War Of Species
เสียงสงครามไม่เคยเงียบหายไปจากจักรวาล...
ตลอดสองศตวรรษที่ผ่านมา มนุษย์โลกต้องจมอยู่ท่ามกลางไฟสงครามกับสองเผ่าพันธุ์ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นสายเลือดเดียวกัน—ซีเม็ก และ ดีซีก ดาวทั้งสองถูกก่อตั้งโดยผู้ลี้ภัยจากโลกเมื่อพันปีก่อน แต่ความทะเยอทะยานและอุดมการณ์ที่แตกต่าง ได้ก่อให้เกิดรอยแยกที่ไม่อาจสมาน จนนำไปสู่สงครามดวงดาวที่ยืดเยื้อยาวนานถึง สองร้อยปี
ศพและเศษซากยานรบลอยเกลื่อนกลางอวกาศเหมือนฝุ่นดารา ปีแล้วปีเล่า ไม่มีผู้ใดกล้าพูดได้ว่าสงครามนี้มี “ผู้ชนะ” จริง ๆ ...
ปัจจุบันคือ ปี ค.ศ. 20,000 มนุษย์ทั้งสามดวงดาวยังคงกัดกินกันด้วยไฟแค้นที่สืบต่อจากรุ่นสู่รุ่น—จนกระทั่งเหตุการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิดได้เกิดขึ้น
ในปี 20,002 เส้นทางของประวัติศาสตร์ได้พลิกผัน ดาวดวงใหม่ที่ไม่เคยปรากฏบนแผนที่กาแล็กซีโผล่พรวดขึ้นมาจากความว่างเปล่า และจากความมืดมิดของมัน ก็ทะยานออกมาด้วย ฝูงสัตว์ประหลาดเอเลี่ยน ที่ไม่เคยมีผู้ใดเคยพบเห็นมาก่อน—สิ่งมีชีวิตที่หิวกระหาย ไม่รู้จักคำว่าศัตรูหรือพันธมิตร มีเพียงสัญชาตญาณเดียวคือ การกลืนกินทุกสิ่งที่ขวางทาง
จากสงครามระหว่างสองฝ่าย…กลายเป็นสามดวงดาวที่ต้องเผชิญหน้ากับมหันตภัยเดียวกัน สงครามครั้งใหม่ได้เริ่มขึ้น—สงครามที่จะตัดสินว่าเผ่าพันธุ์ใดจะเหลือรอดในห้วงจักรวาลที่โหดร้ายนี้...
ก่อนที่ไฟสงครามจะปะทุ มนุษยชาติทั้งสามดวงดาวเคยมีความฝันเดียวกัน—การแผ่ขยายอาณานิคมไปสู่ดวงดาวใหม่ ๆ เพื่อสืบต่ออารยธรรมในห้วงจักรวาลอันกว้างใหญ่
ห้องประชุมสหพันธรัฐโลกในวันนั้นบันทึกไว้ชัดเจน—
โต๊ะวงกลมยาวเรียงรายด้วยผู้นำจาก โลก, ซีเม็ก, และ ดีซีก ทุกสายตาจับจ้องไปยังภาพฉายโฮโลแกรมของดวงดาวที่ยังไม่ถูกแตะต้อง—ดาวที่อุดมไปด้วยทรัพยากรและพลังงานมหาศาล ทว่าภายใต้พื้นผิวนั้นเต็มไปด้วยความไม่แน่นอนและภัยที่ไม่เคยถูกพิสูจน์
ผู้นำโลกกล่าวด้วยเสียงหนักแน่น
> “นี่คือโอกาสที่เราจะหลุดพ้นจากข้อจำกัดของดาวบ้านเกิด เราต้องเร่งสร้างอาณานิคม ก่อนที่ทรัพยากรของเราจะร่อยหรอ”
ผู้นำซีเม็กสวนขึ้นมาทันที ดวงตาเต็มไปด้วยความกังขา
> “แต่ความเสี่ยงยังสูงเกินไป ดาวดวงนั้นไม่มั่นคง หากการตั้งรกรากล้มเหลว มันอาจกลายเป็นหลุมศพของลูกหลานเรา”
เสียงกระซิบกระซาบในที่ประชุมเริ่มดังขึ้น ก่อนที่ผู้นำดีซีกจะตบโต๊ะและพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน
> “เราไม่ได้อยู่ในโลกที่หรูหราให้เลือกหรอก! เพื่อผลประโยชน์ เพื่อความก้าวหน้า เราต้องเสี่ยง!”
ความเงียบปกคลุมห้องประชุมอยู่ชั่วขณะ ก่อนจะถูกทำลายด้วยเสียงของผู้นำซีเม็กที่ตอบกลับอย่างเย็นชา
> “พวกท่านพูดถึงผลประโยชน์… แต่เราพูดถึงการอยู่รอด”
จากวันนั้น การประชุมที่ตั้งใจจะสร้าง “ความร่วมมือ” ได้กลายเป็นเวทีแห่งรอยร้าว ความไม่ไว้วางใจฝังรากลึก และเมื่อผลประโยชน์ถูกตีค่าเหนือชีวิตมนุษย์ ความบาดหมางก็ได้บานปลาย จนเปลี่ยนจากโต๊ะเจรจา…เป็นสมรภูมิรบที่ยืดเยื้อมากว่าสองร้อยปี
END
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments