ตอนที่2..ประจันหน้า

(เราให้ข้อตกลงกันไว้ก็คือ

เราจะจบกันก็ต่อเมื่อไต้ฝุ่นมันเจอคนที่เค้าจะจริงจังด้วยเท่านั้น และแป้งก็จะหยุดความสัมพันธ์นี้ได้ก็ต่อเมื่อแป้งมีแฟน

ซึ่งแป้งเอง ยังไม่อยากมีใคร แป้งอยากอยู่ในความสัมพันธ์นี้ไปนานๆ แป้งผิดมั้ย ถ้าแป้งจะยอมรับตรงๆ

ไปเลย ว่าแป้ง รักเพื่อนร่วมเตียงคนนี้ แป้งรักเค้าตั้งแต่อยู่ปี1.ตั้งแต่เรายังไม่ได้คงสถานะแบบนี้ด้วยซ้ำไป แต่กับเค้า คงคิดแค่ว่าแป้งเป็นเหมือนที่ระบาย

เวลาที่ไม่สบายใจ.. ทะเลาะกับแฟน หรือเวลามีความต้องการ แป้งก็ทำหน้าที่นั้นให้กับเค้าได้ดี)

ไต้ฝุ่น

: แป้ง เปิดประตูหน่อยกูปวดฉี่

(ฉันก็เดินไปเปิดประตูห้องน้ำให้เค้าเข้ามา)

ไต้ฝุ่น

: อาบน้ำหรอ?

แป้งร่ำ

: อื่อ เดี๋ยว..ก็ไหนบอกปวดฉี่

ไต้ฝุ่น

: กูโกหก  ทำไมกูถึงไม่เบื่อที่จะมีอะไรกับมึงเลยวะ

แป้งร่ำ

: ไม่รู้สิ แป้งคงทำให้แกได้ทุกอย่างมั้ง..

ไต้ฝุ่น

: ก็คงจริง มึงเด็ดจริงๆนั่นแหละ

(จบกันไปอีกรอบในห้องน้ำ)

แป้งร่ำ

: พอมั้ยเหนื่อย

ไต้ฝุ่น

: อืม.. มาอาบให้จะได้ไปนอนกัน

แป้งร่ำ

: จะค้างนี่หรอ?

ไต้ฝุ่น

: อื่อ ขี้เกียจกลับแล้ว นอนนี่แหละ..

แป้งร่ำ

: ไม่ได้

ไต้ฝุ่น

: ทำไม?

แป้งร่ำ

: ไม่ได้.. ตกลงกันแล้วไง..

ไต้ฝุ่น

: อ่ะ ก็ได้ ไว้พรุ่งนี้จะมาหาอีกนะ

(อาบน้ำกันเสร็จก็พากันออกมา)

แป้งร่ำ

:ไปรับโทรศัพท์ก่อนมั้ย.. เผื่อเค้าจะมีธุระสำคัญ ได้ยินนานแล้วนะ

(แล้วเค้าก็เดินไปรับตามที่ฉันบอก..)

ไต้ฝุ่น

: อื่อ

(เค้าก็ทำตามที่ฉันบอก

และเดินไปรับโทรศัพท์ที่มันเอาแต่ดังอยู่ตรงนั้น)

ไต้ฝุ่น

: มีอะไร!! ยังมีหน้าจะโทรมาอีกหรอวะ!!

? :  ..

ไต้ฝุ่น

: อยู่ไหนมันก็เรื่องของกู อย่าโทรมาอีกรำคาญ

? :

ไต้ฝุ่น

: รำคาญแค่นี่นะ แล้วก็ไม่ต้องเสือกโทรมาอีก ขอโทษนะที่ต้องบอกว่าเลิกกันเถอะ!!!!

(วางสายเสร็จเค้าก็กลับมาทำสีหน้าไม่พอใจอีกครั้ง..)

ไต้ฝุ่น

: กลับแล้วนะ..

แป้งร่ำ

: อืม..

ไต้ฝุ่น

: เดินไปส่งหน่อยสิ..

แป้งร่ำ

: เดินไปเองก็ได้มั้ยประตูก็แค่นี้  แป้งยังไม่ได้แต่งตัวเลย..

ไต้ฝุ่น

: แค่ส่งหน้าประตูเอง  ไม่มีใครเห็นหรอกหน่า..

แป้งร่ำ

: อ่ะ.. ไปสิ..

(เดินมาถึงหน้าประตูเค้าก็เข้ามาจูบแป้งก่อนจะเปิดประตู)

ไต้ฝุ่น

: หึ!!!!

แป้งร่ำ

: ดะ..เดย์..

(ดีเดย์..ผู้ชายที่ออกตัวตั้งแต่แรกว่ารักฉัน..

และจนถึงวันนี้เค้าก็ยังไม่เปลี่ยนใจ ถึงจะรู้ว่าสถานะตอนนี้ของฉันมันเป็นยังไง แต่เค้าก็ยืนยันว่า..จะรอ..)

แป้งร่ำ

: มาตั้งแต่เมื่อไหร่?

ดีเดย์

: สักพัก..

(เหตุการณ์ตอนนี้คือ

ฉันยืนอยู่หน้าประตูโดยมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวคลุมร่างกายเอาไว้ และก็มีผู้ชายสองคนยืนประจันหน้ากันอยู่ด้วยสีหน้าที่มันไม่ค่อยดีนัก..)

แป้งร่ำ

: กลับไปได้แล้ว..

ไต้ฝุ่น

: เปลี่ยนใจแล้ว ยังไม่อยากกลับ

แป้งร่ำ

: ฝุ่น!!!

ไต้ฝุ่น

: เออกลับก็ได้วะ!

(เค้าเดินออกไปด้วยอาการที่ไม่พอใจ

ส่วนผู้ชายที่ยังยืนอยู่ตรงหน้าเค้าก็เอาแต่จ้องหน้าฉัน..)

แป้งร่ำ

: เข้ามาสิ..

(เค้าเดินตามเข้ามา

แล้วถอนหายใจออกมาแรงๆ )

ดีเดย์

: ไปใส่เสื้อผ้า!

แป้งร่ำ

: อืม

----------------------------------------------------------------------------

 ดีเดย์

ไต้ฝุ่น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***