มึงเป็นของกูคนเดียวแก้มหอม
อย่าหนีเลย
แก้มหอมพยายามหลับตาให้แน่นที่สุด แต่หัวใจเต้นรัวจนเหมือนจะหลุดออกมา มือเล็กพยายามดันมือหนาที่จับแขนเธอไว้ แต่ธีร์ไม่ปล่อยแม้แต่นิดเดียว
ธีร์
กูไม่ปล่อยมึงไปไหนทั้งนั้น มึงคิดว่าจะหนีได้ยังไง มึงเป็นของกูแล้ว
แก้มหอมร้องไห้เงียบๆ ความหวาดกลัวและความสับสนรุมเร้าในใจทำไมเธอถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไมถึงไม่มีใครช่วยเธอได้เลย
ธีร์
ถ้าคิดจะหนีคืนนี้ก็ไม่มีทาง กูจะทำให้มึงจำกูได้ตลอดไป // มือหนาสะกิดคางเธอให้เงยหน้าขึ้น
ริมฝีปากของธีร์ประกบลงอย่างแรง
แก้มหอมพยายามดิ้นรนแต่แรงไม่พอ
ความเจ็บปวดและความกลัวประดังเข้ามาจนแทบหมดสติ
เสียงกรีดร้องเงียบในใจ แต่ไม่มีใครได้ยิน
ในความมืดของคืนที่ไร้ทางหนี
ความรักที่ผิดเพี้ยนกลายเป็นกับดักที่เธอไม่มีวันหลุดพ้น
หลังจากคืนที่ไม่มีทางหนี แก้มหอมตื่นขึ้นมาในห้องมืด
ร่างกายยังสั่นสะท้านไปด้วยความหวาดกลัว
แต่ธีร์กลับนั่งนิ่งอยู่ข้างเตียง
ดวงตาเย็นชามองเธอเหมือนเป็นเจ้าของอย่างสมบูรณ์
“มึงจะไปไหน? กูไม่ปล่อยมึงอีกแล้ว” เสียงเขาตัดพ้อเหมือนไม่ใช่แค่คำขู่ แต่เป็นคำสาปที่พันธนาการหัวใจเธอไว้
แก้มหอมรู้สึกเหมือนถูกขังในคุกที่ไม่มีประตู
ทุกลมหายใจเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความอ้างว้าง
อยากตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ แต่เสียงในใจถูกกลืนหายไปกับความเงียบ
ช่วงเวลานั้นเธอรู้ว่าชีวิตของเธอจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป
ธีร์ไม่ใช่แค่รุ่นน้องที่ตามติดแบบธรรมดาอีกแล้ว
แต่เป็นเงามืดที่กัดกินหัวใจและจิตวิญญาณเธอทุกวัน
ในโลกที่ไม่มีใครเข้าใจ
แก้มหอมจะต้องเผชิญกับความเจ็บปวดและการต่อสู้เพื่อชีวิตที่แท้จริง
แต่เธอจะทำได้อย่างไร ในเมื่อเงาของธีร์ยังอยู่ทุกหนทุกแห่ง
Comments