อยมาก.....เดินผ่านเหนือฟ้าไปขนกองฟางมาอีก

"แต่จะทำให้เสร็จ ถ้าไม่เสร็จก็ไม่ได้เงิน...นี่ไง ฉันถึงต้องทำให้เสร็จ"

น้ำเสียงขมขืนมาก....สุดทนจริงๆ เหนือฟ้าเดินมาขยุ้มกองฟางออกจากมือแล้วทิ้งบนพื้น ยูฟ่ามองตาม.....ทำไมต้องแกล้งกันด้วย....ที่ทำอยู่นี่เพราะใครละที่สั่งให้ทำ

"ทำแบบนั้นทำไม.."

ตะโกนถาม น้ำตาคลอ.....กัดฟัดหยิบกองฟางขึ้นมาอีก เหนือฟ้าก็ปัดมันทิ้งอีก

"ไม่อยากให้ฉันทำเสร็จ จะเบี้ยวค่าแรงใช่ไหม ไอ้บ้านิ!! "

ยูฟ่าโมโหจัดจนทนไม่ไหว ไม่เก็บแล้วกองฟาง แต่พุ่งเข้าหาเหนือฟ้าแทน.....

"เกลียดอะไรฉัน...นักหนาห๊า"

รัวมือทุบใส่ จนร่างสูงถอยแทบไม่ทัน

"ทำไมต้องแกล้งกันอยู่ได้"

เหนือฟ้ารวบข้อมือคนป่วยหัวร้อน.....ทั้งท่าทางน้ำเสียง เจ็บช้ำน้ำใจจนรู้สึกผิด

"จะจ่าย 1,000 ถ้าหยุดทำ"

ยูฟ่าชะงัก เงยหน้ามองคนพูดแบบไม่อยากจะเชื่อ

"ถ้ากลับไปนอน จะจ่ายอีก 1,000"

อย่าว่าแต่ยูฟ่าจะอึ้งเลย เหนือฟ้าก็ยังอึ้งตัวเองเหมือนกัน..ไม่มีใครเค้าทำกันหรอกนะแบบนี้ เด็กตัวแสบมาทำงานขณะยังไม่หายป่วยเพราะอยากได้เงิน เพราะฉะนั้นถ้าจะให้พักก็ต้องจ้างเหมือนกัน...

"จะ..จ้างให้ไปนอนเหรอ"

ยูฟ่าถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

"ใช่..ไปนอน...จะให้ค่าจ้าง"

"แต่ตรงนี้ละ จะเสร็จแล้วนะ...ได้เงินไหม"

สมองน้อยๆ ที่มึนๆ กำลังคำนวณตัวเลขค่าจ้างเพื่อล้างหนี้อยู่...เลยทำให้ดูเหมือนหน้าเงินเอามากๆ สำหรับเหนือฟ้า

"เดี๋ยวลุงทับจะมา จ่ายตามที่ทำ"

"แต่ว่ามันยังไม่เสร็จเลย เดี๋ยวๆ ฉันไปทำแปบเดี๋ยว...ก็เสร็จแล้ว"

ยูฟ่าทำท่าจะกลับไปทำต่อ แต่เหนือฟ้าดึงเอาไว้ไม่ปล่อย....ยังไงก็ไม่ยอมให้ไปทำแล้ว

"พอเถอะ"

"แต่มันไม่เสร็จ คุณเหนือจะจ่ายเงินได้ยังไง"

หน้าเงินแล้วยังซื่อสัตย์อีก....ก็ดีที่มีอยู่ในตัวคนๆ เดียวกัน

"โอเค...งั้นค่อยมาทำวันหลัง"

นี่เหนือฟ้ากำลังเกลี่ยกล่อมให้เด็กนี่เลิกทำงาน แล้วกลับไปนอนใช่ไหม......อยากจะบีบคอตัวเอง แต่ก็ทนดูต่อไปไม่ได้

"ไม่เอาจะเสร็จแล้ว"

ยูฟ่าส่ายหน้า พยายามดึงตัวออกแต่อีกคนไม่ยอมปล่อยให้ไป

"ยูฟ่า จะดื้อกับฉันไปถึงไหน"

เหนือฟ้าตะคอกใส่ ฟิวส์เกือบขาดแล้ว ทั้งหัวร้อน ทั้งขอร้อง ทั้งเป็นห่วง

"ทำไมอะ"

เด็กน้อยตรงหน้ามองอย่างไม่เข้าใจ

"อีกนิดเดียวก็เสร็จแล้ว คุณเหนือเป็นคนสั่งให้ทำ พอจะเสร็จจะมาบังคับให้หยุดเหรอ แล้วที่ทำมาเล่า...ทำไมต้องมาขัดขวางกันด้วย"

ทั้งงอแง โวยวาย หัวร้อนจนร้องไห้เพราะความไม่สบายทำให้อารมณ์อ่อนไหวไปหมด เหนือฟ้าเม้มปากแน่น...จะเอายังไงกับไอ้เด็กนี่ดี มันไม่สบายแต่มันก็ดื้อเหลือเกิน

"งั้นไปนั่ง"

เหนือฟ้าผลักเด็กป่วยให้ไปนั่งใต้ต้นไม้ ส่วนตัวเค้าเองไปขนฟางมาวางใต้ต้นกาแฟ มองเด็กงอแงร้องไห้ไม่หยุด โมโหตัวเองจังเลยโว้ย....

