ข้าน่ะหรือสนมปีศาจ บทที่2

นิยายเรื่องนี้แบ่งออกเป็น3เพศคือ บุรุษ สตรี และเกอ เกอคือเพศที่มีอวัยวะภายนอกเหมือนบุรุษ แต่ท้องได้เหมือนสตรี

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการเท่านั้นบุคคลและสถานที่ไม่มีอยู่จริง

ตัวประกอบขออนุญาตใช้รูปเดียวกันนะคะ ขออภัยในความไม่สะดวก

กรุณาแสดงความคิดเห็นอย่างสุภาพนะคะ

. .

อวี้หาน

//เดิน

เยี่ยนซู

//เดิน

สตรีและเอกที่ถูกขานชื่อก่อนหน้าอวี้หานและเยี่ยนซูไม่มีใครถูกเลือกจนมาถึงพวกเขา

ขันที1

บุตรเกอเสนาบดีกรมพิธีการเยี่ยนโจว

ขันที1

เยี่ยนซูอายุ19ปี

เยี่ยนซู

//เดินไปข้างหน้า

เยี่ยนซู

กระหม่อมเยี่ยนซูถวายพระพรฝ่าบาท

เยี่ยนซู

ถวายพระพรไทเฮาและฮองเฮา

เยี่ยนซู

ขอพระชนมายุยืนหมื่นๆปี

เยี่ยนซู

//คุกเข่ามือแนบหน้าผากและพื้น

ฮ่องเต้(หลงเทียน)

เงยหน้า

เยี่ยนซู

//เงยหน้าขึ้น

ไทเฮา

ได้ยินว่าเจ้าเตรียมตัวมาอย่างเคร่งครัด

ไทเฮา

คงหวังมากไม่น้อย

เยี่ยนซู

ทูลไทเฮา

เยี่ยนซู

ต่างคนต่างหน้าที่

เยี่ยนซู

เมื่อรู้ว่าจะต้องมาคัดตัวหน้าที่คือการเตรียมตัวอย่างดีเพื้อไม่ให้วงตระกูลต้องเสียหน้า

เยี่ยนซู

หากได้รับคัดเลือกก็นำสิ่งที่เรียนรู้มาปฎิบัติให้ดี

เยี่ยนซู

หากไม่ได้รับคัดเลือกเมื่ออนาคตแต่งงานก็จะไม่ทำให้สามีต้องขายหน้าพะย่ะค่ะ

ไทเฮา

//ยิ้ม

ไทเฮา

ฝ่าบาท

ไทเฮา

เขาเป็นเด็กดีรู้ความไม่น้อยเลย

ฮ่องเต้(หลงเทียน)

หากเสด็จแม่ทรงโปรดก็เก็บเขาไว้เถอะพะย่ะค่ะ

ขันที1

ประทานป้ายหยก

ขันที2

//ยื่นถาดป้ายหยกให้

เยี่ยนซู

ขอบพระทัยฝ่าบาทและไทเฮา

เยี่ยนซู

//หมอบกราบ

ท่าหมอบการบคือการคุกเข่ามือขวาทับซ้ายแนบมือหลังแนบหน้าผาก หน้ามือแนบพื้นหรือก็คือท่าตอนถวายพระพรข้างต้น

เยี่ยนซู

//ลุกขึ้นยืนหยิบป้ายหยก

เยี่ยนซู

//เดินกลับไปที่เดิม

ขันที1

ต่อไปบุตรเกอเจ้าหน้าที่ กรมอาญาอวี้เจ๋อ

ขันที1

อวี้หานอายุ18ปี

อวี้หาน

//เดินไปข้างหน้า

อวี้หาน

//คุกเข่า

อวี้หาน

กระหม่อมอวี้หานถวายพระพรฝ่าบาท

อวี้หาน

ถวายพระพรไทเฮาและฮองเฮา

อวี้หาน

ขอทรงมีพระชนมายุยืนนานหมื่นปี

อวี้หาน

//หมอบกราบ

ฮ่องเต้(หลงเทียน)

