ตอนที่1การพบเจออันคาดไม่ถึง

(เคน) 'ในคืนใจกลางฤดูหนาวที่มีหิมะตก

ชายหนุมคนหนึ่งได้เดินออกมาจากบ้านเพื่อหาชื้อของกิน

อ่า ชายผู้นั้นมี คือผมเอง ชื่อว่า โดริมะ เคน

อายุ 16 ไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะหน้าตาที่ไม่เป็นมิด

หลังจากหาอะไรกินเสร็จแล้วก็ต้องรีบกลับบ้าน

เพราะพรุงนี้มีเเข่งเคนโดนละนะ

ละหว่างกลับบ้านสายตาก็ไปสะดุดกับสานเจ้าที่ไม่เคยเห็น

ต่อให้เป็นคนที่เชื่อในวิทมากก็เทอะ

ไหนๆก็ไหนๆแล้วขอให้สิ่งศักดิ์ศิสท์ช่วยละกัน'หลังจากลืมตาเจ้าตัวก็พบว่าได้มาอยู่ที่แปกตากับคนอื่ออีก3คน

(เรอุด)"ท่านผู้กล้าทั้งหลายข้ามีนามว่าเรอุด

เป็นหัวหน้าผู้ใช้เวทเป็นหัวหน้าผู้พรจะเป็นการเสียมารยาเป็นหัวหน้าผู้ใช้เวทเป็นหัวหน้าผู้ใช้เวทจะเป็นการเสียมารยาทไหมท้าข้าอากให้ท่านทั้ง4ตรวดสอบพรที่ได้รับมาได้รึไม่"

(หนึ่งในสามคนที่โพมาด้วกัน)

"นี่มันเกิดอะไรขึ้นละเนี่ย"

(เรอุด)"อาต้องขอโทษจริงๆที่ข้าไม่ได้อธิบายเหตุการให้พวกท่านได้ฟัง

เป็นเวลากว่า1000ปีที่จอมมารได้ถูกปเป็นเวลากว่า1000ปีที่จอมมารได้ถูกปราบล้ง

แต่บัดนี้จอมมารองใหม่ได้ถือกำเนิด

เละข้าได้ใช้เวทโบราณในการอัญเชิญพวกท่านมาพวกเราต้องการความช่วยเหลื่อจากท่าน

แต่ท้าท่านไม่ยินยอมข้าก็สามารถส่งพวกท่านกับบ้านได้"

(หนึ่งในสามคน)"ฉันคิดว่า ท้ามีคนเดือดร้อนเราก็ควรช่วยนะคะ นี่ทุกคนคิดเหมือนฉันใช่ไหม"

(คนที่เหลือรวมถึงเคน)"อืม"

(เรอุด)"ท้างันพวกท่านเชิญยืนมือมาที่ลูกเเก้วแล้วข่านชื่อมา"

(ยู) "ข้ามีนามว่า ยู ทาคุมิ ยู"

(เรอุด)"พรของท่านคือลมท่านสามารถควบคุมลมได้ดั่งใจจนกว่ามานาท่านจะหมด

เชญท่านถัดไป"

(ริคุ)"นามของข้านั้นคือ ริคุ ฮิคารุ ริคุ"

(เรอุด)"พรของท่านคือการใช้อาวุธได้ดั่งใจจนกว่าร่างกายจะหาไม่"

(ยุย)"ฉันมีชื่อเรียกว่า ยุย นานามิ ยุย"

(เรอุด)"พรขอท่านคือการรักษา"

(เคน)'ในที่สุดก็ถึงตาของผมอาจะต้องเป็นพรโกงๆเเน่นเลยเพราะพระเอกจะต้องมาท้ายที่สุดละนะ่ "นามเรียกขานของข้าดังกึ่งกองและนามนั้นมีชื่อว่า เคน โดริมะ เค"

(เรอุด)"ท่านมีพรแปลธาตุสามารถเปลี่ยนสิ่งหนึ่งเป็นอีกสิงได้"

(เรอุด) "ท้างั้นขอเชิญพวกท่าพบราชาของเรา"

(ยู)"ทำไงดีละผมไม่ค่อยรู้เรื่องมารยาทด้วย"

(เรอุด)"55ท่านราชาเราไม่เคร่งเรื่องมารยาหลอก"

เร่าผู้กล้าทั้งสี่ได้เขามาในห้องโถงที่พระราชาอยู่มันประดับไปด้วยเพชพลอยมีทหารเรียงรายหลาย10นาย

(ราชา)"เหล่าผู้กล้าที่เปลียบไปด้วยพลังทั้งหลายที่อยู่ต่อหน้าท่านคือราชาแห่งเผ่ามนุษย์ ลิโอนาด โพเมเทอุด"

(เรอุด)"ข้าพาเร้าผู้กล้ามากันคบหมดเเล้ว"

(ราชา)"ดีมากถึงข้าจะมีสงใสในตัวเจ้าบางว่าจะทำได้จริงๆรึป่า555"

(ราชา)"เอาละผู้กล้าเจ้าจงจับคู่กันเเละไปฟึกมาซะข้าให้เวลา1ปี"

(จำไม่ได้)"นี่นายชื่อเคนโด้ใช่ไหม"

(เคน)"อืม"

(ยุย)"นี่มาอยู่กับฉันไหม"

(เคน)'พึ่งต่างโลกได้ไม่ถึงวันก็มีคนมาขอเเต่งงานแล้วหลอเนี่ย'

(ยุย)"คิดอะไรนานขนาดนั้นละอีกคู่เค้าไปกันแล้วก็ไม่เหลือคนอื่นแล้วไม่ใช้หลอ"