"ทำแบบนี้ ฉันก็ไม่ได้ตังสิ"

คนป่วยพึมพำอยู่ในอ้อมกอดของเหนือฟ้า ที่หลังจากทำเสร็จก็อุ้มกลับมาที่รถ คิดอะไรของเค้าก็ไม่รู้ แปลกๆ เด็กหัวดื้อดู่อ่อนแรง ไร้กำลัง...มันก็ต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว..เพราะไม่สบายแล้วยังมาทำงานกลางแดดอีก ใบหน้าเปื้อนน้ำตาพึมพำอะไรบางอย่างไปมา ห่วงจังเลยนะเรื่องเงินเนียะ.....

"หนี้เราเหลือเท่าไหร่แล้ว"

ยูฟ่าถามอีกหลังจากที่โดนวางตัวลงบนที่นอน นมดุจดาวกับเทพพิทักษ์วิ่งเข้าออกห้องให้วุ่นไปหมด เจลดูดความร้อนถูกวางตามตัว เหนือฟ้ามองคนพูดที่ปรือตาขึ้นมอง...ไม่ยอมหลับ เค้าวางเจลชิ้นสุดท้ายที่หน้าผาก....

"หยุดพูดเรื่องหนี้ เรื่องเงินได้ไหม"

"ก็จะได้รู้ไง ว่าต้องหาอีกเท่าไหร่"

หึ!! เหนือฟ้ากำลังครุ่นคิดว่าจะทำยังไงกับความงกของเจ้าเด็กนี่ดี

"เดี๋ยวฉันบอกเอง ตอนนี้นอนไปก่อน"

"นอน..ก็ให้ตังใช่ไหม คุณเหนือบอก"

"หยุดพูด  แล้วหลับตา"

เหนือฟ้าดุ ขยับมานั่งข้าง ๆ เอามือลูบที่ดวงตาให้อีกฝ่ายยอมหลับตามคำสั่ง

"หลับก็ได้ แต่คุณเหนือห้ามผิดคำพูดนะ"

"ถ้าหายป่วยด้วย จะให้อีกเป็นพิเศษ"

เหนือฟ้าประชดให้...มองคนป่วยที่เงียบเสียงไปแสดงว่าหลับแล้ว เทพพิทักษ์ถูกสั่งห้ามออกไร่ ทำหน้าที่นั่งเฝ้ายูฟ่าอย่างเดียวเพราะกลัวหนีออกไปทำงานอีก

"ให้จริงๆ ด้วยเว้ย"

ยูฟ่าลืมตาขึ้นมาก็เป็นเช้าอีกวัน เจลอยู่ข้างตัวเต็มไปหมด มองตัวเองนอนบนเตียงใหม่ที่เล็กกว่าเจ้าของห้อง เงินในซองที่วางอยู่ทำเอาตื่นเต้น

"เจ้านายไม่เคยผิดคำพูดหรอก"

เทพพิทักษ์ยิ้มกับอาการกอดเงินในซองแน่น...ทำเหมือนคนไม่เคยได้เงิน น่าเอ็นดูจริงๆ

"ผมนึกว่า เจ้านายพี่พูดเฉยๆ"

เทพพิทักษ์ยิ้มมองคนนับเงินบนที่นอนวนไปวนมา มีแบงค์พันแค่ 3 ใบ นับอะไรกันนักกันหนาก็ไม่รู้

"เจ้านายฝากบอกว่า ถ้าตื่นแล้วอาบน้ำ เดี๋ยวจะมารับ"

ยูฟ่าทำหน้าสงสัย เก็บที่นอนตามที่เทพพิทักษ์ทำกับที่นอนเหนือฟ้า

"จะพาไปไหนเหรอพี่กิะทิ"

"ไม่รู้เหมือนกัน"

"ไม่ใช่พาไปเก็บขี้วัวนะ..."

ยูฟ่าทำหน้าเหม็น.....

