บังเอิญเกินไปแล้ว>~< | ดาบพิฆาตอสูร
ท่านแม่
ยูเมโอะ เซริน (นอ.)
//นอนน้ำตาไหล
ยูเมโอะ เซริน (นอ.)
เฮือก!!//สะดุ้งตื่น
ยูเมโอะ เซริน (นอ.)
แฮ่กๆๆ!//หายใจถี่
ยูเมโอะ เซริน (นอ.)
(อะไรว่ะนั้น)
ยูเมโอะ เซริน (นอ.)
(ความฝันที่เหมือนจริงนี่)
ยูเมโอะ เซริน (นอ.)
(เรื่องราวในอดีตของอสูรตัวนั้น)
ยูเมโอะ เซริน (นอ.)
(แต่ทำไม...ทำไมเราถึงรู้ละ)
ยูเมโอะ เซริน (นอ.)
(ก็เคยได้ยินท่านแม่พูดเรื่องนี้อยู่แต่...)
เซริน (3 y)
ท่านแม่!//วิ่งมาหา
เซริน (3 y)
ท่านแม่ไปไหนมาหรอคะ//กอด
เซริน (3 y)
เซรินคิดถึงคุณแมามากเลยค่ะ
แม่เซริน
เซรินต้องอยู่คนเดียวแล้วน่ะ
เซริน (3 y)
ทำไมละคะ//นั่งตัก
แม่เซริน
เพราะว่า...เราสามารถมองเห็นเรื่องราวในอดีตของคนอื่นได้
แม่เซริน
แต่การที่จะทำอย่างงั้นมันต้องใช้แรงเยอะมาก
แม่เซริน
อยากรู้ไหมทำยังไง
แม่เซริน
ก็แค่มแงไปที่ตาของเขา
แม่เซริน
เาายังเด็กเกินไป//ลูบหัว
เซริน (3 y)
แล้วตอนไหนถึงจะใช่ได้ละคะ
ท่านแม่ก็รำกระบวนท่าให้ข้าดู
ยูเมโอะ เซริน (นอ.)
//น้ำตาไหล
Comments