อย่าคิดจะมาหลอกกันซะให้ยาก
"2"
สถานที่: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ วิทยาเขต***
[กลุ่มแชท: รหัส66 ENG CLASS B]
ใบเฟิร์น
ใครอยู่คณะบ้างงงง เค้าลืมชีทอังกฤษไว้ห้องเรียนเมื่อเช้า
ต้นหลิว
เรายังอยู่ห้องสมุดอยู่นะ เดี๋ยวเดินไปดูให้ก็ได้
ใบเฟิร์น
รักหลิวที่สุดดดดด 💕💕💕
เพื่อน
น่ารักตลอดเลยยยย คนอะไร!
ต้นหลิว
5555 เลิกแซวกันได้แล้ววว
ใบเฟิร์น
เธอว่างปะ เสาร์นี้ไปดูหนังกันมั้ย? ค่ายหนังส่งบัตรฟรีมาให้เรา 2 ใบพอดีเลย
ต้นหลิว
ว่างอยู่ๆๆ ชวนวินด้วยมั้ย?
ใบเฟิร์น
อิอิ เขานัดกับแฟนแล้ว แอบเบื่ออะ อยากไปดูหนังกับคนที่เข้าใจฟีลเดียวกันมากกว่า
ต้นหลิว
ได้ๆ ช่วงนี้อยากพักสมองเหมือนกัน
ใบเฟิร์น
หลิวยังไม่เปิดใจใครอีกเหรอ...
ต้นหลิว
ไม่อะ ยังรู้สึกเหมือนใจมันยังไม่พร้อมมั้ง… ไม่รู้สิ บางทีก็เหมือนไม่กล้าแล้วอะ
ใบเฟิร์น
ทั้งๆ ที่นายคนนั้นผ่านมาเป็นปีแล้วนะ...
ต้นหลิว
ใช่…แต่บางความรู้สึก มันไม่หายไปง่ายๆ หรอก
สถานที่: ร้านกาแฟในคณะนิเทศศาสตร์
[กลุ่มแชท: ชมรมถ่ายภาพ 📸]
พี่ธีร์
บ่ายสามวันนี้ว่างไหม น้องปีหนึ่งขอให้มีคนมาช่วยสอนพื้นฐานกล้อง
ต้นหลิว
โอเคค่ะ เดี๋ยวหนูไปช่วย
พี่ธีร์
น้องต้นหลิวขยันตลอดเลยนะ 👍
ต้นหลิว
อย่ามาอ้อนเลยซัน เดี๋ยวพี่ให้แบกขาตั้งกล้อง 3 อันเลย
(ต้นหลิวยืนสอนกล้องให้รุ่นน้องอย่างตั้งใจ กล้อง DSLR หนึ่งตัวอยู่ในมือ เธออธิบายด้วยเสียงนุ่มแต่มั่นใจ)
ต้นหลิว
...ให้ดูตรง ISO ก่อนนะ ถ้าแสงน้อยเราก็เพิ่ม ISO ได้ แต่ต้องระวังเรื่อง noise ด้วย
(เสียงคลิกกล้องดังขึ้นตามจังหวะที่เธอสอน)
น้องปี 1
พี่หลิวใจเย็นจังเลยค่ะ สอนเข้าใจง่ายมากเลย
ต้นหลิว
ขอบคุณน้า แต่อย่ากลัวกล้องนะ กล้องไม่กัดหรอก
(ต้นหลิวยิ้มออกมาเล็กน้อย แววตาเธอดูอบอุ่น แต่แฝงความนิ่งที่ลึกเกินวัย)
สถานที่: ห้องพักหญิง หอในมหา’ลัย
ต้นหลิว
เหนื่อยแหละวันนี้ แต่ก็สนุกดีนะ
ใบเฟิร์น
เธอนี่มันพลังบวกของจริงอะ 55555
ต้นหลิว
พลังบวก = ซ่อนความรู้สึกเก่ง
ใบเฟิร์น
เธอยังคิดถึงเขาอยู่เหรอหลิว...
ต้นหลิว
เปล่า… แค่บางครั้งเวลานั่งเงียบๆ อยู่คนเดียว ภาพมันก็แว้บกลับมาเอง
ใบเฟิร์น
เขาไม่เคยรู้เลยใช่มั้ย ว่าเธอรู้สึกยังไงจริงๆ
ต้นหลิว
ไม่เคยรู้… หรืออาจจะรู้ แต่ไม่แคร์ก็ได้
(ลมยามค่ำคืนพัดเอื่อย เสียงแมลงหริ่งเรไรเงียบสงบ ต้นหลิวนั่งจิบโกโก้อุ่นในแก้วเซรามิก ในนั้นสะท้อนภาพเธอคนเดียวกับความทรงจำมากมายที่ไม่มีใครรู้)
ต้นหลิว
(ในใจ):
ชีวิตเรา...เหมือนจะปกติทุกอย่าง แต่ในใจยังมีที่ว่างเล็กๆ ที่ยังไม่ถูกเติมเต็ม
ต้นหลิว
แต่เราก็เรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน...โดยไม่ร้องไห้อีกต่อไป
(เธอหยิบกล้องขึ้นมาจากโต๊ะไม้เล็กข้างระเบียง เปิดฝาเลนส์และมองผ่านช่องมองภาพไปยังดวงจันทร์เบื้องบน)
ต้นหลิว
บางครั้ง...ภาพที่ไม่เคยถูกถ่ายไว้ คือภาพที่ไม่เคยลืมได้เลย
Comments