"ก็ว่าอย่างนั้นแหละ"

คนนินทาสะดุ้ง  พูดถึงก็มาเลย ตายยากจริงๆ เหนือฟ้าส่งซองให้

"อะไรเหรอฮะ"

"ค่าแรงที่ขนฟาง ลุงทับฝากมาให้"

เด็กหน้าเงิน จีบนิ้วหยิบซองมาจากมือเหนือฟ้า ยิ้มหวานให้กับซอง ไม่ใช่คนเอามาให้

"เงิน..ก้อนแรก  ที่หาได้เอง..รู้สึกดีจัง"

ปลาบปลื้มมาก ถึงกับเอาไปกองรวมกับอีกซอง แล้วก็นับวนอยู่อย่างนั้น....เหนือฟ้ามองอาการนั้นแบบไม่เข้าใจ ป่วยจนประสาทเสียไปแล้วรึไง....

"มีงานให้ทำตอนเช้ากับตอนเย็น"

"ได้เงินใช่ไหมฮะ"

เหนือฟ้าพยักหน้า เรื่องเงินนี่อันดับหนึ่งเลย

"เอาอาหารไปให้พวกกุ๊กไก่ เพราะไอ้เทพต้องไปช่วยฉันคุมในไร่ ช่วงนี้อาจจะกลับค่ำมาก"

"ไม่..ไม่ทำได้ไหม"

ทำอย่างอื่นได้ไหม ที่ไม่เกี่ยวอะไรกับไอ้กุ๊กไก่

"ทำไม"

"มันไม่ชอบฉัน...มันจะฆ่าฉัน"

ดูท่าจะกลัวจริง.....ทำหน้าขอร้อง..อ้อนวอน...อย่าได้ไปตกหลุมพลางเชียวเหนือฟ้าบอกตัวเอง

"ก็ให้มันฆ่าไปเลย...ถ้าจะโง่ขนาดนั้น"

ยูฟ่าเม้มปาก  ดูถูกกันชัดๆ  พูดแบบนี้ ยื่นซองเงินส่งให้

"อะไร"

"ค่ากระจกไง หักหนี้ไปเลย"

เหนือฟ้าถอนหายใจ

"เก็บเอาไว้ก่อนก็ได้"

"เอาไปเลยจะได้หมดๆ สักที"

เหนือฟ้าทำเสียงในลำคอ....

"คงจะหมดง่ายๆ หรอกนะ...เมื่อวันก่อนทำรถคว่ำไป ค่าซ่อม 20,000 "

ยูฟ่ามืออ่อน ตัวอ่อนเลย หมดแรงจนต้องนั่งกับเตียง

"แบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะหมด"

"ง่ายมาก..หยุดก่อเรื่อง แล้วก็ทำตามที่สั่ง"

เหนือฟ้าแนะนำ  ถ้าให้ดีหยุดเถียงด้วยจะโอเคมาก

"ฉันเป็นคนนะ ไม่ใช่หุ่นยนต์"

ยูฟ่าบ่น.....ไม่เคยโดนจำกัดสิทธิเสรีภาพขนาดนี้มาก่อนเลย

"มาเริ่มจากการเรียกดีกว่า....นายต้องแทนตัวว่ายูฟ่า แล้วเรียกฉันว่าคุณเหนือ ห้ามเรียกนายนั่น นายนี่อีก เข้าใจไหม"

ยูฟ่านิ่งคิดไปนิด....

"อย่าว่ายังงั้น ยังงี้เลยนะ อันนี้มีค่าจ้างไหม"

หนอย...ไอ้เด็กขี้งก พอมีหนี้มากขึ้น ก็งกมากขึ้นเป็นเงาตามตัวเลยนะ

"ถ้าเรียกฉันว่านายนั่น นายนี่อีก จะเก็บเงินครั้งละ 500 บาท"

"ไม่คิดว่าหน้าเลือดเกินไปรึไง"

ยูฟ่าว่าตรงๆ

"ทำยังกะตัวเองไม่หน้าเลือดเลยนิ เอะอะๆ เป็นเงินตลอด"

ยูฟ่าย่นจมูกใส่ ใครทำให้ยูฟ่าเป็นแบบนี้ละ....

"ไปอาบน้ำไป ไม่มีค่าจ้างไม่ต้องถาม"

ยูฟ่าอ้าปากค้างเลย....

"เกลียดคนรู้ทัน"

เหนือฟ้าโบกมือไล่ให้ไป มองตามร่างเพรียวบางของยูฟ่าที่เดินหน้างอเข้าห้องน้ำไป เมื่อคืนเด็กขี้งกละเมอทั้งคืน ใครคืออาชินา  แฟนเหรอ...หรือเป็นใครสักคนที่สำคัญ  เหนือฟ้าไม่ได้อยากได้ยิน...แต่เหนือฟ้าอยากรู้...ว่าชื่อนี้สำคัญยังไง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***