EP.1

ทุกคนคงไม่อยากจะเชื่อสินะว่าชีวิตจองฉันนั้นตกอับแค่ไหน.... ฉันชื่อ มิเกล ออเบิร์ด อายุ16ปี เป็นคนธรรมดาๆทั้วไป ที่ไม่มีอะไรโดดเด่นในตัวเลยซักครั้ง ฐานะทางบ้านฉันค่อนที่จะแย่ลงเรื่อยๆ เนื่องมาจากพ่อและแม่ของฉันที่คอยเอาเงินที่ฉันหามาได้ไปซื้อเครื่องดื่มแอลกอฮอร์และเล่นการพนัน ฉันพยายามหาเงินเพื่อที่จะส่งตัวเองเรียน แต่กลับโดนเอาเงินเหล่านั้นไป ฉันจึงจำเป็นที่จะซ่อนเงินเพื่อเก็บไว้เป็นค่าเทอมของตัวเอง นอกจากนั้นแล้วในรั้วโรงเรียนของฉัน ฉันก็เปรียบเสมือนอากาศที่ไม่มีใครมองเห็น ทั้งอาจารย์และเพื่อนๆก็ทำเหมือนฉันไม่มีตัวตน มีบางครั้งที่ฉันสอบได้ที่1ของโรงเรียน พวกเพื่อนๆผู้หญิงก็มักจะมาหาเรื่องฉันเพราะคิดว่าฉันโกงข้อสอบ ฉันอธิบายเรื่องทุกอย่างให้ทุกคนแต่ก็ไม่มีใครเชื่อและฟังฉันเลยทุกครั้ง และยังมาด่าฉันอีกด้วยว่า"พ่อแม่ไม่เคยสอนเรื่องมารยาทรึไง ยัยครอบครัวการพนัน"...

ณ บ้านของมิเกล

มิเกล:กลับมาแล้วค่ะ (อึก...เอาอีกแล้วงั้นหรอ) ภาพตรงหน้าของมิเกลก็คือ พวกผู้ใหญ่ที่กำลังนั่งดื่มแอลกอฮอร์และเล่นการพนัน

แม่:"กลับมาแล้วก็ดี ไหนล่ะเงินของแก เอามาให้ฉันสิ!"

มิเกล:ไม่มีแล้วค่ะแม่//ทำหน้าเศร้า

แม่:ห๊า!! เงินก็หามาไม่ได้ยังมีหน้ากลับมาบ้านหลังนี่อีกหรอ ไสหัวกลับไปหาเงินเลย//ตะคอกใส่

มิเกล: .....//หันหลังกลับ

พ่อ: เดี๋ยว! เอากระเป๋าของแกมาให้ชั้นดูเดี๋ยวนี้

มิเกล:ไม่มีแล้วจริงๆค่ะ ถ้าหนูมีหนูคงให้พ่อกับแม่นานแล้วนะคะ

พ่อ:ก็บอกให้เอามาไง! หูแกหนวกรึไง!!//ตะคอกใส่สุดเสียง

มิเกล:อึก //กอดกระเป๋าแน่น

แม่:เอามานี่! ฉันจะดู!//แย่งกระเป๋า

มิเกล:ม...ไม่ให้ค่ะ//ผลักแม่ล้มลงกับพื้น

แม่: โอ้ย!!! นังเด็กบ้านี่! กล้าผลักฉันหรอ!!//ตะคอกใส่

มิเกล: อ่ะ! ข...ขอโทษค่ะแม่//เข้าไปช่วย

แม่: อย่ามาแตะ!นังเด็กโง่!!!!//ปัดมือมิเกลทิ้ง

คนอื่นๆ: "เป็นเด็กเป็นเล็กนังกล้ามำแม่ตัวเองได้อีกหรอเนี่ย" "ไม่รู้จักโตซะจริงๆเลย!" "ถ้าเป็นลูกชั้น ชั้นคงตีไม่ให้ไปไหนได้หรอกนะ" บลาๆๆๆ

มิเกล://กำหมัด// อึก...พวกคุณจะไปรู้อะไรกัน!!! วันๆก็เอาแต่ดื่มเหล้า งานการไม่เคยทำ!! คิดว่าตัวเองดีงั้นหริถึงกล้ามาสอนคนอื่นน่ะ!! //ตะคอกใส่

พ่อ:ใครสั่งใครสอนให้แกพูดกับผู้ใหญ่แบบนี้!!//โมโห

มิเกล:..... หนูทนไม่ไหวแล้วนะคะที่จะอยู่ในบ้านหลังนี้น่ะ ถ้าหนูเลือกได้หนูไม่ยอมเกิดมาหรอกค่ะ!!!!!

แม่:นังลูกคนนี้นี่!!!*เพี๊ย!!*//ตบหน้ามิเกล

มิเกล://อยู่ในอาการหวาดกลัว และค่อยๆลุกขึ้น// ได้ค่ะ...ถ้าพ่อกับแม่ทำกับหนูขนาดนี้ หนูก็จะไม่อยู่โลกนี่หรอกค่ะ

พ่อ:เหอะ!! จะทำได้ซักแค่ไหนกันเชียว แป๊ปๆก็คงเดินกลับมาแล้ว//ยิ้ม

คนอื่นๆ://หัวเราะ

มิเกล:ได้ค่ะ ถ้าพ่อพูดแบบนี้หนูก็จะไป//เดินออกจากบ้าน

ปัง!!*เสียงปิดประตู*

"คืนพระจันทร์เต็มดวง แสงจันทร์ส่องลงมาผ่านฟากฟ้า มีหญิงสาวเดินเร่ร่อนบนท้องถนนที่ไม่จุดมุ่งหมาย สายลมอ่อนๆที่พัดใบไม้มาจากต้นไม้ใหญ่ ความหนาวเย็นที่เริ่มก่อตัวขึ้น และสุดท้าย..."

มิเกล:ไม่เอาอีกแล้ว...ฉันเบื่อที่จะอยู่บนโลกนี้แล้ว ฉันเหนื่อย...มามากพอแล้ว ลาก่อนโลกที่ฉันเกลียด*ตู้ม!*//มิเกลปล่อยตัวเองลงมาจากราวกั้นแม่น้ำ

"มิเกลได้จบชีวิตของตัวเองลงในแม่น้ำสายหนึ่งในเมืองS ซึ่งในคืนนั้นก็ไม่มีคนออกมาเดินเพ่นผ่านเหมือนทุกๆวัน เธอปล่อยตัวเองลงมาจากรั้วกันแม่น้ำ เธอ...ได้เสียชีวิตลงเพราะความหนาวเย็นและขาดอากาศหายใจ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***