มังกรศักดิ์สิทธิ์แห่งความมืด
บทที่1
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
ไอ้พระเจ้าเวร!
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
//วิ่งหนีสัตว์วิญญาณพันปี
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
(เดี๋ยวนะ กุละดับ50นี่หว่าจะหนีทำไม)//หยุดวิ่ง
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
//พุ่งไปต่อย สัตว์วิญญาณ
สัตว์วิญญาณ
//โดน+ปลิวชนต้นไม้
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
(นี่พระเจ้า)
ฉือเฉิ่ง(พระเจ้า)
อะไร//โผล่ออกมาแต่ไม่มีใครเห็นนะมีแค่ร่างวิญญาณ
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
ข้าขอ ขอพร
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
ขอให้เสกอะไรก็ได้
ฉือเฉิ่ง(พระเจ้า)
อืม แค่นี้ใช่ไหม
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
ไม่! เอาเนตรหยั่งรู้ให้ข้าหน่อย และเนตรแห่งกาลเวลา
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
ไปได้ละ//ไล่
ฉือเฉิ่ง(พระเจ้า)
(หนอยพอใช้แล้วก็ไล่เลยนะ)//ค่อยๆหายตัวไป
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
(เนตรหยั่งรู้)//หาจุดอ่อนของสัตว์วิญญาณ
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
//กระตุกยิ้ม
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
เห็นแล้วหล่ะจุดอ่อนของแกหน่ะ
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
//เสกกริซออกมา
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
//เดินไปหาสัตว์วิญญาณ
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
//ใช้มีดกริซไปที่คอ
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
//ดึงกริซออกจากคอ
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
//นั่งลง+ดูดซับ🟣
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
//ค่อยไปลืมตา
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
//ลุกขึ้นยืน
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
//ปล่อยวิญญาณยุทธ1
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
ใช้ได้วงแหวนแรกก็พันปีแล้ว
หลงซิงอวี่(ตอนเด็ก)
ไปหาวงแหวนต่อดีกว่า
Comments