มะม๊าให้โอกาสปะป๊าได้ไหมครับ ?
ตอนที่ 5. พอวา พอเพียง
วันเสาร์ ที่ 30 กันยายน
โรงเรียนได้ปิดเทอมเป็นที่เรียบร้อย
เด็กหนุ่มผมขาวลืมตาขึ้นมาก่อนจะนำมือ เช็ดขี้ตาออก วันนี้เขามีหน้าที่ไปรับยาให้น้องชายที่โรงพยาบาลแต่เช้าเลย
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
พอเพียง~ตื่นได้แล้ว
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
พี่ต้องไปโรงพยาบาล
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
พอเพียงพี่ฝากดูขนมตาลหน่อยนะ
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
ครับ
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
แฮ่ก ๆ
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
พี่วา..
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
ไม่ไปได้ไหม
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
ทำไมล่ะครับ
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
เพียงไม่อยากกินยาแล้วคับ
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
พี่ไม่ต้องไปเอาแล้ว
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
อยู่กินข้าวกับเพียงนะครับ
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
น้า
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
ได้สิ
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
เพียงแน่ใจนะ ว่าจะไม่ไปรับยา
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
แน่ใจครับ
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
กินข้าวดีกว่าครับ
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
เดี๋ยวพี่ป้อนเหมือนตอนเด็ก ๆ เลย เอาไหม
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
เอาๆ
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
อยากกินไข่ตุ๋นฝีมือพี่วาคับ
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
ได้สิ เดี๋ยวพี่ทำให้
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
มาแปลก ๆ นะเราปกติชอบบ่นว่าไม่อยากกินไข่ตุ๋นแล้ว เบื่ออย่างนู้นอย่างนี้
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
ก็มันอดีตไงง
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
เพียงรักพี่วาน้าา
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
พี่วามีคนที่ชอบไหม
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
พี่ชอบตั้งแต่ เขาแรก ๆ เลย
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
ใคร
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
เขาเป็นดาราน่ะ
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
พี่ชอบแบบไหนครับ
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
แอบชอบมั้งครับ แหะ ๆ ก็เมื่อก่อนพี่เคยเจอคน ๆ นี้มาก่อน
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
อ๋อ รักแรกหรอครับ
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
คงงั้นนะ
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
ไข่ตุ๋นใส่อะไรไหม
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
ไม่ใส่ครับ อยากกินแบบละมุน
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
โอเคครับ
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
ถ้าเพียงตายนะ ทุกสัปดาห์พี่วาต้องทำไข่ตุ๋นมาให้กินนะครับ
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
ไม่ตายหรอก ต้องอยู่กินกับพี่
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
พี่วา
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
ถ้าเพียงเป็นผีเพียงจะขอมาหลอกพี่วาคนแรกเลย จะเอาป๋ากับแม่มาด้วย
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
เอามาหลอกพี่หรอครับ
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
ช่าย
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
ถ้าเป็นผี ทั้งป๋าแม่ต่อให้สภาพน่ากลัวแค่ไหน พี่ก็ไม่กลัว
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
หวังว่า พี่จะไม่เสียใครไปอีกนะ
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
เข้าใจไหม พอเพียง
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
ค้าบผม
พอเพียง อัยย์รดนย์ ( น้อง นอ.)
พอเพียงรักพี่พอวามาก ๆ เลยนะครับ
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
ครับ พี่พอวาก็รักพอเพียงนะ ไอดื้อของพี่
เมื่อคืน เพียงฝันด้วยครับพี่วา
นอกจากแม่ก็มีป๋าด้วยครับ ทั้งสองยิ้มให้เพียงด้วยแล้วก็..ยื่นมือมาให้เพียง
หยดน้ำฝนโปรยปรายลงมาจากท้องนภา ฟ้านั้นมืดครึ้มเสียจริง บรรยากาศน่านอนหลับมาก ๆ
พอวา ที่เพิ่งจะทำอาหารเย็นเสร็จจึงเดินไปเรียกน้องชายที่นอนหลับอยู่บนเตียงนอนสีขาวที่มีมุ้งกันไว้ ไม่ให้แมลงมากัด
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
อัยย์รดนย์~ ตื่นมากินข้าวก่อนเร็ว พี่ทำ?..
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
ทำไมตัวเย็นจัง
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
พอเพียง
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
เพียงครับ?
ปฏิกิริยาที่นิ่งของน้องชาย ที่ปกติแค่เรียกชื่อก็จะหันมาแล้ว แต่กลับนิ่งเฉย
ผู้เป็นพี่ชายที่เห็นอย่างงั้น จึงพลิกตัวน้องชายคนเดียวหรือครอบครัวคนเดียวของเขามา
ปรากฏว่า น้องชายได้เสียชีวิตลงแล้ว โดยที่ มีรอยยิ้มเล็ก ๆ อยู่
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
ฮึก..