เงยหน้าขึ้นเถอะ

อวี้หาน

//นั่งคุกเข่า

ฮองเฮา

เขางดงามมาก

ฮองเฮา

หากเข้าวังมา

ฮองเฮา

วังคงมีสีสันไม่น้อยนะเพคะ

อวี้หาน

ขอบพระทัยฮองเฮาที่ทรงตรัสชม

อวี้หาน

เพียงแต่หน้าตากระหม่อมพื้นๆ

อวี้หาน

ละอายใจที่จะรับ

ฮ่องเต้(หลงเทียน)

เจ้ามีความสามารถพิเศษอะไร

อวี้หาน

ทูลฝ่าบาทไม่มีพะย่ะค่ะ

ฮองเฮา

น่าเสียดายนัก

อวี้หาน

กระหม่อมขอบังอาจทูลถามฮองเฮาพะย่ะค่ะ

ฮองเฮา

ว่ามาเถอะ

อวี้หาน

เมื่อสักครู่ฮองเฮาตรัสว่าน่าเสียดาย

อวี้หาน

กระหม่อมโง่เขลาไม่ทราบว่าเสียดายสิ่งใด

อวี้หาน

ขอทรงชี้แนะ

ฮองเฮา

ปกติผู้ที่จะมาคัดเลือกร่ายรำ เล่นดนตรี ขับร้อง เย็บปักถักร้อย อย่างน้อยต้องถนัดสักอย่าง

ฮองเฮา

ไม่ใช่แค่เพื่อคัดตัวเข้าวัง

ฮองเฮา

แต่ยังเพื่อหน้าตาของตระกูล

อวี้หาน

หม่อมฉันทราบแล้ว

อวี้หาน

เพียงแต่หม่อมฉันเกิดมาก็เพื่อแต่งงานเข้าบ้านสามี

อวี้หาน

ไม่ได้ใช้อยู่แล้ว

อวี้หาน

ร่ายรำก็สู้นางรำที่ถูกขัดเกลาโดยเฉพาะไม่ได้

อวี้หาน

ขับร้องก็สู้นักร้องไม่ได้

อวี้หาน

เย็บปักก็สู้ช่างไม่ได้

อวี้หาน

ขับร้องเล่นดนตรีก็สู้กองสังคีตไม่ได้

อวี้หาน

แต่หากผู้ใดไถ่ถามจะไม่รู้ก็ไม่ได้

อวี้หาน

กระหม่อมเรียนรู้หลายแขนง

อวี้หาน

แต่รู้เพียงผิวเผินไม่อาจเรียกได้ว่าถนัดสิ่งใดเป็นพิเศษ

อวี้หาน

จึงไม่มีความสามารถพิเศษ

อวี้หาน

กระหม่อมละอายยิ่งนักพะย่ะค่ะ

ฮองเฮา

//ยิ้ม

ไทเฮา

//ยิ้ม

ไทเฮา

เขารู้จักพูดรู้จักคิด

ไทเฮา

ว่าไหมฝ่าบาท

ฮ่องเต้(หลงเทียน)

พะย่ะค่ะ

ฮ่องเต้(หลงเทียน)

ที่ว่ารู้เพียงผิวเผิน

ฮ่องเต้(หลงเทียน)

//มองอวี้หาน

ฮ่องเต้(หลงเทียน)

ข้าก็อยากจะรู้ว่าผิวเผินของข้ากับเจ้าจะต่างกันไหม

ขันที1

ประทานป้ายหยก

อวี้หาน

ขอบพระทัยฝ่าบาท

อวี้หาน

//หมอบกราบ

อวี้หาน

//ลุกขึ้นหยิบป้ายหยก

อวี้หาน

//เดินกลับที่เดิม

. .

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