บทที่3

บทที่ 3: บทเพลงคู่

แสงสปอตไลท์สีทองสาดส่องลงมาที่กลางเวที ทันทีที่เสียงกีตาร์โปร่งของโรเซ่ค่อยๆ แผ่วลง แสงไฟก็จับไปยังร่างสูงโปร่งที่ยืนอยู่ด้านข้างเวที จองกุกก้าวออกมาพร้อมรอยยิ้มที่ทำให้แฟนคลับทุกคนกรี๊ดลั่นฮอลล์อีกครั้ง

จองกุก: (ยิ้มกว้าง) “สวัสดีครับทุกคน ผมดีใจมากที่ได้มาร่วมงานคอนเสิร์ตที่ยิ่งใหญ่แบบนี้”

ลิซ่า: (กระซิบกับเจนนี่) “แฟนๆ กรี๊ดหนักกว่าตอนพวกเราขึ้นเวทีอีกนะเนี่ย”

จีซู: “ก็เขาเป็นขวัญใจของคนทั้งโลกนี่นา”

เมื่อทักทายแฟนๆ เสร็จ จองกุกก็หันมาหาจีซู รอยยิ้มของเขาดูอบอุ่นเป็นพิเศษ

จองกุก: (ยื่นไมค์ให้จีซู) “เพลงต่อไป ผมอยากให้จีซูร้องด้วยกันครับ”

จีซู: (ยิ้มเขินๆ) “เพลงอะไรเหรอคะ?”

จองกุก: “เพลงนี้เป็นเพลงที่ผมแต่งขึ้นเมื่อนานมาแล้ว…เพื่อมอบให้คนสำคัญ”

เสียงเปียโนดังขึ้นเป็นทำนองหวานเศร้า จีซูรับไมค์มาพร้อมกับความประหลาดใจ สายตาของเธอและจองกุกสบกันชั่วครู่ เหมือนมีบทสนทนาที่ไม่มีใครได้ยินดังขึ้นระหว่างทั้งสองคน

จีซู: (เริ่มร้องท่อนแรก) “ฉันรู้ว่าเธออยู่ตรงนั้น แต่ฉันก็ยังแกล้งมองไม่เห็น…”

จองกุก: (ร้องต่อ) “ทำไมเธอถึงชอบทำให้รัก…นั้นสิ”

เสียงประสานของทั้งสองคนเข้ากันได้อย่างลงตัว ไม่ใช่แค่เสียงร้องที่ไพเราะ แต่คือความรู้สึกที่ถ่ายทอดออกมาจากบทเพลง ทำให้ทุกคนในฮอลล์เงียบกริบเพื่อรับฟัง

แต่แล้วเมื่อเพลงใกล้จบ ลิซ่าที่ยืนอยู่ด้านข้างเวทีก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ เธอหันไปมองรอบๆ และเห็นชายชุดดำกลุ่มหนึ่งกำลังเดินเข้ามาใกล้เวที

ลิซ่า: (กระซิบกับเจนนี่) “ดูนั่นสิ…ใครกัน?”

เจนนี่: (มองตาม) “ไม่รู้สิ…พวกเขาดูไม่เหมือนทีมงานเลย”

ลิซ่า:ใช่พวกเขาเป็นนักร้องหรือเทอเปล่า

แบบนี้แต่งเองทุกคำตอนไม่ใชาAlคิดนานว่าจะออกแต่ละตอน

V:เจนนี่ละร้องคู่กับใคร

เจนนี่:ไม่ทราบอ่ะวี

เซลีน:vเจนนี่

โรเซ่:เราละหัวหน้าวง

ชาอึนอู:ผมละคับ

จีซู:จีมิน จินยอง

คนก็เยอะเขามาดูอะไรคะลูกเจ้าขแงบริษจะคัดเด็กใหม่ไง