มือเย็น ๆ ของร่างกายน้องชายที่สิ้นลมไปแล้ว
มีหยดน้ำตาของพี่ชายที่รักน้องชายปานชีวิตหยดลง สองแก้มชมพูอาบไปด้วยน้ำตา เสียงร่ำไห้ที่ขาดใจอยู่ในบ้านหลังนึง
น้องชาย คือ สายเลือดเดียวกัน หนึ่งในครอบครัวเพียงคนเดียว พ่อและแม่ เสียชีวิตลง เหลือเพียง สองพี่น้อง กลับตอนนี้..น้องชายได้เสียลงกลางบ้าน
วัน อาทิตย์ ที่ 1 ตุลาคม
งานศพ ของ ด.ช. อัยย์รดนย์ วาเฮง
ถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย สงบ
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
พอเพียง พี่ ๆ มาหาเราด้วยนะครับ
กีต้าร์ นันทพงศ์ ( คู่รอง2 )
พอเพียง พี่ซื้อของโปรดเรามาด้วยนะครับ
นิมิณทร์ พิชชาภัทร์ ( คู่รอง1)
คงหลับฝันดีมากเลยใช่ไหม พอเพียง
นิมิณทร์ พิชชาภัทร์ ( คู่รอง1)
เดี๋ยวพวกพี่จะดูแลพี่วาของน้องเพียงให้ดีเองครับ ไม่ต้องห่วงนะ
ติณห์ ณวลัยจิรารัตน์ ( เพื่อน นอ.)
พวกพี่ทุกคน สัญญาว่าจะดูแลพี่พอวาให้ดีแทนเพียงเองค่ะ
แพรวา ศศิธร ( เพื่อน นอ.)
พี่เอง ก็ซื้อดอกไม้ที่เราชอบมาด้วยนะเพียง พี่ตั้งไว้ตรงนี้นะคะ
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
จริงสิ กินข้าวกันหรือยังเนี่ย
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
ไปกินข้าวไป
เมื่อ ส่งเพื่อน ๆ กลับบ้านมาแล้ว พอวามานอนข้างโลงศพของ พอเพียง
บรรยากาศเย็นสงบ มีเสียงแมลง
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
พรุ่งนี้เผาแล้วนะเพียง เพียงนอนหลับสบายเชียว เดี๋ยวตอนเข้าไปเผา เพียงอาจจะร้อนหน่อยนะ พี่วาจะดูเพียงอยู่ด้านนอก
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
ไม่ต้องกลัวนะ พี่ต้องอยู่ให้ได้
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
อย่าลืมมา หลอกพี่ด้วยนะ มาให้หมดเลยก็ได้..
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
ป๋าแม่ วันหลังมาเอาวาไปด้วยนะครับ
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
พอวารออยู่นะ
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
ฮึก..อือ
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
เหนื่อย
หยดน้ำตาได้ไหลกลับมาอีกครั้งเสียแล้ว รอบนี้ พอวาร้องออกมาทั้ง ๆ ที่ มือยังปิดปากของตนไม่ให้ส่งเสียงดังรบกวนคนอื่น แต่ น้ำตาเต็มหน้า
จู่ ๆ มีคนมากอดพอวาจากด้านหลัง
นิมิณทร์ พิชชาภัทร์ ( คู่รอง1)
วา
นิมิณทร์ พิชชาภัทร์ ( คู่รอง1)
ไม่ต้องร้องแล้ว
นิมิณทร์ พิชชาภัทร์ ( คู่รอง1)
หรือมึงจะร้องให้จบเลยดีไหม
นิมิณทร์ พิชชาภัทร์ ( คู่รอง1)
แต่ต้องไม่ใช่ตรงนี้นะ
นิมิณทร์ พิชชาภัทร์ ( คู่รอง1)
เข้าใจไหม
นิมิณทร์ พิชชาภัทร์ ( คู่รอง1)
ลุกขึ้น เดี๋ยวมากับกู
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
แล้ว.. มิณทร์ยังไม่กลับบ้านหรอ
นิมิณทร์ พิชชาภัทร์ ( คู่รอง1)
กูเป็นห่วงเลยให้ญาติมาส่งที่นี่
นิมิณทร์ พิชชาภัทร์ ( คู่รอง1)
ไปหาอะไรกินกันไหม เผื่อดีขึ้น
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
ไม่เป็นไรเลย ๆ
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
เราเกรงใจ
นิมิณทร์ พิชชาภัทร์ ( คู่รอง1)
อย่าเถียง
นิมิณทร์ พิชชาภัทร์ ( คู่รอง1)
ตามมาเลยย
นิมิณทร์ พิชชาภัทร์ ( คู่รอง1)
กินอะไรอุ่น ๆ จะได้ดีขึ้นมั่ง
นิมิณทร์ พิชชาภัทร์ ( คู่รอง1)
ไปนอนคอนโดเราไหม
พอวา อัยย์รฎา ( นอ.)
ไม่เป็นไร พรุ่งนี้เผาแล้วเราอยากนอนใกล้น้องเราน่ะ
นิมิณทร์ พิชชาภัทร์ ( คู่รอง1)
โอเค ๆ
นิมิณทร์ พิชชาภัทร์ ( คู่รอง1)
ไม่ไหวก็บอกนะ
นิมิณทร์ พิชชาภัทร์ ( คู่รอง1)
เดี๋ยวรอรับสาย
Comments