มันเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับมหาลัยที่เราเรียนอยู่ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราเจอเมื่อตอนอยู่ปี3
แต่ที่จริงเราเจอบ่อยนะเรื่องแบบนี้ แต่อันนี้เจอแบบจังๆเลย หอที่เราอยู่เป็นหอพักหญิงล้วน
และมีหอชายล้วนอย่างล่ะหนึ่ง หอที่เราพักอยู่มีทั้งหมด4ชั้น เราอยู่ชั้น3 ส่วนชั้น4
มีนักศึกษาอยู่แค่3ห้อง ห้องที่1 ห้องที่3และห้องสุดท้ายซึ่งเป็นที่นักศึกษาอยู่มากที่สุด
แต่ล่ะชั้นมีแค่6ห้อง ห้องล่ะ4 เราอยู่ห้องที่5 นับจากซ้ายมือ และห้องสุดท้ายไม่มีใครอยู่
เป็นห้องเปล่าๆ มีแค่เตียงนอน4เตียง แต่ล่ะห้องต้องอยู่กัน4คน แต่ก็ไม่ถึงหรอก
เราอยู่กะเพื่อนแค่2คน เพราะส่วนมากเด็กที่อยู่จะเป็นนักกีฬา
ที่จริงเราเจอเหตุแบบนี้บ่อยนะตั้งแต่อยู่ปี1 และตอนอยู่มัธยมทั้งต้นละปลายก็เจอบ่อยมากๆ
เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า คือนั้นเป็นคืนวันศุกร์สุดท้ายของเดือน นักศึกษาที่อยู่หอพัก
ส่วนใหญ่กลับย้านหมดเหลือไม่กี่คน รวมเรากับเพื่อนด้วย ส่วนบนชั้น4กลับบ้านกันหมด
คืนนั้นด้วยความเพลียจากซ้อมกีฬาหนักเราก็หลับตั้งแต่20:30 และมารู้สึกตัวตอนตี1 พอดีเป๊ะ
สาเหตุที่ตื่น เพราได้ยินเสียงคนเคาะอะไรก็ไม่รู้ดัง เป๊าะๆๆ ดังอยู่นั่นเป็นครึ่งชั่วโมงและเงียบไป
ที่จริงเสียงเคาะนี้เราได้ยินบ่อยๆ แต่คราวนี้มันดังมากจนตกใจตื่น เมื่อเสียงเงียบลงเราก็นอนต่อ
นอนได้ไม่ถึง15นาทีมันก็ดังอีกล่ะ คราวนี้ดังนานมาก จนเราต้องลุกขึ้นเปิดไฟลุก
ไปหาเพื่อนอีกฝั่งของห้อง ปลุกมันและถามว่าได้ยินเสียงอะไรมั้ย มันบอกได้ยินได้นานแล้ว
แต่ขี้เกียจลุกขึ้นมันบอก เชื่อไหมค่ะว่าขณะที่เราคุยกับเพื่อนเสียงเคาะยังดังและเริ่มเคาะรัวๆ
จนเราบอกว่าต้องขึ้นไปดูหน่อยว่าคัยเคาะอะไร เสีบงมันมาจากไหน และเรากับเพื่อน
ก็ขึ้นไปชั้น4กัน ไปยืนอยู่หน้าห้องที่ตรงกับห้องเราด้านล่าง ซึ่งห้องที่5ชั้น4นั้นไม่มีใครอยู่
ตอนที่เราขึ้นไปเสียงนั่นก็เงียบลงแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราจึงบอกให้เพื่อนลงไปที่ห้อง
และฟังเสียงว่าได้ยินอยู่มั้ย แต่ขณะเดียวกันเราก้มมองลอดไปทางหน้าต่างบานเกร็ด
ที่หลุดออกหนึ่งอัน อยากจะรู้ว่าข้างในมีอะไรอยู่และอยากมั่นใจว่าเสียงมาจากห้องนี้หรือเปล่า
และเพราะมีแสงสว่างจากดวงจันทร์ ทำให้เราเห็นผู้หญิงนั่งหันข้างหน้าตรงไปที่กำแพงห้อง
แต่ในมือถือสากและมืออีกข้างจับครกตำเอาไว้ แล้วค่อยๆหันหน้ามาทางเรา
เราเห็นอย่างนั้นถึงกับก้าวขาไม่ออกสั่นไปตั้งตัวทำอะไรไม่ถูก จนเพื่อนมาดึงให้ลงไปข้างล้าง
เราถึงมีสติกลับมา เพื่อนเลยถามว่าเกิดอะไรขึ้น เราเริ่มเล่าสิ่งที่เราเห็นเพื่อนฟัง
พอเราเล่าเสร็จเพื่อนมันก็กลัว จนไม่กล้านอน เรานั่งคุยกันอย่างนั้นจนถึงเช้าของอีกวัน
และปรึกษาว่าจะเอาอย่างไร จะเล่าให้คนอื่นฟังดีมั้ย แต่ถ้าเล่าไป
เพื่อนคนอื่นจะกล้าอยู่นี้ต่อไปไหมก็เลยตัดใจไม่เล่ากลัวเพื่อนกลัว
เราจึงตัดสินใจย้ายออกไปอยู่หอนอกกัน เพราะไม่กล้าอยู่แบบยังหลอนไม่หาย
จบแล้วครับ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 3
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments