อาหารจานโปรดของคุณชายเเวมไพร์
ตอนที่ 2.
.อาหารจานโปรดของคุณชายเเวมไพร์.
.หลังจากคุณป้าเดินกลับเข้าห้องตัวเองไปเเล้ว.
ภายในห้องของหญิงสาววัยกลางคน
หลังจากเด็กหนุ่มปิดประตูอัดหน้าคุณป้าไปในครั้งนั้น ก็ได้มานั่งมองรูปภาพของเเม่ที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุขที่เห็นเขาเกิดมา
เเต่ในขณะที่เด็กหนุ่มกำลังคิดอยู่นั้นก็ได้มีเสียงเรียกชื่อของตนขึ้นมา
"เปิดประตูให้ป้าหน่อยได้ไหมจ้ะ!"
หลังจากผ่านไปประมาณ1นาทีกว่าๆ เด็กหนุ่มได้เปิดประตูให้กับหญิงสาวเจ้าของหอพัก
พอหญิงสาวเห็นว่าประตูถูกเปิดเเล้วก็ขออนุญาตเด็กหนุ่มเข้าไปในห้อง
เจ้าของหอพัก
ป้าขอเข้าไปได้ไหมจ๊ะ
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
ได้ครับ...
เจ้าของหอพัก
/เดินเข้าไปในห้องน.อ/
เจ้าของหอพัก
ห้องมืดจัง...
เจ้าของหอพัก
ว่าเเต่...หนูอยู่คนเดียวหรอ?
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
ไม่ครับ...
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
ผมอยู่กับ...
เจ้าของหอพัก
เเม่ของหนูชื่อ 'คุณสายใจ' ไหมจ๊ะ?
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
เอ่อ...
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
ใช่ครับ
เเละทั้งเด็กหนุ่มกับคุณป้าเจ้าของหอพักก็คุยกันไปสักพักก่อนจะเป็นคนป้าเริ่มเข้าถามเรื่องชีวิตประจำวันของเด็กหนุ่ม
ว่าทำอะไรบ้าง กินอยู่ดีไหม
เด็กหนุ่มก็พยายามตอบเเบบอ้อมๆเพื่อไม่ให้คุณป้าสงสัยมากนัก
พอถามไปเรื่อยๆจนไม่รู้จะถามอะไรคุณป้าก็ขอตัวกลับทันที ทำเอาเด็กหนุ่มถึงกับเหว่อไปชั่วขณะ
เจ้าของหอพัก
งั้นป้าขอตัวน่ะจ๊ะ!
เจ้าของหอพัก
/เดินออกจากห้องทันที/
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
ดะ เดี่-
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
(อิหยังว่ะ!)
หลังจากคุณป้าออกจากห้องไปได้สักพัก
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
อืม?~/คิดอะไรบางอย่าง/
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
ถ้าหนี...ออกไป
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
จะเป็นอะไรไหมนะ...
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
อีกเดี่ยว..คุณแม่ก็กลับมาเเล้ว
"อยู่ไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก!"
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
เอาว่ะ! หนีก็หนี!
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
กระเป๋า เสื้อผ้า...
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
รีบเก็บก่อนที่เเม่จะมา...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Comments