ตอนที่ 3 ฝันดูที่คุ้นเคย และ เสียงกระซิบแห่งหายนะ

เสียงกรีดร้องของโลหะปะทะกันก้องกังวานไปทั่วฟากฟ้า เปลวเพลิงแผดเผาพื้นดินจนแตกระแหง แสงสีทองจากคทาศักดิ์สิทธิ์ตัดกับความมืดดำของเปลวอสูรที่แผ่ซ่านจากท้องฟ้า โลกทั้งใบเหมือนกำลังถูกฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ

ภาพในฝันนั้นชัดเจนอย่างน่าประหลาด…

เรน่า เด็กหญิงวัยห้าขวบกำลังยืนอยู่ท่ามกลางสนามรบที่เกินกว่าใครในวัยเดียวกันจะเข้าใจได้ เพลิงสงครามลุกท่วมทั่วทั้งดินแดน ดินแดนที่เต็มไปด้วยซากศพของมนุษย์ เผ่าอสูร เอลฟ์ และแม้แต่มังกรที่นอนแน่นิ่งไร้ลมหายใจ

ท่ามกลางกลุ่มหมอกควัน มังกรขนาดมหึมาตนหนึ่งปรากฏขึ้น รูปร่างของมันทั้งน่าเกรงขามและสง่างาม ปีกที่แผ่กว้างบดบังแสงจันทร์ที่ห่างไกล เกล็ดสีดำสนิทที่สะท้อนแสงเวทเป็นประกายม่วงอ่อน นัยน์ตาสีแดงสว่างลุกโชนเต็มไปด้วยโทสะ

มันกำลังต่อสู้อย่างดุเดือดกับบางสิ่งที่เรน่าไม่อาจระบุได้ว่าเป็นสิ่งใด — เงารูปร่างยักษ์ที่ไร้รูปทรงแน่นอน แปรเปลี่ยนไปเรื่อยราวกับความมืดที่มีชีวิต

เปลวไฟจากลมหายใจของมังกรพุ่งทะลวงขึ้นฟ้า การปะทะแต่ละครั้งทำให้ผืนดินสั่นสะเทือน ดวงจันทร์ถึงกับแตกร้าวเป็นเสี้ยวๆ สายฟ้าและเงาเวทหมุนวนสลับกันอย่างบ้าคลั่ง เสียงระเบิดเวทรุนแรงทำให้ทุกสรรพสิ่งเหมือนจะหยุดหายใจ

เรน่ายืนนิ่ง…แม้เธอจะอยู่ในร่างของตนเองในฝัน แต่กลับรู้สึกถึงความเจ็บปวดของมังกรตนนั้น

หลังจากการปะทะกันอย่างดุเดือดอย่างยาวนาน ผลที่ออกมาคือมังกรตนนั้นได้แพ้ แพ้ให้กับบางสิ่งบางอย่างที่เธอไม่รู้จัก

ก่อนที่มันจะถูกสังหารมันก็ได้พูดขึ้น

แล้ว…เธอก็ได้ยินเสียงของมัน เสียงที่ดังเข้ามาในหัวโดยตรง…

> “ข้า... จะกลับมา”

“และจักทำให้ทั้งจักรวาลต้องพินาศ...”

มังกรตนนั้นหันมามองเธอโดยตรง ราวกับรับรู้ถึงการมีตัวตนของเธอ นัยน์ตานั้น…ลึกซึ้ง ราวกับเคยจ้องมองกันมาก่อน

แต่ก่อนที่เธอจะได้เห็นหรือเข้าใจอะไรมากกว่านี้ ระลอกเวทอันรุนแรงจากการโจมตีของสิ่งนั้นพุ่งตรงมาหาเธอ

“อย่าเข้ามา…!”

เรน่าสะดุ้งตื่นขึ้นพร้อมกับเสียงร้อง หอบหายใจแรง เสื้อผ้าเปียกโชกด้วยเหงื่อ ดวงตาเบิกกว้าง จ้องเพดานห้องอย่างไร้จุดโฟกัส

เธอนั่งนิ่งอยู่พักหนึ่ง ความฝันนั้นชัดเจนเกินไป… จนไม่เหมือนเป็นแค่ภาพเพ้อฝัน

เธอรู้สึกได้ถึงความคุ้นเคยกับมังกรตนนั้น ทั้งแววตา เสียง… และแม้แต่พลังที่มันใช้ มันเหมือนกับว่าเธอเคยเป็นส่วนหนึ่งของเหตุการณ์นั้นมาก่อน แต่เธอจำไม่ได้ ความทรงจำบางอย่างถูกปิดผนึกไว้

เธอลุกขึ้นจากเตียง เดินไปเปิดหน้าต่าง ลมยามเช้าพัดเบาๆ แตะใบหน้าเธออย่างแผ่วเบา กลิ่นของดอกไม้ในสวนลอยมาตามลม กลบกลิ่นคาวเลือดในฝันไปได้บ้าง

เรน่าตัดสินใจออกไปเดินเล่นในสวนหลวง บรรยากาศเงียบสงบ รายล้อมด้วยต้นไม้แปลกตาและดอกไม้นานาพันธุ์ที่มีเพียงในราชวงศ์เท่านั้นที่สามารถปลูกได้

เสียงฝีเท้าเบาๆ ดังขึ้นจากด้านหน้า เด็กหญิงคนหนึ่งในชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อนวิ่งเล่นอยู่กลางสวน เส้นผมสีเงินนวลปลิวไสวไปตามลม ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มสดใส

“อีลิน่า…” เรน่าพึมพำ ยิ้มอ่อนๆ

อีลิน่า น้องสาวคนเล็กของเธอ เด็กน้อยผู้เป็นดั่งแสงแห่งความหวังในราชวงศ์มังกร

เรน่าเดินเข้าไปหา พร้อมโบกมือเบาๆ

“พี่เรน่า! พี่ตื่นแล้วเหรอ! มาหาที่สวนบ่อยๆ แบบนี้ นานๆ ทีเลยนะ!”

เสียงสดใสของอีลิน่าทำให้ใจของเรน่าสงบลง ความฝันเมื่อครู่ยังคงตราตรึงอยู่ในใจเธอ…แต่มืออุ่นๆ ที่คว้ามือเธอไว้แน่นของน้องสาว กำลังดึงเธอกลับมาสู่ความเป็นจริง

บางที…ฝันนั้นอาจเป็นคำเตือน หรือความทรงจำจากอดีตของใดรบางคนก็ได้

แต่ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม…

เธอจะต้องค้นหาความจริงให้ได้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***