(เคน)'โหดร้าย' "อือนั้นสินะต้องเลือกเธอเเล้วแต่ก่อนอื่น นี่เรอุดพลังของฉันมันโครตหายากเลยใช่ปะเเบบในล้านๆคนจะมีคนไรงี่"

(เรอุด)"ไม่ใช่ครับหลักการมันเป็นอางงี้นะครับผู้ที่ได้รับพรจะมีประมาณ90%ในจำนวนจันจะมี40%ที่ได้รพเกี่ยวกับการรบโดย20%จะได้รับรพชเพระเช่น ดาบ เวทไฟ เวฟนํ้า

10%จะเป็นท้างความคิดเช่นทำยังไงดาบถึงจะโจมตีได้ไกลกว่าหอก

5%เป็นการชำนานกับทุกอาวุธใช่หนึ่งในผู้กล้านั้นเละช่วยอีกส่วนอีก4%เแป็นพวกที่จะทำให้สัตว์อสูรเชื่องและอีก1%นายคิดว่าเป็นอะไรละ"

(เคน) "แปลธาตุ"

(เรอุด) "ผิดแล้วคำตอบที่ถูกต้องคือพรรักษาละนะ ส่วนแปลธาตุนี่คือ50%ขอคนที่ได้รับพร

(เรอุด)"คุณผู้หญิงจะจับคู่กับเค้าจริงๆใช่ไหมเพราะท้าคุณไม่มีคนเก่งที่ขนาดตายย

ก็ยังปกป้องคุณ พรของคุณมันก็เเค่ของปลอมละนะ"

(ยุย)"อืมเพราะท้าฉันไม่ไปกับเขาเเล้วเขาจะำปกำใครละ"

(เรอุด)"เอาละในเมื่อตกลงกันได้แล้วก็ไปลับเงินทุนจากพระราชาแล้วออกไปฝึกกันสิ"

(เคน)"อาวไม่ได้ให้ฝึกในพระราชวังหลอ"

(เรอุด)"พูดอะไรนะครับคนเรามีความสามารถต่างกันท้าฝึกแบบเดียวกันจะเก่งได้ไงละครับเเละก็ท้าไม่เจอเหตุการเสียงตายพอถึงเวลาสู้จริงแล้วประมาละครับ"

(เคน)"อืมเข้าใจละ"

(ราชา)"เอาละนี่เงินของพวกเจ้า20เหรียญเงินใหญ่"

(เคน)"ก็ขอบคุญอยู่แต่มันเท่าไรละ"

(ราชา)"ข้าก็ไม่รู้ค่าเงินของเจ้าด้วยสิแต่ สิบเหรียญทองเเดงได้เป็น หนึ่งทองเเดงใหญ่ๆ ร้อยเหรียญได้หนึ่งเหรียญเงิน

แล้วคูณ10ไป เป็น เงินใหญ่ ทอง ทองใหญ่ทองคำข้าว ทองคำขาวใหญ่ และทองศักดิ์

3เหรียญทองเเดงใหญ่ได้เเอปปิลลูก1"

(เคน)'งั้นปะมานว่าหนึ่งเเดงเล็กเท่ากับหนึ่งเยนงั้น20ล้านเยน'

(เคน)"ขอบคุณท่านพระราชาอย่างสูง"

(ราชา)ไม่เป็นไรยังไงมันก็ถูกเก็บไว้ให้ผู้กล้าอยางเจ้า"

(เคน)"เอาละงั้งคุณนานามิเราแบ่งเงินคนละครึ่งไปซื้อของแล้วค่อยมาเจอกันพรุ่งนี้ดีกว่าเอาเป็นตรงหอนาฬิกากล้าเมืองแล้วกัน"

(ยุย)"อืม"

ณร้านอาวุธ

(เคน)"ว่าวสุดยอดเลยเเเค่ดูก็รู้เเล้วว่าเก่งเเค่ไหน"

(เลียม)"เจ้านี่ตาถึงเหมือนกันนี่ขามีชื่อว่าเลียม เลียม แฮร์ริส เปป็นช่างตีดาบที่เกงที่สุดในเมืองหลวงละนะ"

(เคน)"งั้นหลอท้างั้นขอให้ทำดาบให้ได้รึป่าว" 'เก่งที่สุดมีสองคนที่จะพูดแบบนี้ไม่นักตมตุ๋น ไม่ก็พวกที่อ้วดเเบงว่าตัวเองเก่งละนะ'

(เลียม)"ได้อยู่แล้วท้างั้นจะสังทำเเบบไหนละ"

(เคน)"คาตานะ"

(เลียม)คาตานะ?ไม่เคยได้ยินนะ"

(เคน)"เเค่นำเหล็กที่ร้อนมาตีถบไปถบมาสักสิบยี่สิบรอบแล้วนำไปจุ่มน้ำมันละนะ"

(เลียม)"เท่าที่ข้าฟังดูก็ไม่ได้ยากเท่าไรนะแล้วยากได้ยาวประมาณไหนใหญ่ใหม่"

(เคน)'ไม่ยากสินะเป็นพวกไม่มีฝีมือจริงๆนั้นเละ' "ท้างั้นผมขอเล่มหนึ่งยาวประมาณ1เมท้างั้นผมขอเล่มหนึ่งยาวประมาณ1เมตรคว้างปะมาณ25เซ็น เเบนสัก5เซ็น

เเละอีเล่มยาว50เซ็น"

(เลียม)"ได้สิพรุ่งนี้มาเอานะส่วนราคาขอสักครึ่งเงินใหญ่นะ"

(เคน)"ได้ครับเทได้ครับเถ้าแก่"

(เคน)'ต่อไปก็ห้องพักสินะเห็นว่าจะมีโรงเเรมชื่อ บรีซีเวย์ นี่นะ/ปพักที่นั้นเเล้วกะน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***