อันธพาลเริ่มมีอาการ!?

Enjoy reading

EP2

"ฮัลโหล!!!!!!" เสียงดังขึ้นและตามมาพร้อมกับเสียงเท้าที่เก้าเดินไม่ช้าไม่เร็ว

ปัก!

เสียงตีเกิดขึ้น

"โอ้ย!!..ใครแม่งตีกูวะ!?อย่าให้รู้นะ!" ภาคินโวยวายขึ้นพร้อมมองว่าใครกันที่ทุบเข้ามากลางหลังตน

ภาคินกวาดสายตาไปรอบๆ และหยุดที่ชายคนหนึ่งที่ตัวไม่ใหญ่มากและไม่เล็กจนเกินไป และมีใบหน้าสง่างามเพอร์เฟคไม่ว่าจะสาวๆหรือหนุ่มก็เป็นต้องหลงไหล

"ไอหยาดฝน!!!!" ภาคินโวยวายขึ้นพร้อมมองคนตรงหน้าอย่างกับจะฆ่าแกงกัน

"ไงโบร~" หยาดฝนพูดและรีบวิ่งหนีเหมือนรู้ชะตากรรม

"มึงตายยยย!!!!!" ภาคินรีบวิ่งตาม

ตัดภาพไปที่ทาม

"คร่อก~...งั่มๆ" หลับสนิทไม่รับรู้ใดๆทั้งสิ้น

12:45

ตัดมาที่คาเฟ่หนึ่งบรรยากาศร้านผ่อนคลายเงียบๆแอร์เย็นมีภาพทิวทัศน์รอบๆร้าน ไม่ว่าจะวัยไหนก็ต้องมาหยุดที่ร้านนี้เหมาะกับพนักงานออฟฟิศให้มานั่งคิดงานที่ร้านนี้พร้อมทาสแมวทั้งหลายก็เป็นต้องเติมแมวที่ร้านนี้ให้หนำใจเพราะแมวเป็นมิตรทุกตัว

เมี๊ยว~😺❤️

แต่...โต๊ะหนึ่งในร้านกลับร้อนระอุเพราะมีสายตาคู่หนึ่งของภาคินจ้องมองไปที่ 'หยาดฝน' อย่างอาฆาตเพราะอะไรหนะหรอ...

"ที่รักคับกินนี่สิ.." หยาดฝนพูดอย่างยิ้มๆพร้อมตักเค้กชิ้นหนึ่งไปให้ทาม

ใช่..ทุกคนอ่านไม่ผิดหรอกหยาดฝนกับทามทั้งสองคนเป็น 'แฟนกัน' ฮันแหน่~งงอะดิๆคือเรื่องมันมีอยู่ว่า..@-#_@_#&*_#-_#&&#_#&@-_#*&#;'(*-#)"-;-฿:#+

เอิ่ม...ขี้เกียดย้อนอะเอาเป็นว่ารู้แค่ว่าทั้งสองคนคบกันก็พอแหะๆ...

"มึงกลับมาทำไม...." ภาคินพูดด้วยนํ้าเสียงนิ่งๆ

"เอ้า..พูดอย่างงี้อะเพื่อน~" หยาดฝนพูดอย่างติดตลก

"เอาดีๆ..กูไม่ตลก.." ภาคินพูดอย่างจริงจังอีกครั้ง

"..กูก็มาหาแฟนกูดิคับ" หยาดฝนพูดเสร็จแล้วก็ยิ้ม

"เหอะ..กูก็คิดว่ามึงลืมไปแล้วนะว่ามึงมีแฟนอะ5555"

หยาดฝนพอเห็นอย่างนั้นก็เงียบไปเลย...

ทามเห็นเหมือนบรรยากาศเริ่มแย่ลงก็เลยพยายามทำให้บรรยากาศดีขึ้น