ความลับของสงครามศักดิ์สิทธิ์(ตำนานจอมยุทธ์ภูติถังซาน)
จุดเริ่มต้นของทุกอย่าง
() คิดในใจ
// การกระทำ
💫 ใช้พลัง
อาจารย์
สายคล้องดาบเจ้าพังหมดแล้ว
หลัวจิ้งหว่า
ทำไมถึงพังง่ายขนาดนี้
อาจารย์
เพราะเจ้าฝึกหนักเกินไปต่างหาก
หลัวจิ้งหว่า
แต่ข้ายังอ่อนแออยู่ดี
หลัวจิ้งหว่า
ซ่อมที่ไหนดีละเนี่ย
หลัวจิ้งหว่า
ลานหินใต้ต้นไม้ตรงนั้นน่าจะดีนะ
หลัวจิ้งหว่า
ขยับตัวนิดเดียวก็หลุดแล้ว
หลัวจิ้งหว่า
ฮึ่ยย โมโหแล้วนะ!
ลู่เหยียน
เพราะเจ้าผูกมันหลวมเกินไป
ลู่เหยียน
มันเลยหลุดง่ายแบบนี้
หลัวจิ้งหว่า
เอ้ะ!//รีบลุก
หลัวจิ้งหว่า
ข้าไม่คิดว่าจะมีคนอยู่ตรงนี้
ลู่เหยียน
เจ้าคือคนที่ใช้กระบี่แสง?
ลู่เหยียน
กระบี่แสงที่ไม่มีใครเคยเห็นแสงของมัน
ลู่เหยียน
แต่เพื่อนในทีมข้า
ลู่เหยียน
มักพูดถึงพลังรักษาลึกลับ
ลู่เหยียน
ที่มาช่วยโดยไม่รู้ว่าเป็นใคร
ลู่เหยียน
ข้าเคยคิดว่าแสงต้องเจิดจ้าเท่านั้น
ลู่เหยียน
แต่เจ้ากลับทำให้ข้ามองมันเปลี่ยนไป
หลัวจิ้งหว่า
ข้าไม่รู้เลยว่าข้าทำอะไรได้จริงๆหรือป่าว//อึกอัก
หลัวจิ้งหว่า
ข้าแค่ไม่อยากให้ใครเจ็บ
หลัวจิ้งหว่า
เลยเผลอทำตัวเองเจ็บบ่อยกว่าคนอื่นน่ะค่ะ
ลู่เหยียน
//ยืนมือไปผูกสายคล้อง
หลัวจิ้งหว่า
(ข้าทำอะไรแปลกๆรึป่าวนะ)
หลัวจิ้งหว่า
(ทำไมเขาถึงหัวเราะหล่ะ)
ลู่เหยียน
ข้าชื่อลู่เหยียน
ลู่เหยียน
ข้าคอยเป็นเงาในสำนักนี้
ลู่เหยียน
ถ้าเจ้าเป็นแสงที่ไม่มีใครมองเห็น..
หลัวจิ้งหว่า
//นิ่งแล้วค่อยยิ้มเก้อๆ
หลัวจิ้งหว่า
เหมือนแสงที่ติดอยู่ในเงาเลยนะคะ//ยิ้ม
ลู่เหยียน
แต่อย่างน้อยข้าก็เห็นแสงของเจ้า
ลู่เหยียน
แล้วเจ้าก็เห็นเงาของข้า//ผูกสายคล้องเสร็จ
ลู่เหยียน
ถ้ามีวาสนาเราคงได้เจอกันอีก
หลัวจิ้งหว่า
ทั้งคู่เห็นกันและกันงั้นหรอ...
Comments